Krzycz, jeśli żyjesz

Z początku sądziłem, że to książka „młodzieżowa”, ale tak nie jest. Bohaterami są młodzi ludzie, dwudziestolatkowie ale powieść jest „dorosła”. Dużo fajnych i śmiesznych powiedzeń, określeń. Może trochę to takie pisane od szablonu ale słuchało się dobrze…może kolejny raz jakość podniósł pan lektor🙂

Z początku sądziłem, że to książka „młodzieżowa”, ale tak nie jest. Bohaterami są młodzi ludzie, dwudziestolatkowie ale powieść jest „dorosła”. Dużo fajnych i śmiesznych powiedzeń, określeń. Może trochę to takie pisane od szablonu ale słuchało się dobrze…może kolejny raz jakość podniósł pan lektor🙂

Skrócić o połowę z niepotrzebnych dialogów i powtórzeń. Poprawić żenujący język wypowiedzi i może by z tego był dobry kryminał. Na zachętę daję 5, ale to na wyrost, bo już w trzeciej części bardzo się męczyłam i miałam chęć odłożyć.

Skrócić o połowę z niepotrzebnych dialogów i powtórzeń. Poprawić żenujący język wypowiedzi i może by z tego był dobry kryminał. Na zachętę daję 5, ale to na wyrost, bo już w trzeciej części bardzo się męczyłam i miałam chęć odłożyć.

Ta książka zaczyna serię o prokuraturze Konradzie Kroonie, który dostaje do rozwiązania sprawę znalezionej w Strzyży młodej kobiety. Wszystkie ślady (a raczej ich brak) wskazują na samobójstwo, jednak z tym nie zgadzają się rodzice Weroniki i praktykant Kroona- Gustaw Kolasa. Śledztwo zostaje umorzone, jednak Gustaw opowiada prokuratorowi historię swojego tatuażu "krzycz jeśli żyjesz", a taki sam odkryto na ciele zmarłej. Chłopak na własną rękę stara się odnaleźć we własnej przeszłości i tamtym lecie wskazówki, które mogłyby udowodnić, że dziewczynie ktoś pomógł.

To książką, która monetami jest brutalna, cholernie bolesna, obrzydliwa w opisach zachowań i trudna. Przygodny seks, narkotyki, kult śmierci, uzależnienie od drugiego człowieka to tylko część tego, co możemy znaleźć w tej historii.
Jak dla mnie od pewnego momentu było za dużo powtórzeń, za mało Kroona, który ma być głównym bohaterem serii. Dużo bohaterów, częste zmiany czasu akcji powodowały że były momenty, kiedy ta książka mi się dłużyła.
Jednego nie można jej odmówić - intryguje. Od samego początku.
Jako debiut jest dobra, ale całkowicie nie dla mnie.

Ta książka zaczyna serię o prokuraturze Konradzie Kroonie, który dostaje do rozwiązania sprawę znalezionej w Strzyży młodej kobiety. Wszystkie ślady (a raczej ich brak) wskazują na samobójstwo, jednak z tym nie zgadzają się rodzice Weroniki i praktykant Kroona- Gustaw Kolasa. Śledztwo zostaje umorzone, jednak Gustaw opowiada prokuratorowi historię swojego tatuażu...

Bardzo mi przykro, ale nie... Nie, nie i nie... Jak tak można robić w bambuko. Nie dość, że większość ocen na portalu to same zachwyty (hmm?) to jeszcze opis też daje duże nadzieję, na coś dobrego, zaskakującego i mocnego.
Powieść jest zwyczajnie nudna i taka jakaś infantylna... Dialogi drętwe i mocno nienaturalne, przydługie opisy i zero emocji. Naprawdę dawałam szansę ale mam za mało czasu na czytanie kiepskich książek, cieszę się, że tą złapałam z biblioteki a nie kupiłam...
Rozumiem, że to debiut i trzeba dawać szansę nowym pisarzom ale ja raczej nie wrócę do tego Autora. Mocno się sparzyłam.

Bardzo mi przykro, ale nie... Nie, nie i nie... Jak tak można robić w bambuko. Nie dość, że większość ocen na portalu to same zachwyty (hmm?) to jeszcze opis też daje duże nadzieję, na coś dobrego, zaskakującego i mocnego.
Powieść jest zwyczajnie nudna i taka jakaś infantylna... Dialogi drętwe i mocno nienaturalne, przydługie opisy i zero emocji. Naprawdę dawałam szansę...

Pierwsze wrażenie jakie odniosłem przy czytaniu tej książki, że sposób narracji podobny jest do Juana Gomeza Jurado i mimo, że kilka razy się uśmiałem to jednak nie ten humor. Bardzo chaotyczna narracja, przeskakiwanie z tematu na temat, czasem zbyt długie opisy - wiem, że miały za zadanie określenia stanu psychicznego, motywacji bohaterów ale wiało nudą. No i ta ckliwa scena na lotnisku... To by były najsłabsze strony książki. A co było dobre - główny bohater, fajna dobrze zbudowana postać (choć trochę mało go było).
Myślę że to pierwsze koty za płoty autora i sięgnę po drugą część.

