Opinie użytkownika
Nie będę kłamać, że gdyby nie ogólny blok czytelniczy, zapewne skończyłabym tę książkę w jakiejś dwie godziny - nie tylko przez jej długość, ale również dzięki sposobowi, w jaki została napisana. Co prawda, od pierwszego rozdziału nieco się odbiłam, dopóki nie dostrzegłam, że to, co utrudniało mi wgryzienie się w lekturę, było po prostu stylistyką wypowiedzi jednej z...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Książka tak przestarzała, że mnie czytelniczo zablokowała, chociaż w rzeczywistości to tylko 250 stron naprawdę sporym drukiem. Nie mogę nic zarzucić polskiemu tłumaczeniu, ale wydaniu już owszem – biorąc pod uwagę, że autor w kółko odwołuje się do realiów Korei z czasów, w których żył, przydałoby się więcej przypisów nadających jakiś kontekst tym osieroconym uwagom.
Sama...
Elena Armas osiągnęła coś, co wydawało mi się niemożliwe - a czytam przecież na bieżąco całą "Krew i Popiół"! Mianowicie: pisze w kółko tę samą książkę, ale coraz gorzej. Serio.
Żebym nie strzępiła sobie języka po próżni, może zróbmy listę stałych zarzutów wobec Armas, które (niestety) powiela również w "The Long Game":
- Silna, Niezależna Babka(TM) z Traumą(TM), która...
Cytując klasyka: Anne Brontë, I was unfamiliar with your game.
O "Lokatorce Wildfell Hall" wiedziałam tylko tyle, że jest ogólnie uznawana za lepszą powieść Anne, oraz że Charlotte przez lata wstrzymywała jej publikację, uznając ją za skandaliczną. Teraz widzę podstawy obu tych faktów, a także mogę już oficjalnie napisać, że mój osobisty ranking sióstr przedstawia się...
Nawet nie ma co komentować, groch z kapustą - nie tylko stylistycznie, ale i tematycznie. Biorąc pod uwagę, że za dobór odpowiada jedna osoba, podejrzewam, że kierowała się ona jednak przede wszystkim kosztami, a nie wspólnymi motywami.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toMam mieszane uczucia, prawdę mówiąc. Myślę, że tu nie ma co się rozpisywać, bo żadne z opowiadań nie powstało specjalnie do tego zbioru, tylko Haining zebrał po jednym tekście różnych autorów, kierując się motywem nastoletnich/dziecięcych protagonistów w horrorach. Oczywiście najlepszy tekst jest ten pierwszy, w końcu Stine to prawdziwy król podgatunku, drugi to już...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Nie będę ukrywać, że na tej książce nauczyłam się czytać wiersze - tak dla przyjemności, a nie na zajęcia czy szukając tropu, do którego odesłał mnie inny tekst. Myślę, że dam liryce więcej szans w przyszłości, chociaż obcowanie z poezją to dla mnie podobny odpoczynek intelektualny, co rozwiązywanie sudoku - czyli mało wypoczynkowy, bo mózg wciąż rozwiązuje zagadkę.
Atwood...
Tę książkę czytałam jako dziecko dobre osiem razy, w tym *co najmniej* raz mojej młodszej siostrze - na nas obu musiała zresztą zrobić wrażenie, skoro rzeczonej siostrze do dziś zapadła w pamięć najmniej popularna historia w zbiorze (Kapitan Mord). Przyznam szczerze, że aż do powrotu do tej pozycji jako dorosła, nie zdawałam sobie sprawy, ile informacji nt. literatury,...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
O tej książce słyszałam dawno temu, i choć z opisu zawierała najbardziej niecierpiany przeze mnie motyw (trójkąt romantyczny z dwoma siostrami), byłam jej ciekawa. Cieszę się, że przemogłam własne uprzedzenia, ponieważ to chyba jeden z najpiękniejszych i najdelikatniejszych przykładów prozy, z jakimi miałam ostatnio do czynienia.
Dla mnie to nie jest po prostu banalna...
Wychodzi na to, że książki Margaret Simpson mają największą wartość dydaktyczną w serii. I, niestety, że zabawa jest jednak lepsza, jeśli zna się choć trochę materiał źródłowy - nic dziwnego zresztą, bo wtedy można wyłapać, z jakim polotem autor przełożył oryginał na uproszczenie dla dzieci. Niemniej, ciekawie się czytało jedną z tych części, których w dzieciństwie nie...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Jestem rozczarowana tą książką. Potrafię ją docenić - a przynajmniej pewne jej elementy - ale czuję rozczarowanie. Nie wynika ono z niezrozumienia czy braków osoby autorskiej, po prostu nie jest to to, na co liczyłam.
