Czy to sen? Czy to jawa? Czy to się dzieje naprawdę?
Czytając "Wieczność" autorstwa @lukasz_haciuk.89 nie sposób być tego pewnym. Świat realny miesza się z tym wytworzonym przez otępiały a może jednak oświecony umysł? Rzeczywistość miesza się z majakiem sennym, z psychodelicznymi wizjami... a może to urok czarownicy? A może to wizje wtłoczone do głowy przez szaleńca? Tutaj nic nie jest oczywiste, zdarzenia, miejsca, postaci... Autor czytelnikowi zafundował istny zawrót głowy.

Książka opowiada kilka historii, wydawać by się mogło, nie związanych ze sobą, ale to dopiero się okaże. Na pierwszy plan wysuwa się postać Jacka, który wspomina czasy szkolne i swojego kumpla Rafała. Czy to są miłe wspomnienia? Nie do końca. Jacek to osoba wycofana, poddająca się wplywowi kolegi. Niestety nic dobrego z tego nie wynika. Chłopcy powoli uzależniają się od substancji psychoaktywnych, co po latach zbiera żniwo.

Jest też Ewa, kobieta tajemnicza, intrygująca i jakby nie rzeczywista, a przynajmniej wydaje się być czymś nadnaturalnym, podobnie jak starzec - szaleniec, którego spojrzenie mrozi krew w żyłach. Czy te postaci są rzeczywiste? Czy to jednak jakiś kolejny majak wywołany przez odurzony umysł?

Czytając "Wieczność" znajdziecie wiele odniesień do popkultury, jak chociażby klub 27.
Bardzo ciekawa lektura, jest nieoczywista i pisana w sposób nietuzinkowy, nie łatwo jest czytelnikowi się w nią wgryźć. Ja nie mogłam się oderwać, choć nie raz wracałam kilka stron zagubiona w fabule, niepewna tego co przed chwilą przeczytałam.

Zaskoczył mnie język jakim posługuje się autor, jest on wręcz poetycki, zdania są rozbudowane, słownictwo bogate, na mnie zrobiło wrażenie. Nie jest to lektura łatwa, wymaga zaangażowania czytelnika, ale myślę, że warto się z nią zmierzyć, tym bardziej że jest to historia jeszcze nie zakończona... Po przeczytaniu książki, wcale nie wiesz więcej, niż na jej początku. Kto zabił? Czy to był przypadek? Czy przypadków nie ma i o wszystkim decyduje przeznaczenie? Panie autorze czekam na ciąg dalszy...!!

Książka dostępna na Legimi.
Przeczytana na prośbę autora, który napisał "subiektywnie i szczerze do bólu poproszę ;)".

Czy to sen? Czy to jawa? Czy to się dzieje naprawdę?
Czytając "Wieczność" autorstwa @lukasz_haciuk.89 nie sposób być tego pewnym. Świat realny miesza się z tym wytworzonym przez otępiały a może jednak oświecony umysł? Rzeczywistość miesza się z majakiem sennym, z psychodelicznymi wizjami... a może to urok czarownicy? A może to wizje wtłoczone do głowy przez szaleńca? Tutaj...

Lubicie mroczne powieści? A może powieści gdzie senne majaki mieszają się z rzeczywistością? Jeśli tak to zdecydownie powinniście sięgać po debiutancką książkę @lukasz_haciuk.89 “Wieczność”

Nasz główny bohater Jacek jest osobą, która walczy z demonami swej przeszłości. Można wywnioskować, że chciałby wyjść na prostą, lecz nie do końca może to zrobić, bo poniekąd nie wie jak. Demony, które trzymają w swoich szponach Jacka powracają do niego jako senne majaki. Nie do końca wiemy, w którym momencie sen przemienia się w jawę. Nie tylko Jacek jest w tym wszystkim zagubiony, lecz i my jako czytelnicy możemy poczuć się zagubieni oraz zaniepokojeni tym co za chwilę się wydarzy. Mnie osobiście ten niepokój bardzo wciągnął i nie mogłam się oderwać od czytania, ale wiem, że nie wszyscy będą tak odczuwać te książkę. Debiut ten uważam za bardzo udany. Cieszę się, że nie do końca wiemy co wydarzyło się na końcu. Dzięki czemu można zastanowić się nad wydarzeniami opisanymi w książce jeszcze bardziej.
Szczerze polecam 🥰

