Ta książka wywoływała we mnie dużo różnych uczuć i uważam, że tak powinno być.
Na początku zirytowała, bo taki sztampowy wstęp, koleżanka przypomina swojemu rozmówcy, z zawodu policjantowi, że w sumie to chyba powinien poszukać zaginionego przez laty brata bliźniaka. Takie to nielogiczne trochę dla mnie.
Później trzymała w napięciu wielokrotnie, chociaż czuję też rozczarowanie, bo nie liczyłam na takie rozwiązanie sprawy zaginięcia brata Marcina.
Wątki seksualne mnie żenowały, dlaczego w każdej książce tego typu musi być stosunek? Chociaż i tak zwracam autorowi honor, bo wątki miłosne (nie mylić z erotycznymi, chociaż tu też język nie zawiódł, chodzi mi bardziej o obecność samego wątku) zostały opisane bardzo ładnym, czułym językiem.
Zauroczył mnie zaś koloryt lokalny, polskość zawarta w książce, bazowanie na intrygujących faktach i styl pisania autora. To była udana przygoda i zaczęłam już "Iluzję". Bohater wzbudził moją sympatię, chociaż czasem był trochę głupkowaty, a czasem miał więcej szczęścia niż rozumu, ale w ogólnym rozrachunku swój chłop. Paulina też w porządku, nie czarna i ponura mamba z wieczną chmurą gradową nad głową, a kobieta zwyczajna i urocza. Ogólnie oceniam na plus, wracałam do tej książki tak często jak tylko mogłam, dużo we mnie było emocji przy słuchaniu, wsiąkłam w akcję, a to nie jest takie oczywiste, bo czytam książki od kiedy pamiętam i niełatwo mnie zaskoczyć. Mocny pretendent do książki roku 2024.

Ta książka wywoływała we mnie dużo różnych uczuć i uważam, że tak powinno być.
Na początku zirytowała, bo taki sztampowy wstęp, koleżanka przypomina swojemu rozmówcy, z zawodu policjantowi, że w sumie to chyba powinien poszukać zaginionego przez laty brata bliźniaka. Takie to nielogiczne trochę dla mnie.
Później trzymała w napięciu wielokrotnie, chociaż czuję też...

Jeden z lepszych kryminałów jakie miałam ostatnio okazję słuchać . Oczywiście Filip Kosior niezastąpiony.

Jeden z lepszych kryminałów jakie miałam ostatnio okazję słuchać . Oczywiście Filip Kosior niezastąpiony.

Fantastyczna historia!

Fantastyczna historia!

Komisarz Marcin Zakrzewski zostaje wezwany do brutalnego morderstwa kobiety na Marszowicach. W czasie przeszukiwania posesji natrafia na ślad mordercy, który go obezwładnia. W czasie pościgu za zbiegiem, w lesie napastnik atakuje komisarza i przekazuje mu tajemniczą wiadomość "Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach". Dokładnie te słowa usłyszał Zakrzewski trzydzieści lat temu od swojego brata bliźniaka Ryśka, który niedługo potem zaginął. Komisarz postanawia wrócić do sprawy zaginięcia swojego bliźniaka i natrafia na trop seryjnego porywacza, który równo co cztery lata pod koniec września porywał nastoletnich chłopców. Co stało się z Ryszardem? Co stało się z pozostałymi chłopcami ? W jakim celu byli porywani? Dlaczego nikt nie powiązał tych zaginięć ze sobą? Co ma wspólnego z tą sprawą sad, koło plebanii?
"Martwy sad" to wciągająca od pierwszych stron historia komisarza Marcina Zakrzewskiego, który próbuje rozwikłać zagadkę zaginięcia swojego brata i innych chłopców. Nad sprawą pracuje również Paulina Czerny dawna koleżanka komisarza. Czy ich działania pozwolą ująć sprawcę? Świetnie wykreowane postaci wrocławskich śledczych, wciągająca zagadka łącząca przeszłość z przyszłością sprawiło, że nie mogłam odłożyć tej książki. Ja uległam tej historii i komisarzowi Zakrzewskiemu. I już nie mogę się doczekać kiedy wezmę do rąk kolejną część tej serii.

