Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość udany powrót Brudnego. Po beznadziejnym "Bagnie" tym razem autorowi udało się mnie zaciekawić swoją historią. Powieść jest jak zwykle brutalna i zagłębia się w najgorsze ludzkie instynkty i żądze. Jest też miejscowy "układ władzy" który trzeba rozbić w czym Brudny jest najlepszy. I choć uważam, że poprzednia część była gniotem to jednak autor całkiem udanie wplótł jej wątki w "Smolarza". Pan Piotrowski umiejętnie zbudował napięcie, przeprowadził przez śledztwo kilka ślepych uliczek by efektownie i brutalnie wszystko zakończyć. Idzie przymknąć oko nawet na zbyt daleko idące przekroczenie procedur policyjnych ale dla fabuły było top konieczne. Fani Brudnego na pewno będą ukontentowani.

Dość udany powrót Brudnego. Po beznadziejnym "Bagnie" tym razem autorowi udało się mnie zaciekawić swoją historią. Powieść jest jak zwykle brutalna i zagłębia się w najgorsze ludzkie instynkty i żądze. Jest też miejscowy "układ władzy" który trzeba rozbić w czym Brudny ...

Rozwiń

Zwiń

Mam mieszane uczucie co do tej książki. Niby czytało się szybko, niby poruszała ważny problem - inwigilacji w sieci ale jednak była przewidywalna. Nie wciągnęła mnie intryga ponieważ od początku wiadomo było, że wydarzenia "pójdą" w takim kierunku. W dodatku końcówka... nie należała do najlepszych.
Ale nie oceniam tej książki jednoznacznie źle. Po prosu rozrywka na raz.

Mam mieszane uczucie co do tej książki. Niby czytało się szybko, niby poruszała ważny problem - inwigilacji w sieci ale jednak była przewidywalna. Nie wciągnęła mnie intryga ponieważ od początku wiadomo było, że wydarzenia "pójdą" w takim kierunku. W dodatku końcówka... nie należ...

Rozwiń

Zwiń

Do książki podchodziłem z rezerwą... Niedawno inna mieszkanka Beskidów Nina Warwiłow w "Martwym klifie" Pana Pasierskiego gościła nad morzem i była to najsłabsza książka tego autora. Nie ukrywam, że obawiałem się powtórki z Basią Zajdą...
Niepotrzebnie! Tym razem autorka zauroczyła mnie swoją historią. Historią kobiet, którym towarzyszą demony... Nie duchy z taniego horroru tylko uroki, czary kierujące życie bohaterek wprost w przepaść. Ile w tej powieści jest nieszczęścia, zawiści, zazdrości... Tragedii bohaterek...
Tragedie te dzieją się na przemian w dwóch przedziałach czasowych, w roku 1969 i współcześnie. I szczerze bardziej ciekawiły mnie wydarzenia sprzed ponad 60 lat mimo że ta część książki to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym. Ileż tam buzowało emocji zawiści, zazdrości, obaw.. mimo, że nie wierzę w żadne demony i czary to znam osoby, które je stosują i w nie wierzą. Też kilka razy miałem okłady z czarciego żebra więc rozumiem bohaterów, którzy to stosują i w nie wierzą. A autorce udało się sprawić by losy bohaterów splotły się tak jakby kierował nimi jakiś demon...
Demon którego zawiłe ścieżki rozplątuje Basia Zajda przy okazji pakując się w kolejne śledztwo i przeżywając kolejną tragedię.
Do końca zastanawiałem się jak autorka splącze losy bohaterów obu "stref czasowych" a moim zdaniem zrobiła to świetnie... Chyba, że to nie autorka a demony Babiej Góry...
Na koniec chciałbym bardzo podziękować Pani Irenie oraz wydawnictwie Mova za egzemplarz recenzencki. To była czysta przyjemność.

Do książki podchodziłem z rezerwą... Niedawno inna mieszkanka Beskidów Nina Warwiłow w "Martwym klifie" Pana Pasierskiego gościła nad morzem i była to najsłabsza książka tego autora. Nie ukrywam, że obawiałem się powtórki z Basią Zajdą...
Niepotrzebnie! Tym razem autorka zauroczy...

