Cmentarz w Pradze
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Il Cimitero di Praga
- Wydawnictwo:
- Noir sur Blanc
- Data wydania:
- 2011-11-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-11-01
- Liczba stron:
- 504
- Czas czytania
- 8 godz. 24 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788373923607
- Tłumacz:
- Krzysztof Żaboklicki
- Tagi:
- kryminał literatura współczesna
„Cmentarz w Pradze” to powieść kryminalno-szpiegowska, której akcja rozgrywa się w XIX wieku. Umberto Eco przedstawia w niej genezę okrytych złą sławą tzw. Protokołów Mędrców Syjonu, które stanowiły dla Hitlera jedno ze źródeł jego obłąkańczej idei zagłady Żydów i były elementem nazistowskiej propagandy. Autor podkreśla, że oprócz głównego bohatera wszystkie postacie w książce są autentyczne.
„Cmentarz w Pradze” ukazał się 30 lat po „Imieniu róży” – debiutanckiej powieści profesora semiotyki.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Historia jako intryga literacka
Simonini – główny bohater powieści „Cmentarz w Pradze”, to osobnik stojący w cieniu mechanizmów historii, a zarazem te mechanizmy poruszający. To wcielenie spiskowych teorii rządzących światem, sposobu myślenia o świecie, w którym trzeba na kogoś zwalić winę za to, co złego nam się przydarzyło. Simonini to jedyny fikcyjny bohater powieści; pozostali są autentyczni, jednak Simonini, stojący w cieniu, w cylindrze i pelerynie, to zarazem najbardziej prawdziwa i ponadczasowa postać tej historii.
Będę szczery – nasłuchałem się wcześniej od różnych znajomych o „Protokołach mędrców Syjonu”, moja świętej pamięci babcia też opowiadała mi o dzieciach porywanych przez Żydów, aby uzyskać krew na rytualną macę. To nie jest tak, że te legendy można dziś odłożyć do skansenu antysemickich osobliwości. Do dziś słyszę czasem, że Adam Szechter Michnik kręci trybami masońskich mechanizmów, wpływających na polityczne elity. To właśnie dlatego powieść Umberto Eco jest taka potrzebna – dzięki niej łatwiej będzie nam zmierzyć się z widmami, które krążą nad naszymi głowami i budzą nasze głęboko skrywane lęki.
To wielka pokusa być takim „nieruchomym poruszycielem” jak Simonini. Jest w tej makiawelicznej koncepcji iście szatańska próba kreowania ludzkich dziejów wedle własnego widzi mi się. A wszystko polega na tym, aby na kogoś zrzucić winę. Jeśli jest się wychowanym w duchu katolickiej tradycji, tego winowajcę nietrudno będzie wskazać – oczywiście będą to Żydzi, którzy sprzeciwili się Bożej woli i skazali na ukrzyżowanie Jezusa z Nazaretu. Teraz wystarczy już tylko odrobina fantazji, która stworzy mroczne historie o światowym spisku, który dąży do panowania nad światem. Choć nie do końca – przecież sławetne „Protokoły...” to osobliwa kompilacja literackich prób Dumasa, Joly’ego, Goedschego i Taxila, bo, aby historia była wiarygodna, musiała już być przez kogoś wcześniej opowiedziana.
Może tak właśnie wygląda cała historia literatury - nieustanne dokładanie i wykorzystywanie cudzych pomysłów. Różnica jest tylko taka, że „zwykła” literatura nie ma ambicji wpływania na losy świata, pragnie jedynie dokonać pewnej syntezy, zatrzymać to, co ulotne. Historia Simoniniego mówi czytelnikowi o niebezpieczeństwie, wynikającym z dosłowności idei. Coś funkcjonującego jako potencja wyobraźni, staje się nagle prawdą. Ktoś z rozmysłem tworzy swoją historię nie jako opowieść, ale jako obiektywnie istniejący element rzeczywistości, na domiar złego przesycony wrogością wobec świata. Ktoś budzi drzemiące w mroku ludzkiego jestestwa demony, by stały się one nikczemnym usprawiedliwieniem naszego zła i małości.
