Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kristo - krótko.
Lubię komiksy, jestem tolerancyjny, czytałem wiele młodzieżowych pozycji i powieści graficznych, w tym kilka popularnych mang, ale ten debiut wydaje się niedopracowany, źle zredagowany i przedwczesny. Ani grafika, ani fabuła nie wciągają, nie mają stylu, rysunki są nieporadne w ukazywaniu ludzkich sylwetek i gestów, treść jest mało gęsta, dialogi banalne. Być może skierowany jest ten komiks do jakiejś niewybrednej młodzieżowej niszy, do mnie zupełnie nie trafił.

Kristo - krótko.
Lubię komiksy, jestem tolerancyjny, czytałem wiele młodzieżowych pozycji i powieści graficznych, w tym kilka popularnych mang, ale ten debiut wydaje się niedopracowany, źle zredagowany i przedwczesny. Ani grafika, ani fabuła nie wciągają, nie mają stylu, rysunki są nieporadne w ukazywaniu ludzkich sylwetek i gestów, treść jest mało gęsta, dialogi banalne....

Kristo - krótko.
"Deluks" po odarciu z motoryzacyjnych smaczków zdaje się pastiszem tzw. powieści milicyjnej. Jest chronologiczną kontynuacją "Złotego peugeota", ale autor inaczej rozkłada akcenty, nie bawi się już nawiązaniami do literatury młodzieżowej PRL a czerpie tematy ze schematycznej i propagandowej literatury kryminalnej sprzed 50 lat. Dekonstrukcja schematu nie polega na parodii, czy ironii a na innym rozłożeniu akcentów charakterystyki i motywacji bohaterów oraz na urealnieniu ich działań. Jak Clint Eastwood w "Unforgiven" stworzył kowbojski antywestern, tak Marcin Andrzejewski "Deluksem" tworzy milicyjny antykryminał. Ze zużytych motywów przemytu dzieł sztuki, podstępnych Niemców, szlachetnych amatorów i operatywnych milicjantów autor utkał świeżą i jakże łódzką intrygę, z poważnym pytaniem o karę za dawną zbrodnię. Ten numer na pewno nie przeszedłby przez cenzurę z tamtych lat!

Kristo - krótko.
"Deluks" po odarciu z motoryzacyjnych smaczków zdaje się pastiszem tzw. powieści milicyjnej. Jest chronologiczną kontynuacją "Złotego peugeota", ale autor inaczej rozkłada akcenty, nie bawi się już nawiązaniami do literatury młodzieżowej PRL a czerpie tematy ze schematycznej i propagandowej literatury kryminalnej sprzed 50 lat. Dekonstrukcja schematu nie...

Kristo - krótko.
Autorka otrzymała od spadkobierczyni Jansson notatki, listy i inne szpargały autorki i nadmiar tych materiałów najwidoczniej ją przytłoczył.
Biografia autorki Muminków jest gruba, przeładowana nieistotnymi informacjami, niektóre stwierdzenia biografki powtarzają się po kilka razy. Podczas czytania irytuje niekonsekwentna chronologia, bałaganiarstwo i zwyczajne nudziarstwo pani Westin. Ciężko stwierdzić, czy to wada oryginału, czy tłumaczenia, ale wiele zdań jest skleconych nieporadnie lub trywialnie, ze składnią w złym stylu. Przyznam, że to jedna z najgorszych biografii, jakie czytałem (ale nie przeczytałem, bo ciekawsze książki są w kolejce).
Tej książce przydałaby się solidna redakcja i wyrzucenie około 1/3 tekstu a może nawet połowy. Zamiast tego można by dodać więcej ilustracji, np. okładki pierwszych wydań, które usiłuje opisać autorka.

Kristo - krótko.
Autorka otrzymała od spadkobierczyni Jansson notatki, listy i inne szpargały autorki i nadmiar tych materiałów najwidoczniej ją przytłoczył.
Biografia autorki Muminków jest gruba, przeładowana nieistotnymi informacjami, niektóre stwierdzenia biografki powtarzają się po kilka razy. Podczas czytania irytuje niekonsekwentna chronologia, bałaganiarstwo i...