Rozwiń

Zwiń

Przyciągnęła mnie polecajka Pana Severskiego i trochę się rozczarowałem...
Może od pozytywów, to pomysł ciekawy, akcja szybka... Dobra rozrywka. Niestety jak w chyba każdej książce "ucieczki" akcja przesłania wszystko inne - realizm a wręcz "płaskość" postaci czy wydarzeń, słabe dialogi... No i doświadczony rosyjski szpieg... taki gaduła? I to nie jeden a każdy, który ma kontakt z naszą bohaterką...
No ale miała być rozrywka i rozrywka była. Raczej dla fanów Pana Mroza niż Pana Severskiego.

Przyciągnęła mnie polecajka Pana Severskiego i trochę się rozczarowałem...
Może od pozytywów, to pomysł ciekawy, akcja szybka... Dobra rozrywka. Niestety jak w chyba każdej książce "ucieczki" akcja przesłania wszystko inne - realizm a wręcz "płaskość" postaci czy wydarz...

Rozwiń

Zwiń

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, zachęcony zostałem bardzo dobrymi recenzjami "Żaru" ale w ręce wpadł mi najpierw "Szept"
Muszę przyznać, że książkę mogę podzielić na dwie części, pierwszą (pierwsze mniej więcej 2/3 stron) wynudziłem się niemiłosiernie i kilka razy myślałem by ją odłożyć. Przypominała mi wczesną twórczość Pana Roberta Małeckiego i o ile dla sporej części czytelników może to być komplement to dla mnie absolutnie nie jest.
Natomiast później akcja nagle przyśpieszyła, wątki zaczęły się zazębiać, autorka zaczęła mylić tropy, pojawiły się zwroty akcji. Szkoda, że tak późno.
Natomiast nie zrażam się i jak tylko będę miał możliwość przeczytania "Żaru" skorzystam z okazji.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, zachęcony zostałem bardzo dobrymi recenzjami "Żaru" ale w ręce wpadł mi najpierw "Szept"
Muszę przyznać, że książkę mogę podzielić na dwie części, pierwszą (pierwsze mniej więcej 2/3 stron) wynudziłem się niemiłosiernie i kilka...

Rozwiń

Zwiń

Kolejny raz autor zabiera nas w jego ukochane góry. To się czuje czytając kolejne opisy piękna i "humorów" Karkonoszy. Kolejny raz Pan Gortych przedstawia nam bardzo ciekawe historie gór, na których opiera świetną fabułę i w które wplata bardzo ciekawą intrygę kryminalną. Historia z trzech przedziałów czasowych jest domknięta, dopracowana a całość trzyma w napięciu jak przystało na dobry kryminał.
Czytając o akcji ratunkowej w sylwestrowej nocy miałem ciarki na plecach.
Podoba mi się również to, że autor kontynuując serię nie opiera się na przygodach tych samych bohaterów tylko wymyśla obok już nam znanych nowe postacie.
Świetna robota Panie Sławku!

Kolejny raz autor zabiera nas w jego ukochane góry. To się czuje czytając kolejne opisy piękna i "humorów" Karkonoszy. Kolejny raz Pan Gortych przedstawia nam bardzo ciekawe historie gór, na których opiera świetną fabułę i w które wplata bardzo ciekawą intrygę kryminalną. Histor...

Rozwiń

Zwiń

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady" ile razy się to słyszało. Początek książki jest banalny - średnio sensowny, zakończenie bardzo przylukrowane jak w amerykańskich komediach romantycznych a mimo to bawiłem się dobrze czytając tę książkę. Bardzo lubię lekki styl narracji autora, uwielbiam dialogi, które tworzy no i są góry.
Polecam, mimo iż jest to pozycja słabsza od do tej pory czytanych książkach autora.
Ps. Żarciki o warszawiakach - prima sort :-)

"Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady" ile razy się to słyszało. Początek książki jest banalny - średnio sensowny, zakończenie bardzo przylukrowane jak w amerykańskich komediach romantycznych a mimo to bawiłem się dobrze czytając tę książkę. Bardzo lubię lekki styl narracji au...

Rozwiń

Zwiń

Świetne zakończenie serii. Rasowy kryminał jak się patrzy. Książka, która spina wszystkie wątki poprzednich. Moim zdaniem lepiej się ją czytało niż dwie poprzednie części choć zalatywało tu trochę fikcją na poziomie Bonda. Wszechmocne królestwo zła kontra Zakrzewski i stojący za nim ludzie. Dużo strzelanin i walki, z nieoczywistym - choć mogącym przyjść na myśl - zakończeniem.
Panie Mieczysławie - Gratulacje.

