Bardzo dobry reportaż, przy dobrej woli społecznej to mogłaby być sprawcza książka

Bardzo dobry reportaż, przy dobrej woli społecznej to mogłaby być sprawcza książka

Ciekawa pozycja, która uświadamia jaka jest nasza, jako społeczeństwa (nie)wiedza na temat życia osób głuchoniemych. Otwiera oczy i to dosłownie, bo podczas czytania jej zaczęłam rozglądać się za ludźmi migającymi do siebie w tramwajach, kawiarniach itp. Okazało się, że wcale nie tak trudno ich dostrzec.
Nie jest to pozycja obowiązkowa, ale na pewno dająca szerszy obraz na problemy grupy ludzi, która w czasach walki o szeroko pojmowaną równość, ma największy problem żeby zostać usłyszana.

Ciekawa pozycja, która uświadamia jaka jest nasza, jako społeczeństwa (nie)wiedza na temat życia osób głuchoniemych. Otwiera oczy i to dosłownie, bo podczas czytania jej zaczęłam rozglądać się za ludźmi migającymi do siebie w tramwajach, kawiarniach itp. Okazało się, że wcale nie tak trudno ich dostrzec.
Nie jest to pozycja obowiązkowa, ale na pewno dająca szerszy obraz na...

karetka polskiej służby zdrowia jest w stanie dojechać prawie wszędzie, o ile jest się osobą słyszącą - bowiem jedyny sposób, by ją wezwać, to telefon i rozmowa z dyspozytorem.

reportaż anny goc to rzetelna opowieść o społeczności g/Głuchych, ich rzeczywistości i trudach, z którymi muszą mierzyć się w życiu codziennym. choć nie brakuje wewnętrznego wsparcia i chwil radości płynących ze wspólnotowości wszystko to zdają się zakrywać przykre doświadczenia z instytucjami państwowymi, placówkami szkolnictwa i kultury. to bolesna lekcja uważności na drugiego człowieka, impulsu do solidaryzowania się, chęci pomocy.

na całość opowieści składają się indywidualne historie poszczególnych bohaterów opowiadane ich głosem, a także rozmowy z przedstawicielami władz i specjalistami. krok po kroku odmalowuje się polska rzeczywistość osób z niepełnosprawnością około-słuchową: brak dostępu do podstawowych świadczeń, trudności związane z edukacją w szkołach publicznych, znieczulica urzędników czy wewnętrzna dyskryminacja. to ostatnie zjawisko jest ostatecznym ciosem zadanym znienacka, gdy okazuje się, że używanie języka migowego powszechnie wciąż uznaje się za uwłaczające, także wewnątrz społeczności.

to narracja pełna goryczy, ale także głośny apel do reszty społeczeństwa kształtującej przestrzeń, w której wszyscy żyją wspólnie. wskazująca osoby żyjące w ciszy z czułością i autonomią, a nie palcem. w końcu otrzeźwiające przypomnienie, że konieczność walidacji potrzeb g/Głuchych to nie fanaberia, tylko kardynalnie dotychczas zaniedbany obowiązek.

karetka polskiej służby zdrowia jest w stanie dojechać prawie wszędzie, o ile jest się osobą słyszącą - bowiem jedyny sposób, by ją wezwać, to telefon i rozmowa z dyspozytorem.

reportaż anny goc to rzetelna opowieść o społeczności g/Głuchych, ich rzeczywistości i trudach, z którymi muszą mierzyć się w życiu codziennym. choć nie brakuje wewnętrznego wsparcia i chwil radości...

Świetny, uświadamiający reportaż.
Przyznaję, że do tej pory nie interesowalam się tematem i sytuacja osób niesłyszących. Nie wiedziałam, a jedynie domyślałam się jak może wyglądać ich życie. To wyobrażenie okazało się całkiem inne niż wygląda w rzeczywistości.
Sytuacja osób niesłyszących w naszym kraju nie jest kolorowa, wciąż jest bardzo dużo do zrobienia. Tak wiele mówi się o walce osób homoseksualnych, o prawach kobiet , a tak mało o prawach i polepszeniu sytuacji osób niesłyszących. To naprawdę ciężki i ważny reportaż. Wiele razy podczas lektury czułam złość, frustrację. Od tej pory nie mogę przestać myśleć o tej książce, która zainspirowała mnie do zagłębienia się w ten temat bardziej szczegółowo.
O takich książkach powinno być głośno, o takich książkach powinno się mówić, takie książki powinno się wydawać i takie książki powinno omawiać się w szkole, żeby uświadamiać młodych ludzi o otaczającym nas świecie.