Simonini i jemu podobni szerokie pole do działania zyskali pod koniec XIX wieku, gdy głodne masy zaczęły napływać do miast w poszukiwaniu lepszych warunków egzystencji. Niebezpieczeństwa płynące z rozczarowania i nędzy stawały się zarzewiem coraz większych konfliktów społecznych. Wykorzystywali to coraz liczniejsi pobratymcy Raskolnikowa, którzy, wierząc w swą wielkość i ignorując moralność, pragnęli podjąć rząd dusz i decydować o losach narodów. Myślę, że „Cmentarz w Pradze” jest doskonałym komentarzem do tego momentu historii, gdy siła drukowanego słowa miała taką moc, że mogła zmieniać losy świata i decydować o życiu i śmierci narodów. W taki sposób spełniała się romantyczna idea o sprawczej mocy poetyckiego słowa, które niestety nieraz stawało się ciałem. Cóż – świat literackiej fikcji rządzi się swoimi prawami. Problem w tym, że każdy może tę fikcję interpretować po swojemu. Zawsze znajdą się chętni zaserwować radykalną wersję popularnych poglądów, zniekształcając je pod swoim kątem.
Moja bardzo wysoka ocena powieści Umberto Eco jest, jak zawsze w przypadku tego autora, nieco na wyrost. Tyle, że to wina mojej ignorancji, a nie włoskiego pisarza. Autor przytacza w swoim dziele tyle kontekstów historycznych, postaci, prezentujących taką wielość poglądów, że można się w tym gąszczu pogubić. Dla przybliżenia tematu warto poczytać u cioci Wiki o „Protokołach mędrców Syjonu” oraz artykuł Janusza Tazbira na ten temat, do którego link umieszczam poniżej*. Warto też zbliżyć się nieco do karbonariuszy i Garibaldiego, komunardów czy sprawy Dreyfussa. Dla większych erudytów możliwość buszowania w historii w kontekście teorii spisków to będzie, jestem przekonany, dzika rozkosz. Dla zwykłych zjadaczy książek będą jezuici i sataniści, masoni i agenci wywiadu, zamachy, spiski, morderstwa... A dla fanów psychoanalizy – Doktor Freud. „Cmentarz w Pradze” to potężna i potrzebna książka, wielka myśl i głęboka refleksja podane w sensacyjnym sosie. Zapomniałem dodać, że Simomini był smakoszem, więc znajduje się tu także kilka ciekawych przepisów kulinarnych. Pozostaje mi zatem życzyć smacznego.
Sławomir Domański
*artykuł Janusza Tazbira o „Protokołach mędrców Syjonu” można znaleźć tutaj http://niniwa2.cba.pl/protokoly_janusz_tazbir_1.htm
Oceny
Książka na półkach
- 4 977
- 4 706
- 1 919
- 373
- 106
- 96
- 83
- 43
- 33
- 25
OPINIE i DYSKUSJE
Bardzo nudna. Nie dałam rady doczytać do końca.
Bardzo nudna. Nie dałam rady doczytać do końca.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toBardzo średnia książka, wg mnie szkoda na nią czasu.
Bardzo średnia książka, wg mnie szkoda na nią czasu.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toStudium manipulacji, cynizmu, władzy i żądzy wpływów. Tak powstają teorie spiskowe. Mimo historycznych postaci, problematyka chyba ciągle aktualna. Książka na długie dni, może tygodnie, bo nie czyta jej się jednym tchem, ale historia jest wciągająca. Mnóstwo postaci,można się pogubić, ale zawsze można zajrzeć parę kartek wcześniej.
Studium manipulacji, cynizmu, władzy i żądzy wpływów. Tak powstają teorie spiskowe. Mimo historycznych postaci, problematyka chyba ciągle aktualna. Książka na długie dni, może tygodnie, bo nie czyta jej się jednym tchem, ale historia jest wciągająca. Mnóstwo postaci,można się pogubić, ale zawsze można zajrzeć parę kartek wcześniej.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toSzczerze to nie tego się spodziewałem... Nie żeby to była zła książka czy coś, szukałem po prostu więcej informacji na temat czeskiej Pragi a tutaj jest jej bardzo mało :D
Za to dostajemy obraz manipulacji, obłudy, cynizmu oraz nienawiści do różnych nacji i narodów na tle Europy XIX wieku oraz jej epokowych wydarzeń. Nie jest to łatwa lektura ale za to bardzo pouczająca zarówno pod względem historycznym jak i emocjonalnym. Świetne studium przypadku na temat budowania manipulacji zmieniającej światopogląd mas. Polecam
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4971192/cmentarz-w-pradze
Szczerze to nie tego się spodziewałem... Nie żeby to była zła książka czy coś, szukałem po prostu więcej informacji na temat czeskiej Pragi a tutaj jest jej bardzo mało :D
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toZa to dostajemy obraz manipulacji, obłudy, cynizmu oraz nienawiści do różnych nacji i narodów na tle Europy XIX wieku oraz jej epokowych wydarzeń. Nie jest to łatwa lektura ale za to bardzo pouczająca...