Lubicie mroczne powieści? A może powieści gdzie senne majaki mieszają się z rzeczywistością? Jeśli tak to zdecydownie powinniście sięgać po debiutancką książkę @lukasz_haciuk.89 “Wieczność”

Nasz główny bohater Jacek jest osobą, która walczy z demonami swej przeszłości. Można wywnioskować, że chciałby wyjść na prostą, lecz nie do końca może to zrobić, bo poniekąd nie wie...

Hej #bookstagram 📖
Czytanie czy słuchanie książek?
Jaka formę, przyjmowania treści wybieracie? 🤔

Ja wybieram obie. Zdążają się jednak książki, na których totalnie chce się skupić. Wtedy przełączam słuchawki na oczy i oddaje się w całości 😎

Tak było w przypadku #wieczność
Z początku włączyłam audiobook, który kompletnie zaburzał dreszczyk emocji. Aaa bardzo, ale to bardzo, nie chciałam ominąć tego, co mogłam dostać!

To książka, która rzuca światło na osoby uzależnione.
Poznajemy wielu bohaterów, w różnych sytuacjach i miejscach. Osoby te są pochłonięte, otępione, chodzące w amoku narkotykowego obłędu.
Obserwujemy ich reakcje, po przyjęciu substancji odurzających, oraz na głodzie. Wizje wytwarzane w głowie postaci, budzą niepokój i strach. Zabierają czytelnika w najmroczniejsze i najbardziej niebezpieczne miejsca, które pozostaną w głowie na długo… 🤯😱

@lukasz_haciuk.89 przeczytałam! Ta okładka pochłonęła moją ciekawość! Zahipnotyzowała mnie! Jestem już po lekturze iii.. Przeszłam przez najbardziej obłędne zakamarki umysłu, osób uzależnionych. Poczułam magię, mrok i dreszcze ekscytacji!! Przysięgam, że po tej książce, strach oglądać się za siebie 😳
Ten tytuł długo zabawi w mojej pamięci‼️

Jeśli potrzebujecie, porządnej dawki adrenaliny, to właśnie #wieczność od #łukaszhaciuk bedzie idealną pozycją. Wchłonie się wolno i rozpłynie, wraz z krwią po całym ciele!! Wywoła dreszczyk i zasieje ziarno zwątpienia, lęku.

Dajcie się wciągnąć w odchłań wieczności!
Książka dostępna na Legimi 😎

Hej #bookstagram 📖
Czytanie czy słuchanie książek?
Jaka formę, przyjmowania treści wybieracie? 🤔

Ja wybieram obie. Zdążają się jednak książki, na których totalnie chce się skupić. Wtedy przełączam słuchawki na oczy i oddaje się w całości 😎

Tak było w przypadku #wieczność
Z początku włączyłam audiobook, który kompletnie zaburzał dreszczyk emocji. Aaa bardzo, ale to...

~ Co my tu mamy ?? Mamy anologie kilku bohaterów których losy dosłownie się ze sobą przeplatają.
Książka zawiera tematy dosyć poważne bo dla mnie jako odbiorcy to była wyprawa w głąb umysłu osób poważnie uzależnionych.
Jeśli ktoś do normalnego funkcjonowania potrzebuje mofriny i innych silnie uzależniających substancji to znak że życie się kończy, a słynny klub przyjaciół 27 otwiera przed nami swoje słynne drzwi.
Książka sama w sobie jest na prawdę dobra 📖👌 choć bywały momenty że sama traciłam orientację gdzie dokładnie się znajduje .... mimo wszystko na prawdę warto .

~ Co my tu mamy ?? Mamy anologie kilku bohaterów których losy dosłownie się ze sobą przeplatają.
Książka zawiera tematy dosyć poważne bo dla mnie jako odbiorcy to była wyprawa w głąb umysłu osób poważnie uzależnionych.
Jeśli ktoś do normalnego funkcjonowania potrzebuje mofriny i innych silnie uzależniających substancji to znak że życie się kończy, a słynny klub przyjaciół...

