Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wstęp do jogi okiem Pani Pauliny. Mi, kompletnemu laikowi, jak najbardziej on odpowiadał.
To co najbardziej mnie ujęło to przedstawienie tematu bez nadmiernego wchodzenia w duchowość, a może raczej religijność. Autorka pokazuje, że aby praktykować jogę, wcale nie trzeba być oazą spokoju i wcale nie trzeba wyrzekać się swego zdania. Nie jest też kolejną joginią z ery dziadocenu, która to ma zawsze przyklejony uśmiech do twarzy i wygina się w nieprawdopodobne pozy. Szczerze i z typową jej bezpośredniością pokazuje nam swoją lewą jogę.

Wstęp do jogi okiem Pani Pauliny. Mi, kompletnemu laikowi, jak najbardziej on odpowiadał.
To co najbardziej mnie ujęło to przedstawienie tematu bez nadmiernego wchodzenia w duchowość, a może raczej religijność. Autorka pokazuje, że aby praktykować jogę, wcale nie trzeba być oazą spokoju i wcale nie trzeba wyrzekać się swego zdania. Nie jest też kolejną joginią z ery...

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem, wyjaśniająca w jaki sposób ruch wpływa na nasz mózg.

Mam tylko 3 zastrzeżenia:
1. Biorąc pod uwagę treść, książka mogłaby być krótsza (sporo powtórzeń).
2. Irytujące wstawki w środku rozdziałów (mam na myśli te na beżowych stronach). Osobiście wolałabym, żeby były dodane na koniec rozdziału, bo umiejscowienie ich w środku wybija mnie z rytmu czytania i ciężko mi pominąć tekst i potem do niego wracać.
3. Jeszcze bardziej irytujące zakreślone cytaty na środku stronu z tekstu znajdującego się na tej samej stronie książki.

Przekaz książki jak najbardziej na tak, sposób wydania trochę bardziej na nie.

Bardzo ciekawa książka, napisana przystępnym językiem, wyjaśniająca w jaki sposób ruch wpływa na nasz mózg.

Mam tylko 3 zastrzeżenia:
1. Biorąc pod uwagę treść, książka mogłaby być krótsza (sporo powtórzeń).
2. Irytujące wstawki w środku rozdziałów (mam na myśli te na beżowych stronach). Osobiście wolałabym, żeby były dodane na koniec rozdziału, bo umiejscowienie ich w...

Owszem, nie jest to typowy reportaż, co nie zmienia faktu, że jest to bardzo dobra książka. W piękny sposób ukazuje różnego rodzaju samotność, oraz wybitnych artystów których dzieła tę samotność przedstawiały. Jeśli szukacie tutaj Nowego Jorku, to nie znajdziecie go jako takiego, ale znajdziecie tutaj uczucie które przeszywa to miasto.

Owszem, nie jest to typowy reportaż, co nie zmienia faktu, że jest to bardzo dobra książka. W piękny sposób ukazuje różnego rodzaju samotność, oraz wybitnych artystów których dzieła tę samotność przedstawiały. Jeśli szukacie tutaj Nowego Jorku, to nie znajdziecie go jako takiego, ale znajdziecie tutaj uczucie które przeszywa to miasto.

Świetna książka, która z perspektywy biologii tłumaczy przyczyny lęków i depresji. Bardzo przystępny język. Polecam!

Świetna książka, która z perspektywy biologii tłumaczy przyczyny lęków i depresji. Bardzo przystępny język. Polecam!

Jestem pod wrażeniem sposobu myślenia autora, tego w jaki sposób wyciąga wnioski, na których podstwie prognozuje naszą przyszłość. Homo deus to niezwykle ciekawa lektura, która kilka lat po wydaniu jeszcze bardziej nabiera sensu. Niestety jak ktoś już wcześniej wspomniał w komentarzach, książka ta może wywoływać lub pogłębiać depresję, więc sama nie wiem czy polecam jej lekturę. Jeśli tak jak ja lubicie się czasem dobić to sięgajcie po nią śmiało.