Pierwsze wrażenie jakie odniosłem przy czytaniu tej książki, że sposób narracji podobny jest do Juana Gomeza Jurado i mimo, że kilka razy się uśmiałem to jednak nie ten humor. Bardzo chaotyczna narracja, przeskakiwanie z tematu na temat, czasem zbyt długie opisy - wiem, że miały za zadanie określenia stanu psychicznego, motywacji bohaterów ale wiało nudą. No i ta ckliwa...

Trochę grafomańska. Widać dużą wiedzę, ale brak umiejętności sensownego jej przedstawienia. Skaczące wątki, postacie, miejsca i czas, kompletny nieład. No i bardzo mało Konrada Kroona jak na serię o Konradzie Kroonie.

Trochę grafomańska. Widać dużą wiedzę, ale brak umiejętności sensownego jej przedstawienia. Skaczące wątki, postacie, miejsca i czas, kompletny nieład. No i bardzo mało Konrada Kroona jak na serię o Konradzie Kroonie.

Zmordowane, szkic dobry ale niestety zepsuty zbytecznymi opisami. Czytanie tej książki to jak rozmowa z kimś kto nie potrafi skupić się na temacie rozmowy, odbiega od tematu i opowiada o nie wiadomo czym. Głównego bohatera w sumie mało, zbyt wiele wtrąconych cytatów w języku angielskim, łacińskim. Ogólnie nie polecam.

Zmordowane, szkic dobry ale niestety zepsuty zbytecznymi opisami. Czytanie tej książki to jak rozmowa z kimś kto nie potrafi skupić się na temacie rozmowy, odbiega od tematu i opowiada o nie wiadomo czym. Głównego bohatera w sumie mało, zbyt wiele wtrąconych cytatów w języku angielskim, łacińskim. Ogólnie nie polecam.

W Strzyży przez przypadkowego przechodnia znalezione zostają zwłoki młodej kobiety. Jest nią zaginiona miesiąc wcześniej Weronika Zatorska. Za sprawę zabiera się prokurator Konrad Kroon - znany ze skuteczności i wymykania się regułom. Sekcja nie wykazuje by osoby trzecie miały związek ze śmiercią kobiety. Jej rodzice twierdzą jednak inaczej. Kroon jest nieubłagany i postanawia umorzyć śledztwo. Student prawa Gustaw Kolasa, który jest praktykantem prokuratora, rozpoznaje na ręce Weroniki tatuaż z napisem: "Krzycz, jeśli żyjesz". Decyduje się opowiedzieć Kroonowi o minionych wakacjach, będących niesamowicie intensywnym i szalonym okresem w jego życiu. Imprezy, narkotyki i tajemnicza Julia, która zmieniła jego życie, ale o której nikt nie jest w stanie powiedzieć nic więcej. Jakby nie istniała. Konrad Kroon nie wierzy w historię opowiadane przez Gustawa, ale z czasem ma coraz więcej wątpliwości związanych z tą sprawą. Podstawowe pytanie brzmi, kto zabił Weronikę? Co właściwie wie Gustaw?

Kryminał jakich wiele? No niekoniecznie. Wyjątkowym czyni go choćby fakt, że autor jest aktywnym  prokuratorem i opis codziennych czynności, jakie w ramach wykonywania zawodu należą do jego obowiązków, nieco odbiegają od tego, co możemy przeczytać w innych kryminałach. Zdradza kulisy pracy i trochę sprowadza czytelnika na ziemię realizmem. Sposób opowiadania historii polegający na przeskokach między perspektywami czasowymi, świetnie się tutaj sprawdza. Poza Kroonem i Gustawem mamy tu kilku wyrazistych bohaterów z enigmatyczną Julią na czele.  No i miejsca, w których rozgrywa się akcja. Ulica Elektryków, czyli wyjątkowe miejsce na imprezowej mapie Polski. Będąc w Gdańsku zajrzyj na chwilę, żeby poczuć specyficzny klimat, o jakim pisze autor. Nie jest to miejsce, które odwiedzam często, ale zdarzyło mi się tam bywać. 

Cyryl Sone mnie zaintrygował, polubiłem Kroona i dlatego z chęcią sięgnąłem również po kolejną część. Tymczasem polecam "Krzycz, jeśli żyjesz". Uważam, że mocno działa na wyobraźnię.

W Strzyży przez przypadkowego przechodnia znalezione zostają zwłoki młodej kobiety. Jest nią zaginiona miesiąc wcześniej Weronika Zatorska. Za sprawę zabiera się prokurator Konrad Kroon - znany ze skuteczności i wymykania się regułom. Sekcja nie wykazuje by osoby trzecie miały związek ze śmiercią kobiety. Jej rodzice twierdzą jednak inaczej. Kroon jest nieubłagany i...

Właśnie przeczytałam książkę. Szczerze, nie mam pojęcia co w niej fantastycznego. Czytało mi się ją bardzo ciężko, wieczne dialogi z wtrącaniem angielskich słówek..

Właśnie przeczytałam książkę. Szczerze, nie mam pojęcia co w niej fantastycznego. Czytało mi się ją bardzo ciężko, wieczne dialogi z wtrącaniem angielskich słówek..

Bardzo dobrze się czyta - może zwłaszcza mieszkańcom Trójmiasta ;) po przeczytaniu od razu sięgnęłam po kolejną książkę tego autora.

Bardzo dobrze się czyta - może zwłaszcza mieszkańcom Trójmiasta ;) po przeczytaniu od razu sięgnęłam po kolejną książkę tego autora.