Północ - Południe

Odczuwam duży niedosyt. Pod względem stylistyki, worldbuildingu, interesujących opisów i ciekawych dialogów jest naprawdę dobrze. Moim zdaniem format kilku opowieści jest jednak dużym problemem. Nie pozwala on na wykształcenie się angażujących antagonistów. Ci muszą zostać pokazani na formacie jednego, 70-stronicowego rozdziału. No i z mojej strony na minus imiona i nazwy, które trudno wymówić.
Poza tym książka ma moim zdaniem duży problem z głównymi postaciami - nie da się pałać do nich sympatią. W pierwszej części powieści patrzymy na świat oczami Górskiej Straży, która jest po prostu stereotypowym obrazem górskich twardzieli. Pamiętam zaledwie jeden moment, kiedy grupa okazała jakiekolwiek emocje. Brak konfliktów wewnętrznych w sekcji Północ na minus. Rozdziały różnią się formatem, zahaczając o różne żanry: od typowej bitewnej scenerii, po polityczne intrygi aż do średniowiecznego detektywizmu. Rozdziały, choć dotyczą innych wydarzeń, to w pierwszej części powieści składnie łączą się ze sobą. Jest więc jakieś poczucie kontynuacji i konsekwencji w historii, a worldbuilding w sekcji Północ potrafi zachwycić.
Ale potem pojawia się część Południe, gdzie świat budowany jest ponownie od nowa, tym razem w innym rejonie. I to po prostu się trochę przejada. Poza tym protagonista drugiej połowy książki jest jeszcze mniej angażujący niż ten z pierwszej. Jest jeszcze bardziej "przekokszony" niż Górska Straż i nie czuć przy nim zagrożenia dla jego losu. A do tego jego wątek romantyczny... Ja rozumiem, że był on konieczny, ale naprawdę został napisany beznadziejnie, żeby nie użyć słowa zaczynającego się od "ch". Finał książki jest kompletnie oderwany od wcześniej opisanych wydarzeń i pozostawił mi duży niedosyt, zwłaszcza że zostały w nim wyklarowane zasady magii, których wcześniej w powieści nie było.
Ogólnie sekcję Północ mogę bez większych wyrzutów sumienia polecić, ale przy sekcji Południe cieszyłem się, że jest ona znacznie krótsza niż pierwsza część książki.

Odczuwam duży niedosyt. Pod względem stylistyki, worldbuildingu, interesujących opisów i ciekawych dialogów jest naprawdę dobrze. Moim zdaniem format kilku opowieści jest jednak dużym problemem. Nie pozwala on na wykształcenie się angażujących antagonistów. Ci muszą zostać pokazani na formacie jednego, 70-stronicowego rozdziału. No i z mojej strony na minus imiona i nazwy,...

Północ 7/10
Południe pierwsze opowiadanie super reszta meh

Północ 7/10
Południe pierwsze opowiadanie super reszta meh

Jako że dawno nie czytałem żadnego dłuższego cyklu fantasy, równoległe zacząłem czytać / słuchać "Malowanego Człowieka" Bretta i "Północ-Południe" Wagnera. I tak jak "Malowany" mnie rozczarował poziomem i przynudzaniem, tak Meekhan" okazał się strzałem w "9". Autor bardzo powoli odsłania wykreowany przez siebie świat - strzępków informacji dowiadujemy się z opowieści i wspomnień, snów i majaków. Z obu części ta o Górskiej Straży wydała mi się ciekawsza, ale całość trzyma bardzo wysoki poziom.
Audiobook przeczytany przez świetnego lektora!!!

Jako że dawno nie czytałem żadnego dłuższego cyklu fantasy, równoległe zacząłem czytać / słuchać "Malowanego Człowieka" Bretta i "Północ-Południe" Wagnera. I tak jak "Malowany" mnie rozczarował poziomem i przynudzaniem, tak Meekhan" okazał się strzałem w "9". Autor bardzo powoli odsłania wykreowany przez siebie świat - strzępków informacji dowiadujemy się z opowieści i...