Ile dzieli Cię od obłędu❓

Wizje, niezidentyfikowane głosy, sny, złe i niepokojące przeczucia, obłęd i zagmatwane życie 😵‍💫

📖 Nasz główny bohater - Jacek, to dwudziestokilkuletni mężczyzna, którego skomplikowany umysł poznajemy dzięki retrospekcjom w powieści. Narkotykowa przeszłość miała na niego istotny wpływ (również i na jego dawnego przyjaciela Rafała). Powoli poznajemy również innych bohaterów:

👮🏼‍♀️Beata - inteligentna policjantka;

🧍🏼‍♀️Ewa - była partnerka Rafała;

🧍🏻‍♀️Teresa - matka Rafała;

👮🏽‍♂️Tadeusz - starszy policjant, mocno tłumiony przez swoje emocje;

👨🏽‍⚕️Maciej - ordynator szpitala o surowych i precyzyjnie określonych życiowych celach;

👴🏼Starzec - wariat, całkiem oklejony od rzeczywistości, bardzo tajemnicza postać;

👮🏼‍♂️Mateusz - chłopak niedojrzały względem roli, jaką przyszło mu pełnić - policjant;

👨🏻‍⚕️Andrzej - szkolny psycholog.

📚 Wszyscy bohaterowie pozornie nie mają zbyt wiele ze sobą wspólnego, jednak im dalej prowadzi nas historia, tym bardziej okazuje się, że są oni ze sobą powiązani, a ich życia wciąż się stykają i gmatwają. Niepokój, zagubienie i demony przeszłości mieszają się z wyobraźnią bohaterów. Trudno połapać się w tym, co jest realne. Samej trudno było mi w pewnym momencie odgadnąć, o co dokładnie chodzi. Do tego stopnia, że niestety zaczynało mnie już to drażnić. Osobiście uważam, że trochę brakowało mocnej akcji w książce.

Trzeba przyznać, że książka jest wyjątkowa, nigdy nie czytałam niczego podobnego.

⛓️ Jeżeli chcesz ją przeczytać, musisz przygotować się na przytłaczającą ilość emocji. Autor zostawia nas z wieloma pytaniami i nierozwikłanymi historiami. Chaos, z jakim muszą mierzyć się nasi bohaterowie, jest wprost nieznośny i przenosi się również na czytelnika. Nie jest to łatwa książka.

Insta: przeczytam52ksiazki

Ile dzieli Cię od obłędu❓

Wizje, niezidentyfikowane głosy, sny, złe i niepokojące przeczucia, obłęd i zagmatwane życie 😵‍💫

📖 Nasz główny bohater - Jacek, to dwudziestokilkuletni mężczyzna, którego skomplikowany umysł poznajemy dzięki retrospekcjom w powieści. Narkotykowa przeszłość miała na niego istotny wpływ (również i na jego dawnego przyjaciela Rafała). Powoli...

Debiutancka powieść Ł. Haciuka. Jest to dość nieoczywista historia, rzeczywistość przeplata się ze snami i wspomnieniami, a losy licznych bohaterów zaczynają powoli się z sobą splatać, jednocześnie wnikając w ich psychikę. Jest to powieść zmuszająca do myślenia, refleksji, a także skupienia. Wszystko to jest podlane sosem uzależnień, autodestrukcji i przemocy. Teoretycznie głównym bohaterem jest młody mężczyzna, uzależniony od narkotyków o imieniu Jacek, lecz tak naprawdę każda z postaci pojawiająca się w tej dość krótkiej powieści jest potraktowana na równi z głównym bohaterem. Autor z dużą skrupulatnością nakreśla portrety psychologiczne kolejnych postaci, płynnie przechodząc do ich losów, które w na pewnym etapie fabuły w jakimś stopniu się z sobą wiążą, nawet jeśli ma miejsce to w niewielkim stopniu. Powieść można zaliczyć do gatunku thrillera psychologicznego, lecz jest to bardziej powieść psychologiczna niż klasyczny thriller, acz nie brakuje tu również przemocy czy zbrodni...

