W tym tomiku autorka bawi się słowami. Ukazuje kobietę, która kocha i nie chce przestać. W tych wierszach odnajdziecie cząstkę siebie i przepadniecie. Ja wam to gwarantuję.

Ten tomik idealnie wpisuje się na wieczór z lampką wina.

Przekonajcie się sami!!!

W tym tomiku autorka bawi się słowami. Ukazuje kobietę, która kocha i nie chce przestać. W tych wierszach odnajdziecie cząstkę siebie i przepadniecie. Ja wam to gwarantuję.

Ten tomik idealnie wpisuje się na wieczór z lampką wina.

Przekonajcie się sami!!!

Niedawno premierę miał najnowszy, drugi już, tomik Doroty. Mam przyjemność patronować mu i nawet róż nie jest mi straszny.

Tym razem Dorota rzuca wierszami po różnych datach. Pojawiają się starsze przeplatane z nowszymi, wszystkie pełne emocji.
Fabuła. Zazwyczaj recenzje zajmują się nią. Kto trochę lepiej zna autorkę, może i ową wychwycić z wersów. Ten tomik jest po części historią pewnej kobiety, krótkim wycinkiem z życia, w którym dzieje się bardzo dużo. Poezja ta mówi dużo o autorce, może nawet tak dużo, że sama tego nie wie. Trzeba tylko dobrze czytać i słuchać, co mówią te czarne znaczki.
Cześć utworów, jak i sytuacji z nimi związanych znałem już wcześniej i nie zrobiły może teraz na mnie wrażenia aż takiego. Dla innych będą one niesamowite i zostawią wiele pytań.
To szczere wyznania, swoista spowiedź przed czytelnikiem, słowa ekstazy i stłumiony krzyk małej dziewczynki zamkniętej w dorosłym ciele. To epatowanie miłością i seksem oraz łzy smutku i tęsknoty przelane w formie literek.
Poznajcie to, co działo się w głowie i sercu Doroty. Może też w niektórych sami się odnajdziecie.

Oprócz słów mamy tu również przepiękne zdjęcia, które cudownie uzupełniają się z treścią. Najwyższe słowa uznania dla fotografa.

Jeśli lubicie poezję, szczere słowa pisane pod wpływem emocji, zagłębiać się w psychikę autora i widzieć jego przemianę, to nie ma co się wahać. Polecam!!!

Niedawno premierę miał najnowszy, drugi już, tomik Doroty. Mam przyjemność patronować mu i nawet róż nie jest mi straszny.

Tym razem Dorota rzuca wierszami po różnych datach. Pojawiają się starsze przeplatane z nowszymi, wszystkie pełne emocji.
Fabuła. Zazwyczaj recenzje zajmują się nią. Kto trochę lepiej zna autorkę, może i ową wychwycić z wersów. Ten tomik jest po...

Hej. 

Dziś w trakcie picia porannej szałwii, połykałem nowy tomik wierszy Doroty Lińskiej-Złoch pod tytułem "Czułości i tęsknoty". Muszę przyznać, że niektóre z tych wierszy dogłębnie pokazały wnętrze autorki, rozświetlając nieco obraz osoby, którą jest. To tak jakby rozebrała się przed czytelnikiem i pozwoliła na autopsję Siebie, ukazując słowa i obrazy (istne puzzle Doroty 🧩).

Bardzo ciekawy dobór tematyczny, choć zabrakło mi tu pewnej konsekwencji. Wiersze są rozsypane. Nie wiem, czy taki był zamysł. Niektóre chwytają za gardło, inne miło łechtają. Plastyczność warsztatowa także robi wrażenie. Wszystko się kolei.

• Podoba mi się "Poranność", 14.02.2023, " Tydzień", 09.01.2023. 

Ale największe wrażenie wywarł na mnie wiersz "Jutro". Słodko gorzki i taki cierpki, a jednak z nutą słodyczy. Lubię takie mieszanki. 

