Jesteśmy społecznością, która kocha książki

DNF
Orczyca Viv, poszukiwacz przygód i wojownik jest już zmęczona bijatyką i życiem na szlaku. Po zakończeniu ostatniej wyprawy, opuszcza swoją drużynę i osiedla się w małym miasteczku Thune. W swoim nowym miejscu kupuje podniszczoną stajnię i otwiera w niej kawiarnię – pierwszą w mieście i najbliższej okolicy. Interes Viv początkowo spotyka się ze zdziwieniem i brakiem zainteresowania ze strony mieszkańców – nic dziwnego, trunek zwany „kawą” jest absolutnie nieznany w tych rejonach.
Viv najmuje do pomocy sukkuba Tandri i hobgoblina Kat. Razem przygotowują lokal, obsługują gości i stają się coraz bliższymi przyjaciółmi.
Jest to urokliwa, sympatyczna historia, opisywana na TikToku jako "Cosy fantasy". Określiłabym ją jako „bajka”. Wszystko kończy się dobrze i od początku wiadomo, że bohaterowie wyjdą cało z opresji.
Fabuła jest lekka i pokrzepiająca. Brakowało jakiegoś większego zagrożenia i komplikacji. Narracja jest monotonna, dostajemy pobieżne opisy parzenia kawy (także w półautomatycznym ekspresie).
Książka może być beztroskim odpoczynkiem od bardziej złożonych opowieści (lub sesji D&D). Polecałabym ją także czytelnikom, którzy nie weszli jeszcze na wskroś w świat wysokiego fantasy lub nie oczekują skomplikowanej intrygi.

DNF
Orczyca Viv, poszukiwacz przygód i wojownik jest już zmęczona bijatyką i życiem na szlaku. Po zakończeniu ostatniej wyprawy, opuszcza swoją drużynę i osiedla się w małym miasteczku Thune. W swoim nowym miejscu kupuje podniszczoną stajnię i otwiera w niej kawiarnię – pierwszą w mieście i najbliższej okolicy. Interes Viv początkowo spotyka się ze zdziwieniem i brakiem...

Powieść Jovany Reisinger opisuje historie 10 kobiet. Każda z nich znajduje się w poważnej, typowo kobiecej sytuacji - zaręczyny, poronienie, nieplanowana ciąża, wdowieństwo. Każda z kobiet początkowo jest bardzo mocno zakotwiczona w patriarchalnym systemie. Ów patriarchat i stawianie potrzeb mężczyzn na pierwszym miejscu narzucają im inne osoby z otoczenia, a niekiedy tkwią w nim nieświadomie lub z braku alternatywy.

Niektóre historie są przerażające i wywołujące współczucie, jak przemoc domowa lub doświadczenie poronienia i żałoby. Inne sytuacje są żenujące i wywołujące zniecierpliwienie, jak przyjaźń oparta na rywalizacji lub upokarzające próby zabiegania o względy narzeczonego.

W treść lektury wplecione są sarkastyczne komentarze i porady, które niejedna z nas wielokrotnie słyszała, także od bliskich nam osób – przyjaciółek, sióstr, matek. Być może właśnie taki jest nasz obraz; wszak nie od dziś wiadomo, że często najżarliwszymi strażniczkami patriarchatu są inne kobiety.

Zabrakło mi pozytywnych postaci męskich. Jeśli już się pojawiają to jako osoby nijakie, pozbawione własnego zdania, nie wzbudzające sympatii lub przemocowe. Rozumiem, że w zamyśle autorki panowie mieli być jedynie tłem dla wydarzeń, jednak zwraca uwagę brak chociażby jednego sympatycznego mężczyzny.

Koniec końców, książka jest według mnie przeciętna. Były nawet momenty, że musiałam się zmuszać do kontynuowania czytania. Moim pierwszym wrażeniem było, że autorka bazuje powierzchownie i skrótowo na stereotypowych sytuacjach, a postaci kobiece są jednowymiarowe. Moje drugie wrażenie - być może te sytuacje wcale nie są stereotypowe, a raczej powszechne do tego stopnia, że przechodzę nad nimi obojętnie do porządku dziennego. W każdym bądź razie Jovana Reisinger porusza tematy, nad którymi warto się zatrzymać, zastanowić i eksplorować dalej.

Czy w związku z tym bohaterki są Czempionkami? Wydaje mi się, że na swój sposób tak. Każda z nich robi co może, żeby sprostać wymogom społeczeństwa lub żeby zacząć żyć po swojemu i iść własną drogą.

Powieść Jovany Reisinger opisuje historie 10 kobiet. Każda z nich znajduje się w poważnej, typowo kobiecej sytuacji - zaręczyny, poronienie, nieplanowana ciąża, wdowieństwo. Każda z kobiet początkowo jest bardzo mocno zakotwiczona w patriarchalnym systemie. Ów patriarchat i stawianie potrzeb mężczyzn na pierwszym miejscu narzucają im inne osoby z otoczenia, a niekiedy tkwią...