Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naiwne, infantylne i cringe’owe. I z niepokojąco wieloma zbędnymi wspomnieniami o sutkach.

Naiwne, infantylne i cringe’owe. I z niepokojąco wieloma zbędnymi wspomnieniami o sutkach.

Przyjemna, ale liczyłam na więcej.
Nie przekonuje mnie wątek konkursu, motywacji do jego organizacji, wyglada jak stworzony tylko jako tło do poprowadzenia historii, szczególnie ze postaci biorące udział w konkursie są ledwie naszkicowane. Brakowało mi logiki, zasad działania świata, polityki, religii. Romans nie przeszkadzał, ale brakowało tego czegoś, iskry między bohaterami większej niż „wow, nie chcesz mnie zjeść!”

Przyjemna, ale liczyłam na więcej.
Nie przekonuje mnie wątek konkursu, motywacji do jego organizacji, wyglada jak stworzony tylko jako tło do poprowadzenia historii, szczególnie ze postaci biorące udział w konkursie są ledwie naszkicowane. Brakowało mi logiki, zasad działania świata, polityki, religii. Romans nie przeszkadzał, ale brakowało tego czegoś, iskry między...

Nudna i naiwna fabuła i bohaterowie bez ikry na całkiem ciekawym tle. Był potencjał, niestety niewykorzystany.

Nudna i naiwna fabuła i bohaterowie bez ikry na całkiem ciekawym tle. Był potencjał, niestety niewykorzystany.

Idealnie to czego potrzebowałam - łatwa, przyjemna, lekko absurdalna historia z slow burn romansem z nutką feminizmu.

Idealnie to czego potrzebowałam - łatwa, przyjemna, lekko absurdalna historia z slow burn romansem z nutką feminizmu.

Takie o wszystkim i o niczym

Takie o wszystkim i o niczym

Zmęczyła mnie ta książka - za długa, nudna, emocje jak na grzybach. Wątek romantyczny mocno oklapł, opierał się głównie na toksycznym miscommunication trope i powtarzanym w kółko podobnym dialogom. Powtórzeń w tym tomie w ogóle było mnóstwo - elementy świata, plany, decyzje, ryzyka, wszystko było prezentowane czytelnikowi kilkakrotnie, jakby autorka uważała, że jej świat jest tak bardzo skomplikowany i jej strategia jest tak genialna, że raz pokazać nie wystarczy, bo czytelnik nie zapamięta… Za dużo czasu jest tu poświęcone nic nie wnoszącym wydarzeniom, dialogom nie dodającym nic do historii, rozwoju charakterów czy budowaniu świata. Do tego nielogiczne działania Violet, której wielkim atutem przecież powinien być sprawny umysł i oczytanie, a w tomie drugim nagle przestaje myśleć. I kluczowe wydarzenia historii, przed którymi napięcie pompowane jest na maksa, a następnie te wielkie problemy rozwiązywane są w chwilę i wszystko wraca do szkolnej normalności, mimo że jesteśmy w środku wojny - długa gra wstępna i nic potem, a szkoda.

Zmęczyła mnie ta książka - za długa, nudna, emocje jak na grzybach. Wątek romantyczny mocno oklapł, opierał się głównie na toksycznym miscommunication trope i powtarzanym w kółko podobnym dialogom. Powtórzeń w tym tomie w ogóle było mnóstwo - elementy świata, plany, decyzje, ryzyka, wszystko było prezentowane czytelnikowi kilkakrotnie, jakby autorka uważała, że jej świat...

Ale mnie to wciągnęło! Mimo, że akcji to nie ma tutaj zbyt dużo, to ile jest wspaniałych postaci, z ciekawymi historiami, ile relacji w tym jednym tomie jest zbudowanych i zniszczonych, do tego samo napiecie między główną dwójką i to, że nikt tu nie jest do końca dobry ani zły. Do tego koncept, w jaki sposób powstają „superbohaterowie”, miodzio.

Ale mnie to wciągnęło! Mimo, że akcji to nie ma tutaj zbyt dużo, to ile jest wspaniałych postaci, z ciekawymi historiami, ile relacji w tym jednym tomie jest zbudowanych i zniszczonych, do tego samo napiecie między główną dwójką i to, że nikt tu nie jest do końca dobry ani zły. Do tego koncept, w jaki sposób powstają „superbohaterowie”, miodzio.

Cudownie urocza i absurdalna

Cudownie urocza i absurdalna