Przyjemne historyczne czytadełko, w eleganckim kostiumie historycznym. Trochę mnie tylko irytowało, że spod tego historycznego, karnawałowego kostiumu XVIII-wiecznej Wenecji za mocno wystaje nowoczesna intryga i taki sam styl. Intryga na tyle nowoczesna, że nawet ja, niby oswojona z tego typu zagrywkami dałam się nabrać i zgubiłam po drodze trop głównego złoczyńcy. Plus za sam pomysł z piekłem i sporo ciekawostek historycznych. Dante wróci na tapetę :))
A trochę marudzę dlatego, że kilka dni wcześniej skończyłam "Spisek Franciszkanów" (kategoria ta sama: historyczne czytadło) i porównania nasuwają się same. W Spisku jednak lepiej oddano klimat średniowiecza, wiadomo, dostosowując całość do nowoczesnego czytelnika.
Tak, czy inaczej "historyczne czytadełka" to mój pomysł na przetrwanie tego sezonu jesienno-zimowego i ponurej rzeczywistości.

Przyjemne historyczne czytadełko, w eleganckim kostiumie historycznym. Trochę mnie tylko irytowało, że spod tego historycznego, karnawałowego kostiumu XVIII-wiecznej Wenecji za mocno wystaje nowoczesna intryga i taki sam styl. Intryga na tyle nowoczesna, że nawet ja, niby oswojona z tego typu zagrywkami dałam się nabrać i zgubiłam po drodze trop głównego złoczyńcy. Plus za...

Całkiem niezła. Historia ciekawa ale mnóstwo (dla mnie zbędnych) opisów.

Całkiem niezła. Historia ciekawa ale mnóstwo (dla mnie zbędnych) opisów.

Skończyłam, dość szybko, bo naprawdę dobrze się czytało. Dla mnie: książka dobra, aczkolwiek nie porywająca. Fabuła fajna i wyraziste, mocne postaci. Trochę taki Dan Brown. Dobry, historyczny thriller. Taki, jakie lubię. 😉

Skończyłam, dość szybko, bo naprawdę dobrze się czytało. Dla mnie: książka dobra, aczkolwiek nie porywająca. Fabuła fajna i wyraziste, mocne postaci. Trochę taki Dan Brown. Dobry, historyczny thriller. Taki, jakie lubię. 😉

Wenecja - ponura i okrutna. Tajemnica. Zbrodnia. Zaskoczenie. Polecam

Wenecja - ponura i okrutna. Tajemnica. Zbrodnia. Zaskoczenie. Polecam

Dość fajna książka, będąca połączeniem "płaszcza i szpady" z mocnym thrillerem z brutalnymi zabójstwami w tle, inspirowanymi "Piekłem" Dantego. Na pewno dodatkowym plusem tej książki jest wartka akcja, przez co lektura mija szybciutko.

Dość fajna książka, będąca połączeniem "płaszcza i szpady" z mocnym thrillerem z brutalnymi zabójstwami w tle, inspirowanymi "Piekłem" Dantego. Na pewno dodatkowym plusem tej książki jest wartka akcja, przez co lektura mija szybciutko.

Na pierwszym planie konturowo zarysowane postaci przeprawiają się gondolą przez kanał, w tle osnute mgłą bogato zdobione fasady rezydencji nie pozostawiają wątpliwości, że scena, przesycona aurą tajemniczości, rozgrywa się w Wenecji. Niech was jednak nie zwiedzie ciekawa graficznie okładka książki Arnauda Delalanda „Pułapka Dantego”, niestety ładne opakowanie lepsze niż zawartość.

Ilustracja na okładce autorstwa Stevena Vote poruszyła wyobraźnię i rozbudziła apetyt na lekturę. Książka, prezentowana przez wydawcę, jako thriller historyczny z elementami powieści płaszcza i szpady, miała mnie bawić, tymczasem irytowała w wielu momentach tak, że po skonsumowaniu całości, poczułam lekką niestrawność.

Pomysłowo przemyślana fabuła , intrygujące zagadki kryminalne zabarwione okultyzmem i magią, wartka i zwarta akcja, sceneria XVIII –wiecznej Wenecji , wszystko to popsuł nieudolny styl, sztywny i schematyczny język, raziła zbytnia dosłowność poruszanych zagadnień, być może wynikająca z powątpiewania w intelekt czytelnika. Szablonowość konstrukcji zdań, posługiwanie się gotowymi formułami stylistycznymi i ich powtarzalność sprawiało, że czytało mi się książkę ciężko, a w niektórych fragmentach nieprzyjemnie zgrzytało, kiedy przewracałam kartki.

Akcja toczy się w scenerii XVIII wiecznej Wenecji. Na kilka miesięcy przed świętem Zaślubin Morza miasto doświadcza głębokiego kryzysu politycznego, dotyka je seria tajemniczych morderstw i groźba spisku politycznego. Bieg wydarzeń spiskowców na czele z tajemniczym Il Diavolo nawiązuje do wiedzy o kręgach i karach wymierzanych w dantejskim piekle. Znajomość Boskiej Komedii, nie jest tu jednak konieczna, gdyż licznie przytaczane przez autora fragmenty wersów Dantego wykładają czytelnikowi sprawy jasno i przejrzyście, a prowadzącemu śledztwo Pietro Viravolcie służą wskazówkami i pozwalają rozszyfrować zagadkowe morderstwa, uprzedzić dalsze posunięcia IL Diavolo.

