Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas czytania tej książki doznałam dziwnego doświadczenia, jakim jest jednoczesne nienawidzenie historii i zafascynowanie nią. Określenie stosunek ambiwalentny nie oddaje w pełni tego, co czułam przy lekturze. Możliwe, że paradoks będzie najbliżej istoty sprawy.

Czym bardziej zagłębiałam się w tę powieść, tym bardziej chciałam ją już skończyć. Nie dlatego, że mi się nie podobała. Ale dlatego, że dosłownie przygniatało mnie to, co robili bohaterowie. Intensywność z jaką chcieli realizować swoje cele i ich pobudki były bardzo przytłaczające. Wizja tego, do czego może doprowadzić rozpacz jest po prostu przerażająca, a autorka wcale nie jest nosicielką nadziei. Oj nie! Niesamowicie wręcz popisuje się talentem do fatalizmu, który dosłownie wylewa się ze stron.

Styl autorki nadal urzeka jednoczesną lekkością i dojrzałością. Przez tekst się płynie, mimo tego całego ładunku emocjonalnego. Natomiast w tej części, co nie miało miejsca przy pierwszej, wydało mi się, że fabuła odrobinę się wlecze. Książka spokojnie mogłaby być krótsza o te kilkadziesiąt stron i nabrać większej dynamiki.

Nie jest to powieść rozrywkowa, ani prosta w odbiorze. Zdecydowanie nie obfituje też w elementy fantastyczne. Jednak jeśli szukacie czegoś innego niż popularne bestsellery, czegoś co może być niezapomnianym doświadczeniem literackim to sięgnijcie po dylogię Parker-Chan. Ma ona szansę przemielić was niczym maszynka do mięsa, ale warto spróbować.

Podczas czytania tej książki doznałam dziwnego doświadczenia, jakim jest jednoczesne nienawidzenie historii i zafascynowanie nią. Określenie stosunek ambiwalentny nie oddaje w pełni tego, co czułam przy lekturze. Możliwe, że paradoks będzie najbliżej istoty sprawy.

Czym bardziej zagłębiał...

Rozwiń

Zwiń

Nie ukrywam, że jestem zakochana w książkach autora i na każdą kolejną wyczekuję z niecierpliwością. Wznowienie "Próby sił", która jest debiutancką powieścią Tomasza Sablika, to jak cofnięcie się w przeszłość. Od tego wszystko się zaczęło i choć autor w posłowiu pisze, że wtedy był inną osobą i styl dopiero mu się wyrabiał, to już czuć niepowtarzalny i niepodrabialny klimat oraz sposób prowadzenia historii.

Nie jest to typ grozy, która ma straszyć. Autor lubi skłaniać swoje postacie, a tym samym i czytelników, do snucia domysłów. Ta opowieść ma wzbudzać niepewność. Co i rusz pojawiają się jakieś drobne wskazówki, co może się wydarzyć, jednak brak pewności towarzyszy przez całą lekturę i to niezmiennie przykuwa do książki, póki się jej nie skończy.

Nie brak tu symboliki, którą moim zdaniem autor operuje bardzo sprawnie i jest to jeden z tych elementów jego powieści, które totalnie uwielbiam. Lubię się doszukiwać w fabule analogii i różnych przesłanek.

Muszę zaznaczyć, że finał, tak jak już Tomasz Sablik mnie do tego przyzwyczaił, dał mi nieźle popalić. I mimo że w trakcie czytania, można śmiało spodziewać się, w którą stronę podąży fabuła, to ładunek emocjonalny powala. Byłam zdruzgotana zupełnie jak postacie, kiedy zrozumiały, co się wydarzyło.

Nie ukrywam, że jestem zakochana w książkach autora i na każdą kolejną wyczekuję z niecierpliwością. Wznowienie "Próby sił", która jest debiutancką powieścią Tomasza Sablika, to jak cofnięcie się w przeszłość. Od tego wszystko się zaczęło i choć autor w posłowiu pisze, że wtedy b...

