Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan Rak tym razem. Końcówka interesująca i zastanawiam się czy w tomie trzecim będzie kontynuacja niektórych wątków czy tak po prostu je autor zostawi. Czekam na ostatni tom, bo mimo ospałej akcji lubię być w świecie Agli.

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan ...

Rozwiń

Zwiń

Opowiadania bardzo mi się podobały. Iwaszkiewicz po mistrzowsku portretuje zawiłości ludzkiej psychiki, przedstawia ludzkie wybory, namiętności, wewnętrzne rozterki. Doskonale wczuwa się w bohaterów i męskich i żenskich a czasem i tych z zaświatów. Czyta się jego prozę z ogromnym zainteresowaniem i ciekawością co też wydarzy się dalej. Jedyne co mi przeszkadzało to język, a konkretniej dialogi. Wiem, że wiele osób stylem Iwaszkiewicza się zachwyca, ale dla mnie bardzo często rozmowy między bohaterami były na poziomie podstawówki, to po prostu nie mój styl. Być może w tamtych czasach tak się własnie rozmawiało, jednak do mnie to zupełnie nie przemawia.

Opowiadania bardzo mi się podobały. Iwaszkiewicz po mistrzowsku portretuje zawiłości ludzkiej psychiki, przedstawia ludzkie wybory, namiętności, wewnętrzne rozterki. Doskonale wczuwa się w bohaterów i męskich i żenskich a czasem i tych z zaświatów. Czyta się jego prozę z ogromnym zainteres...

Rozwiń

Zwiń

Niesamowicie podobał mi się świat wykreowany przez Radka Raka w tej powieści. Akcja dzieje sie w mieście podobnym do Krakowa, w którym współistnieją magowie, czarodziejki, gobliny i zwykli ludzie. Ba, nawet przechadzają się po nim raki. Rzeczywistość przypomina tą, która panowała w Polsce w czasach komunizmu, gdyż na każdym kroku spotkać można ubecję, jednak lata liczone są tam w zupełnie inny sposób i w ogóle nie ma tam Polski :)
W mieście zaczynają ginąć ludzie, głównie młodzi a kiedy ginie także słuch po ojcu głównej bohaterki Sofji Kluk całość nabiera tempa, choć trzeba przyznać, że momentami nadmiernie się ślimaczy.
Sama Sofia moze też działać na nerwy, ale kiedy przypomne sobie bzdury, które sama robiłam w jej wieku to cała złość mi przechodzi.
Tym co jeszcze podoba mi sie w tej powieści to fakt, że nie jest cukierkowa, nie ma tam wyłącznie szcześliwych zakończeń i nie wszyscy wychodzą cało z opresji. Całkiem sporo jest też róznych życiowych mądrości, które można by może uznać za banalne i wszystkim wiadome, ale jednak kiedy się je czyta niejednokrotnie doznaje się olśnień.
Na pewno "Agla" to świetny umilacz czasu i na pewno sięgnę po drugi tom. Również w audiobooku.

Niesamowicie podobał mi się świat wykreowany przez Radka Raka w tej powieści. Akcja dzieje sie w mieście podobnym do Krakowa, w którym współistnieją magowie, czarodziejki, gobliny i zwykli ludzie. Ba, nawet przechadzają się po nim raki. Rzeczywistość przypomina tą, która panowała w Polsce ...

Rozwiń

Zwiń

To nie jest książka do jednorazowego przeczytania, no chyba że z zeszytem w którym będziemy wypisywwć ważne dla nas cytaty czy przemyślenia w niej zawarte. Nie ma tu jasnych odpowiedzi czy recept ale to dobrze, bo każdy z nas jest inny, są za to narzędzia dzięki którym mozemy chociaż spróbować rozprawic sie z naszymi lękami czy kryzysami. Dla mnie rewelacyjna.

To nie jest książka do jednorazowego przeczytania, no chyba że z zeszytem w którym będziemy wypisywwć ważne dla nas cytaty czy przemyślenia w niej zawarte. Nie ma tu jasnych odpowiedzi czy recept ale to dobrze, bo każdy z nas jest inny, są za to narzędzia dzięki którym mozemy chociaż sprób...

