Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Solidna książka, sprawnie napisana, bez dłużyzn i z dużą ilością akcji. Lekko dowcipna, choć czasem stara się być pouczająca i dramatyczna (jak na mój gust raczej średnio ten element wychodzi). Z jednej strony książka daje pole do przemyśleń, a z drugiej sam autor niewiele od siebie dodaje, trochę powierzchownie podchodzi do zagadnień, które podejmuje. Bohaterowie są dość sympatyczni, choć w większości strasznie do siebie podobni; niby mają po siedemdziesiąt pięć lat, jednak nie czuć tej wiekowości w ich zachowaniu i działaniach - równie dobrze mogliby to być czterdziesto- lub pięćdziesięciolatkowie, gdyby nie potrzeba dopasowania ich wieku do konceptu autora. Czytało mi się ją bardzo dobrze, nie wymagała dużego skupienia i przeczytałem ją praktycznie od razu w całości, miałem z niej sporo frajdy i tylko koniec wydawał mi się mocno ucięty, w porównaniu z całkiem równym tempem całości.

Solidna książka, sprawnie napisana, bez dłużyzn i z dużą ilością akcji. Lekko dowcipna, choć czasem stara się być pouczająca i dramatyczna (jak na mój gust raczej średnio ten element wychodzi). Z jednej strony książka daje pole do przemyśleń, a z drugiej sam autor niewiele od siebie dodaje, trochę powierzchownie podchodzi do zagadnień, które podejmuje. Bohaterowie są dość...

Bardzo solidna książka. Wartka akcja, soczyste dialogi i praktycznie brak dłużyzn. W stylu i sposobie prowadzenia fabuły można trochę poczuć "Siły rynku" i "Rzekę Bogów".
Sprawnie zmontowana główna intryga, bardzo dużo przeplatających się wątków w tym nawet kilka z przyjemnym "ślepym zaułkiem".
Postaci skonstruowane tak, że można poczuć beznadzieję ich sytuacji, łatwo je zrozumieć, każda z nich ma solidną historię, która widocznie wpływa na ich wybory.
Bardzo silne nawiązania do gry, trudno jednak powiedzieć na ile osoba nie znająca uniwersum się tutaj odnajdzie, wydaje mi się jednak, że nie będzie to dużym problemem.
Jak dla mnie spore, całkiem miłe, zaskoczenie. Tak jak niespecjalnie darzę polską prozę cyberpunk szacunkiem, tak tutaj muszę zwrócić honor. Mam nadzieję, a nawet liczę, na więcej takich historii.

Bardzo solidna książka. Wartka akcja, soczyste dialogi i praktycznie brak dłużyzn. W stylu i sposobie prowadzenia fabuły można trochę poczuć "Siły rynku" i "Rzekę Bogów".
Sprawnie zmontowana główna intryga, bardzo dużo przeplatających się wątków w tym nawet kilka z przyjemnym "ślepym zaułkiem".
Postaci skonstruowane tak, że można poczuć beznadzieję ich sytuacji, łatwo je...

Książka zwyczajnie niegodna nagradzanego autora. Niczym nieuzasadniony feminizm (w książce praktycznie w ogóle nie ma dyskryminacji jakiejkolwiek postaci ze względu na płeć), postaci są kreowane na wyjątkowo bystre, które zdobyły swoje pozycje poprzez determinację i zdolności, pomimo nieprzychylności mężczyzn. W zasadzie każdy mężczyzna, może poza głównym podejrzanym (bo on musi przecież mieć odpychający charakter, cliché), jest bohaterkom pomocny i życzliwy. Bohaterki są prowadzone w taki sposób, że musimy autorowi uwierzyć na słowo, że posiadają wyjątkowe cechy, bo w żaden sposób nie można tego wywnioskować po ich zachowaniu. Postaci są mało dopracowane, posiadają swoją przeszłość tylko dlatego, że tak wypada, nie dlatego że ma wpływać na ich osobowość, bo summa summarum, wszystkie są strasznie do siebie podobne.
Prowadzone śledztwo to jest jakaś abstrakcja, bardziej przypomina zachowanie świadków jehowy (puk, puk- czy nie zechcieliby państwo porozmawiać o naszym śledztwie?) niż faktyczne dochodzenie. Mam wrażenie, że autor w ogóle nie ma pojęcia jak działa policja, czy tajne służby, a samo wykreowane przez niego Ministerstwo to jedna wielka wydmuszka. Tam nic nie ma, dwie bohaterki, które faktycznie czymś są zajęte i parę osób, które są tam tylko po to, żeby mogły z kimś porozmawiać.
Polityka! Przez całą książkę autor próbuje nam wmówić, że wydarzenia, które opisuje mogą zatrząść polityką światową, a gdy przychodzi co do czego, dostajemy przyjęcie z ludźmi zachowującymi się jak dzieci. Totalny brak pomysłu na to w jaki sposób urealnić groźbę wojny. Autor nie ma specjalnego pojęcia o polityce i sprawia wrażenie, że niespecjalnie go to obchodzi.
Dialogi są co najmniej mierne, w większości są tylko po to, by opisać co się dzieje wokół (bo narrator to zwykła dupa, która tylko opisuje jak kto wygląda i jaki akurat uśmieszek ma na twarzy). Lekki dowcip, bez przesady ale też i bez finezji.
Zakończenie to majstersztyk! Tylu klisz i naiwności już dawno w książce nie widziałem. Zapowiada się groza, śmierć i zniszczenie, a wychodzi nuda, śmiech i niedowierzanie.
Tak z początku magiczny świat już po kilku rozdziałach powszednieje, nadprzyrodzone istoty niespecjalnie poza wyglądem różnią się od ludzi, nawet momentami można odnieść wrażenie, że są słabsze na umyśle. Potrafią wytworzyć wspaniałe mechanizmy, a jednak świat praktycznie ich nie używa, poza nielicznymi wyjątkami, tak jakby nadawały się tylko te najbardziej skomplikowane, a reszta jest niewarta tworzenia.
Nie mam specjalnie dobrej opinii o "Mieście z Mosiądzu" ale przy tym potworku to jest Literatura.
Ode mnie dwója, bo niestety czytałem jeszcze gorsze książki.

Książka zwyczajnie niegodna nagradzanego autora. Niczym nieuzasadniony feminizm (w książce praktycznie w ogóle nie ma dyskryminacji jakiejkolwiek postaci ze względu na płeć), postaci są kreowane na wyjątkowo bystre, które zdobyły swoje pozycje poprzez determinację i zdolności, pomimo nieprzychylności mężczyzn. W zasadzie każdy mężczyzna, może poza głównym podejrzanym (bo on...