Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Na moście pożegnań" to drugi tom Sagi kresowej autorstwa Katarzyny Majewskiej-Ziemba. Jest to dalsza część losów Janki i jej rodziny, którzy znajdują się pod okupacją niemiecką. Mieszkańcy Baranowicz początkowo cieszyli się z wyzwolenia spod rąk rosyjskiego okupanta. Jednak wraz z upływem czasu okazuje się, że zmiana ta wcale nie była lepsza. Przyniosła ona, bowiem wiele łez i cierpienia niewinnych osób, które traciły życie z rąk niemieckich żołnierzy.

Janka starała się z całych sił zapewnić byt rodzinie i wraz z matką robiły co tylko mogły, aby wprowadzić do domu chociaż odrobinę normalności wśród wojennej zawieruchy. Wśród tego niepewnego czasu narodziło się również uczucie Janki i Stacha, który na początku był jej fikcyjnym mężem. Wykazał się jednakże zrozumieniem, uczuciami i ogromem pomocy, które sprawiły, że serce dziewczyny zabiło dla niego mocniej.

Sięgając po tę część wiedziałam, że nie będzie ona łatwa. Nie brakuje w niej, bowiem cierpienia, łez i momentów, w których serce czytelnika zostaje rozsypane w drobny mak. Autorka robi to w bardzo obrazowy sposób, który wpływa niewątpliwie na czytelnika i jego odbiór książki. Pani Katarzyna wykazała się również stylem pisania jak najbardziej przyjaznym czytelnikowi i sprawiającym, że akcja powieści, pomimo swojego ciężaru, upływa bardzo szybko. Jednak przyznam szczerze, że moje serce również pękało na miliony kawałków i były momenty, w których musiałam złapać oddech, aby móc towarzyszyć dalej bohaterom w ich trudnej drodze. Niewątpliwie jest to seria, która w moim sercu będzie miała szczególne miejsce i z ogromną niecierpliwością czekać będę na dalsze losy Janki i jej rodziny, którzy układać będą na nowo swoje życie na Ziemiach Odzyskanych.

[współpraca reklamowa @wydawnictworeplika]

"Na moście pożegnań" to drugi tom Sagi kresowej autorstwa Katarzyny Majewskiej-Ziemba. Jest to dalsza część losów Janki i jej rodziny, którzy znajdują się pod okupacją niemiecką. Mieszkańcy Baranowicz początkowo cieszyli się z wyzwolenia spod rąk rosyjskiego okupanta. Jednak wraz...

Rozwiń

Zwiń

Odkąd zaczęłam szydełkować szukałam balansu pomiędzy spędzaniem czasu z książką a szydełkowaniem. Tak właśnie z pomocą przyszły mi audiobooki, których szczerze mówiąc nie lubiłam i nie mogłam się do nich przekonać. Podjęłam jednak kolejną próbę i wybór padł na "Sierociniec", który przyznam szczerze pochłonął mnie bez reszty. Świadczyć może o tym fakt, że dopiero po przesłuchaniu tej książki zobaczyłam, że jest to już trzeci tom cyklu z Ukne Galantem w roli głównej. Nie przeszkadzało mi to jednak w odbiorze książki o wyciągnięciu się w historię przedstawioną przez autora. Powiem nawet, że sprawiło, że z ogromną ciekawością sięgnę po wcześniejsze książki.

Historia opisana przez autora osadzona jest w roku 1975, kiedy to do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Milicji Obywatelskiej zgłasza się kobieta, która twierdzi, że w dzieciństwie była świadkiem sprzedaży swojej młodszej siostry. Sprawa trafia w ręce komisarz Barbary Romanowskiej, która większość swojego życia spędziła w sierocińcu, dlatego też sprawa tej jest jej niezmiernie bliska a czasami emocje również mogą włączyć się do gry. Czy uda jej się jednak zachować bezstronność i poskromić emocje?

Przemysław Kowalewski był autorem, z którego twórczością nie spotkałam się wcześniej. Jednak właśnie poprzez tę książkę mam ochotę nadrobić swoje zaległości i sięgnąć po inne książki autora. "Sierociniec" jest, bowiem książką, która wywołuje w czytelniku multum emocji i zapada na długo w pamięć. Czytelnik cofa się w czasie do komunistycznej Polski, gdzie kraj rządził się różnymi prawami. Odbywały się w nim przeróżne ludzkie dramaty, które zamiatane były pod dywan. Autor idealnie odwzorował realia tamtego okresu i sprawił, że czytelnik całym sobą angażuje się w losy bohaterów. W historii tej nie brakuje nieoczekiwanych zwrotów akcji i napięcia, które sprawia, że książkę tą po prostu się pochłania. Każdy kolejny rozdział dodaje nowe fakty i pokazuje realia, jakie towarzyszą dzieciom spędzającym praktycznie pół swojego życia w "Sierocińcu". To, że właśnie dzieci są ofiarami wszystkich krzywd sprawia, że książka ta jeszcze mocniej trafia w serce czytelnika. W moje trafiła na tyle mocno, że książka ta pozostanie na długo w mojej pamięci i szczerze mogę polecić ją każdemu.