Rozwiń

Zwiń

Pomysł genialny, wykonanie... No już niestety dużo gorsze i nie mam na myśli tylko strony językowej tym bardziej, że jest to tłumaczenie tłumaczenia. Dla mnie humanistki 2/3 tej książki było bardzo ciężkostrawne, bo zwyczajnie nie potrafiłam wyobrazić sobie tego o czym pisał autor w astrofizycznym żargonie. Myslę, że dobrze się stało, iż powstał serial, bo dla wielu takich laikow jak ja będzie on o wiele łatwiejszy do przyswojenia, wiadomo bowiem, że w filmowych adaptacjach pomija się długie naukowe wywody i opisy.
Jednak chcę tu zaznaczyć, że ksiażka nie jest niezrozumiała. Zaczyna się bardzo ciekawie. Potem przez sporą jej część mamy wstawki z gry i to ta część dla mnie mogłaby zostać całkowicie pominięta, albo przynajmniej bardzo mocno skrócona, gdyż caly jej sens zostaje wyjaśniony w ostatniej 1/3 powieści. Z tego właśnie powodu ta ostatnia część "Problemu..." robi sie bardzo interesująca. Tak więc generalnie wiem o co tam chodzi i za ten pomysł podziwiam autora, jednakże te naukowe wywody, no coż, równie dobrze moglam pominąć. Poza tym bohaterowie... Trudno mi oprzeć się wrażeniu, że są tam tylko po to, żeby w ich usta wtłaczać to co autor ma nam do przekazania i po nic więcej. Takie kukły bez wyrazu i charakteru.
Nie wiem czy sięgnę po kolejną część, być może ale na pewno nie od razu bo czuję się tą powieścią wyczerpana.

Pomysł genialny, wykonanie... No już niestety dużo gorsze i nie mam na myśli tylko strony językowej tym bardziej, że jest to tłumaczenie tłumaczenia. Dla mnie humanistki 2/3 tej książki było bardzo ciężkostrawne, bo zwyczajnie nie potrafiłam wyobrazić sobie tego o czym pisał autor w astrof...

Rozwiń

Zwiń

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki człowiek i inne opowiadania" to 11 bardzo przyjemnych powiastek, z których cztery spodobały mi się szczególnie. To dobry wybór kiedy ma się mało czasu albo nie jest w stanie skupić się opasłych powieściach. Miło spedziłam czas.

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki czł...

Rozwiń

Zwiń

No, gdyby tak uczono mnie historii w szkole to o wiele więcej bym z niej wyniosła! Wojciech Drewniak przedstawia ją bowiem tak, że czytelnik wie co sie działo i kiedy bez wkuwania dat. Podobało mi sie to, że autor choć ma o wiele większą wiedzę na jakis temat to trzymał się raz obranej ścieżki. Wszak jeśli kogos jakieś zagadnienie zainteresuje bardziej, to sam może pokopać w internecie lub bibliotece. Na pewno sięgnę po inne książki z tej serii.

No, gdyby tak uczono mnie historii w szkole to o wiele więcej bym z niej wyniosła! Wojciech Drewniak przedstawia ją bowiem tak, że czytelnik wie co sie działo i kiedy bez wkuwania dat. Podobało mi sie to, że autor choć ma o wiele większą wiedzę na jakis temat to trzymał się raz obranej ści...

Rozwiń

Zwiń

Nie mam pojęcia jak zakwalifikować tę książkę, ale czytało się ją bardzo przyjemnie, a początkowo nawet i z uśmiechem. W pewnien sposób skojarzyła mi się z "Kultem" Orbitowskiego, bo tematyka na pierwszy rzut oka trochę podobna, choć jeśli się wczytamy to tych podobieństw robi się coraz mniej. Nie jest to powieść wybitna, ale czyta się ją szybko i na pewno niejedną osobę skłoni do przemyśleń.

Nie mam pojęcia jak zakwalifikować tę książkę, ale czytało się ją bardzo przyjemnie, a początkowo nawet i z uśmiechem. W pewnien sposób skojarzyła mi się z "Kultem" Orbitowskiego, bo tematyka na pierwszy rzut oka trochę podobna, choć jeśli się wczytamy to tych podobieństw robi si...

Rozwiń

Zwiń