Rewelacyjna powieść hate to love. Polecam <3

Rewelacyjna powieść hate to love. Polecam <3

"...stał i patrzył na mnie pytająco. Pachniał czymś intensywnym, męskim. Przyjemnym. Czymś, co prześladowało mnie cały wieczór. Był wszystkim, czego powinnam się wystrzegać. Był moim przekleństwem."

"Nie miałem pojęcia, co siedzi w głowie Felicji. Nigdy tego nie wiedziałem, dlatego ta dziewczyna tak bardzo doprowadzała mnie do szaleństwa. Chciałem wydrzeć z niej każdą najmniejszą myśl i ją rozgryźć. Była moim zestawem puzzli, z którego nie udało się poskładać całego obrazu. Zawsze czegoś brakowało albo okazywało się, że jakiś element nie pasuje."

Pierwsze spotkanie Felicji i Szymona zapoczątkowało między nimi wieloletnią walkę pełną złości, wzajemnych przytyków i rywalizacji. Gdy jako pięciolatki spotkali się na placu zabaw, oboje wiedzieli, że nigdy się nie zaprzyjaźniają, choć jako mieszkający naprzeciwko siebie sąsiedzi, mieli na to dużą szansę. Ich zachowanie daleko odbiegało jednak od tego, co czuli tak naprawdę i czego dowód chciał dać 15-letni Szymon, któremu Felicja nie chciała zaufać. A gdy wydawało się, że ich drogi wreszcie się rozeszły i oboje wyprowadzili się, by studiować w innych miastach, wakacje spędzane w rodzinnym miasteczku zmieniły wszystko.

Tytuł książki doskonale pasuje mi do jej treści. W mojej ocenie "Felicja znaczy szczęście" to powieść pełna ciepła i uroku, pozwalająca się uśmiechnąć i odprężyć. Lekkie, przyjemne pióro autorki sprawia, że przez kolejne jej storny dosłownie się płynie, choć mi osobiście mało było szybko rozwijającej się akcji i silniej zarysowanych emocji, a odrobinę zbyt wiele opisów wykonywanych przez bohaterów kolejno czynności dnia codziennego. Niemniej relacja głównych bohaterów i oni sami przedstawieni zostali naprawdę super. I nawet mimo tego, że Felicja wieloma swoimi decyzjami budziła we mnie większą irytację niż sympatię, mimo, że jej postawa nie pasowała mi do wytrwałych w swoich uczuciach Szymona, który pozwolił sobie na wiele błędów, wyróżnić muszę to, jak świetnie Agata Czykierda-Grabowska oddała dojrzałość, a także jej brak na każdym etapie życia swoich postaci - jako dzieci, nastolatków, młodych dorosłych. Dramaty, które tworzyli świetnie oddawały ich wiek, a ja nieraz złapałam się na myśleniu, że będąc na ich miejscu, a przede wszystkim w podobnym wieku, zapewne myślałabym podobnie. Myślę, że to książka, która pokazuje, jak ważna jest szczerość wobec siebie, swoich uczuć, drugiej osoby i jak długi czas czasami można utracić na niepotrzebne trwanie w gniewie i uporze, gdy czasami wystarcza jedynie szczera rozmowa. Ze swojej strony polecam

"...stał i patrzył na mnie pytająco. Pachniał czymś intensywnym, męskim. Przyjemnym. Czymś, co prześladowało mnie cały wieczór. Był wszystkim, czego powinnam się wystrzegać. Był moim przekleństwem."

"Nie miałem pojęcia, co siedzi w głowie Felicji. Nigdy tego nie wiedziałem, dlatego ta dziewczyna tak bardzo doprowadzała mnie do szaleństwa. Chciałem wydrzeć z niej każdą...

Nie zrobiła na mnie wrażenia. Dwójka sąsiadów, która ze sobą walczyła od dziecka, skrywane uczucia i w połowie nudno strasznie, końcówka dopiero trochę nabiera życia.

Nie zrobiła na mnie wrażenia. Dwójka sąsiadów, która ze sobą walczyła od dziecka, skrywane uczucia i w połowie nudno strasznie, końcówka dopiero trochę nabiera życia.

Bardzo dobra ale dopiero pod koniec. Sam początek wciąga a potem trochę przynudza. Dopiero pod koniec coś się dzieje dlatego wielu czytelnikom podoba się. Gdyby popatrzeć całościowo to trochę brakuje.

Bardzo dobra ale dopiero pod koniec. Sam początek wciąga a potem trochę przynudza. Dopiero pod koniec coś się dzieje dlatego wielu czytelnikom podoba się. Gdyby popatrzeć całościowo to trochę brakuje.

