Dziewczyna, która czuła zbyt mocno

Chciałam się poddać po 200 stronach - coś mi było nie tak, coś nie pasowało, no było tak średnio. Bardzo się cieszę, że tego nie zrobiłam, bo im dalej tym lepiej. Kibicowałam bohaterom, nie mogłam się oderwać i tylko tuptałam nóżkami, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. :D

Chciałam się poddać po 200 stronach - coś mi było nie tak, coś nie pasowało, no było tak średnio. Bardzo się cieszę, że tego nie zrobiłam, bo im dalej tym lepiej. Kibicowałam bohaterom, nie mogłam się oderwać i tylko tuptałam nóżkami, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. :D

"Dziewczyna, która czuła zbyt mocno" to bardzo przyjemna i interesująca powieść. Choć jest to romans, to historia trzyma się także na innych polach - relacjach między bohaterami, problemach i nieprzepracowanych traumach z przeszłości. Dodatkowo osadzenie akcji w nadmorskiej posiadłości nadaje dobrego klimatu. Dużym minusem jest jednak przegadanie powieści, w niektórych aspektach jest ona nadmiernie przeciągnięta. Mimo tego jest to pozycja godna uwagi, jeżeli ktoś lubi takie historie.

"Dziewczyna, która czuła zbyt mocno" to bardzo przyjemna i interesująca powieść. Choć jest to romans, to historia trzyma się także na innych polach - relacjach między bohaterami, problemach i nieprzepracowanych traumach z przeszłości. Dodatkowo osadzenie akcji w nadmorskiej posiadłości nadaje dobrego klimatu. Dużym minusem jest jednak przegadanie powieści, w niektórych...

Po okładce spodziewałam się słodkiej historii, totalnie mnie zaskoczyła treść. Czytałam ją tak długo aż skończyłam. Wyprała mnie z emocji totalnie i nie wiem co mam ze sobą teraz zrobić. Zakończenie było totalnym zaskoczeniem i aż boję się podejść do kolejnej części.

Po okładce spodziewałam się słodkiej historii, totalnie mnie zaskoczyła treść. Czytałam ją tak długo aż skończyłam. Wyprała mnie z emocji totalnie i nie wiem co mam ze sobą teraz zrobić. Zakończenie było totalnym zaskoczeniem i aż boję się podejść do kolejnej części.

Lekka książka ale jednocześnie nie nudna. Fajnie się czyta. Miłość dziewczyny z żołnierzem jest trudna ale bardzo ciekawa.

Lekka książka ale jednocześnie nie nudna. Fajnie się czyta. Miłość dziewczyny z żołnierzem jest trudna ale bardzo ciekawa.

Średni romans, powieść o miłości, która została mocno rozwleczona na te 500 stron.
Było dużo wątków; ciekawych i zbędnych. Część z nich została jakby porzucona lub zapomniana przez autorkę.

Średni romans, powieść o miłości, która została mocno rozwleczona na te 500 stron.
Było dużo wątków; ciekawych i zbędnych. Część z nich została jakby porzucona lub zapomniana przez autorkę.

Zupełnie przeciętny romans… rozważania bohaterów przegadane i przewulgaryzowane🥴 a mimo to pewnie sięgnę kiedyś po drugą część…

Zupełnie przeciętny romans… rozważania bohaterów przegadane i przewulgaryzowane🥴 a mimo to pewnie sięgnę kiedyś po drugą część…

Powieść jest historia w której poruszane są wiele istotnych i ważnych tematów.Autorka dostarcza wiele emocjonujących chwil,które powodują nostalgię i wzruszenie.Inność w społeczeństwie budzi odrzucenie i śmiech.Ludzie nie potrafią patrzeć sercem tylko oczami.Warto poznać druga osobę a nie oceniać ją przez pryzmat wyglądu.Nasza London skrywa to pod grubą warstwą makijażu,by zatuszować swoje niedoskonałości.Dopiera poznanie braci-a szczególnie Jareda pozwala jej na otwarcie i zaakceptowanie siebie.Musi zaakceptować,a raczej zgodzić sie na miłość mężczyzny do misji wojskowych w których służy.Miłość do niej jest trochę stanowiane na drugim miejscu.
Postać Jareda mimo,że jest pozytywna i budująca to ogromnie sie na nim zawiodłam.Samolubności i patrzenie tylko na siebie spowodowało,że los był brutalny wobec niego…ale czy na pewno?

