Śpiewam do księżyca w pełni, okrągłego oka miłej nocy, ciężarnej kotki. Śpiewam do zamarzniętej rzeki, bratniej duszy, jak żyła, jak łza. Śpiewam do troskliwego lasu, pełnego ryb, zajęcy, grzybów. Śpiewam do wspaniałych dni, do letniego wietrzyku i zimowego wichru, do poranków i wieczorów, do mżawki i ulewnego deszczu. Śpiewam do zbocza, do szczytu, do łąki, do pokrzyw, do dzikiej róży, do krzewów. Śpiewam, jakbym pracował w ogrodzie, jakbym rzeźbił stół, jakbym budował dom, jakbym wspinał się na wzgórze, jakbym jadł orzech, jakbym rozpalał ogień. Niby Bóg stwarzający rośliny i zwierzęta. Ja śpiewam, a góry tańczą.

Śpiewam do księżyca w pełni, okrągłego oka miłej nocy, ciężarnej kotki. Śpiewam do zamarzniętej rzeki, bratniej duszy, jak żyła, jak łza. ...

Przewidywał mnóstwo problemów, które czekały na niego za rogiem, ale zarazem najgorsze, co mogłoby się stać, było już za nim; rzecz niedokonana, która mogłaby się wydarzyć - z którą musiałby żyć do swego końca.

Przewidywał mnóstwo problemów, które czekały na niego za rogiem, ale zarazem najgorsze, co mogłoby się stać, było już za nim; rzecz niedokon...

Czas z bie­giem lat ani tro­chę nie zwal­nia.

Czas z bie­giem lat ani tro­chę nie zwal­nia.