Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa książka pisana z perspektywy Karła, sługi fikcyjnego Księcia. Mimo że bohater jest jedynie służącym, niemal cała akcja skupia się na nim. Bohater jak się okazuje ma duży wpływ na to, co wiedzą, a czego nie wiedzą inni czy nawet na to czy będzie panował pokój czy nie.

Autor wykreował bardzo ciekawą, zapatrzoną w siebie postać. Czyta się to bardzo dobrze. Lektura składa do refleksji na temat tego ile w nas cech karła oraz czy i komu potrzebne są wojna i nienawiść.

Ciekawa książka pisana z perspektywy Karła, sługi fikcyjnego Księcia. Mimo że bohater jest jedynie służącym, niemal cała akcja skupia się na nim. Bohater jak się okazuje ma duży wpływ na to, co wiedzą, a czego nie wiedzą inni czy nawet na to czy będzie panował pokój czy nie.

Autor wykreow...

Rozwiń

Zwiń

"Nigdy nie byłam szczególnie zdolna, jeśli chodzi o matematykę, ale jedno rownanie znam doskonale:
Basia Brzozowska odjąć pisanie równa się zero."

Korowód to książka, w której można dostrzec sporo motywów znanych z innych książek autora - w szczególności są to powiązane opowieści o osobach z kolejnych pokoleń. O ile, w poprzednich powieściach powiązania wynikały przede wszystkim z więzów krwi, tak tym razem bohaterów łączy literatura.

Najciekawsza jest chyba ostatnia część, której bohaterem jest Kuba, w którym nie sposób nie znaleźć odniesień do życia osobistego autora. Autor odważnie pisze o swoich (?) traumach, ważnych decyzjach życiowych oraz o drodze, która doprowadziła go do miejsca, w którym się znajduje.

Myślę, że nie jest to najlepsza powieść autora, aczkolwiek jako duży sympatyk twórczości Kuby, polecam przeczytać i spróbować znaleźć w którymś z bohaterów siebie (mi najbliżej do Kuby:))

"Nigdy nie byłam szczególnie zdolna, jeśli chodzi o matematykę, ale jedno rownanie znam doskonale:
Basia Brzozowska odjąć pisanie równa się zero."

Korowód to książka, w której można dostrzec sporo motywów znanych z innych książek autora - w szczególności są to powiązane opowieśc...

Rozwiń

Zwiń

"American Psycho" na pierwszy rzut oka wydaje się być powieścią, w której główny bohater, skupiony na odwiedzaniu kolejnych restauracji, dąży do udowodnienia sobie i innym swojej wyższości. W miarę rozwijania się fabuły, czytelnik odkrywa mroczne oblicze protagonisty, który dla własnej przyjemności krzywdzi kobiety, ludzi słabszych, osoby o odmiennej orientacji seksualnej, a nawet dzieci. Z każdym kolejnym opisem zbrodni, czytelnik boryka się z próbą zrozumienia motywacji protagonisty i zastanawia się, czy Patrick zostanie w końcu złapany.

Czytałem niedawno "Utalentowanego Pana Ripleya" i podobnie jak tam miałem wątpliwości co do tego czy to co opisał autor miałoby jakąkolwiek rację bytu we współczesności. Mimo tego że najprawdopodobniej nie, dość dobrze się bawiłem czytając tę mocno kontrowersyjną książkę.

Co istotne, autor "American Psycho" pozostawia szereg wskazówek, które mogą sugerować, że nie wszystkie opisane zdarzenia mają miejsce w rzeczywistości, a jedynie w fantazjach głównego bohatera przy akompaniamencie jego ulubionych piosenek. Sprawia to, że warto doczytać do końca i się nad tym zastanowić czy główny boheter to morderca czy może jednak introwertyczny seksoholik, nawet jeśli kogoś odstrasza brualność i styl przedstawiania niektórych wydarzeń.

"American Psycho" na pierwszy rzut oka wydaje się być powieścią, w której główny bohater, skupiony na odwiedzaniu kolejnych restauracji, dąży do udowodnienia sobie i innym swojej wyższości. W miarę rozwijania się fabuły, czytelnik odkrywa mroczne oblicze protagonisty, który dla w...