London jest bohaterka cudowna.Bezinteresownie pomaga,troszczy sie o innych,ale ucieka przed światem.Doznane cierpienia sprawiły,że nie umie pokochać.Gdy pokocha to całà sobą-bezwarunkowo i mocno!
Najbardziej było mi szkoda Taylora,który od zawsze był w cieniu swojego brata.Choć to po części zaakceptował to brakowało mu wsparcia ze strony najbliższych.Przelał swoją miłość na swoją córeczkę,którą wychowuła sam.

Historia jest jedna wielka niespodzianka wydarzeń,które zmieniaja sie w ekspresowym tempie.Ból rozstania,cierpienia i straty możemy poczuć i z nimi sie utożsamiać.Nie jest to proste gdy sie kogoś kocha.

Z całego serca polecam wam ta książkę.Połamie wasze serce na kawałki powodujac,że będziecie razem z bohaterami przeżywać wiele cudnych chwil.

Powieść jest historia w której poruszane są wiele istotnych i ważnych tematów.Autorka dostarcza wiele emocjonujących chwil,które powodują nostalgię i wzruszenie.Inność w społeczeństwie budzi odrzucenie i śmiech.Ludzie nie potrafią patrzeć sercem tylko oczami.Warto poznać druga osobę a nie oceniać ją przez pryzmat wyglądu.Nasza London skrywa to pod grubą warstwą makijażu,by...

Historia zawarta w książce sprawiła, że nie potrafiłam jej odłożyć, więc przeczytałam od deski do deski. Po prostu nie mogłam nie wiedzieć co będzie dalej! Miłość London i Jareda jest miłością, która zdarza się raz i zostaje z nami na zawsze, jednak nie znaczy to, że również nie rani. A w ich przypadku zraniła i to bardzo, wręcz razem z nimi pękało mi serce. Każda strona wypełniona była emocjami. Dalsza część książki związana z London i Tylerem na nowo obudziła jakąś nadzieje, jednocześnie otwierając serce i pokazując, że można kochać kogos równie mocno.

Historia zawarta w książce sprawiła, że nie potrafiłam jej odłożyć, więc przeczytałam od deski do deski. Po prostu nie mogłam nie wiedzieć co będzie dalej! Miłość London i Jareda jest miłością, która zdarza się raz i zostaje z nami na zawsze, jednak nie znaczy to, że również nie rani. A w ich przypadku zraniła i to bardzo, wręcz razem z nimi pękało mi serce. Każda strona...

Osadzenie akcji w nadmorskiej miejscowości Torguay dodaje opowieści uroku i atmosfery. Monika Cieluch mistrzowsko oddała klimat małego miasteczka, gdzie każdy zna każdego, a plotki i stereotypy mogą mieć ogromny wpływ na życie bohaterów. Wprowadzenie dwóch braci, Jareda i Tylera, stanowi ciekawy element kontrastu – młody żołnierz i wrażliwy ojciec, obaj zatopieni w poszukiwaniach prawdziwej miłości.

Najbardziej spodobał mi się jednak przekaz, który niesie ze sobą powyższa pozycja. Powieść analizuje ludzką potrzebę akceptacji i miłości w obliczu własnych niedoskonałości. Główna bohaterka, London to dziewczyna, która zdaje się być ukryta pod maską, a czytelnik ma okazję odkryć każdy jej sekret i uczucia. Brakowało mi jednak realizmu i autentyczności. Mimo że London toczy wewnętrzny konflikt, co symbolizuje jej tarcza w postaci warstwy makijażu i ubrań ukrywających jej ciało, znika on zupełnie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki za sprawą Jareda. Nie przypadł mi do gustu sposób, w jaki autorka porusza trudne tematy, takie jak akceptacja siebie i miłość. Mimo że te zagadnienia są ważne i wartościowe, ich przetworzenie w powieści może wydawać się zbyt nachalne lub schematyczne.