Sympatię budzi zgrabnie nakreślona postać Pietra Viravolty- agenta Republiki, awanturnika, uwodziciela zaprzyjaźnionego z Casanovą, wyjętego niczym z powieści Dumasa. Jednak motywy zaczerpnięte z powieści spod znaku płaszcza i szpady, rażą przerysowaniem i proszą się o oryginalność.

Jeśli jednak czytelnik przymknie oko na stylistyczne niedogodności i niedociągnięcia literackie i da się ponieść fabule, to odnajdzie w powieści ciekawe dla siebie obszary.
Książka Delalanda broni się ciekawymi i bardzo realistycznymi opisami osiemnastowiecznej Wenecji. Autor zaprowadza czytelnika do dzielnic, gdzie zwykle turysta nie dociera, zaprasza do wnętrza Bazyliki Św. Marka, do salonów Pałacu Dożów . Dbałość o szczegóły przejawia się w opisach bogatych strojów z epoki, dzieł malarskich oraz obiektów architektury. Powieść to źródło wiedzy z dziedziny kultury politycznej i struktur funkcjonowania instytucji państwa weneckiego, wiele tu ciekawostek na temat tradycji weneckiej arystokracji, marynarskiej floty Arsenału.

Powieść Arnauda Delalanda to niekoniecznie, jak czytamy na okładce, „mistrzowsko skonstruowany thriller historyczny z elementami powieści płaszcza i szpady”, bo artystyczny wymiar tego utworu znacznie odbiega od dobrego poziomu i oryginalności wypowiedzi literackiej. Polecam zdecydowanie tylko cierpliwym czytelnikom, których usatysfakcjonuje urocza jarmarczna podróbka tego gatunku.

Na pierwszym planie konturowo zarysowane postaci przeprawiają się gondolą przez kanał, w tle osnute mgłą bogato zdobione fasady rezydencji nie pozostawiają wątpliwości, że scena, przesycona aurą tajemniczości, rozgrywa się w Wenecji. Niech was jednak nie zwiedzie ciekawa graficznie okładka książki Arnauda Delalanda „Pułapka Dantego”, niestety ładne opakowanie lepsze...

Dobra, ciekawa pod względem fabuły książka. Nieco zawiódł mnie styl, którego prostota - nie ukrywam - przeszkadzała mi podczas lektury. Nie wiem, czy to kwestia złego tłumaczenia, czy takie było założenie autora. Mimo to "Pułapka Dantego" wciągnęła mnie wystarczająco, bym mogła przymknąć na to oko.

Dobra, ciekawa pod względem fabuły książka. Nieco zawiódł mnie styl, którego prostota - nie ukrywam - przeszkadzała mi podczas lektury. Nie wiem, czy to kwestia złego tłumaczenia, czy takie było założenie autora. Mimo to "Pułapka Dantego" wciągnęła mnie wystarczająco, bym mogła przymknąć na to oko.

Powieść historyczna to jest to, co lubię najbardziej. Nieważne, jaki to będzie okres (chociaż najbardziej zawsze będzie mi odpowiadać średniowiecze),nieważne, jaki kraj (tutaj jestem nawet jeszcze bardziej tolerancyjna),ważne, żeby się coś działo, więc już w ogóle dobrze, jeśli będzie to jakiś trzymający w napięciu kryminał.

I taka właśnie książka trafiła do mnie ostatnimi czasy. "Pułapka Dantego" to powieść francuskiego pisarza, której akcja dzieje się w Wenecji osiemnastego wieku. A skoro jest to kryminał (jak kto woli, może być thriller) historyczny, musi być zbrodnia. I zbrodnia jest, wręcz makabryczna. W teatrze, niedługo po zakończeniu sztuki, zostaje znaleziony jeden z aktorów: przybity do krzyża, z mnóstwem gwoździ w czaszce i wyrytą na klatce piersiowej... inskrypcją. Słowa są znajome, jednak nie wiadomo, w którym tak naprawdę kościele biją dzwony. Do znalezienia mordercy zostaje wyciągnięty z więzienia Pietro Viravolta, niegdyś szpieg, rozpustnik i awanturnik. W dalszym ciągu jest jednak nie tylko mistrzem szpady, ale i doskonale potrafi łączyć ze sobą na pozór nie związane ze sobą fakty- w zamian za wolność dostaje więc zlecenie znalezienia mordercy. Łatwe to jednak nie jest, bo z czasem giną najważniejsze osoby, które mogłyby coś wiedzieć na temat zamordowanego aktora, morderca dopada kolejne ofiary. Wkrótce Viravolta odkrywa, że morderstwa dokonywane są według określonego schematu wprost z "Boskiej Komedii" Dantego. W Wenecji krąży również niezidentyfikowany osobnik, którego zwą Il Diavolo lub Chimerą, który prawdopodobnie jest za wszystko odpowiedzialny, niełatwo go jednak złapać. Ma ogrom pomocników i cel - zamordować najważniejszą osobę w Wenecji, dożę. Pietro musi się więc spieszyć, aby uniknąć kolejnych ofiar i nie dopuścić do zabicia doży.