Rozwiń

Zwiń

Książka o książkach, czyli raj dla miłośników czytania. Ale nie tylko! Na kartach tej powieści rozgrywa się pogoń za władzą, którą daje wiedza, a ta pochodzi z magicznych książek oprawionych w niepozorne okładki. Wszystko kręci się tutaj wokół książek, ponieważ to właśnie one dają rozmaite możliwości. Są także punktem wyjścia do licznych wątków, dążących do punktu przecięcia. W efekcie dostajemy thriller, szczyptę fantasy i odrobinę obyczaju, skomponowane we wciągającą przygodę.

Bardzo lubię rozważania na temat czasu. Jest to fascynujące, jak i naprawdę trudne do rozłożenia na czynniki pierwsze oraz otrzymanie jednoznacznych odpowiedzi. Autor podejmuje tutaj temat podróży w czasie i widać, że miał to wszystko dobrze przemyślane. Udało mu się zaangażować mnie od początku do końca w tę historię i kilkukrotnie zaskoczyć.

Powieść w wielu momentach jest brutalna. Zdecydowanie rekomenduję ją dorosłym czytelnikom. Również ze względu na to, że postacie są dojrzałymi dorosłymi i ich kreacja oraz problemy, z którymi się borykają, moim zdaniem bardziej trafi do takich odbiorców niż do młodzieży.

Zwykle narzekam na głównych złoli, z racji tego, że nie przekonują mnie ich motywy. Tutaj również byłam gotowa to zrobić. Jednak autor fenomenalnie zamknął ten wątek i dopiął wszystko na ostatni guzik. Zdecydowanie rekomenduję w tym przypadku, aby nie wyciągać pochopnych wniosków w trakcie czytania tej książki.

Książka o książkach, czyli raj dla miłośników czytania. Ale nie tylko! Na kartach tej powieści rozgrywa się pogoń za władzą, którą daje wiedza, a ta pochodzi z magicznych książek oprawionych w niepozorne okładki. Wszystko kręci się tutaj wokół książek, ponieważ to właśnie one dają rozmaite...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli szukacie książki, od której chcielibyście zacząć przygodę z fantastyką, ale nie rzucać się od razu na głęboką wodę, to właśnie ją znaleźliście. Powieść jest wielowątkowa, jednak nieprzesadnie rozbudowana i wszystko z biegiem wydarzeń układa się w klarowny obraz.

Co najważniejsze nie jest to książka do odczytania i zapomnienia. Nawet nie chodzi o to, że dość szybko depcze po jednym z najpopularniejszych wątków w fantasy. A gdzie tam! Zdecydowanie show kradnie odcięta głowa, która gada z głównym bohaterem. Albo to może jemu się wydaje, że z nią rozmawia? W każdym razie z tego powodu rodzi się masa komicznych i absurdalnych sytuacji, które totalnie wpasowały się w moje poczucie humoru. Zabrzmi to trochę creepy, ale no uwielbiam tę głowę! Ach, i jest jeszcze wyjątkowy koń. Musicie go poznać!

Koncepcja świata stworzona przez autorkę jest interesująca, a bohaterowie raczej niestandardowi. Do tego dodajmy fascynujące motywy oraz gierki bogów, a historia o tym, że czeka wszystkich zagłada, staje się jeszcze bardziej wciągająca.

Autorka, oprócz lekkości i zabawy, wplotła też do fabuły kapkę mroku i brutalności. Ten miks świetnie się tutaj sprawdza i wprost nie mogę się doczekać kontynuacji. W końcówce Kel Kade dosłownie daje czadu i mimo że nie jest to cliffhanger, to przynęta zarzucona na czytelnika działa podobnie.

Jeśli szukacie książki, od której chcielibyście zacząć przygodę z fantastyką, ale nie rzucać się od razu na głęboką wodę, to właśnie ją znaleźliście. Powieść jest wielowątkowa, jednak nieprzesadnie rozbudowana i wszystko z biegiem wydarzeń układa się w klarowny obraz.