Felicja i Szymon znają się od najmłodszych lat. Mieszkają w tym samym bloku po sąsiedzku. Wspólnie się bawią, ale i też sobie dogryzają.

Z wiekiem ich relacja się zmieniała. Zaczeli się traktować jako zło konieczne, a pewien pamiętny bal szkolny przelał czarę goryczy. Wtedy to Szymon próbował powiedzieć Feli o swoich uczuciach, jednak został źle zrozumiany. Od tego czasu zaczęli się ignorować. Oboje byli bardzo zaciekli i uparci. Nie pomogło im też to, że wyjechali na studia do innych miast. Wszystko zmieniło się w wakacje, gdy wrócili w rodzinne strony. Czy zdołali wszystko sobie wyjaśnić, czy może ich konflikt jeszcze bardziej się pogłębił?

"Felicja znaczy szczęście" to historia o młodzieńczym zauroczeniu i skrywanych uczuciach. Możemy też zobaczyć do czego doprowadza niewyjaśniona sytuacja. W książce zostają poruszane także głębsze problemy, takie jak spełnianie oczekiwań rodziców.

Powieść Agaty Czykierdy-Grabowskiej bardzo przyjemnie mi się czytało. Wciągnęła mnie ta historia. Bardzo chciałam dowiedzieć się, czy Felicja w końcu dopuści do siebie Szymona. To książka nieodkładalna. Wracałam do niej w każdej wolnej chwili, a gdybym miała więcej czasu przeczytałabym ją za jednym razem.

Na uwagę zasługuje też to, że książka ma tak jakby dwie okładki. Możemy ją kupić z dodatkową obwolutą. Muszę przyznać, że to bardzo ciekawy pomysł.

Felicja i Szymon znają się od najmłodszych lat. Mieszkają w tym samym bloku po sąsiedzku. Wspólnie się bawią, ale i też sobie dogryzają.

Z wiekiem ich relacja się zmieniała. Zaczeli się traktować jako zło konieczne, a pewien pamiętny bal szkolny przelał czarę goryczy. Wtedy to Szymon próbował powiedzieć Feli o swoich uczuciach, jednak został źle zrozumiany. Od tego czasu...

Felicja i Szymon poznali się na placu zabaw jako kilkuletnie dzieci w niezbyt przyjemnych okolicznościach. Od tej pory byli skazani, chcąc nie chcąc, na swoje towarzystwo, gdyż byli sąsiadami. Ich relacja jest dość skomplikowana, a komplikuje się jeszcze bardziej na pewnej imprezie. Od tejże chwili Fela stara się unikać Szymona, który z kolei nie jest zbytnio z tego zadowolony. Fela zbliża się do Igora, a Szymon pozostaje w cieniu. Nadchodzi czas, że oboje wyjeżdżający a studia do różnych miast. Gdy jednak przychodzi okres wakacji, powracają do rodzinnego domu. Szymon postanawia zakopać topór wojenny i się pogodzić. Czy mu się uda? Czy ta dwójka zacznie z sobą normalnie rozmawiać i na jakiej stopie oprze się ich relacja?

Ostatnio królują u mnie historie z motywem przyjaźni z dzieciństwa, połączonej z motywem hate-love. Ta historia jest zdecydowanie gatunkiem new adult, gdyż opowiada o dwójce ludzi, którzy tak naprawdę stawiają swoje pierwsze kroki w dorosłym życiu. Dwójka dorosłych ludzi, którzy od dawna czują coś do siebie, a wolą uczucia trzymać wewnątrz siebie. Upór i zawziętość, a także irytacja w tej historii dominują, a niedopowiedzenia i zazdrość tylko dodają charakteru tej opowieści. Bohaterowie miłość mają na wyciągnięcie ręki, a nie potrafią wyjść jej naprzeciw i wybierają dla niej okrężną drogę.

Książka wyróżnia się tym, że ma jakby nie patrzeć dwie okładki. Jest przyjemną lekturą, która mi osobiście szybko i przyjemnie się czytała. Były momenty w których zachowanie głównej bohaterki mnie drażniło, a zachowanie głównego bohatera bardzo imponowało. Nie chce wam zbyt wiele zdradzać 😉, więc po prostu zachęcam do przeczytania 🙂. Przy tej historii czeka was przyjemny czas i choć nie ma tu spektakularnych doznań podczas czytania, to warto sięgnąć po nią, gdy macie ochotę na książkę lekką i odstresowującą🙂.

Felicja i Szymon poznali się na placu zabaw jako kilkuletnie dzieci w niezbyt przyjemnych okolicznościach. Od tej pory byli skazani, chcąc nie chcąc, na swoje towarzystwo, gdyż byli sąsiadami. Ich relacja jest dość skomplikowana, a komplikuje się jeszcze bardziej na pewnej imprezie. Od tejże chwili Fela stara się unikać Szymona, który z kolei nie jest zbytnio z tego...