Odkąd zaczęłam szydełkować szukałam balansu pomiędzy spędzaniem czasu z książką a szydełkowaniem. Tak właśnie z pomocą przyszły mi audiobooki, których szczerze mówiąc nie lubiłam i nie mogłam się do nich przekonać. Podjęłam jednak kolejną próbę i wybór padł na "Sierociniec", któr...

Rozwiń

Zwiń

„Pocałunki w ciemności” autorstwa Nell Grudzień to historia niewidomego, dwudziestoletniego Austina, który spędza swoje życie w złotej klatce. Stworzona została przez jego matkę, która chce mieć nad nim kontrolę na każdym kroku i tak naprawdę boi się samodzielności własnego syna. Właśnie poprzez takie zachowanie czuć jest ból głównego bohatera jak i jego cierpienie. Wpływa to również na to, że jego relacje z matką są ciężkie i często dochodzi pomiędzy nimi do sprzeczek. Austinowi brakuje przyjaciół, z którymi mógłby spędzać wolny czas a jego jedyną powierniczką jest babcia, do której zapałałam ogromną sympatią. Jego ucieczką od codzienności jest też muzyka i gra na fortepianie a jego marzeniem dostanie się do szkoły muzycznej. Wszystko zmienia się jednak w momencie, kiedy w jego życiu pojawia się Tim. Czy uda mu się spełnić swoje pragnienia i czy da radę być samodzielnym?

Muszę przyznać, że historia stworzona przez autorkę pochłonęła mnie bez reszty i przeczytałam ją w jeden dzień. Pomimo, iż namacalnie czułam cierpienie Austina i niejednokrotnie mi samej było przykro to nie potrafiłam oderwać się od książki. Dla mnie była ona również wyjściem z mojej strefy komfortu, ponieważ uczucie, które połączyło Austina i Tima nie było zwyczajne. Widać jednak jak ważne było dla nich to spotkanie i jak wiele zmieniło w ich życiach.

Nell Grudzień zadebiutowała tą właśnie książką, a ja muszę powiedzieć, że w ogóle nie odczułam, iż jest to jej pierwsza książka w karierze. Styl pisania jest bardzo przyjemny dla czytelnika i absolutnie nie jest nużący. Poza tym tematyka też nie była łatwa, ponieważ mamy do czynienia z bohaterem niewidomym, gdzie trzeba oddać jego wrażenia odnośnie otaczającego świata i wszystkie emocje, które mu towarzyszą, a kończąc na wszelkich uczuciach, które pojawiają się do drodze. Dlatego też jestem naprawdę zauroczona tą historią i nie spodziewałam się, że aż tak skradnie moje serce.

[współpraca reklamowa Wydawnictwo Ale]

„Pocałunki w ciemności” autorstwa Nell Grudzień to historia niewidomego, dwudziestoletniego Austina, który spędza swoje życie w złotej klatce. Stworzona została przez jego matkę, która chce mieć nad nim kontrolę na każdym kroku i tak naprawdę boi się samodzielności własnego syna. Właśnie p...

Rozwiń

Zwiń

Książka Jenny Blackhurst rozpoczyna nowy cykl książek z detektyw Tess Fox w roli głównej. Jest to młoda Pani policjant, która chciała pozostawić za sobą przeszłość. Jednak nie jest to takie proste jak się jej wydawało a spotkanie z siostrą, Sarah przyjdzie szybciej niż się tego spodziewała.

W historii tej mamy do czynienia z morderstwami popełnianymi przez osobę, która w jakiś sposób powiązana jest z Tess oraz Sarah. Ofiary są im, bowiem znane. Pani detektyw nie ufa jednak do końca swojej siostrze i również wobec niej ma pewne podejrzenia. Czy jednak więzy krwi sprawią, że powinna ona zostać oczyszczona z zarzutów?