Czy polecam? Jasne. Dorota zasługuje na owacje. Kawał dobrej roboty. Róż wylewający się z tomika nie mdli, ma w sobie urok i pasuje do całości.

Miłego dnia.

Hej. 

Dziś w trakcie picia porannej szałwii, połykałem nowy tomik wierszy Doroty Lińskiej-Złoch pod tytułem "Czułości i tęsknoty". Muszę przyznać, że niektóre z tych wierszy dogłębnie pokazały wnętrze autorki, rozświetlając nieco obraz osoby, którą jest. To tak jakby rozebrała się przed czytelnikiem i pozwoliła na autopsję Siebie, ukazując słowa i obrazy (istne puzzle...

Według niektórych pierwszy tom poetycki Doroty Lińskiej Złoch pt. „Wielomiłość” był kontrowersyjny i wulgarny, a w drugim zdecydowanie złagodniała.
Tak?! To potrzymajcie Dorocie... kawę.
W „Czułościach i tęsknotach” podmiotka liryczna zmienia się w czułą kochankę. I to jest prawda. Jednak moim zdaniem w tych wierszach jest coś, co powoduje napływ krwi w różne miejsca w ciele, czerwone wykwity na policzkach i skurcze w pamięci o przeszłych lub niedoszłych miłościach.
Tak, jest nieco czulej i delikatniej. Ale czy jednocześnie da się delikatnie napisać o braku miłości? "Ja" liryczne jest tu i teraz, bo nie wie, co będzie jutro. Jest kobietą z krwi i mleka, która pragnie pieszczot i bliskości oraz chwytania za włosy. Czerpie z tego przyjemność. Jest też cierpliwa. Odlicza dni, godziny, minuty i sekundy do kolejnego spotkania, upajając się zapachem ciała zostawionym w pościeli. Poczeka również, aż kochanek zrobi zakupy dla swojej rodziny. Dalej nie jest kontrowersyjnie i wulgarnie?
To przyjrzyjmy się bliżej książce. W tym tomie poetka stawia na różowy. Taki kolor ma okładka, sukienka, szczyty piersi, język, a nawet nastrój. Zdjęcia Mikołaja Lory i rysunki Rafała Radtke, które dopełniają wydanie, tylko pozornie są słodkie. W połączeniu z wierszami nadają im nowej interpretacji. Różowy, według autorki, ma przyciągnąć uwagę i z pewnością swój cel osiągnęła. Tylko na moment ubiera się w żółć, gdy czuje zazdrość, a emocje zaczynają ciążyć w brzuchu jak kamienie (żółciowe?).
„Czułości i tęsknoty” czule drapią po plecach, zostawiając różowe pręgi. Lubię takie drapanie i ślady po nich. Czy tak drapie miłość? a może niekochanie? Szukam odpowiedzi przy kolejnej filiżance kawy.

Według niektórych pierwszy tom poetycki Doroty Lińskiej Złoch pt. „Wielomiłość” był kontrowersyjny i wulgarny, a w drugim zdecydowanie złagodniała.
Tak?! To potrzymajcie Dorocie... kawę.
W „Czułościach i tęsknotach” podmiotka liryczna zmienia się w czułą kochankę. I to jest prawda. Jednak moim zdaniem w tych wierszach jest coś, co powoduje napływ krwi w różne miejsca w...

Poetka pięknie bawi się słowami.Zaprasza nas do swojego intymnego świata .
To drugi już tomik Doroty ,znacznie spokojniejszy ,pełen nadziei ,czułości ,bliskości .Czekam na więcej i bardzo polecam.

Poetka pięknie bawi się słowami.Zaprasza nas do swojego intymnego świata .
To drugi już tomik Doroty ,znacznie spokojniejszy ,pełen nadziei ,czułości ,bliskości .Czekam na więcej i bardzo polecam.