Dom trzepoczących skrzydeł

Autorka doskonale balansuje między mrocznymi elementami fantasy a delikatnością romansów, tworząc niepowtarzalny klimat. Kreacja bohaterów jest niezwykle przemyślana, a ich rozwój emocjonalny dodaje głębi całej opowieści. Wildenstein potrafi mistrzowsko budować napięcie, sprawiając, że każda kolejna strona trzyma w niepewności. Styl pisarski autorki jest bogaty i pełen barwnych opisów, co sprawia, że czytelnik może zanurzyć się w magicznym świecie przedstawionym w książce. Relacje między postaciami są autentyczne i poruszające, co sprawia, że trudno jest się oderwać od lektury. Zasłużona ocena 8/10 czyni tę powieść obowiązkową pozycją dla miłośników gatunku fantasy.

Autorka doskonale balansuje między mrocznymi elementami fantasy a delikatnością romansów, tworząc niepowtarzalny klimat. Kreacja bohaterów jest niezwykle przemyślana, a ich rozwój emocjonalny dodaje głębi całej opowieści. Wildenstein potrafi mistrzowsko budować napięcie, sprawiając, że każda kolejna strona trzyma w niepewności. Styl pisarski autorki jest bogaty i pełen...

Na początku nie lubiłam Fallon, denerwowała mnie jej naiwność ale im dalej w czytaną historię tym lepiej. Zaczęła się rozwijać i zmienił się jej charakter. Sama historia bardzo mnie wciągnęła, nie było nudy.
Dobrze, że mam kolejny tom pod ręką to od razu mogę czytać dalsze losy :)

Na początku nie lubiłam Fallon, denerwowała mnie jej naiwność ale im dalej w czytaną historię tym lepiej. Zaczęła się rozwijać i zmienił się jej charakter. Sama historia bardzo mnie wciągnęła, nie było nudy.
Dobrze, że mam kolejny tom pod ręką to od razu mogę czytać dalsze losy :)

Bawiłam się doskonale, choć wielokrotnie chciałam strzelić główną bohaterkę w łeb... Polecam :D

Bawiłam się doskonale, choć wielokrotnie chciałam strzelić główną bohaterkę w łeb... Polecam :D

Na początku było ciężko, ale to jak w większości książkę fantasy.
Zacznę od ogromnego minusu, którym jest główna bohaterka Fallon. Przeczytałam już sporo książek i ta kobieta wygrywa jeśli chodzi o bycie irytującym. Przysięgam. Dosłownie mówią jej coś i ona jakby tego nie słyszała i nie widziała. Zachowała się jakby miała 15 lat, a nie 22. Ja próbowałam się cieszyć książką, magicznym światem i nagle ona się odzywała albo zaczęła „myśleć”.
Nie mogę sie doczekać aż sięgnę po drugi tom. Bo jestem ciekawa co dalej się wydarzy z królestwem, z wronami i całym tym magicznym światem. I liczę, że Fallon trochę zmądrzeje.
Końcówka i zdobycie tych wron też trochę za easy poszło, ale dobrze się bawiłam.

Na początku było ciężko, ale to jak w większości książkę fantasy.
Zacznę od ogromnego minusu, którym jest główna bohaterka Fallon. Przeczytałam już sporo książek i ta kobieta wygrywa jeśli chodzi o bycie irytującym. Przysięgam. Dosłownie mówią jej coś i ona jakby tego nie słyszała i nie widziała. Zachowała się jakby miała 15 lat, a nie 22. Ja próbowałam się cieszyć...

Książka super, bardzo ciekawa, ale dawno nie spotkałam tak głupiej i irytującej bohaterki

Książka super, bardzo ciekawa, ale dawno nie spotkałam tak głupiej i irytującej bohaterki

Naiwne, infantylne i cringe’owe. I z niepokojąco wieloma zbędnymi wspomnieniami o sutkach.

Naiwne, infantylne i cringe’owe. I z niepokojąco wieloma zbędnymi wspomnieniami o sutkach.

Główna bohaterka tak głupia, że jest to aż zadziwiające. Gdyby to jeszcze była książka o głupiej bohaterce to w porządku, ale niestety jest to tylko nieudolność autorki do konstruowania postaci. Od biedy można przesłuchać w postaci audiobooka przy prowadzeniu auta czy pracach domowych, ot, nie trzeba się za bardzo skupiać na treści. Przesłucham kolejną część z czystego masochizmu.