Co najważniejsze nie...

Rozwiń

Zwiń

Kontynuacja bestsellerowego "Fourth Wing" pod względem rozrywkowym spełnia oczekiwania. Nie brakuje tutaj akcji, plot twistów i rozwoju wątków. Ten tom podobał mi się trochę bardziej, ale mam też kilka uwag.

Relacja między głównymi bohaterami po finale 1 tomu jest skomplikowana. Jednak całe szczęście nie obiera skali wielkiego dramatyzmu, a Violet wykazuje się zaskakującą dojrzałością. Natomiast ilość scen intymnych i ich obszerna opisowość zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Za dużo tego było.

Autorka w tym tomie postawiła na o wiele większą brutalność i czasami wydawało mi się to wręcz wciśnięte na siłę, tylko po to, żeby popchnąć fabułę do przodu. Nie jestem też do końca przekonana rozwojem wątku jednej z postaci, ale możliwe, że w kontynuacji bardziej się to obroni. Zobaczymy.

Na pewno motyw smoków jest tym, co najlepsze w tej serii. Mam nadzieję, że będzie się on jeszcze rozkręcał i odkrywał przed czytelnikiem kolejne sekrety. Smoków nigdy za wiele!

Autorka postawiła na zakończenie, które może szokować, ale także daje szerokie pole do rozwoju w kontynuacji. Jestem ciekawa, co będzie dalej i liczę na odejście od popularnych schematów. Mimo że akurat w tych książkach się one sprawdzają. Ale zawsze miło być zaskoczonym.

Kontynuacja bestsellerowego "Fourth Wing" pod względem rozrywkowym spełnia oczekiwania. Nie brakuje tutaj akcji, plot twistów i rozwoju wątków. Ten tom podobał mi się trochę bardziej, ale mam też kilka uwag.

Relacja między głównymi bohaterami po finale 1 tomu jest skomplikowana....

Rozwiń

Zwiń

Połączenie powieści detektywistycznej z mroczną fantastyką i nutką dark academia. Tak właśnie debiutuje Jarosław Kukiełka i robi to naprawdę bardzo dobrze. Jest to zdecydowanie książka godna polecenia. Mam nadzieję, że długo nie będzie trzeba czekać na kontynuację.

Powieść ma mocny wstęp i jeszcze mocniejsze zakończenie, o którym nie da się szybko zapomnieć. Autor tchnął w tę opowieść ducha klasycznych motywów, ale ulepił je na swój własny sposób. Bohaterowie są wyraziści, wzbudzają emocje i przede wszystkim nie są kalkami popularnych ostatnio postaci, które różnią się jedynie imionami. Ogromnie przypadł mi do gustu humor oraz dynamika akcji. Jest angażująco przez cały czas. Nie brak tu dosadnych i naprawdę brutalnych scen. Autor ma przyjemny styl, który zarówno w opisach, jak i dialogach trzyma solidny poziom. Światotwórstwo również odebrałam pozytywnie i liczę na rozwój w kolejnych tomach, bo jest co odkrywać. I totalnie uwielbiam kreację staruszki Berry. Jest wspaniała!

Jeśli jesteście fanami książek, np. Petera A. Flannery'ego, nie wzdrygacie się na myśl o trupach i krwi, a także macie w sobie miłość do odkrywania tajemnic i ryzykownych przygód, śmiało czytajcie. Dzięki takim książkom jestem spokojna o polską fantastykę i niemniej dumna z rodzimych autorów.

Połączenie powieści detektywistycznej z mroczną fantastyką i nutką dark academia. Tak właśnie debiutuje Jarosław Kukiełka i robi to naprawdę bardzo dobrze. Jest to zdecydowanie książka godna polecenia. Mam nadzieję, że długo nie będzie trzeba czekać na kontynuację.

Powieść ma mocny wstęp ...

Rozwiń

Zwiń