Jestem pod wrażeniem sposobu myślenia autora, tego w jaki sposób wyciąga wnioski, na których podstwie prognozuje naszą przyszłość. Homo deus to niezwykle ciekawa lektura, która kilka lat po wydaniu jeszcze bardziej nabiera sensu. Niestety jak ktoś już wcześniej wspomniał w komentarzach, książka ta może wywoływać lub pogłębiać depresję, więc sama nie wiem czy polecam jej...

Piękna, ciepła książka, która trafia w czułe nuty serca psiej mamy. Bardzo podoba mi się otwarte porównanie macierzyństwa ludzkich dzieci do bycia mamą psiaka. Wiem, że wielu osobom to nie pasuje, ja jednak odnalazłam w tej książce odbicie siebie i zrozumienie, którego ostatnio mi brakowało. Podejście do życia i przemyślenia Pani Pauliny w pewien sposób mnie oczarowały, tak że nawet części książki będące baśniami bardzo mi przypadły do gustu. To moja pierwsza styczność z twórczością autorki, ale na pewno nie ostatnia.

Piękna, ciepła książka, która trafia w czułe nuty serca psiej mamy. Bardzo podoba mi się otwarte porównanie macierzyństwa ludzkich dzieci do bycia mamą psiaka. Wiem, że wielu osobom to nie pasuje, ja jednak odnalazłam w tej książce odbicie siebie i zrozumienie, którego ostatnio mi brakowało. Podejście do życia i przemyślenia Pani Pauliny w pewien sposób mnie oczarowały, tak...

Na prawdę nie rozumiem skąd wzięły się tak wysokie oceny tej książki. Autor tak bardzo upraszcza wszystkie problemy, że aż budzi się we mnie cynik. Lekcje, których uświadcza główny bohater są tak sztampowe, że aż boli. No i jeszcze styl pisania, który przywodzi na myśl wypracowanie ucznia podstawówki. Na szczęście książka jest krótka, więc stracony czas aż tak nie boli.

Na prawdę nie rozumiem skąd wzięły się tak wysokie oceny tej książki. Autor tak bardzo upraszcza wszystkie problemy, że aż budzi się we mnie cynik. Lekcje, których uświadcza główny bohater są tak sztampowe, że aż boli. No i jeszcze styl pisania, który przywodzi na myśl wypracowanie ucznia podstawówki. Na szczęście książka jest krótka, więc stracony czas aż tak nie boli.

Nie ma co się oszukiwać, ta książka mnie zawiodła. Kupiłam ją, bo pozycje tego autora o psychopatach były na prawdę ciekawe. Tutaj z kolei mamy podane na tacy same oczywistości (choć może dla kogoś kto pierwszy raz czyta książkę o mózgu będą to nowości). Strasznie irytował mnie też styl pisania autora, wymuszony humor, który wcale nie był zabawny. Podsumowując, książka bardzo przeciętna.

Nie ma co się oszukiwać, ta książka mnie zawiodła. Kupiłam ją, bo pozycje tego autora o psychopatach były na prawdę ciekawe. Tutaj z kolei mamy podane na tacy same oczywistości (choć może dla kogoś kto pierwszy raz czyta książkę o mózgu będą to nowości). Strasznie irytował mnie też styl pisania autora, wymuszony humor, który wcale nie był zabawny. Podsumowując, książka...

Opowieść o tym, jak Amerykanie okradli Indian oraz o tym jak Indianie walczą o sprawiedliwość. Temat bardzo ciekawy, jednak sposób narracji autora nie do końca mi pasuje, miejscami nudny i usypiający.

Opowieść o tym, jak Amerykanie okradli Indian oraz o tym jak Indianie walczą o sprawiedliwość. Temat bardzo ciekawy, jednak sposób narracji autora nie do końca mi pasuje, miejscami nudny i usypiający.