Przyznam szczerze, że nie jest to komfortowa lektura, nawet powiedziałbym iż dalece odbiega od mojego gustu czytelniczego poprzez fakt iż sen, narkotyczne majaki płynnie mieszają się z rzeczywistością, czasami ciężko było mi się zorientować w tym onirycznym, acz brutalnie rzeczywistym świecie. Pomimo tego, uważam tą powieść za znakomite studium psychologiczne osób w jakiś sposób uzależnionych, będących na granicy obłędu. Aby oddać stan narkotycznego odlotu powieść może się wydawać chaotyczna, lecz tak naprawdę fabuła jest przemyślana, a wszystko logicznie się spina. Nie twierdzę, że wszystko doskonale zrozumiałem, czasem się gubiłem, lecz wydaje mi się, że tę książkę można interpretować na wiele różnych sposobów i też czytać zarówno bardziej wprost jak i szukać bardziej wzniosłych odniesień. Uważam, że żaden sposób odbioru tej historii nie jest zły. Można ją czytać zarówno przez pryzmat swoich doświadczeń czy naszych bliskich (czego nikomu nie życzę),jak i studium psychologicznego osoby uzależnionej, i tego do czego taki stan może prowadzić, do ilu tragedii i ludzkich krzywd 😔 nie można też odmówić autorowi świetnego stylu. Powieść jest napisana bardzo ładnym językiem, na pograniczu literatury pięknej, lecz jednocześnie na tyle prostym i inkluzywnym, że odbiór tej historii jest niezwykle łatwy, a książkę pochłania się niesamowicie szybko 😁 warto nadmienić, że "Wieczność" jest bardzo mocną historią, pełna traum, przemocy czy patologii i raczej polecałbym ją dojrzałym czytelnikom 🔞

Nie jest to coś do końca mojego, ale i tak powieść ta zrobiła na mnie spore wrażenie. Czasem się gubiłem w fabule, musiałem przeczytać jakiś akapit czy dwa poraz drugi, lecz ogólnie doceniam kunszt tego debiutu autorskiego 🔥 nie jest to książka łatwa, raczej do przemyśleń i refleksji, jeśli ktoś lubi taki niekomfortowy, mocny klimat w naprawdę znakomitym opakowaniu czysto literackim to serdecznie polecam 😁

Debiutancka powieść Ł. Haciuka. Jest to dość nieoczywista historia, rzeczywistość przeplata się ze snami i wspomnieniami, a losy licznych bohaterów zaczynają powoli się z sobą splatać, jednocześnie wnikając w ich psychikę. Jest to powieść zmuszająca do myślenia, refleksji, a także skupienia. Wszystko to jest podlane sosem uzależnień, autodestrukcji i przemocy. Teoretycznie...

WIECZNOŚĆ to jakże zakręcony i mocny debiut, gdzie nic nie jest takie oczywiste jakby się wydawać mogło.

Autor na niewielu stronach, bo powieść liczy ponad 210 stron, stworzył historię na granicy jawy i rzeczywistości z zaskakującym zakończeniem - istny obłęd. Fabuła niebywale ciężka, czasem przytłaczająca i niezwykle pokręcona, ale cóż się dziwić jak książka opowiada o mężczyźnie na narkotycznym haju? Z początku można odnieść wrażenie, że jest bardzo chaotyczna, ale w tej chaotyczności był sens. Fakt, książka wymaga od czytelnika pełnego skupienia, ale jeśli szukacie czegoś innego, czegoś co nie jest szablonowe i co wyróżnia się na tle innych książek, to warto zapoznać się z tym debiutem.

Ocena: 6,5/10 ⭐️

WIECZNOŚĆ to jakże zakręcony i mocny debiut, gdzie nic nie jest takie oczywiste jakby się wydawać mogło.

Autor na niewielu stronach, bo powieść liczy ponad 210 stron, stworzył historię na granicy jawy i rzeczywistości z zaskakującym zakończeniem - istny obłęd. Fabuła niebywale ciężka, czasem przytłaczająca i niezwykle pokręcona, ale cóż się dziwić jak książka opowiada o...

