Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę nadgryziona zębem czasu i dziwnych wyobrażeń na temat fizjologii kobiet, ale wciąż potrafiła mnie zaskoczyć. Dla mnie prawdziwym horrorem w tej książce nie była krwawa zemsta tytułowej bohaterki, ale to co spotkało ją przed momentem kulminacyjnym dla akcji, jej tragiczna i pełna bezsensownego cierpienia egzystencja. Myślę, że dużo osób będących kiedyś ofiarami szkolnego bullyingu odbierze postać Carrie nieco inaczej i będzie sympatyzować z nią na o wiele głębszym poziomie. Ostatnie 1/3 książki to moralna kolejka górska, raz dzika satysfakcja, za chwilę uczucie pustki i obrzydzenia wobec zła, które zostało zrodzone przez zło.

Trochę nadgryziona zębem czasu i dziwnych wyobrażeń na temat fizjologii kobiet, ale wciąż potrafiła mnie zaskoczyć. Dla mnie prawdziwym horrorem w tej książce nie była krwawa zemsta tytułowej bohaterki, ale to co spotkało ją przed momentem kulminacyjnym dla akcji, jej tragiczna i pełna bez...

Rozwiń

Zwiń

Książka, która mimo tego że jest bardzo potrzebna i jest elementem potrzebnej dyskusji na temat tego jak wygląda życie kobiet w zakonach, nie jest według mnie wybitnym reportażem. Za mało jest tutaj autorki, nie jestem fanką reportaży, które opierają się niemal tylko i wyłącznie na monologu bohaterów, z nielicznymi wtrąceniami od autora - zdecydowanie wolę taką formę, w której mamy dialog i jest on przeplatany różnymi informacjami, statystykami i przemyśleniami pisarza, co pomaga głębiej zrozumieć problem. Z tego też względu mocno na plus oceniam ostatni rozdział książki, ale uważam, że dało się to trochę inaczej podzielić. Historie opowiedziane przez byłe zakonnice mocno mnie zasmuciły, chociaż spodziewałam się, że właśnie tak wygląda rzeczywistość w takim hermetycznym środowisku, mocno podatnym na tworzenie toksycznej atmosfery. Podoba mi się też to, że autorka jest osobą wierzącą, która jednak zdaje sobie sprawę z problemów kościoła - dzięki temu można uniknąć oskarżeń o stronniczość, które zazwyczaj pojawiają się gdy pisać o takiej tematyce podejmie się ktoś niewierzący lub nie mówiący głośno o swojej wierze.

Książka, która mimo tego że jest bardzo potrzebna i jest elementem potrzebnej dyskusji na temat tego jak wygląda życie kobiet w zakonach, nie jest według mnie wybitnym reportażem. Za mało jest tutaj autorki, nie jestem fanką reportaży, które opierają się niemal tylko i wyłącznie na monolog...

Rozwiń

Zwiń

Odczucia podobne co przy czytaniu niektórych wybitnych polskich lektur - rozumiem i doceniam tematykę, symbolikę i kunszt pisarski autora, ale nie odczuwałam jakichś wybitnie skrajnych emocji podczas czytania. Niemniej była to lektura ciekawa i całkiem wciągająca, pomijając momenty w których jeden jak i drugi narrator zbyt długo rozwlekali swoje rozmyślania nad jedną podjętą decyzją. Mimo że teoretycznie książka ta nie różni się jakoś specjalnie od naszych reprezentantów z podobnego przedziału czasowego, to jednak widać zupełnie inną mentalność, sposób myślenia i tradycje. Na pewno była to rozwijająca lektura!!

Odczucia podobne co przy czytaniu niektórych wybitnych polskich lektur - rozumiem i doceniam tematykę, symbolikę i kunszt pisarski autora, ale nie odczuwałam jakichś wybitnie skrajnych emocji podczas czytania. Niemniej była to lektura ciekawa i całkiem wciągająca, pomijając momenty w który...

Rozwiń

Zwiń