Insekt

Miałam duże oczekiwania względem tej książki, gdyż lubię tematykę pokazującą cienie rodzicielstwa, ale jakoś niezbyt mi podszedł styl autorki. W niektórych opowiadaniach ciężko się połapać, są takim streamem wyrzucanych wątków, trochę bez składu. Oczywiście, są też perełki, jak to w zbiorach opowiadań. Można przeczytać, ale dla mnie bez szału.

Miałam duże oczekiwania względem tej książki, gdyż lubię tematykę pokazującą cienie rodzicielstwa, ale jakoś niezbyt mi podszedł styl autorki. W niektórych opowiadaniach ciężko się połapać, są takim streamem wyrzucanych wątków, trochę bez składu. Oczywiście, są też perełki, jak to w zbiorach opowiadań. Można przeczytać, ale dla mnie bez szału.

Ja znowu w opozycji , do dobrych i bardzo dobrych opinii o tym '' dziele '' . Może jam za prosta by zrozumieć , ale dalibóg nie rozumiem w jakim celu ta książka powstała ? Aby było ciekawiej i chyba jeszcze bardziej wstrząsająco autorka dedykuje tę pozycję swojej matce . Zastanawiam się i nie wiem , w celu postraszenia ? '' zobacz jaką mogłabym być córką gdybym tylko chciała '' , czy przypomnienia '' zobacz jaką obrzydliwą matką byłaś '' ? . Dziewiętnaście krótkich form z których , co jedna to gorsza . Opowiadania te są rzeczywiście mocne i gorzkie i koszmarnie wykoślawione i wynaturzone . Ani jednej NORMALNEJ relacji , chociażby dla kontrastu . Każda jest jakaś dziwna , niewłaściwa , brudna . Matki w różnym wieku i córki też i te malutkie i nastoletnie i te dorosłe i zamężne . Matki chore na demencję , córki chore umysłowo . Matki chore na Münchhausena per procura , córki na dojrzewanie i snobizm . Kobieta na okładce rzeczywiście wygląda jak insekt , jak mucha w tych dziwacznych okularach , mucha która siada na każdym g...nie . Tylko kto jest tym insektem , matka ? czy córka ? Nie przemówiła do mnie ta książka wcale , zapewne w jakiejś formie i takie relacje się zdarzają , ale są one raczej marginalne , przynajmniej w porównaniu do normalnych relacji matka - córka . Powtarzam NORMALNYCH , nie wygłaskanych , wysłodzonych z rolą przewodnią miłości która zawsze zwycięża . Każdy człowiek to osobna '' inszość '' , więc nie zawsze jest cudnie i słodko , czasem musi być i krytyka i trudne rozmowy i niezgadzanie się ze zdaniem tej strony przeciwnej . Ale to co opisuje autorka w moim odczuciu obliczone jest na zszokowanie czytelnika i zdaje się że to się pisarce udało . Ja jestem tylko zniesmaczona . Szkoda że straciłam czas na to coś . Nie polecam .

Ja znowu w opozycji , do dobrych i bardzo dobrych opinii o tym '' dziele '' . Może jam za prosta by zrozumieć , ale dalibóg nie rozumiem w jakim celu ta książka powstała ? Aby było ciekawiej i chyba jeszcze bardziej wstrząsająco autorka dedykuje tę pozycję swojej matce . Zastanawiam się i nie wiem , w celu postraszenia ? '' zobacz jaką mogłabym być córką gdybym tylko...

Książka oparta na fenomenalnym pomyśle, który docenia się po przeczytaniu całości. Opowiadania o matkach i córkach są krótkie. Mają w sobie coś z przerysowanych szkiców, wręcz karykatur. Lista dziewiętnastu patologii. I wtedy nadchodzi refleksja - przecież coś takiego zdarza się naprawdę. Pozornie sztuczne narracje są do bólu prawdziwe.

Książka oparta na fenomenalnym pomyśle, który docenia się po przeczytaniu całości. Opowiadania o matkach i córkach są krótkie. Mają w sobie coś z przerysowanych szkiców, wręcz karykatur. Lista dziewiętnastu patologii. I wtedy nadchodzi refleksja - przecież coś takiego zdarza się naprawdę. Pozornie sztuczne narracje są do bólu prawdziwe.

To książka o matkach i córkach. Ale to już wiadomo z opisu. Inni już napisali, że jest trudna i niebanalna. Cóż, więc się się powtarzam. Okazuje się, że tak mnie dotknęła, że nie wiem co napisać. Dodałam tę książkę do ulubionych, ale przez moment miałam wątpliwości, bo jak coś tak potwornego może być ulubione? Zastanawiam się kim jest autorka, która napisała coś takiego. Co siedzi w jej głowie? A może to forma autoterapii? Jedno trzeba jej przyznać: genialnie ujęła w tak króciutkiej formie samo sedno relacji niezwykle wyjątkowej. I teraz wiele z osób, które mówią o trudnych relacjach z matką może uznać, że właściwie u nich było normalnie. I równie wiele może poczuć ulgę, że u innych też jest tak źle. Sami zakwalifikujmy się do jednej z tych grup. Autorce należy się wielki szacunek za odwagę oddania w książce cierpienia i nieszczęścia bez zbędnego wyolbrzymiania go. Tak po prostu.