Jedna z moich ulubionych książek jakie kiedykolwiek przeczytałem. Jest to powieść w której można domniemywać iż główny bohater to postać fikcyjna na istnienie której nie ma żadnych dowodów lecz wydaje mi się że jest ona zlepkiem różnych postaci które mogłyby żyły w owych czasach. Co prawda jest dość zakonspirowany ale bierze udział w wielu powszechnych wydarzeniach które faktycznie miały miejsce w Europie. Stąd bierze się moje przekonanie, nie jeden z ówczesnych świadków tych zdarzeń mógł być inspiracją do wykreowania głównego bohatera.
Na początku, treść może odstraszyć, jest zawiła i należy się nad nią skupić. Sam kilka razy musiałem wrócić dwie kartki do tyłu aby zrozumieć co właściwie się stało. Jednakże styl w jakim autor napisał powieść jest przyjemna. Na pewno nie jest to jedna z tych pozycji w której podczas czytania czujemy jak zardzewiała piła próbuje przeciąć blachę. Im dalej w las tym lepiej.
Akcja rozgrywa się w XIX wieku, we Włoszech we Francji oraz oczywiście w Pradze. Uczestniczymy w takich wydarzeniach historycznych jak zjednoczenie Włoch przez Galibardiego, komunie Paryskiej czy poznajemy okoliczności powstania książki która faktycznie została napisana czyli Protokoły Mędrców Syjonu.
Książka ta, to nie lada gratka dla fanów powieści historycznych czy twórczości takich autorów jak Follett, Falcones czy Zafon. Zacząłem ją czytać w dniu śmierci bohatera a fakt ten opisałem na jednej z pierwszych kartek. Jest to dla mnie ważna książka i zastanawiam się czy nie wrócić do niej po latach jeszcze w tym roku.
.
.
Jedna z moich ulubionych książek jakie kiedykolwiek przeczytałem. Jest to powieść w której można domniemywać iż główny bohater to postać fikcyjna na istnienie której nie ma żadnych dowodów lecz wydaje mi się że jest ona zlepkiem różnych postaci które mogłyby żyły w owych czasach. Co prawda jest dość zakonspirowany ale bierze udział w wielu powszechnych wydarzeniach które...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWybitna.
Wybitna.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKsiążka wymagająca skupienia, ale warta poświęconego jej czasu. Mnogość postaci i wydarzeń Europy XIX w. może przytłoczyć, ale warto przeczytać do końca, ponieważ tak naprawdę, przynajmniej dla mnie, te historyczno-społeczno-polityczne szczegóły są jedynie tłem dla ukazania mechanizmu powstawania spisku. "Cmentarz w Pradze" pokazuje, jak łatwo manipulować ludźmi, także światłymi, uczonymi i inteligentnymi, jak wystarczy nieco wysiłku i determinacji, by stworzyć fałszywą opowieść, która zaszkodzi prawdziwym ludziom, grupom i narodom. Jak dobrze "sprzedana" nieprawdziwa historia wywołuje prawdziwą nienawiść do kogoś lub czegoś. Widzimy, krok po kroku, jak teorie spiskowe się tworzy, dystrybuuje i jakie to wywołuje konsekwencje w realnym świecie.
Kto i co zyskuje na tworzeniu spisku? Jak się to robi? Kto przez to cierpi i dlaczego?
Dla mnie to opowieść o bezwzględnym dążeniu do władzy i wpływów kosztem zakłamania historii, a także o tym, jak łatwo wywołać nienawiść do konkretnych ludzi czy idei poprzez fałszywe oskarżenia.
