Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Warto sięgnąć. Szczególnie w przypadku kiedy widzi się, że dogadywanie z dzieckiem stało się trudne i męczące. Szczególnie polecam rodzicom, którzy byli wychowywani w czasach kar, pokrzykiwania, rozkazów. To co wtedy "działało", dziś już nie. (chociaż z własnej perspektywy i po przeczytaniu to uważam, że chyba nigdy nie działało) Kto przesiąkł takimi zwyczajami z domu, przekłada je dalej na własne. A to bardzo źle. Można i mądrzej, i z szacunkiem, i na spokojnie wszystko załatwić. Co więcej, przedstawione w książce techniki naprawdę działają. Na dodatkowy plus zaliczam przykłady i opisanie genezy zachowań u dzieci. Minusem wg mnie jest trochę kulejące tłumaczenie i redakcja tekstu, po prostu czuć, że jest słowo w słowo przełożone (razem z imionami), co czasem wydaje się sztuczne, karykaturalne, np. przy przykładowych opisach życia.

Warto sięgnąć. Szczególnie w przypadku kiedy widzi się, że dogadywanie z dzieckiem stało się trudne i męczące. Szczególnie polecam rodzicom, którzy byli wychowywani w czasach kar, pokrzykiwania, rozkazów. To co wtedy "działało", dziś już nie. (chociaż z własnej perspektywy i po przeczytaniu to uważam, że chyba nigdy nie działało) Kto przesiąkł takimi zwyczajami z domu,...

Byłem tym biednym dzieckiem, którego ojciec zaczytywał się w NCzasie i głośno cytował mniej lub bardziej błyskotliwe tezy krula, kupował magnesy na samochód, nosił przypinki UPR, coś tam działał w strukturach za młodu w Warszawie, wpadał ze mną na jakieś turnieje szachowe z JKM, sam zmuszając mnie do gry, gdy tylko zobaczył, że przez 5 minut nic nie robię, tym samym całkiem skutecznie obrzydzając mi tę bądź co bądź fajną rozrywkę. Sam tymi ideami korwinistycznymi jakoś przesiąkłem między wiekiem nastoletnim, a dwudziestoparoletnim, co mi z czasem przeszło, gdy sięgnąłem do tej szuflady z rozumem, równolegle wysuwając tę z brutalną rzeczywistością i zderzając w głowie wszystko ze sobą. Wyjmując z jednej anegdotki krula i porównując z praktycznymi rzeczami z drugiej skutecznie się odkorwiniłem, albo jak to JKM lubi robić z "demokracją", cenzurując środek słowa, sugerując, że to nie demo, a dupa - odk*rwiniłem się. No wiadomo - człowiek dorasta, ojciec przestaje być dla ciebie bohaterem, potem jakimś autorytetem, a jak jeszcze nie wyszło mu międzyczasie w MLM czy w kolejnym z rzędu małżeństwie to te wszystkie początkowe uczucia zostają spolaryzowane i stary został w moich oczach z wystającą metką spod taniej marynarki z napisem "no biedny debil".

Książka tak napisana, że co chwilę parskałem ze śmiechu. Korwin rozłożony na czynniki pierwsze i choć 80% książki jest o nim to ma to sens i uzasadnienie dla całości. Polecam nie tylko krytykom partii, ale przede wszystkim wielbicielom, bo może wcześniej niż ja wytrą mleko spod nosa będąc zapatrzonymi w politycznych idoli z TikToka, których sukces internetowy przekłada się na "sukces" na granicy progu wyborczego. I niech tak lepiej zostanie.

Zakończenie książki bardzo mi się podobało - już nie wisienka, a ciężka kula z gorzkiej czekolady. I nie położona, a brutalnie ciśnięta w ten iluzoryczny tort idei k*rwinistyczych.

Byłem tym biednym dzieckiem, którego ojciec zaczytywał się w NCzasie i głośno cytował mniej lub bardziej błyskotliwe tezy krula, kupował magnesy na samochód, nosił przypinki UPR, coś tam działał w strukturach za młodu w Warszawie, wpadał ze mną na jakieś turnieje szachowe z JKM, sam zmuszając mnie do gry, gdy tylko zobaczył, że przez 5 minut nic nie robię, tym samym całkiem...

Nie można nic innego napisać jak tylko to, że to naprawdę świetny reportaż. Sorry.

Nie można nic innego napisać jak tylko to, że to naprawdę świetny reportaż. Sorry.