Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowane godziny... Czas poświęcony na czytanie tej książki można było spożytkować o wiele lepiej. O ile zaczyna się nieźle, wzbudza ciekawość, jak autor sam wspomina kojarzy się z Panoramą... O tyle później jest już tylko gorzej. I jeszcze bardziej nudno. Samo zakończenie zaś zwyczajnie śmieszne i żenujące.

Główny bohater irytujący, niezbyt inteligenty, męczący. Jego życie wewnętrzne i pozowanie na pisarza durne i dziecinne. Mimo, że ostatecznie wiele spraw zostaje wyjaśnionych, dalej nie usprawiedliwia to napisana tak rozwlekłej powieści.

Zdecydowanie odradzam. Flaki z olejem, na dodatek podlane diabolicznym sosem.

Zmarnowane godziny... Czas poświęcony na czytanie tej książki można było spożytkować o wiele lepiej. O ile zaczyna się nieźle, wzbudza ciekawość, jak autor sam wspomina kojarzy się z Panoramą... O tyle później jest już tylko gorzej. I jeszcze bardziej nudno. Samo zakończenie zaś zwyczajni...

Rozwiń

Zwiń

Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez całą lekturę czuć wyraźnie, że to nie rodzaj literacki autora. Klimatu nie ma w zasadzie żadnego. Nie jest ani śmieszne, ani, tym bardziej, strasznie. Raczej nijako. A nie tego oczekujemy sięgając po horror.

Część druga do pewnego momentu wydawała mi się lepsza od pierwszej, ale potem znów się popsuło. Obrania się jedynie zakończenie, nadające sensu całości i zamykające wiele wątków.

Można przeczytać, jako ciekawostkę. No i lektura mija szybko, książka jest króciutka. Ale moim zdaniem nie warto.

Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez...

Rozwiń

Zwiń

Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam rady.

Momentami trochę rozwlekła, przez co czytanie przedłuża się. Ale po słabszych chwilach akcja przyspiesza, pojawiają się dobre dialogi, postaci są wielowymiarowe. Dodatkowa gwizdka za umieszczenie akcji w Kartuzach. Zawsze to ciekawie czytać o miejscach, które się zna i odwiedza.

Polecam.

Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam ra...

Rozwiń

Zwiń

Pełna ciepła, uroku i spokoju opowieść o zwykłym życiu, które zmuszone okolicznościami musi stać się niezwykłe.

Ta książka ma moc. Trudno powiedzieć, z czego wynika jej aura, ale ciężko się oderwać od czytania. Niby nie opowiada o niczym ważnym, może i jest trochę nudnawa, ale zalet ma sporo. Mądrości życiowe i proste, ale mądre spostrzeżenia pojawiają się co i rusz. Warto się na chwilę zatrzymać, zastanowić, zostawić na później, do przemyślenia. Może odnieść do siebie. Kto wie - nawet wyciągnąć wnioski, coś zmienić.

Zakończenie niezwykle piękne. Nie proste, nie sielankowe, nie denerwujące. Wzruszające i dopełniające całości. Polecam.

Pełna ciepła, uroku i spokoju opowieść o zwykłym życiu, które zmuszone okolicznościami musi stać się niezwykłe.

Ta książka ma moc. Trudno powiedzieć, z czego wynika jej aura, ale ciężko się oderwać od czytania. Niby nie opowiada o niczym ważnym, może i jest trochę nudnawa, ale zalet ma s...

Rozwiń

Zwiń

Główna bohaterka doświadcza napadu złości. Nie może zrozumieć co się z nią dzieje. Zachęcona przez mamę próbuje opisać towarzyszące jej objawy.

Razem z Kicią Kocią dziecko nie tylko nauczy się rozpoznawać to uczucie, ale także poza wiele ciekawych sposobów na radzenie sobie w trudnych sytuacjach. Dowie się także, z każdego niepowodzenia można wyciągnąć konstruktywne wnioski na przyszłość oraz czegoś się nauczyć.

Polecam serdecznie dzieciom i rodzicom. Pomoże oswoić złość; zrozumieć, że samo uczucie to nic złego - doświadcza go każdy, najważniejszy jest sposób radzenia sobie z nią.

Główna bohaterka doświadcza napadu złości. Nie może zrozumieć co się z nią dzieje. Zachęcona przez mamę próbuje opisać towarzyszące jej objawy.

Razem z Kicią Kocią dziecko nie tylko nauczy się rozpoznawać to uczucie, ale także poza wiele ciekawych sposobów na radzenie sobie w trudnych sy...

Rozwiń

Zwiń