Jesteśmy społecznością, która kocha książki

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Bałam się stracić kogoś, na kim mi zależało po tym, jak już tak wiele straciłam.”

Jennifer Lynn Barnes 🧎🏼‍♀️🧎🏼‍♀️
Nie wiem, jak ta kobieta to robi, ale przewidywalność w jej książkach wynosi okrągłe 0. Poważnie, w przypadku większości powieści chociaż w niedużym stopniu domyślam się zakończenia, co zazwyczaj się sprawdza. Tutaj niczego nie można być pewnym. Ciągłe zwroty akcji to coś typowego dla The Naturals, a napięcie trzyma aż do ostatniej strony. Za to ogromny plus, bo przewidywalność to coś, co okropnie męczy mnie podczas czytania. I co najważniejsze - w końcu przekonałam się do kryminałów. Nie jestem pewna, czy będę sięgać po nie tak chętnie, jak po powieści tej autorki i zdecydowanie mniej chętnie niż po fantastykę, ale nie skreślam ich zupełnie - zawsze coś 🙈

Cassie nadal rozmyśla o wydarzeniach z Locke, które rozegrały się w pierwszej części tej serii, lecz szybko pojawia się sprawa kolejnych zabójstw. Co ciekawe, tym razem wzorowane są one na atakach ojca Deana, który został skazany za mordowanie kobiet w specyficzny sposób. Najpierw oprawca nawiązujący do Cassie, teraz do Deana. Czy jest to tylko zbieg okoliczności? Sama zastanawiam się, kto znajdzie się w centrum uwagi w kolejnych tomach z serii. Osobiście obstawiam Sloane oraz Michaela, choć nie pogardziłabym dowiedzeniem się więcej o przeszłości Lii - ta dziewczyna stanowi dla mnie największą zagadkę. W każdym razie w tej części pojawia się więcej morderstw i jeszcze więcej podejrzanych. Ale nie ma się co łudzić, sprawcy nie da się wytypować nieomylnie. Ponownie pojawia się sprawa zaginięcia matki Cassie i jeju, mam nadzieję iż w końcu dowiemy się, co tak naprawdę się z nią stało. Bohaterowie dojrzewają na stronach powieści, stają się sobie coraz bliżsi, niczym prawdziwa rodzina. Miło się na to patrzy, szczególnie biorąc pod uwagę fakt iż niektórzy z nich nigdy prawdziwej rodzinnej troski nie doświadczyli.

Z niecierpliwością czekam na kontynuację!
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Bałam się stracić kogoś, na kim mi zależało po tym, jak już tak wiele straciłam.”

Jennifer Lynn Barnes 🧎🏼‍♀️🧎🏼‍♀️
Nie wiem, jak ta kobieta to robi, ale przewidywalność w jej książkach wynosi okrągłe 0. Poważnie, w przypadku większości powieści chociaż w niedużym stopniu dom...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️/5

Jedną z pierwszych myśli, która przyszła mi do głowy podczas czytania tej książki było: proszę, Rebecca, pozostań przy pisaniu fantastyki. 🫡
Sięgnęłam po tą pozycję tylko ze względu na autorkę. Totalnie przepadłam, czytając “Fourth wing” oraz jego kontynuację, więc stwierdziłam że romans w jej wykonaniu nie może być zły. I cóż, jednak okazało się, że może 🙈
Nie zrozumcie mnie źle, nie jest to książka mocno tragiczna. Właściwie czyta się ją dosyć lekko, bohaterowie także są do przyjęcia. Natomiast głównie przeszkadzała mi przewidywalność całej fabuły.