To książka o matkach i córkach. Ale to już wiadomo z opisu. Inni już napisali, że jest trudna i niebanalna. Cóż, więc się się powtarzam. Okazuje się, że tak mnie dotknęła, że nie wiem co napisać. Dodałam tę książkę do ulubionych, ale przez moment miałam wątpliwości, bo jak coś tak potwornego może być ulubione? Zastanawiam się kim jest autorka, która napisała coś takiego. Co...

Krótkie, ale gęste opowiadania o relacjach macierzyńskich. Toksyczne, patologiczne relacje, nieszczęśliwe córki, okrutne matki. Nie jest to łatwa lektura i pozostawia w gardle supeł emocji i kłębiących się pytań. Do przemyślenia.

Krótkie, ale gęste opowiadania o relacjach macierzyńskich. Toksyczne, patologiczne relacje, nieszczęśliwe córki, okrutne matki. Nie jest to łatwa lektura i pozostawia w gardle supeł emocji i kłębiących się pytań. Do przemyślenia.

Świetna książka o nie-cukierkowym macierzyństwie, dobrze napisana, trzymająca w napięciu.
Zdecydowanie dla bab - nie poleciłabym tej książki mężczyźnie.

Świetna książka o nie-cukierkowym macierzyństwie, dobrze napisana, trzymająca w napięciu.
Zdecydowanie dla bab - nie poleciłabym tej książki mężczyźnie.

"Insekt" to zbiór opowiadań, które nie są banalne. Ale nie są też proste. Z całą pewnością nie jest to lekkie czytadło na chłodne wieczory, z herbatką u boku.
Opowieści robią wrażenie niekoniecznie składnych wspomnień, niczym historie opowiadane potomkom. A może są to zwierzenia na kozetce?
"Insekt" to zbiór tekstów mówiących o relacjach pomiędzy córką a matką. Czasami dziwne, innym razem tak niewyobrażalne, jak tylko sny potrafią być. Od nienawiści, przez całą gamę uczuć, aż do miłości, do której niekoniecznie chcemy się przyznawać. Francuska pisarka odkrywa przed nami demony, przed którymi nie ma ucieczki.
Całość daje efekt swoistego kompendium zachowań dla psychologów czy też adeptów psychologii. Gdzieś głęboko, pod każdym tekstem ukrywa się bowiem motyw działań, który należałoby odkryć. Każde z opowiadań zmusza do zastanowienia. Momentami możemy poczuć, jakby nas potraktowano wstrząsami elektrycznymi.
Możemy wybuchać śmiechem. Możemy potraktować książkę jako pewne dziwne "coś", z którym nie wiadomo co począć. Powiedziałabym, że ona sama jednak jest jak ten tytułowy insekt, którego najchętniej byśmy się pozbyły. Nasze zachowania w stosunku do rodzicielek mogą nas zawstydzać właśnie do tego stopnia, aby to ukryć, czy zgnieść i zapomnieć. W odwrotnej sytuacji – podobnie. Trzeba się jednak z tym zmierzyć.

"Insekt" to zbiór opowiadań, które nie są banalne. Ale nie są też proste. Z całą pewnością nie jest to lekkie czytadło na chłodne wieczory, z herbatką u boku.
Opowieści robią wrażenie niekoniecznie składnych wspomnień, niczym historie opowiadane potomkom. A może są to zwierzenia na kozetce?
"Insekt" to zbiór tekstów mówiących o relacjach pomiędzy córką a matką. Czasami...

19 opowiadań o relacjach córek i matek. Toksycznych, chorych, wstrząsających. I choć pozornie wydaje się, że światy przedstawiane przez Castille są dalekie od świata realnego - że są zbyt surrealistyczne, mocne, zbyt "creepy" - to już po odłożeniu książki pomyślałam, że autorka powiększyła typowe psychologiczne matryce. Matka zazdrosna o męża, matka ze wszechmiar starająca się być równieśniczką córki, matka nie-matka, nie lubiąca swojego dziecka...

Czytałam tę książkę będąc w ósmym miesiącu ciąży. Wkrótce po jej przeczytaniu urodziłam Igę. I często myślę o "Insekcie".

19 opowiadań o relacjach córek i matek. Toksycznych, chorych, wstrząsających. I choć pozornie wydaje się, że światy przedstawiane przez Castille są dalekie od świata realnego - że są zbyt surrealistyczne, mocne, zbyt "creepy" - to już po odłożeniu książki pomyślałam, że autorka powiększyła typowe psychologiczne matryce. Matka zazdrosna o męża, matka ze wszechmiar starająca...

jedna gwiazdka :)

jedna gwiazdka :)

Daje do myślenia. Mocno, ostro, dosadnie. To nie jest lektura do poduszki i na poprawienie nastroju.

Daje do myślenia. Mocno, ostro, dosadnie. To nie jest lektura do poduszki i na poprawienie nastroju.