Próżno szukać tu głównych bohaterów. Każda postać, nawet ta pojawiająca się na chwilę, potraktowana jest z namaszczeniem. O niektórych dowiemy się więcej, o innych mniej, ale docieramy do umysłów wszystkich postaci. Dzielą się oni z nami swoimi najmroczniejszymi myślami. Czasami są one tak złożone i wykraczające poza materialną rzeczywistość, że można się zastanawiać, z jakiego wymiaru pochodzi bohater, czy on istnieje naprawdę, czy tylko w wyobraźni innych postaci? Interpretacje autor zostawia czytelnikowi.

Niezmiernie ważne są również relacje między bohaterami. Niektórzy z nich spotykają się tylko na chwilę, jednak wywierają na siebie tak ogromny wpływ, że zmuszeni są do wielkich przemyśleń. Inni, pomimo że znają się wiele lat, są dla siebie obcy. Nic nie jest zero–jedynkowe, nic nie jest dobre albo złe – ani relacje między postaciami, ani sama powieść. Czytelnik sam może zdecydować, czy któryś z bohaterów postąpił dobrze, czy nie. Osobiście zawsze lądowałam gdzieś pośrodku skali, nawet podczas najgorszych czynów popełnianych przez niektórych bohaterów.

Całą recenzje przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/05/03/wiecznosc-recenzja-ksiazki-poza-pojmowaniem-ludzkiego-umyslu/

Próżno szukać tu głównych bohaterów. Każda postać, nawet ta pojawiająca się na chwilę, potraktowana jest z namaszczeniem. O niektórych dowiemy się więcej, o innych mniej, ale docieramy do umysłów wszystkich postaci. Dzielą się oni z nami swoimi najmroczniejszymi myślami. Czasami są one tak złożone i wykraczające poza materialną rzeczywistość, że można się zastanawiać, z...

Po „Wieczność” Łukasza Haciuk sięgnęłam, ponieważ zaciekawił mnie opis. Autor odezwał się do mnie w sprawie nawiązania współpracy, a ja z ciekawości się zgodziłam. Książka przyciągnęła mnie, ponieważ opowiada o uzależnieniu od substancji psychoaktywnych, a ja lubię czytać wszelką literaturę, która porusza różne problemy. Czy było warto? Przekonajcie się sami.
Książka napisana jest barwnym, plastycznym, a momentami wręcz poetyckim językiem. Pod względem językowym czytało się ją bardzo przyjemnie. Cała historia jest intrygująca, ponieważ czytelnik cały czas lawiruje pomiędzy jawą a snem. Autor snuje opowieść o powolnym staczaniu się Realistycznie oddaje emocje i stany pod wpływem narkotyków, że momentami sama czułam się, jakbym odpływała. Musiałam robić przerwy, ponieważ czułam się przytłoczona ciężarem książki i jej realistycznością. Jest to trudna lektura, która porusza ważne tematy. Uzależnienie od substancji psychoaktywnych nie jest rzadkim zjawiskiem. Coraz młodsi sięgają, po różne środki odurzające. Historia prowadzona jest z różnych perspektyw, przeplatana przepowiedniami. Książka jest nieoczywista, ma mroczny, a momentami wręcz psychodeliczny klimat. Sprawia to, że jest ona inna i interesująca. Akcja książki biegnie przez przeszłość, przyszłość, jawę i sen. Czytelnik nie będzie się nudził, gdyż każda strona historii skrywa tajemnice, którą chce się odkryć. Zakończenie autor pozostawił otwarte. Pozwala to na snucie domysłów, co może być dalej.
Bohaterowie są złożeni i realistyczni. Ściera się tutaj wiele charakterów, manipulujący Rafał, któremu przyjemność sprawia krzywdzenie innych. Do tego pojawia się starzec, który wydaje się znać przyszłość. Ewa, której poznanie może skutkować odmiennym stanem rzeczywistości i pozostali, którzy różnią się od siebie znacznie, ale mają ważne znaczenie dla fabuły.
Reasumując, polecam książkę, gdyż przeczytanie jej było ciekawym doświadczeniem i wyjściem poza strefę komfortu. Jest to udany debiut, z którym warto się zapoznać. Czytajcie!