Ember jest studentką, której nagle ginie ojciec będący wojskowym. Jej matka załamuje się po śmierci małżonka, toteż zajmowanie się domem, a także rodzeństwem przypada Ember. Wtedy w jej życiu zjawia się Josh, książę na białym koniu, gotów ratować damę w opałach - typowy główny bohater romansów. Jest wysokim, przystojnym sportowcem, a kobiety po prostu za nim szaleją. I nagle zaczyna on interesować się Ember, która od liceum go crushowała. Podsumowując, typowy motyw sławnego chłopaka oraz szarej myszki, którzy nagle się w sobie zakochują. Gdzieś w połowie powieści domyśliłam się także, co za sekret ich próżni - kolejne typowe posunięcie. Szczęśliwe życie, jakiś rozłam, kontynuacja love story i happy end. Przewidywalność ta sprawia aż fizyczny ból.

Całość da się przeczytać, ale od przewracania oczami bolały mnie aż gałki oczne. Typowy romans, jakich jest wiele. Nic nadzwyczajnego.
*collab*

⭐️⭐️/5

Jedną z pierwszych myśli, która przyszła mi do głowy podczas czytania tej książki było: proszę, Rebecca, pozostań przy pisaniu fantastyki. 🫡
Sięgnęłam po tą pozycję tylko ze względu na autorkę. Totalnie przepadłam, czytając “Fourth wing” oraz jego kontynuację, więc stwierdziłam że ...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Jego oczy rozjaśniają się jak oczy dziecka w Boże Narodzenie. Są tak czyste, że chciałabym zrobić mu zdjęcie polaroidem, żeby móc zachować ten widok na zawsze pod etui telefonu.”

Szczerze, po samym przeczytaniu opisu tej książki przyszła mi na myśl seria The Inheritance Games - która dość przypadła mi do gustu. Stwierdziłam jednak, że mimo podobieństw widocznych na pierwszy rzut oka, motyw spadku ma tak duży potencjał, iż pani Reed z pewnością da radę wyciągnąć z niego coś nowego. No i mały klops, bo nie do końca się to udało. Dlaczego? Już tłumaczę.

Główną bohaterką jest Lily, która mieszka u babci i ma nadzieję na to, że kiedyś to ona będzie prowadzić rodzinną firmę. Mimo że ojciec dziewczyny stracił całe pieniądze przeznaczone na jej studia, mieszkając z babcią nie ma na co ona narzekać. Można powiedzieć, że jest przyzwyczajona do luksusów oraz poniekąd bycia w centrum uwagi, zachowywać pozory i ładnie się uśmiechać - w końcu tego się od niej oczekuje. Nagle babcia umiera, a fortuna przepada. W zamian Lily dostaje naszyjnik oraz list z zagadką. Szybko okazuje się, że jej znajomi ze szkoły dostali podobne wiadomości, a nastolatkowie mają nadzieję, iż prowadzą one do zaginionych pieniędzy. Brzmi znajomo? Po raz kolejny jedno z dziadków bogaczy umiera. Ponownie zamiast zostawić spadek swojej rodzinie, częściowo przekazuje go obcym osobom. I oczywiście wszystko sprowadza się do zagadek, bo przecież pisanie jasnych testamentów wyszło z mody. Muszę jednak przyznać, że w tej pozycji zaskoczył mnie wątek romantyczny. Spodziewałam się jakiegoś trójkąta miłosnego, typowego dla każdego gatunku książek, ale tutaj wszystko rozegrało się bez komplikacji. Pojawiło się także sporo zwrotów akcji, za którymi czasem ciężko było nadążyć, lecz dzięki temu naprawdę zaskakiwały i trzymały w napięciu. Dość ciekawa lektura, a jeśli ktoś czytał TIG, to ta historia także przypadnie mu do gustu.
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Jego oczy rozjaśniają się jak oczy dziecka w Boże Narodzenie. Są tak czyste, że chciałabym zrobić mu zdjęcie polaroidem, żeby móc zachować ten widok na zawsze pod etui telefonu.”

Szczerze, po samym przeczytaniu opisu tej książki przyszła mi na myśl seria The Inheritance Games...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Wtedy się ocknęliśmy, jakby nagle rozległ się strzał. Dotarło do nas, co właściwie robiliśmy: próbowaliśmy nadrobić czas, gdy nie mieliśmy czasu do stracenia.”