Świetne zakończenie serii. Rasowy kryminał jak się patrzy. Książka, która spina wszystkie wątki poprzednich. Moim zdaniem lepiej się ją czytało niż dwie poprzednie części choć zalatywało tu trochę fikcją na poziomie Bonda. Wszechmocne królestwo zła kontra Zakrzewski i stojący za nim ludzie...

Rozwiń

Zwiń

Po dwóch słabszych pozycjach chciałem sięgnąć po książkę, która bardziej przypadnie mi do gustu.
I nie zawiodłem się. Świetny thriller mieszający czasy, wątki... Autorka potrafi skupić uwagę czytelnika i trzymać w napięciu. tym bardziej że Pani Janiszewska przyzwyczaiła mnie by zwracać uwagę na szczegóły. Książka wciąga choć nie jest bez wad. Zakończenie przynajmniej niektórych wątków jest dziwne. Alle polecam.

Po dwóch słabszych pozycjach chciałem sięgnąć po książkę, która bardziej przypadnie mi do gustu.
I nie zawiodłem się. Świetny thriller mieszający czasy, wątki... Autorka potrafi skupić uwagę czytelnika i trzymać w napięciu. tym bardziej że Pani Janiszewska przyzwyczaiła mnie by zwracać uw...

Rozwiń

Zwiń

Pomysł był fajny... I jeśli miałbym wskazać zalety książki na tym bym skończył...
Co poszło nie tak? Bohaterowie prości jak budowa cepa, naiwni jak 3-letnie dzieci i to wszyscy bez wyjątku, język książki - jakby autor pisał wypracowanie w podstawówce, brak jakiejkolwiek logiki co wyjaśnię na przykładach poniżej...
Ogólnie taki Indiana Jones, sensacja i przygoda bez dbałości choćby o podstawową wiarygodność zdarzeń. Ma się dziać i tyle.
Poniżej podam przykłady więc uwaga - poniżej spojler
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Mamy profesora, który nie ma pieniędzy (nawet nie miał mu kto pożyczyć) na okup dla porywaczy córki a kilka tygodni później gdy wyszedł z więzienia ma spore oszczędności dzięki którym może przekupić syryjskiego generała i... zapłacić okup porywaczom.

Poza tym jakim cudem, ktoś kto ukradł unikatowe urządzenie i oddał je terrorystom mógł wyjść z więzienia tylko dlatego, że zrobił to pod przymusem?

Kolejny raz profesorka... Jest zabójcą/świadkiem zastrzelenia dwóch gangsterów a po przybyciu policji i przesłuchaniu zdąży na spotkanie które miał godzinę po strzelaninie... policjanci go po prostu puścili bo uwierzyli mu na słowo, że to nie on?

Mamy tu twardych biznesmenów, którzy "umieją negocjować" a ich negocjacje trwają po dwa zdania...

Ci sami biznesmeni/gangsterzy przesłuchują islamskiego terrorystę, gościa który ich okradł... Przesłuchanie kończy się po dwóch zdaniach... czymś w stylu "zaufajcie mi - się dowiem" wypowiedzianym przez terrorystę.

Jeszcze może wspomną Kurdów, którym archeologowie delikatnie - młotami pneumatycznymi - przemeblowali święte miejsce... Nie dość, że miejscowi (uzbrojeni i niebezpieczni) sami ich zaprowadzili, dopuścili do demolki to jeszcze po na koniec... kazali sobie iść... proporcje? uzbrojeni mężczyźni z wioski (100 domostw) kontra grupa ok. 10 osób z czego 2 uzbrojonych.

I tak mógłbym wymieniać...

Pomysł był fajny... I jeśli miałbym wskazać zalety książki na tym bym skończył...
Co poszło nie tak? Bohaterowie prości jak budowa cepa, naiwni jak 3-letnie dzieci i to wszyscy bez wyjątku, język książki - jakby autor pisał wypracowanie w podstawówce, brak jakiejkolwiek logiki co wyjaśnię ...

Rozwiń

Zwiń