Książkę tę przeczytałam już jakiś czas temu. Na początku ciężko było mi się wczuć w tę historię i początek był dla mnie trudny do przejścia. Czułam się znużona i obawiałam się, że niestety, ale nie polubię się z najnowszą książką Jenny Blackhurst. Jednak wraz z rozwojem wypadków sama historia zaczęła mnie interesować i pomimo, iż same zbrodnie i historia są trochę nierealne to wciągnęłam się w losy sióstr. Ciekawym zabiegiem było włączenie wątku dotyczącego iluzji, który sprawił, że autorka mogła wodzić czytelnika za nos. Jednak z drugiej strony w moim mniemaniu pojawia się też tutaj dużo kombinacji, które sprawiają, że ta historia stała się trochę przerysowana. Są również momenty, w których brakuje mi jednak logiki, która sprawiłaby, że zachowany będzie balans pomiędzy tym co jest iluzją i może być nierealne a tym co prawdziwe. Książka należy bardziej do gatnuku kryminalnego. Autorka znana jest szerszej publiczności z thrillerów, więc mamy tutaj pewnego rodzaju zmianę, jeśli chodzi o gatunek. Osobiście delikatnie to odczułam i mam wrażenie, że Blackhurst lepiej idzie pisanie thrillerów. Jednakże zakończenie "Do trzech razy śmierć" sugeruje czytelnikowi, że będzie kontynuacja losów Tess Fox i może wtedy autorce pójdzie już lepiej.

Książka Jenny Blackhurst rozpoczyna nowy cykl książek z detektyw Tess Fox w roli głównej. Jest to młoda Pani policjant, która chciała pozostawić za sobą przeszłość. Jednak nie jest to takie proste jak się jej wydawało a spotkanie z siostrą, Sarah przyjdzie szybciej niż się tego spodziewała...

Rozwiń

Zwiń

Poszukiwanie swojej życiowej drogi i miejsca, w którym czujemy się szczęśliwi nigdy nie jest łatwe i proste. Tym bardziej wydaje się ciężkie w momencie, kiedy emigrujemy do obcego kraju, gdzie nie znamy tak naprawdę niczego i musimy samodzielnie zapoznać się z życiem tam. Taką właśnie przygodę rozpoczyna Tina, główna bohaterka książki „Kiedyś, może, pewnego dnia” autorstwa Alicji Kłos. Jednak jej wyjazd do Holandii umotywowany jest miłością do drugiego człowieka, o której nikt nie wie. Właśnie za przyczyną mężczyzny postanawia przeżyć gap year w holenderskim świecie, gdzie czeka ją niesamowita liczba przygód.

Dla autorki książka ta jest debiutem, jednak muszę przyznać, że naprawdę udanym. Udało jej się wykreować bardzo różnorodnych bohaterów, którzy pomimo kontrastów potrafią stworzyć naprawdę zgraną ekipę przyjaciół. W książce nie brakuje również trochę cięższych tematów, ponieważ mamy, także do czynienia z presją ze strony rodziny, którą odczuwa na swoich barkach Tina. Dodatkowo poprzez swoje złamane serce stara się znaleźć osobę, która wyleczyłaby te rany i niestety nie zawsze trafia ona na odpowiednie osoby, co w późniejszym czasie odbija się na jej zdrowiu psychicznym.

Chociaż na samym początku książki miałam pewien problem z wkręceniem się w jej fabułę i obawiałam się czy przypadnie mi ona do gustu to finalnie moje odczucia, co do niej są jak najbardziej pozytywne. Wraz z rozwojem całej historii i podróży Tiny do Holandii pojawia się wiele przygód i wiele osób, które znacznie urozmaiciły jej życie i sprawiły, że i ja zaczęłam się dobrze bawić razem z nimi. Nie brakowało tutaj również ciekawych dialogów pomiędzy bohaterami, które sprawiały, że sama zastanawiałam się nad pewnymi kwestiami i budziły się we mnie przemyślenia na różne tematy. Dlatego też, jeśli lubicie książki z motywem emigracyjnym to myślę, że warto, abyście sięgnęli po tę pozycję. Tym bardziej, że jest to przyjemna lektura, z którą możecie miło spędzić czas.

Poszukiwanie swojej życiowej drogi i miejsca, w którym czujemy się szczęśliwi nigdy nie jest łatwe i proste. Tym bardziej wydaje się ciężkie w momencie, kiedy emigrujemy do obcego kraju, gdzie nie znamy tak naprawdę niczego i musimy samodzielnie zapoznać się z życiem tam. Taką właśnie przy...

Rozwiń

Zwiń