Szczerze, nie mogłam się doczekać tej książki. Czytałam już jedną pozycję tej autorki, która przypadła mi do gustu, dlatego ciekawa byłam, czy każda jej twórczość będzie miała w sobie to „coś” - i owszem, ma!
Nie są to zwykłe młodzieżówki. Każda zawiera w sobie jakąś tajemnicę, grę, która pochłania bez reszty, mimo że akcja powieści obejmuje zaledwie kilka dni. Nie przeszkadza to jednak autorce wcisnąć w fabułę tyle wydarzeń, że pędzą one jak rollercoaster 🎢 Przez to, że mamy już maj, a akcja książki rozgrywa się tuż przed zakończeniem roku szkolnego, pozycja ta idealnie nadaje się na nastawienie się na wakacyjny vibe. Nie przepadam za twórczością Taylor Swift, lecz zauważyłam kilka nawiązań do jej piosenek, które pasowały wręcz idealnie. Poza tym wszystko napisane jest w tak cudowny sposób, że nie sposób się do czegokolwiek przyczepić: kupiłabym wszystko przestawione przez panią Walther. Motyw drugiej szansy zazwyczaj sprawia, iż odejmuję jedną gwiazdkę z oceny - w tym przypadku jednak nie sprawiał, że się krzywiłam, a to duże osiągnięcie. Ta lektura to strzał w dziesiątkę.

W liceum Ames istnieje pewna tradycja. Na zakończenie szkoły ostatnia klasa przeprowadza tajny wybryk, a wszystko to pod przewodnictwem Błazna. Nikt nie wie, kim on jest, oprócz osób które wciąga w swoje plany. Gdy więc Lily otrzymuje tajemniczy list, proponujący jej dołączenie do grupy Błazna, dziewczyna się waha. Jest córką nauczycielki, więc nie stanowi zbyt wiarygodnego członka drużyny mającej na celu przeprowadzenie tajnego wybryku. Z drugiej strony jednak pokusa okazuje się zbyt duża. Tym bardziej, że Błaznem okazuje się osoba, której straty Lily nie może przeboleć. To tylko jedna noc, lecz stanowi dla niej szansę, by uleczyć złamane serce i przeżyć przygodę, która odmieni jej życie.

*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Wtedy się ocknęliśmy, jakby nagle rozległ się strzał. Dotarło do nas, co właściwie robiliśmy: próbowaliśmy nadrobić czas, gdy nie mieliśmy czasu do stracenia.”

Szczerze, nie mogłam się doczekać tej książki. Czytałam już jedną pozycję tej autorki, która przypadła mi do gustu...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Wolę się z Tobq kłócić niż robić cokolwiek innego bez Ciebie.”

Kolejna powieść, kolejne wiedźmy. A co za tym idzie, jest to kolejna odsłona polowań na czarownice. Zastanawia mnie, jakim cudem autorzy nadal znajdują pomysły, by wszystko to przedstawiać w coraz to inny sposób, skoro tematy były wałkowane tyle razy, że naprawdę ciężko jest zaprezentować coś oryginalnego. Autorce poniekąd się to udało. Poniekąd, ponieważ całość trochę przypominała mi przeczytane niedawno “Bliźniacze korony”. W obu książkach pojawia się “Dobry Dowódca” - mężczyzna, który ‘wyswobodził’ ludzkość od czarownic. Dodatkowo ukazany jest fakt, że magia ma swoją cenę, lecz w przypadku “Szkarłatnej Ćmy” ceną tą jest krew, a nie roślinność czy piasek.