Komisarz Marcin Zakrzewski zostaje wezwany do brutalnego morderstwa kobiety na Marszowicach. W czasie przeszukiwania posesji natrafia na ślad mordercy, który go obezwładnia. W czasie pościgu za zbiegiem, w lesie napastnik atakuje komisarza i przekazuje mu tajemniczą wiadomość "Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach". Dokładnie te słowa usłyszał Zakrzewski trzydzieści...

Wciąga od pierwszej strony! Niesamowita, przyprawiająca o dreszcz na karku historia. Pan Gorzka stworzył świetne, wyraźne postacie.

Wciąga od pierwszej strony! Niesamowita, przyprawiająca o dreszcz na karku historia. Pan Gorzka stworzył świetne, wyraźne postacie.

Marcin Zakrzewski ma mocne wejście. Od początku mamy do czynienia z ciekawą zbrodnią a późniejsze odkrycie zaginięć ze Szczepanowa tylko potęgują zadowolenie z czytania. A wszystko to osobiście łączy się z głównym bohaterem.

Duet Zakrzewski & Czerny to niezły team 😉
Autor ma bardzo przyjemny styl,płynie się z prądem,z ciekawością i zachłannością. Bardzo ciekawy wątek cyklicznych porwań. Zaginiony brat bliźniak jest jak cień i podąża za Zakrzewskim w tym śledztwie. Diabeł opętał tą mieścinę i nawet po latach nie daje o sobie zapomnieć.

Polecam nadrobić kto jeszcze nie czytał 👌

Marcin Zakrzewski ma mocne wejście. Od początku mamy do czynienia z ciekawą zbrodnią a późniejsze odkrycie zaginięć ze Szczepanowa tylko potęgują zadowolenie z czytania. A wszystko to osobiście łączy się z głównym bohaterem.

Duet Zakrzewski & Czerny to niezły team 😉
Autor ma bardzo przyjemny styl,płynie się z prądem,z ciekawością i zachłannością. Bardzo ciekawy wątek...

Naprawdę świetna książka, dużo akcji, dobrze opowiada co sie dzieje w ludzkiej głowie, wszystko ma tzw ręce i nogi, I splata się w ciekawą całość, zaskakujące zakończenie, ale trzeba uważać bo każdy mały szczegół może być rozwiązaniem akcji

Naprawdę świetna książka, dużo akcji, dobrze opowiada co sie dzieje w ludzkiej głowie, wszystko ma tzw ręce i nogi, I splata się w ciekawą całość, zaskakujące zakończenie, ale trzeba uważać bo każdy mały szczegół może być rozwiązaniem akcji

"Nie domykam furtki,
Łatwiej będzie zwiać.
W ostrej trawie gruszki.
Martwy sad.

Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Od lat.

Chorowite drzewa
Dają słodki plon.
W ciszy tu dojrzewa
Moje zło.

Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Od lat.
Od lat.

Diabeł tu chodzi na palcach.
Widzę jak diabeł tu chodzi na palcach.
Nabiera tu mocy, nabiera tu mocy, nabiera tu mocy.

Na wszelki wypadek postawię znak w powietrzu.
Znak w powietrzu.
Na wszelki wypadek postawię znak w powietrzu.
Znak w powietrzu.

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,coma,w_chorym_sadzie.html"

Tekst utworu "W chorym sadzie" zespołu Coma był dla autora książki inspiracją do stworzenia tej historii.

Bardzo dobrą inspiracją.
Niesamowicie wciągająca książka.

Audiobook w interpretacji Filipa Kosiora.

Polecam.

"Nie domykam furtki,
Łatwiej będzie zwiać.
W ostrej trawie gruszki.
Martwy sad.

Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Od lat.

Chorowite drzewa
Dają słodki plon.
W ciszy tu dojrzewa
Moje zło.

Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Hej! Tu nie dzieje się nic dobrego.
Od lat.
Od lat.

Diabeł tu chodzi na palcach.
Widzę jak diabeł tu chodzi na...