Świetny, uświadamiający reportaż.
Przyznaję, że do tej pory nie interesowalam się tematem i sytuacja osób niesłyszących. Nie wiedziałam, a jedynie domyślałam się jak może wyglądać ich życie. To wyobrażenie okazało się całkiem inne niż wygląda w rzeczywistości.
Sytuacja osób niesłyszących w naszym kraju nie jest kolorowa, wciąż jest bardzo dużo do zrobienia. Tak wiele...

Bardzo ważna i potrzebna książka, smutna i przerażająca. Absolutnie nie zgadzam się z zarzutem, że jest źle literacko napisana. Genialna okładka.

Bardzo ważna i potrzebna książka, smutna i przerażająca. Absolutnie nie zgadzam się z zarzutem, że jest źle literacko napisana. Genialna okładka.

Wyzwanie na kwiecień:
Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce

Wyzwanie na kwiecień:
Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce

wow. jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku.

wielkie brawa dla autorki, wielkie nie-brawa dla państwa polskiego i wszystkich stowarzyszeń, które nie słuchają głosu głuchych.

wow. jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku.

wielkie brawa dla autorki, wielkie nie-brawa dla państwa polskiego i wszystkich stowarzyszeń, które nie słuchają głosu głuchych.

Każdy powinien ją przeczytać i zawsze będę ją każdemu polecać. Niezmiernieg uświadamiająca, edukująca, otwierająca oczy, a także łamiąca serce.
Mało kto ze społeczności słyszących zastanawia się nad tym, jak naprawdę wygląda życie głuchych. Jak nieodpowiednie traktowanie ze strony rodziny i otoczenia jest częste, nawet w tych czasach. Jak często Głusi są całkowicie osamotnieni.
Niestety.

Każdy powinien ją przeczytać i zawsze będę ją każdemu polecać. Niezmiernieg uświadamiająca, edukująca, otwierająca oczy, a także łamiąca serce.
Mało kto ze społeczności słyszących zastanawia się nad tym, jak naprawdę wygląda życie głuchych. Jak nieodpowiednie traktowanie ze strony rodziny i otoczenia jest częste, nawet w tych czasach. Jak często Głusi są całkowicie...

bardzo rzadko zdarza mi się tak mówić o książce, ale. to. serio. powinien. przeczytać. każdy.
!

mocny reportaż, momentami wręcz przerażający. nie do pomyślenia, że całą grupę ludzi pozostawiono samym sobie. dobrze, że więcej się o tym mówi. patrzę na biblioteczne pieczątki z datami i bardzo cieszy mnie fakt, że odkąd ta książka się pojawiła, jest non-stop wypożyczona. niech świadomość rośnie i sytuacja się zmienia na lepsze jak najszybciej.

bardzo rzadko zdarza mi się tak mówić o książce, ale. to. serio. powinien. przeczytać. każdy.
!

mocny reportaż, momentami wręcz przerażający. nie do pomyślenia, że całą grupę ludzi pozostawiono samym sobie. dobrze, że więcej się o tym mówi. patrzę na biblioteczne pieczątki z datami i bardzo cieszy mnie fakt, że odkąd ta książka się pojawiła, jest non-stop wypożyczona....

Świetny reportaż - zarówno treść jak i format.

Dowiedziałam się wiele o problemach, o których nie miałam wcześniej pojęcia. Czytając książkę, często byłam w szoku i miałam łzy w oczach. Jako, że nie mam w swoim otoczeniu osób niesłyszących, Anna Goc otworzyła przede mną kawałek ich rzeczywistości i przeszkód, z którymi muszą się mierzyć. Piszę o 'kawałku', ale jest to tak naprawdę bardzo dużo, jak na to, na ile może człowieka uwrażliwić jedna, niedługa książka. Autorka przedstawia bowiem wiele różnych sytuacji i perspektyw.

Na plus też piękna, minimalistyczna okładka.

Świetny reportaż - zarówno treść jak i format.

Dowiedziałam się wiele o problemach, o których nie miałam wcześniej pojęcia. Czytając książkę, często byłam w szoku i miałam łzy w oczach. Jako, że nie mam w swoim otoczeniu osób niesłyszących, Anna Goc otworzyła przede mną kawałek ich rzeczywistości i przeszkód, z którymi muszą się mierzyć. Piszę o 'kawałku', ale jest to tak...