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę, to podzielenie rozdziałów. Pisane są one naprzemiennie z perspektywy Rune oraz Gideona, dzięki czemu czytelnik ma większą wiedzę niż sami bohaterowie. Ja lubię dużo wiedzieć, stąd dla mnie jest to plus 🙈 Natomiast całość była dość przewidywalna. Czytając wzmiankę o mocnych perfumach jednej z postaci, która pojawiała się kilkukrotnie, szybko nabrałam podejrzeń, które okazały się słuszne. Według mnie bylo także za mało chemii między Rune a Gideonem. Liczyłam na mocny i dobrze rozwinięty motyw enemies to lovers, lecz tutaj wszystko działo się za szybko i za mało intensywnie. Chwilowe zaloty, a nagle wielkie uczucie, które narodziło się niewiadomo kiedy. Osobiście jestem fanką slow burn romance, więc dla mnie to za wiele. Mam nadzieję, że w kontynuacji będzie wyglądać to lepiej, ponieważ zamierzam po nią sięgnąć 🫡
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
“Wolę się z Tobq kłócić niż robić cokolwiek innego bez Ciebie.”

Kolejna powieść, kolejne wiedźmy. A co za tym idzie, jest to kolejna odsłona polowań na czarownice. Zastanawia mnie, jakim cudem autorzy nadal znajdują pomysły, by wszystko to przedstawiać w coraz to inny sposób,...

Rozwiń

Zwiń

✨/5
“Nie rozumiesz. Ja naprawdę zamierzam urządzić tu piekło, aby Cię stąd wydostać.”

Ostatni tom serii, której recenzentką jestem od samego początku. Przyjmując propozycję wydawnictwa, by wyrazić swoją opinię o pierwszym tomie, nie miałam pojęcia jak bliscy staną mi się przyjaciele z Gold Coast. Nie przypuszczałam także, jak wielu z nich przyjdzie mi pożegnać podczas tej czterotomowej wędrówki. Mimo iż przygoda z nimi trwała około rok, to sądzę że ich historia na zawsze ze mną zostanie. Aż ciężko mi uwierzyć, że to już koniec.

Zacznę od tego, że spodziewałam się happy endu - oczywiście jak zawsze, tym bardziej jeśli chodzi o serie, które naprawdę mnie wciągnęły, a bohaterowie musieli przejść bardzo trudną drogę, mierząc się z wieloma stratami. I tutaj spoiler oraz ostrzeżenie w jednym: nie ma szczęśliwego zakończenia. Nadal zastanawiam się, jakim cudem autorka stwierdziła, że podeptanie serc wszystkich czytelników jest dobrym pomysłem (proszę się nie obrażać, nadal Cię uwielbiam). Przez to w randomowych momentach dnia wracam myślami do całej historii, zastanawiając się, co można byłoby w niej zmienić, by zakończenie mogło wyglądać inaczej - a przynajmniej mniej brutalnie. Serce kraja mi się także na myśl o biednym Tony’m, którego darzyłam dużą sympatią. Reszta bohaterów trochę mniej mnie obeszła. Sam Max, którego na początku uwielbiałam, zaczął troszkę działać mi na nerwy swoim brakiem dojrzałości, ale przechodziło mi to od razu, gdy przypominałam sobie przez co musiał kiedyś przejść. Jedyny plus jest taki, że mimo kolejnych trupów, w których liczeniu już dawno się pogubiłam, większość przyjaciół dotrwała do końca. Mam nadzieję, że oznacza to happy end chociaż dla nich. Nie obraziłabym się jednak za jakiś dodatek lub kolejną książkę, pokrótce opisującą ich dalsze losy po kilku latach od zakończenia Dreadful.

W skrócie powiem tak: moje serce jest roztrzaskane na milion kawałków, ale niczego nie żałuję.
*collab*

✨/5
“Nie rozumiesz. Ja naprawdę zamierzam urządzić tu piekło, aby Cię stąd wydostać.”

Ostatni tom serii, której recenzentką jestem od samego początku. Przyjmując propozycję wydawnictwa, by wyrazić swoją opinię o pierwszym tomie, nie miałam pojęcia jak bliscy staną mi się przyjaciele z Go...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Gdybyś była kwiatem, to na pewno niezapominajką. One też często są niezauważane.”