Urocze "new adult" oparte na motywie "hate/love", które przeczytałam w jeden wieczór. Felicja i Szymon to kolejna ciekawa para, która wyszła spod pióra ACzG <3

Urocze "new adult" oparte na motywie "hate/love", które przeczytałam w jeden wieczór. Felicja i Szymon to kolejna ciekawa para, która wyszła spod pióra ACzG <3

Mam mieszane uczucia, uwielbiam książki pani Agaty, ale ta miała wyjątkowo dużo niezakończonych wątków. Bardzo przyjemnie się ją czytało, jednak niektóre fragmenty zasługiwały na rozwinięcie. Z tego powodu w moim rankingu stoi ona niżej niż pozostałe książki pani Agaty.

Mam mieszane uczucia, uwielbiam książki pani Agaty, ale ta miała wyjątkowo dużo niezakończonych wątków. Bardzo przyjemnie się ją czytało, jednak niektóre fragmenty zasługiwały na rozwinięcie. Z tego powodu w moim rankingu stoi ona niżej niż pozostałe książki pani Agaty.

🖤Po książki autorki sięgam z przyjemnością. Tylko szkoda, że jej twórczość w Polsce jest niezbyt doceniana. W książce "Felicja znaczy szczęście" mamy mój ulubiony i ostatnio rzadko spotykany miłość z dzieciństwa. Jest również wątek trudnej relacji ojca z synem i narzucenia drogi życiowej. W powieści nie zabraknie hate love, młodzieńczej miłości, zazdrości czy pożądanie oraz dylematy naszych bohaterów. Bardzo irytowała mnie postawa i zachowanie Felicji. Poza tym nie dała sobie nic wytłumaczyć i za każdym razem widziała w słowach Szymona drugie dno. Skutkiem tego było, że ich nieporozumienia były niedorzeczne. Podziwiałam chłopaka, że mimo tego wciąż za nią latał. Też uważam, że postać Igora została źle wykorzystana. Natomiast podobało mi się, że autorka pokazuje, iż szczęście jest na wyciągnięcie ręki i trzeba dobrze popatrzeć, żeby je zauważyć.

🖤 Moim zdaniem pisarka ma lepsze książki od tej, które kto jeszcze nie czytał powinien, to nadrobić. A te powieść zdecydowanie polecam osobom młodym, bo ona bardziej do nich trafią.

🖤Po książki autorki sięgam z przyjemnością. Tylko szkoda, że jej twórczość w Polsce jest niezbyt doceniana. W książce "Felicja znaczy szczęście" mamy mój ulubiony i ostatnio rzadko spotykany miłość z dzieciństwa. Jest również wątek trudnej relacji ojca z synem i narzucenia drogi życiowej. W powieści nie zabraknie hate love, młodzieńczej miłości, zazdrości czy pożądanie oraz...

Książka idealna dla mnie, chyba najlepiej potwierdza to fakt, że przeczytałam ją w dwa dni. Fajny wątek hate-love, do tego między dwójką sąsiadów, którzy znają się od dziecka i od dziecka nawzajem sobie dokuczają i robią różne psikusy. Wszystko to w naprawdę lekkiej oprawie, bez dramatów i tragedii nawrzucanych do jednego wora na siłę. Nawet Szymon, choć miał swoje za uszami i mógłby się ubiegać o status badboya, dał się lubić, ba nawet śmiało mogę powiedzieć, że go pokochałam. Do tego Bardzo lekki i przyjemny styl autorki, świetnie prowadzone dialogi między bohaterami, równie lekkie i naturalne, nie wymuszone. Mimo że akcja książki toczy się głównie wokół Felicji i Szymona, to ani przez chwilę się nie nudziłam, a uśmiech nie schodził mi z twarzy przez całą lekturę. To był naprawdę strzał w dziesiątkę. Wcześniej czytałam autorki jedynie „Adama”, tu na szczęście klimat zdecydowanie lżejszy i przyjemniejszy, a nawet idealny na lato. Gorąco polecam.

Książka idealna dla mnie, chyba najlepiej potwierdza to fakt, że przeczytałam ją w dwa dni. Fajny wątek hate-love, do tego między dwójką sąsiadów, którzy znają się od dziecka i od dziecka nawzajem sobie dokuczają i robią różne psikusy. Wszystko to w naprawdę lekkiej oprawie, bez dramatów i tragedii nawrzucanych do jednego wora na siłę. Nawet Szymon, choć miał swoje za...