Mechaniczna pomarańcza

"Mechaniczna pomarańcza" Anthony'ego Burgessa stanowi dla mnie, obok "Władcy much" Goldinga, najlepszy przekaz przerażającego dystopijnego świata z mocno dysfunkcyjnymi młodocianymi jednostkami, jaki miałam do tej pory możliwość zgłębiać.

Myślę, że nie zdradzę wiele, jeśli powiem, że książka dotyczy bestialskiego zachowania młodocianych chuliganów. Ich "wódz", najbardziej wynaturzony, poddawany jest drastycznemu eksperymentowi resocjalizacyjnemu, który przede wszystkim odbiera możliwość wyboru i tworzy istotę nibyludzką według stereotypu, jaki akceptuje zbiorowość.

Niebagatelną rolę odgrywa tu tłumaczenie. Robert Stiller pokazał w pełnej krasie wyrafinowany stylistycznie i translatorsko popis "horror szoł". Znakomita koncepcja utworzenia slangu młodocianych zwyrodnialców z jednej strony utrudnia odbiór, podkreślając obcość i niezrozumiałość formacji kulturowo- społecznej, z drugiej zaś odwraca uwagę od dziejących się okropności przez jej częściowe zaprzątnięcie umysłu trudnościami języka.

Oprócz poruszanych przez Burgessa w zawoalowany sposób wielu problematycznych kwestii z zakresu polityki, zarządzania społeczeństwem, wychowania młodzieży czy funkcjonowania formacji policyjnych i organizacji więzień, przekład artystyczny Stillera jest wspaniałym ćwiczeniem intelektualnym świadczącym o bogatym warsztacie i niezrównanej sztuce translatorskiej tłumacza. Dla polskiego przekładu stworzył on własny język będący majstersztykiem lingwistycznej futurologii. Stiller sięga do środowiskowych gwar i żargonów. Wprowadza innowacje słowotwórcze i znaczeniowe oraz liczne neologizmy i sztuczne rusycyzmy (przeszło 3000!) czy zapożyczenia także z języka angielskiego, niemieckiego, czeskiego, żydowskiego, ukraińskiego. Przekład nasycony jest ozdobnikami stylistycznymi wzmagającymi ekspresję wypowiedzi. Stiller pokazuje rodzaj zwyrodniałego języka przyszłości, podkreślając przy tym brutalizm i bestialstwo młodocianych bohaterów.

"Mechaniczna pomarańcza" to przerażająca wizja Burgessa poruszająca ogrom wątków społeczno-socjologiczno-
politycznych i oddziałująca intensywnie na czytelnika.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Mechaniczna pomarańcza" Anthony'ego Burgessa stanowi dla mnie, obok "Władcy much" Goldinga, najlepszy przekaz przerażającego dystopijnego świata z mocno dysfunkcyjnymi młodocianymi jednostkami, jaki miałam do tej pory możliwość zgłębiać.

Myślę, że nie zdradzę wiele, jeśli powiem, że książka dotyczy bestialskiego zachowania młodocianych chuliganów. Ich "wódz", najbardziej...

Kiedyś mną wstrząsnęła. Teraz już nie czytało mi się dobrze, ale dalej robi wrażenie. Zwłaszcza końcówka i podejście do "sprawiedliwości" wydaje mi się bardzo odpowiadające dzisiejszym czasom.

Kiedyś mną wstrząsnęła. Teraz już nie czytało mi się dobrze, ale dalej robi wrażenie. Zwłaszcza końcówka i podejście do "sprawiedliwości" wydaje mi się bardzo odpowiadające dzisiejszym czasom.

Doświadczenie.
Ta książka to niepowtarzalne doświadczenie. Jazda bez trzymanki od 1 do ostatniego akapitu.

Doświadczenie.
Ta książka to niepowtarzalne doświadczenie. Jazda bez trzymanki od 1 do ostatniego akapitu.

Gdyby nie unikatowa gwara właściwie slang lub przestępczy żargon w jakiej to jest napisane dałbym niższą ocenę,język książki jest rewelacyjny.

Gdyby nie unikatowa gwara właściwie slang lub przestępczy żargon w jakiej to jest napisane dałbym niższą ocenę,język książki jest rewelacyjny.