Odnośnie tej pozycji mam mieszane uczucia.
Zapowiadało się bardzo ciekawie, nawet sam opis jedynie zachęcał, budząc ciekawość i nie zdradzając wielu szczegółów. A prawdę mówiąc, wiele współczesnych książek posiada w opisach z tyłu okładki wiele spoilerów, co według mnie nie jest dużą wadą, lecz wielu czytelnikom przeszkadza. Ja z kolei zawsze czytam ostatnią stronę każdej pozycji jeszcze przed jej rozpoczęciem. That’s my guilty pleasure 🫡
Tutaj natomiast lekki zarys fabuły: na tyle mały, by okazał się intrygujący, pozostawiając dostatecznie dużo dla wyobraźni.

Początek książki również okazał się zagadkowy, a im dalej w las, tym więcej zagadek się pojawiało. Niestety nadal mam wrażenie, że nie wszystkie zostały wyjaśnione lub przynajmniej ja wyjaśnień tych nie przyswoiłam. Momentami im więcej czytałam, tym mniej rozumiałam 🙈
Zdaję sobie sprawę z tego, że autorka nie mogła odkryć wszystkich kart w pierwszym tomie, by zostawić coś na kolejne, dlatego ciekawi mnie jak finalnie wszystkie sprawy zostaną rozwiązane. Szczególnie relacja Quinna oraz Matildy, bo widzę tu naprawdę dobry motyw enemies to lovers, przynajmniej połowicznego. Może zostało to rozwinięte trochę za szybko, lecz zakończenie pozostawia spore pole manewru. Przywodzi mi to na myśl trochę Romeo i Julię - nielubiące się rodziny, uczucie rodzące się między ich dziećmi. Główną różnicą jest to, że póki co nikt nie umarł 🙈
Kolejna kwestia to sprawa ojca chłopaka. Liczę na to, że będzie to coś spektakularnego 🫡
Podsumowując: ciekawa historia z dużym potencjałem, szczególnie dla fanów enemies to lovers. Nie wciągnęła mnie od samego początku, lecz dałam się porwać gdzieś koło połowy - dalej popłynęło bardzo szybko. Czekam na kolejny tom!
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Gdybyś była kwiatem, to na pewno niezapominajką. One też często są niezauważane.”

Odnośnie tej pozycji mam mieszane uczucia.
Zapowiadało się bardzo ciekawie, nawet sam opis jedynie zachęcał, budząc ciekawość i nie zdradzając wielu szczegółów. A prawdę mówiąc, wiele współczes...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Miłość oznacza, że jest się przy sobie zawsze, niezależnie od wszystkiego.”

Nie miałam zbyt wielkich oczekiwań. Bazując na opisie, książka wydawała mi się lekką lekturą, w sam raz do szybkiego przeczytania pomiędzy fantastycznymi książkami - lubię sobie w ten sposób przeplatać książki, by nie siedzieć w samej fantastyce, bo później ciężko mi się przerzucić na cokolwiek innego 🙈 W każdym razie dzięki takiemu podejściu się nie rozczarowałam. Ta pozycja jest naprawdę przyjemna, lecz momentami także smutna i trudna. Papierowy rollercoaster.