Nie można nikomu dyktować, w jaki sposób chce pisać o sobie, swoich przeżyciach, swojej historii, nawet jeśli niekoniecznie przypada nam do gustu obrana...
Ta książka miała pecha trafić w moje ręce, jak zaczął mi się zastój czytelniczy, więc to naprawdę nie jej wina, że przeciągnęła mi się na cały weekend, bo jest równie lekka, łatwa i przyjemna, co tom pierwszy. Mój jedyny zarzut to to, że o ile w poprzedniej części wszystko, o czym uczyła się nasza bohaterka, finalnie prowadziło do spotkania z tytułową Krwawą Hrabiną, o tyle...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Jestem pewna, że skończyłabym to w jeden dzień, gdybym nie obejrzała wieczorem filmu - co stanowi dla mnie najlepszą rekomendację takiego popcornowego urban fantasy.
Myślę, że nie ma sensu rozwodzić się nad kreacją świata, bohaterów czy prawdopodobieństwa psychologicznego, ponieważ szczerze wątpię, by Moss aspirowała do powieści, która zawraca sobie głowę takimi sprawami....
Mam z polskim wydaniem dwa podstawowe problemy. Pierwszy, techniczny to fakt, że książka jest po prostu nijako wydana. Ilustracje są nieliczne, szarobure i ponure, co bardzo rzuca się w oczy w porównaniu np. z przekładem anglojęzycznym, który przynajmniej może się pochwalić piękną, wielobarwną okładką. Druga jest taka, że... w naszym tłumaczeniu znalazły się zupełnie inne...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Chociaż ta książka jest kompletnie przeciętna z ciągotami do zła, dałabym gwiazdkę wyżej, gdyby nie jedna kwestia: w życiu bym po nią nie sięgnęła, gdyby nie obietnica retellingu "Dumy i uprzedzenia". Bo z najbardziej znaną powieścią Austen to ta książka ma wspólne tylko nazwiska. I zachowanie może dwóch postaci.
Nie mam nic przeciwko anachronizmom, acz dosłownie WSZYSTKIE...
Rzadko spotykam książkę, którą ciężko mi ocenić nie w liczbach, a w słowach. Wiem, że mi się podobało; wiem, że podczas lektury przeżyłam spotkanie z prozą, której autor wierzy nie tylko w moją, czytelnika, spostrzegawczość, ale również wiedzę; wiem też, że "Blady ogień" zdecydowanie jest książką, którą należy przeczytać więcej niż raz, by w pełni ją docenić. Nie wiem, czy...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Myślę, że to niesamowite, że za każdym razem zaczynam audiobooki z tej serii z delikatnym "hm, jest pewien progres", by kończyć pięć godzin nagrania później nawet nie zdenerwowana, a zwyczajnie wkurwiona i sfrustrowana.
Mogłabym powtórzyć wszystko, co pisałam pod poprzednimi tomami, tylko bardziej. Teraz już statystycznie co druga kobieta w tych książkach zapada na rzadką...
O tej książce słyszałam kilka lat temu w moim ulubionym książkowym podcaście ("Girls Like Us"); nie sądzę, bym bez tego kiedykolwiek po nią sięgnęła, a na pewno nie w polskim tłumaczeniu (ten tytuł! Ta okładka!). I myślę, że sporo bym straciła, ponieważ Curtis Sittenfeld wydaje się bardzo świadomą autorką, która doskonale wie, dlaczego coś umieszcza albo pomija w swoich...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
O Joannie Bator słyszałam wcześniej dobre rzeczy, ale że ciężko ją dorwać w bibliotece, mogłam najprędzej złapać jej chyba najpopularniejsze dzieło. Pomińmy, ile miesięcy u mnie leżało, nim pochłonęłam je w jakiś tydzień. Bo na lekturę "Gorzko, gorzko", a może i Bator ogółem to trzeba jednak mieć nastrój.
Mogłabym napisać tu tylko, że jestem zachwycona, i to zawierałoby w...
Podeszłam do tej książki bez żadnych oczekiwań, wręcz nastawiona negatywnie, jakby ktoś mi trzymał przy skroni lufę, bym kończyła zaczęte serie - w rzeczywistości jest to wyłącznie moje własne dziwactwo, ale mniejsza. Wychodzi na to, że do Kawaguchiego można podchodzić wyłącznie z założeniem, że się nie spodoba, by móc cokolwiek docenić. Choćby brak seksizmu, który wynikał...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to