Kolejną rzeczą jest fakt, że w wielu momentach opowieść może wydawać się przeładowana różnymi wydarzeniami i zawiłościami, co utrudnia czytelnikowi pełne zrozumienie i pogłębienie relacji między bohaterami. Akcja toczy się naprawdę szybko, lecz w tym przypadku nie jest to zaletą. Po raz pierwszy przeszkadzała mi wielowątkowość fabuły i przyspieszone tempo. Choć dynamika może wydawać się atrakcyjna, jeden wątek pochłaniał drugi, przez co odczucia ze stworzonej przez Monikę Cieluch historii się ze sobą mieszały.

Po ciąg dalszy i więcej recenzji zapraszam na bloga tzczytelnika! ❤
Link: https://www.czytelnika.pl/2023/07/kanion-smierci-lisa-gardner.html

Osadzenie akcji w nadmorskiej miejscowości Torguay dodaje opowieści uroku i atmosfery. Monika Cieluch mistrzowsko oddała klimat małego miasteczka, gdzie każdy zna każdego, a plotki i stereotypy mogą mieć ogromny wpływ na życie bohaterów. Wprowadzenie dwóch braci, Jareda i Tylera, stanowi ciekawy element kontrastu – młody żołnierz i wrażliwy ojciec, obaj zatopieni w...

London przeprowadziła się do nadmorskiego miasteczka Torguay w poszukiwaniu spokoju i z chęci odnalezienia swojego miejsca na ziemi. Przez niektórych uznawana jest za dziwaczkę. Nie wychodzi z domu bez makijażu, nie nawiązuje bliższych relacji. Jej życie zaczyna powoli obracać się o 180 stopni w momencie poznania Jareda, żołnierza, który akurat przyjechał na przepustkę i jego brata Tylera, rozsądnego i samotnie wychowującego ojca, który ze wszystkich sił nie chce dopuścić, aby London cierpiała przez jego młodszego brata. Dziewczyna, powoli zaczyna angażować się w związek z Jaredem. Związek, który jest obarczony ryzykiem, cierpieniem, niepewnością, ale i ogromnym uczuciem…

To książka z rodzaju tych, po której przeczytaniu trzeba sobe przysiąść i pomyśleć. Autorka zaserwowała całe spektrum skrajnych emocji. Od szczęścia, po totalne cierpienie. Z kart tej historii wyziewa smutek i niepokój. Z jednej strony czujesz, że happy end jest już blisko, a z drugiej masz świadomość, że za moment wszystko runie jak domek z kart.

Monika Cieluch stworzyła postaci do bólu prawdziwe. Każda z nich złożona jest z solidnych uczuć i emocji. Ale jednocześnie stworzyła przepiękną historię o miłości, naznaczeniu przez życie, straconych szansach, ogromnym żalu, niezrozumieniu, ale też o szczęściu i nadziejach.

Coraz częściej spotykam się ze stwierdzeniem, że książka złamała serce. Ta łamie je wielokrotnie. Za każdym razem, kiedy skleja się je solidnym plastrem Compeed, to ono pęka w innym miejscu. Przepiękna historia. Przepiękna. Intuicja mnie nie myliła.

London przeprowadziła się do nadmorskiego miasteczka Torguay w poszukiwaniu spokoju i z chęci odnalezienia swojego miejsca na ziemi. Przez niektórych uznawana jest za dziwaczkę. Nie wychodzi z domu bez makijażu, nie nawiązuje bliższych relacji. Jej życie zaczyna powoli obracać się o 180 stopni w momencie poznania Jareda, żołnierza, który akurat przyjechał na przepustkę i...