Zacznę od tego, co mi się nie podobało. Nie są to poważne kwestie, lecz mnie troszkę uwierały.
Po pierwsze, rozwinięcie relacji między Lianem a Serene. Na początku dziewczyna jest w związku z Cameronem, lecz stosunkowo szybko w oko wpada jej drugi chłopak. I dla mnie jest to główny minus - gdy postać będąca w związku nagle zaczyna umawiać się z kimś innym, jeszcze przed zerwaniem. Jasne, Cameron nie został przedstawiony jako idealny kandydat na drugą połówkę, lecz mimo to należała mu się szczerość. Nic więc dziwnego, że się zdenerwował, widząc swoją dziewczynę z innym facetem. Mimo to nie usprawiedliwia to tego, czego dopuścił się później.
Druga rzecz to zakończenie. Pozostawiło we mnie pewien niedosyt, szczególnie w kwestii dalszych planów Liana oraz zdrowia matki Serene. W przypadku dziewczyny, wszystko natomiast zostało wyjaśnione.
Poza tymi dwoma minusami, nie mam do czego się przyczepić. Książka zwraca uwagę na to, jak nowotwór wpływa na ludzkie życie. I nie mam tutaj na myśli jedynie osób, które cierpią na tą chorobę, ale także wszystkich z ich otoczenia. Pojawia się także motyw toksycznych przyjaciół, braku akceptacji rówieśników, presji wywieranej przez rodziców. Dzięki temu otwiera oczy na wiele spraw, które mogłyby wydawać się normalne lub z powiatu niekrzywdzące.
Pozycja zdecydowanie warta uwagi.
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Miłość oznacza, że jest się przy sobie zawsze, niezależnie od wszystkiego.”

Nie miałam zbyt wielkich oczekiwań. Bazując na opisie, książka wydawała mi się lekką lekturą, w sam raz do szybkiego przeczytania pomiędzy fantastycznymi książkami - lubię sobie w ten sposób przeplata...

Rozwiń

Zwiń

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Nie wszyscy mają smutną historię, Charlie, a nawet jeśli mają, to niczego nie usprawiedliwia.”

O tej książce nie da się powiedzieć złego słowa. Podeszłam do niej sceptycznie, jak do wszystkiego, co jest z jakiegoś powodu popularne, lecz tym razem wcale się nie zawiodłam.
Ta piękna okładka skrywa jeszcze piękniejsze wnętrze - o ile jest to możliwe. Totalna gratka dla okładkowych srok: minimalistyczna, lecz rzucająca się w oczy jasnym, żywym kolorem. Nie zapominajmy także o barwionych brzegach! Wygląda po prostu cudownie 🤩

Całość pisana jest w formie listów do nieznajomego przyjaciela, dzięki czemu pozycję tą czyta się naprawdę ekspresowo. Nie wiadomo, w którym momencie z piątej strony robi się pięćdziesiąta piąta, a chwilę później dociera się do tej ostatniej. Szybka, lecz bardzo poruszająca, a zarazem pouczająca lektura. Otworzyła mi oczy na wiele kwestii, na które dotychczas nie zwracałam uwagi - i domyślam się, że nie tylko ja. Mimo że żadnej z postaci nie poznajemy osobiście, jedynie poprzez opisy Charliego, to są oni na tyle dobrze przedstawieni, że ma się wrażenie jakby znało się ich naprawdę. Prawdziwą sympatię obudzili we mnie Sam, Patrick oraz Bill. Wszyscy oni traktowali Charliego naprawdę serdecznie, a swoim zachowaniem w pełni zasłużyli na nazwanie się jego przyjaciółmi.

Najważniejsze jest to, że każdy z tej książki wyciągnie inny morał. Śmiem przypuszczać, że gdy po raz kolejny po nią sięgnę pozycję, a jestem święcie przekonana, że taki czas nastąpi, wyciągnę z niej inną lekcję niż po przeczytaniu jej po raz pierwszy. Natomiast sam Charlie pokazuje nam, że popełnianie błędów jest nieodłączną częścią życia, a naszym zdaniem jest ich akceptacja. Można poradzić sobie ze wszystkim, trzeba tylko chcieć.
*collab*

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5
„Nie wszyscy mają smutną historię, Charlie, a nawet jeśli mają, to niczego nie usprawiedliwia.”

O tej książce nie da się powiedzieć złego słowa. Podeszłam do niej sceptycznie, jak do wszystkiego, co jest z jakiegoś powodu popularne, lecz tym razem wcale się nie zawiodłam.
T...

Rozwiń

Zwiń