Trudno dać tej książce jedną, uogólnioną ocenę, ponieważ na jej odbiór składa się wiele czynników. Fabuła, ukryty przekaz, walory edukacyjne, jezyk powieści, interpretacja lektora. Maksymalną ocenę i puchar przyznaję lektorowi, jego interpretacja tej książki jest fenomenalna. Nawet jeśli ktoś miałby problem ze wciagnięciem się w fabułę i nie dostrzegłby innych walorów powieści to dla samego głosu Macieja Kowalika i sposobu w jaki te ksiażkę czyta warto jest po nią siegnąć. Jestem zachwycona.

Trudno dać tej książce jedną, uogólnioną ocenę, ponieważ na jej odbiór składa się wiele czynników. Fabuła, ukryty przekaz, walory edukacyjne, jezyk powieści, interpretacja lektora. Maksymalną ocenę i puchar przyznaję lektorowi, jego interpretacja tej książki jest fenomenalna. Nawet jeśli ktoś miałby problem ze wciagnięciem się w fabułę i nie dostrzegłby innych walorów...

Książka opisująca dorastanie, prawdziwą ślepą brutalność oraz zastanawia się nad tym czy zmuszanie do dobra jest moralne. Wciągnęła mnie od samego początku osobą dziarskiego głównego bohatera Alexa. Napisana językiem z masą nieznanych słów wytworzonych przez autora oraz zapożyczonych z języka rosyjskiego do zrozumienia czego należy użyć słownika z tyłu książki. Moim zdaniem książka warta przeczytania nawet ze względu na sam eksperyment z językiem.

Książka opisująca dorastanie, prawdziwą ślepą brutalność oraz zastanawia się nad tym czy zmuszanie do dobra jest moralne. Wciągnęła mnie od samego początku osobą dziarskiego głównego bohatera Alexa. Napisana językiem z masą nieznanych słów wytworzonych przez autora oraz zapożyczonych z języka rosyjskiego do zrozumienia czego należy użyć słownika z tyłu książki. Moim zdaniem...

Jest to sztandarowa pozycja w kulturze, kojarzona z kibicami... Juventusu. Filmowy Alex jest nie do podrobienia, ale książka ma też swoje zalety, chociaż wpierw trzeba chyba zapoznać się ze słownikiem. Dziarska akcja, w swojej przemocy jest bardzo zarozumiała, wręcz nonszalancka. Scena w empiku, której powszechnej top liście, przeciwstawione są anielskie puzony i diabelskie brzmienie sekwencji Beethovena, to coś, co robi różnicę w systemie poznawczym. Mimo wszystko, jest to też historia o odrzuceniu, osamotnieniu i wszechobecnej hipokryzji. To jak piłkarskie hasło - bij lidera.

Jest to sztandarowa pozycja w kulturze, kojarzona z kibicami... Juventusu. Filmowy Alex jest nie do podrobienia, ale książka ma też swoje zalety, chociaż wpierw trzeba chyba zapoznać się ze słownikiem. Dziarska akcja, w swojej przemocy jest bardzo zarozumiała, wręcz nonszalancka. Scena w empiku, której powszechnej top liście, przeciwstawione są anielskie puzony i diabelskie...

Ju noł, książkobook jak narzędzie nacisku, ofensiw wery macz...

Jest to opowieść mocno dzieląca, pisana z werwą i gniewem, namysłem nad językiem przede wszystkim, nad przemocą.

Wyjątkowe doświadczenie, na pewno. Trudno znaleźć dobre porównanie z polskim twórcą, ale chyba wskazałbym na Gombro.

Ju noł, książkobook jak narzędzie nacisku, ofensiw wery macz...

Jest to opowieść mocno dzieląca, pisana z werwą i gniewem, namysłem nad językiem przede wszystkim, nad przemocą.

Wyjątkowe doświadczenie, na pewno. Trudno znaleźć dobre porównanie z polskim twórcą, ale chyba wskazałbym na Gombro.

Kilka razy przeczytana, polecam przekład z rosyjskiego - moim zdaniem lepszy niż z angielskiego.

Kilka razy przeczytana, polecam przekład z rosyjskiego - moim zdaniem lepszy niż z angielskiego.

Daje do myślenia... ale język zdecydowanie mnie męczył.

Daje do myślenia... ale język zdecydowanie mnie męczył.