Porzuceni

„Musiała się cofnąć. Nie mogła tego znieść. Chciała spojrzeć na mężczyznę i spytać go, co teraz. Okazało się jednak, że ten wycofał się z zagajnika i zniknął we mgle. Fibi zaczęła się wyrywać, też chciała uciec. Malwina natomiast oparła się o pień drzewa, bo nagle nie mogła złapać tchu”.

Zacznę może nietypowo, ale uważam się za patriotę. Co to ma do rzeczy, spyta ktoś? Ano to, że lubię czytać polskich autorów i polskie książki. W Polsce ukazuje się tyle ciekawych książek, że warto po nie sięgać. Warto czasem wybrać polski tytuł zamiast zagranicznego. Jeśli chodzi o kryminały, to zdecydowanie jest w czym wybierać.

Tym razem sięgnąłem po najnowszą powieść Macieja Kaźmierczaka pod tytułem „Porzuceni”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Muza. Niepokojąca okładka sugeruje, że mamy do czynienia z mroczną historią. Tak jest istotnie. Jest to powieść dla czytelników o zdecydowanie mocniejszych nerwach.

Podczas codziennego spaceru z psem Malwina Król jest świadkiem strasznego odkrycia. W parku zostaje odnalezione ciało małego chłopca. Stało się to zupełnym przypadkiem, gdy pies jednego ze spacerowiczów zaczął ryć w ziemi. Początkowo policjanci natrafili na zabite i pogrzebane psy. Pod nimi jednak było jeszcze ciało dziecka. Malwina nie może dojść do siebie po tym wydarzeniu. Chciałaby jak najszybciej zapomnieć o makabrycznym odkryciu. Jednak gdy tego samego dnia znika jeden z wychowanków domu dziecka, w którym pracuje kobieta, sprawa komplikuje się jeszcze bardziej.

Policjanci rozpoczynają żmudne śledztwo. Nie przypuszczają nawet, że zatoczy ono znacznie szersze kręgi, niż mogłoby się wydawać. W sprawę angażuje się także Tomasz. To właśnie jego pies znalazł zwłoki w parku. Mężczyzna skupia się właśnie na psach. Według niego to one mogą być kluczem do rozwiązania całej sprawy. Tymczasem – jego zdaniem – policja traktuje ten trop marginalnie.

W międzyczasie do łódzkich śledczych odzywa się komisarz z Gdańska. Jest przekonany o tym, że kilka lat temu doszło tam do identycznego morderstwa. Zwłoki małego chłopca zostały zakopane na wydmie. Nigdy nie ujęto sprawcy.

Czy to możliwe, że te dwie sprawy są ze sobą powiązane? Czy ktoś, kto zabił kilka lat temu, na powrót się uaktywnił? Co wspólnego z tym wszystkim mają Malwina i Tomasz, który zaczyna się zachowywać coraz bardziej nerwowo?

W miarę postępu śledztwa do policjantów dociera, że rozpoczął się prawdziwy wyścig z czasem. Czy uda się odnaleźć zaginione dziecko żywe? W jaki sposób przeszłość Tomasza ma związek z tym, co dzieje się teraz?

Maciej Kaźmierczak napisał bez wątpienia mroczny kryminał, który może wstrząsnąć czytelnikami. Brutalne mordy popełnione na dzieciach i zwierzętach sprawiają, że podczas lektury naprawdę czujemy się nieswojo. Umiejętnie podrzucane tropy sprawiają, że kryminalna zagadka intryguje i angażuje czytelnika. Czy to jednak oznacza, że powieść ta nie ma żadnych słabszych stron? Osobiście znalazłem kilka mankamentów.

Opowiadana historia naprawdę ma duży potencjał, który – według mnie – nie został do końca wykorzystany. Przede wszystkim sprawa psów. Początkowo wydaje się to ważnym tropem. Jednak ostatecznie możemy nie rozumieć, co tak naprawdę zabite psy wniosły do całej historii – poza jej makabrycznością oczywiście. Również prywatne dochodzenie Tomasza niewiele wnosi w tej kwestii. Nieprzekonująco wypada także rozwiązanie całej zagadki. Wygląda to trochę tak, jakby autor tworzył skomplikowany i wielowątkowy kryminał, a w końcówce jakoś nie potrafił tego wszystkiego odpowiednio spuentować. Wybrane rozwiązanie i motyw mogą wydawać się nieco naciągane, a nawet nierealne. Z drugiej jednak strony, czyż takie po prostu nie jest prawo autora?

Podsumowując, „Porzuceni” to kryminał, który może zaintrygować czytelnika. Przede wszystkim początek i zdecydowanie większa część książki trzymają poziom. Według mnie nieco słabiej wypada zakończenie, choć to oczywiście moja subiektywna opinia. Nie zmienia to jednak faktu, że naprawdę polecam ten tytuł waszej uwadze.

Wojciech Sobański