Rozwiń

Zwiń

"Ciała" to zbiór trzech opowiadań, których głównym motywem jest seksualność. Autorka opisuje jak sama na własną rękę usunęła ciążę, jak uwolniła się z nieodwzajemnionej miłości, która narodziła się po jej pierwszym seksie oraz dlaczego kilkadziesiąt lat później związała się z dużo młodszym kochankiem.

Ernaux pisze o tematach ważnych. Pomimo, że autorka snuje opowieść o swoich doświadczeniach sprzed kilkudziesięciu lat oraz jest kobietą, w każdej historii odnajduję trochę siebie, widzę swoje doświadczenie.

Do przeczytania książki zachęcił mnie wrocławski teatr współczesny, który jeszcze przed polską premierą tej książki, zaprezentował trzecie z opowiadań z tego zbioru. Wydaje mi się, że teatr wykorzystał opowiadanie autorki w 100%. O ile w książce autorka opisuje swoje doświadczenia z przeszłości, tak w spektaklu główną bohaterką jest autorka, która podczas publicznego wystąpienia opisuje swoją historię. Super zabieg!

"Ciała" to zbiór trzech opowiadań, których głównym motywem jest seksualność. Autorka opisuje jak sama na własną rękę usunęła ciążę, jak uwolniła się z nieodwzajemnionej miłości, która narodziła się po jej pierwszym seksie oraz dlaczego kilkadziesiąt lat później związała się z du...

Rozwiń

Zwiń

Książka, o której po przeczytaniu prawdopodobnie na długo albo nawet nigdy się nie zapomni. Autor z jednej strony snuje autobiograficzną opowieść o umierającym ojciu i jego oraz swoim cierpieniu. Z drugiej, w prosty i zabawny sposób mówi o prostych i codziennych rzeczach.

"Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję" to
bardzo ważny i potrzebny głos w sprawie wtrącania sie kościoła w życie w szczególności osób chcących żyć po swojemu. Autor odważnie mówi m.in o nierównym traktowaniu rodziny i środowiska kościoła podczas pandemii czy o tym jak trudno "zamówić" ulubioną piosenkę na pogrzeb najbliższej osoby.

Mateusz Pakuła zrobił świetną robotę zarówno jako autor książki jak i reżyser spektaklu pod tym samym tytułem. Jeśli ktoś szuka literatury ambitnej i nie boi się trudnych tematów koniecznie powinien przeczytać!

"Pamiętam że swojego dzieciństwa - i jest do jedyna część mojego dzieciństwa, której z perspektywy czasu szczerze nienawidzę - że jako jedenasto czy dwunastolatek bardzo mam ochotę się masturbować, ale wiem że Jezusowi się to nie spodoba, że Jezus będzie niezadowolony. Dokładnie, właśnie nie Pan Bóg, tylko Jezus. Ze mu się to nie spodoba, że będzie mi mówił w głowie: nie, nie, Mateusz nie, nie jestem zły, to nie tak, po prostu jest mi smutno, że to zrobiłeś, moje serce płacze, moje serce śpiewa najsmutniejszą pieśń o tym, że Mateusz onanizuje się dziś już po raz trzeci, po prostu jestem zawiedziony, Mateusz, zawiedziony, po prostu jest mi potwornie przykro. Smutek, Mateusz. A już zwłaszcza, że to nie jeden raz, nie dwa."

"Wydaje się, że niezgoda na aborcję czy eutanazję nie wynika z braku wiedzy, wynika z niezachwianej wiary w pewne wartości. A może wynika przede wszystkim z braku konkretnego doświadczenia życiowego?"

"Tak, młotki, kretyni, kurwa, sorry, bardzo mi przykro, ale wasz kochany KK to nie ludzie, to ideologia. Wiem, że choćbym was przekonał. to i tak was nie przekonam, idźcie wiec jeździć tymi swoimi pedofilobusami, idźcie rozwiązywać konwencje stambułską, bronić życia poczetego i straszyć seniorów, że ich wnuki ich wszystkich zeutanazują - nawet nie dla pieniedzy czy wygranej w wyborach, tylko z czystej złośliwości i braku innych zajęć."

Książka, o której po przeczytaniu prawdopodobnie na długo albo nawet nigdy się nie zapomni. Autor z jednej strony snuje autobiograficzną opowieść o umierającym ojciu i jego oraz swoim cierpieniu. Z drugiej, w prosty i zabawny sposób mówi o prostych i codziennych rzeczach.

"Jak nie z...

Rozwiń

Zwiń