Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wolno oddychać czytając tę książkę. To strumień samotności. Przypomina mi twórczość Thomasa Bernharda. Niezwykłość w zwykłości.
Czekam na dalsze tomy.

Nie wolno oddychać czytając tę książkę. To strumień samotności. Przypomina mi twórczość Thomasa Bernharda. Niezwykłość w zwykłości.
Czekam na dalsze tomy.

Najpierw byłam zachwycona, potem mniej, na końcu przerażona. Odwieczne pytanie kim jestem, gdzie są moje korzenie, kogo kocham. I sprawa wolności oczywiście. Ostatnia część....ciarki przechodzą. Myślę, że wkrótce tak będzie wyglądało nasze życie.
Minimalnie za długa. Druga część mi się roztopiła.

Najpierw byłam zachwycona, potem mniej, na końcu przerażona. Odwieczne pytanie kim jestem, gdzie są moje korzenie, kogo kocham. I sprawa wolności oczywiście. Ostatnia część....ciarki przechodzą. Myślę, że wkrótce tak będzie wyglądało nasze życie.
Minimalnie za długa. Druga część mi się roztopiła.

Łoj, to chyba pisała sztuczna inteligencja!? Moja polonistka posadzilaby mnie z pałą za lanie wody.. ha też tak potrafię pisać. Będę improwizować: Np.: patrzył na biurko i myślał, czy gdzieś już je widział? Nie, to niemożliwe. Takie biurko to chyba pojedynczy egzemplarz. Egzemplarz? Co za durne słowo. Ciekawe z którego jezyka zapożyczone? No właśnie, język. Jej jezyk. Wyrwany, leżał obok zwlok. Teraz dopiero przypomniał sobie po co tu przyszedł...zwloki. trzeba uprzątnąć. Itd itp...
Szkoda czasu.

Łoj, to chyba pisała sztuczna inteligencja!? Moja polonistka posadzilaby mnie z pałą za lanie wody.. ha też tak potrafię pisać. Będę improwizować: Np.: patrzył na biurko i myślał, czy gdzieś już je widział? Nie, to niemożliwe. Takie biurko to chyba pojedynczy egzemplarz. Egzemplarz? Co za durne słowo. Ciekawe z którego jezyka zapożyczone? No właśnie, język. Jej jezyk....