Powieść zaczyna się dość spokojnie, jednak szybko wciągnie nas w swój świat i przeniesie do osiemnastego wieku, nie tylko za sprawą tajemnic i morderstw, ale również klimatu Wenecji tamtego okresu, pełnej walk politycznych, tajemniczości i niepewnej przyszłości. Cała akcja zaczyna jednak mocno przyspieszać w chwili, gdy w teatrze zostaje odnalezione zmasakrowane ciało, a Pietro Viravolta wychodzi na wolność i dostaje zadanie - znaleźć mordercę. I w zasadzie akcja już potem rzadko kiedy zwalnia do tej z początku. Dzieje się w tej książce dużo, są chwile, że nie można się od niej wręcz oderwać i w zasadzie nie wiadomo kiedy, a zauważamy, że już jesteśmy przy końcu. I takie książki naprawdę lubię. Nie tylko dlatego, że jest w niej odrobina historii, ale również dlatego, że trzyma w napięciu i nie pozwala się zatrzymać choć na chwilę.

"Boską Komedię" Dantego czytałam kiedyś, niestety dawno temu i niezbyt wnikliwie - była to bowiem lektura w liceum, do której zresztą nauczyciel przywiązywał niewiele uwagi. Szkoda, bo gdybym znała ją lepiej, albo przeczytała przed tą książką, "Pułapka Dantego" pewnie byłaby jeszcze ciekawsza. Szczególnie opisy Piekła i jego kolejnych kręgów. Co ciekawsze, powieść Delalandego zbudowana jest podobnie (kręgi zamiast rozdziałów). Bohaterowie natomiast są jedną z rzeczy, które nadają specyficzny klimat tej powieści, tajemniczy, prawie że mistyczny, niepowtarzalny. A Pietro jest jedną z tych postaci, która choć na początku wydaje się być negatywna, z biegiem czasu staje się postacią pozytywną, szybko można go polubić i nie będzie się mieć z tym najmniejszego problemu.

Książkę tego autora polecam więc jak najbardziej osobom, które takie klimaty lubią, tak jak ja. Zresztą chyba nikt nie powinien się na niej zawieść, chociaż pewnie jednej osobie spodoba się bardziej, innej mniej. Na mnie jednak zrobiła wrażenie i na pewno wyróżniła się spośród innych książek tego gatunku.

[http://mojeczytadla.blogspot.com/2014/05/puapka-dantego.html]

Powieść historyczna to jest to, co lubię najbardziej. Nieważne, jaki to będzie okres (chociaż najbardziej zawsze będzie mi odpowiadać średniowiecze),nieważne, jaki kraj (tutaj jestem nawet jeszcze bardziej tolerancyjna),ważne, żeby się coś działo, więc już w ogóle dobrze, jeśli będzie to jakiś trzymający w napięciu kryminał.

I taka właśnie książka trafiła do mnie...

Pomysł całkiem ciekawym, ale niestety w książce czegoś zabrakło. Nie porywa i jakoś specjalnie nie wciąga. Nawet umiejscowienie akcji w XVIII wiecznej Wenecji w przed dzień jej upadku nie ratuje specjalnie książki. Można przeczytać ale pomijając tą książkę wiele się nie traci.

Pomysł całkiem ciekawym, ale niestety w książce czegoś zabrakło. Nie porywa i jakoś specjalnie nie wciąga. Nawet umiejscowienie akcji w XVIII wiecznej Wenecji w przed dzień jej upadku nie ratuje specjalnie książki. Można przeczytać ale pomijając tą książkę wiele się nie traci.

Książka jest niestety delikatnym rozczarowaniem. Ogólnie sam pomysł na fabułę całkiem dobry, ale wykonanie już niekoniecznie. Świadczy o tym chociażby fakt, że w ogóle mnie nie ciekawiło "co będzie dalej" i trochę się musiałem zmuszać, żeby ją skończyć. Bohaterowie mi się nie podobali (szczególnie Viravolta z tymi swoimi patetycznymi zawołaniami),akcja jest dosyć przewidywalna. Ciekawe opisy osiemnastowiecznej Wenecji i jej życia politycznego, ale to zdecydowanie za mało.

Książka jest niestety delikatnym rozczarowaniem. Ogólnie sam pomysł na fabułę całkiem dobry, ale wykonanie już niekoniecznie. Świadczy o tym chociażby fakt, że w ogóle mnie nie ciekawiło "co będzie dalej" i trochę się musiałem zmuszać, żeby ją skończyć. Bohaterowie mi się nie podobali (szczególnie Viravolta z tymi swoimi patetycznymi zawołaniami),akcja jest dosyć...