Po „Wieczność” Łukasza Haciuk sięgnęłam, ponieważ zaciekawił mnie opis. Autor odezwał się do mnie w sprawie nawiązania współpracy, a ja z ciekawości się zgodziłam. Książka przyciągnęła mnie, ponieważ opowiada o uzależnieniu od substancji psychoaktywnych, a ja lubię czytać wszelką literaturę, która porusza różne problemy. Czy było warto? Przekonajcie się sami.
Książka...

Sen jest tematem literatury od zawsze, a według myśli Jungowskiej znajduje się poza materializacją językową. Nie jest więc wbrew pozorom łatwym motywem. Literatura oniryczna nie musi bazować na logice i realizmie, bo w snach wszystko jest możliwe. Często całkowicie pozbawione są sensu, a zdarzenia, o których śnimy absolutnie nie mogłyby pojawić się w prawdziwym życiu.
“Wieczność” – debiut Łukasza Haciuka – to powieść niepokojąca, w której granica między jawą a snem zaciera się, wprowadzając do prostej szkieletowo fabuły sporo obłędu.
Głównym bohaterem jest Jacek. Poznajemy go zatopionego we wspomnieniach z czasów szkoły średniej. Sam był wówczas nieśmiałym chłopakiem niejednokrotnie wyszydzanym przez rówieśników. Wspomina szkolnego kolegę, Rafała – narkomana uzależnionego od morfiny i innych leków. Chłopak sprawnie manipulując ludźmi, niszczy siebie i każdego, kogo spotka na swojej drodze. Wciąga w uzależnienie Jacka, który początkowo się wzbrania, ale potrzeba akceptacji u kumpla wygrywa.
W teraźniejszości główny bohater próbuje wyrwać się z sideł narkotyków. Zostaje zatrzymany przez policję. Jest podejrzany o popełnienie morderstwa. Tak poznajemy inne postacie, ich sny, przemyślenia. Jest tego sporo.
I znów retrospekcje i sny, dzięki którym zagłębiamy się w psychikę postaci, by zorientować się, że prócz informacji o skłonności do autodestrukcji Jacka nie wiemy o nim prawie nic. Tło wydaje się przykrywać główną postać. Losy bohaterów splatają się. Można się w tym wszystkim pogubić.
Jacek walczy z demonami przeszłości, które powracają w snach, mieszając się z rzeczywistością. Zacierają się granice między tym, co realne, a tym, co wydaje się być tylko iluzją, tworząc atmosferę niepokoju i zagubienia. Czytelnik nie jest pewny, co jest prawdą, a co tylko wytworem wyobraźni bohatera. Ta niepewność może sprawić, że książka stanie się bardzo absorbująca lub trudna do odbioru.
„Wieczność” to nie tylko historia o walce z własnymi demonami, ale również o poszukiwaniu sensu w chaosie świata. To opowieść o samotności i desperackiej próbie odnalezienia się w rzeczywistości, która zdaje się być tylko złudzeniem.
Czytając tę powieść, warto być przygotowanym na sporą dawkę emocji. To lektura, która zostaje z czytelnikiem na długo po jej zakończeniu, pozostawiając wiele pytań i wątpliwości. Ale właśnie w tych wątpliwościach tkwi siła tej książki – w zdolności do prowokowania myśli i analizowania własnych snów i demonów.
Książka nie należy do najłatwiejszych, ale warto po nią sięgnąć, by spróbować czegoś nowego.

Sen jest tematem literatury od zawsze, a według myśli Jungowskiej znajduje się poza materializacją językową. Nie jest więc wbrew pozorom łatwym motywem. Literatura oniryczna nie musi bazować na logice i realizmie, bo w snach wszystko jest możliwe. Często całkowicie pozbawione są sensu, a zdarzenia, o których śnimy absolutnie nie mogłyby pojawić się w prawdziwym...