Przebrnięcie przez pierwsze strony było dość mozolne ze względu na wielość szczegółów i wymagający styl autora, jednak historia i jej odrażający główny bohater zaciekawiły mnie, czytało mi się coraz lepiej, jak wciągający kryminał.
Podsumowując; książka dość trudna, ale warta przeczytania. Bardziej przerażająca niż niejeden horror, pokazująca, jak ludzie potrafią być podli, bezwzględni, okrutni, zakłamani, a jednocześnie podatni na manipulację i pełni nienawiści.
Książka wymagająca skupienia, ale warta poświęconego jej czasu. Mnogość postaci i wydarzeń Europy XIX w. może przytłoczyć, ale warto przeczytać do końca, ponieważ tak naprawdę, przynajmniej dla mnie, te historyczno-społeczno-polityczne szczegóły są jedynie tłem dla ukazania mechanizmu powstawania spisku. "Cmentarz w Pradze" pokazuje, jak łatwo manipulować ludźmi, także...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNie wiem co do końca mam myśleć o tej powieści, bo po przeczytaniu dowiaduję się, że ta historia ma jakieś poparcie w prawdziwej historii, co mnie jako osobę interesującą się historią bardzo zaciekawiło, dlatego przyznam, że czasami, żeby zrozumieć o co autorowi chodzi warto jest przeczytać opinię innych osób. Nie wiedziałem czego się spodziewać, a już od początku byłem trochę skonsternowany, ponieważ bohater powieści obraża Niemców, Francuzów i Żydów, więc nie rozumiałem o co tutaj chodzi, co ja właśnie czytam, ale jako, że ze względów historycznych nie lubię tych nacji, to zaczęło mi się podobać. Później jeszcze doszło obrażanie komunistów, więc nie było co narzekać, hehe.
Jednaķże teraz wiem, że to wszystko było w tonie ironicznym, dlatego jak wspomniałem na początku nie wiem do końca co mam myśleć, bo sama historia nie jest jakoś wyjątkowo wciągająca, dodając mało zagadkową przypadłość bohatera, ale nie jest też nudna i dzięki niej poznałem trochę lepiej zachód Europy XIX wieku i wiem, że dzięki tej książce bedę chciał lepiej się z tym okresem zapoznać.
W powieści przewijają się też słynni pisarze tacy jak m.in. Dumas, Hugo, Dostojewski czy Zola, co dodaje dodatkowego smaku podczas czytania.
Co jeszcze ciekawego zauważyłem, to poetycki styl pisania Eco, który jest na znacznie wyższym poziomie niż widzimy to obecnie. Umberto Eco to był po prostu człowiek wybitny!
Nie wiem co do końca mam myśleć o tej powieści, bo po przeczytaniu dowiaduję się, że ta historia ma jakieś poparcie w prawdziwej historii, co mnie jako osobę interesującą się historią bardzo zaciekawiło, dlatego przyznam, że czasami, żeby zrozumieć o co autorowi chodzi warto jest przeczytać opinię innych osób. Nie wiedziałem czego się spodziewać, a już od początku byłem...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWyrafinowana opowieść wyrafinowanego autora, o dziwo - wciągająca i dająca sporo przyjemności w czytaniu.
Wyrafinowana opowieść wyrafinowanego autora, o dziwo - wciągająca i dająca sporo przyjemności w czytaniu.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toZ założenia demaskatorski traktat o myśleniu spiskowym i źródłach nowoczesnego antysemityzmu, ale ubrany w kostium powieściowej gry. Zabieg przewrotny – ale i ryzykowny. Zderzenia między pastiszowo-groteskowym tonem narracji a grozą, jaką budzą wywody Simoniniego nie zachwyciło, chociaż to nie był zmarnowany czas na lekturę.
Z założenia demaskatorski traktat o myśleniu spiskowym i źródłach nowoczesnego antysemityzmu, ale ubrany w kostium powieściowej gry. Zabieg przewrotny – ale i ryzykowny. Zderzenia między pastiszowo-groteskowym tonem narracji a grozą, jaką budzą wywody Simoniniego nie zachwyciło, chociaż to nie był zmarnowany czas na lekturę.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to