Główna bohaterka tak głupia, że jest to aż zadziwiające. Gdyby to jeszcze była książka o głupiej bohaterce to w porządku, ale niestety jest to tylko nieudolność autorki do konstruowania postaci. Od biedy można przesłuchać w postaci audiobooka przy prowadzeniu auta czy pracach domowych, ot, nie trzeba się za bardzo skupiać na treści. Przesłucham kolejną część z czystego...

Bohaterka lekko irytuje swoją naiwnością i łatwowiernością, ale rozwija się i liczę na to, ze jej rozwój w kolejnym tomie będzie trwał.

Bohaterka lekko irytuje swoją naiwnością i łatwowiernością, ale rozwija się i liczę na to, ze jej rozwój w kolejnym tomie będzie trwał.

Jaka to była historia.

Całość przeczytałam jednym tchem. Dopiero co zamknęłam książkę i zaraz będę szukać następnych części. Po takim zakończeniu chce się tylko więcej, więcej więcej!

Podobało mi się wiele przedstawiony h wątków: praca Fallon w tawernie, która nie była wyidealizowana ani przedstawiona jako horror- od praca bardzo prostego zjadacza chleba, kiedy trzeba zagryźć zęby i iść dalej. Relacje z jej przyjaciółmi, którzy stali się jej rodziną były tak prawdziwe, że miałam wrażenie, że i ja mogę ich uściskać. Każdy z tych bohaterów miał własną opowieść indywidualny charakter i osobowość. Ich interakcje były naturalne a czytało się to z uśmiechem.

Doceniam kiedy dialogi między postaciami są pełne kąśliwych uwag, przekomarzania się i słownych utarczek. Nasz Wroni Król dostarczał mi tego przez ponad 500 stron, ale nieustannie było mi mało. (ciągle zerkałam po przewróceniu strony czy jest jakiś wytłuszczony tekst...). Sam pomysł Wron był dla mnie zaskakujący przez pierwszą część książki, ale jak z każdym uniwersum, trzeba się z tym oswoić. Już po kilku rozdziałach Wrony były dla tak samo fascynujące jak słomki.

Zauważyłam dwa mankamenty tej pozycji. Pierwszy to samotna podróż Fallon. Przyznam szczerze, że chciałam już tylko żeby dotarła do celu. Opis tej części trochę mi się dłużył i był monotonny. Jednak napotkane w świecie postaci rekompensowały oczekiwanie. Drugi mankament to sam wątek romansu. Tak bardzo zarysowany został w pierwszej części książki, że zabrakło mi go w tej drugiej. Miałam też wrażenie, że po tylu pocałunkach, autorka nie była pewna co zrobić z tym wątkiem i odłożyła go na półkę z hasłem "później zadecyduję kto będzie dla Fallon tym jednym". No i w rezultacie mam niedosyt na koniec. Jeżeli planen było wypościć czytelników przez jakieś 300 stron, żeby zbudować fundamenty pod drugi tom, to udało się koncertowo.

Sądzę, że można też głównej bohaterce zarzucić lekkomyślność i naiwność. Samej zdążyło mi się kilkukrotnie powiedzieć pod nosem żeby zaczęła łączyć fakty, bo tak nie bystrym to już być trudno. Ale jednak nie przeszkadzało mi to na tyle żeby odebrać tej historii czar.


Gdybym mogła zostawiłabym 8.5, bo ta historia nie zmieniła mojego życia, nie sprawiła, że nie mogłam słać po nocach. Jednak nie mogę się doczekać kontynuacji, a to coś znaczy.


Pozostaje mi tylko jak najszybciej dorwać się do kolejnej części.

Jaka to była historia.

Całość przeczytałam jednym tchem. Dopiero co zamknęłam książkę i zaraz będę szukać następnych części. Po takim zakończeniu chce się tylko więcej, więcej więcej!

Podobało mi się wiele przedstawiony h wątków: praca Fallon w tawernie, która nie była wyidealizowana ani przedstawiona jako horror- od praca bardzo prostego zjadacza chleba, kiedy trzeba...

Brzmi jak fanfik egzaltowanej nastolatki. Wszystko jest tu bardzo złe i toksyczne.

Brzmi jak fanfik egzaltowanej nastolatki. Wszystko jest tu bardzo złe i toksyczne.