Komisarz Marcin Zakrzewski zostaje w środku nocy wezwany do brutalnego morderstwa.
Sprawa jak wiele innych? Nie do końca. W jednym momencie, słowa usłyszane trzydzieści lat temu, wracają jak bumerang. "Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach" - zdanie to usłyszał od brata bliźniaka, gdy mieli 12 lat i kradli gruszki z sadu przy kościele. Te same słowa wypowiedział mu na ucho morderca podczas pościgu. Co to może oznaczać? Przecież jego brat został porwany lata temu!
Ale nie tylko brat zniknął bez śladu. Co 4 lata w rodzinnych stronach komisarza znikali młodzi chłopcy, a jego brat był ostatnim z nich. Co w takim razie łączy tajemnicze zaginięcia dzieci, z morderstwem, do którego Zakrzewski został wezwany?

Książka wciągnęła mnie całkowicie, polubiłam komisarza Zakrzewskiego oraz jego partnerkę komisarz Paulinę Czerny. Para śledczych stanowi zgrany duet, oby dwoje mają silne charaktery i nie spoczną zanim nie złapią mordercy.

Zakończenie pozostawia wiele znaków zapytania, nie wszystkie wątki zostają zamknięte, czy zostaną wyjaśnione w kolejnej książce? Nie odpowiadajcie 😉, sama sprawdzę!

Świetna książka! Polecam!

Komisarz Marcin Zakrzewski zostaje w środku nocy wezwany do brutalnego morderstwa.
Sprawa jak wiele innych? Nie do końca. W jednym momencie, słowa usłyszane trzydzieści lat temu, wracają jak bumerang. "Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach" - zdanie to usłyszał od brata bliźniaka, gdy mieli 12 lat i kradli gruszki z sadu przy kościele. Te same słowa wypowiedział mu na...

"Miej­sca pamię­tają ból, cier­pie­nie, strach i śmierć. Potem bez słów opo­wia­dają o tym wszyst­kim, któ­rzy znaj­dą się w ich obrę­bie, sie­jąc w du­szach nie­po­kój i prze­ra­że­nie."

Często uciekamy od bolesnych wspomnień, jednak traumatyczne doświadczenia tkwią w nas głęboko i nie dają o sobie zapomnieć. "Wi­dzia­łem, jak dia­beł cho­dzi tam na pal­cach" to krótkie zdanie wyszeptane przez sprawcę brutalnej zbrodni paraliżują komisarza Zakrzewskiego. Ostatni raz usłyszał je z ust swego brata, który trzydzieści lat temu zaginął w niewyjaśnionych dotąd okolicznościach. Przygnieciony wspomnieniami stara się odkryć co łączy obie sprawy i znaleźć odpowiedzi na pytania, które dręczą go od lat. Nie będzie to jednak łatwe, gdyż wydaje się, że morderca wie o nim wszystko i zna każdy kolejny krok...

Martwy sad to mocne otwarcie cyklu "Cienie przeszłości" z komisarzem Marcinem Zakrzewskim w roli głównej. Stopniowo wnikałam w mroczną i zawiłą fabułę, w której przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a senny koszmar miesza się z realnym życiem. Mieczysław Gorzka bardzo umiejętnie buduje atmosferę grozy, niepewności, skutecznie podsycając ciekawość. W napięciu śledziłam kolejne zwroty akcji, gubiąc się w domysłach i starając się rozgryźć tożsamość sprawcy. Nie jest to jednak takie proste, bo każdy rozdział przynosił nowe, zaskakujące fakty, które dodatkowo mieszały w głowie, budząc nowe wątpliwości. Kreacja postaci przemyślana i wiarygodna. Oczywiście większość uwagi skupiamy na Zakrzewskim, jego przeżyciach, doświadczeniach, czy pracy. Odczuwamy jego dezorientację i determinację w działaniu. Emocje te pogłębiane są wstawkami wspomnień, które niczym poszczególne elementy układanki tworzą spójny, niepokojący obraz. Jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów z serii, które z pewnością nadrobię.

"Miej­sca pamię­tają ból, cier­pie­nie, strach i śmierć. Potem bez słów opo­wia­dają o tym wszyst­kim, któ­rzy znaj­dą się w ich obrę­bie, sie­jąc w du­szach nie­po­kój i prze­ra­że­nie."

Często uciekamy od bolesnych wspomnień, jednak traumatyczne doświadczenia tkwią w nas głęboko i nie dają o sobie zapomnieć. "Wi­dzia­łem, jak dia­beł cho­dzi tam na pal­cach" to...