Bardzo sprawnie, wartko napisana książka. Plusami są nieoczywiste historie z mnóstwem emocji oraz świat, który stara się znaleźć własne, oryginalne miejsce we wszechświecie fantasy. I myślę, że w innych okolicznościach moja ocena byłaby nawet wyższa, a zachwyty szczersze, ale przeczytałem Malazańską Księgę Poległych Eriksona, uwielbiam ją, i dlatego mam niestety mocne poczucie, że Wegner nie jest już aż tak oryginalny, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Już sam ogólny pomysł - wielkie imperium, które podbiło pół znanego świata, Meekhan, do złudzenia przypomina mi Malaz. I tak dalej, i tak dalej... Niemniej czyta się naprawdę dobrze :)

Bardzo sprawnie, wartko napisana książka. Plusami są nieoczywiste historie z mnóstwem emocji oraz świat, który stara się znaleźć własne, oryginalne miejsce we wszechświecie fantasy. I myślę, że w innych okolicznościach moja ocena byłaby nawet wyższa, a zachwyty szczersze, ale przeczytałem Malazańską Księgę Poległych Eriksona, uwielbiam ją, i dlatego mam niestety mocne...

Wspaniały, rozbudowany świat, świetne historie, zniuansowani bohaterowie. Jedna z najlepszych fantastyk, jakie czytałam! Będę kontynuować.

Wspaniały, rozbudowany świat, świetne historie, zniuansowani bohaterowie. Jedna z najlepszych fantastyk, jakie czytałam! Będę kontynuować.

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" poleciło mi tyle osób, że musiałam się przekonać, co to takiego. Niestety, rzeczywistość okazała się inna niż oczekiwania i bardzo długo męczyłam się, żeby w ogóle je skończyć.
Zacznijmy jednak od dobrych stron. Niewątpliwym plusem książki jest bardzo szczegółowo wykreowany przez autora świat - mamy jasne kwestie polityczne, religijne, a nawet geograficzne. Wszystko układa się w spójną i logiczną całość.
Z drugiej jednak strony, poznajemy masę bohaterów i wydarzeń, w których szybko idzie się pogubić. Momentami odnosiłam wrażenie, że "Opowieści..." stanowią mieszankę "Wiedźmina" i "Pana Lodowego Ogrodu" (szczególnie rzucały mi się w oczy detale dotyczące tej drugiej serii) i, choć to porównanie do dwóch niewątpliwych klasyków polskiej fantastyki, to mnie nie porwały. Wiele razy łapałam się na tym, że historie mnie nie intrygowały, bo ich opisy były rozwleczone i przez to traciłam koncentrację.

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" poleciło mi tyle osób, że musiałam się przekonać, co to takiego. Niestety, rzeczywistość okazała się inna niż oczekiwania i bardzo długo męczyłam się, żeby w ogóle je skończyć.
Zacznijmy jednak od dobrych stron. Niewątpliwym plusem książki jest bardzo szczegółowo wykreowany przez autora świat - mamy jasne kwestie polityczne, religijne,...

Ło matko, co to była za książka.... ten rok czytelniczo zaczął się baaaardzo dobrze ;)
#polskistyczeń

Ło matko, co to była za książka.... ten rok czytelniczo zaczął się baaaardzo dobrze ;)
#polskistyczeń

Pierwsza część, ta o Pólnocy i Górskiej Straży mnie zachwyciła, a ta o Południu i ludzie Issaram, trochę znudziła.

To było moje ponowne spotkanie z tym tomem, teraz jednak w audiobooku. Filip Kosior, jak zawsze niedościgniony.

Pierwsza część, ta o Pólnocy i Górskiej Straży mnie zachwyciła, a ta o Południu i ludzie Issaram, trochę znudziła.

To było moje ponowne spotkanie z tym tomem, teraz jednak w audiobooku. Filip Kosior, jak zawsze niedościgniony.

Konkret książka, poprawna a czasem nawet fajensiarska.
Daje czytelnikowi pomyśleć zanim wszystko ujawni.

Konkret książka, poprawna a czasem nawet fajensiarska.
Daje czytelnikowi pomyśleć zanim wszystko ujawni.

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek fantasy, jakie dane mi było czytać w ostatnim czasie.
Tak na prawdę to są dwie opowieści, dwóch różnych bohaterów, których poznajemy w miarę dokładnie, zwłaszcza gdy chodzi o ich charaktery i zdolności.
Obie historie doprowadzone są do pewnej kulminacji, a jednocześnie pozostają niedomknięte w taki sposób, że nie sposób nie sięgnąć po dalsze części. Jestem zachwycony.

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek fantasy, jakie dane mi było czytać w ostatnim czasie.
Tak na prawdę to są dwie opowieści, dwóch różnych bohaterów, których poznajemy w miarę dokładnie, zwłaszcza gdy chodzi o ich charaktery i zdolności.
Obie historie doprowadzone są do pewnej kulminacji, a jednocześnie pozostają niedomknięte w taki sposób, że nie sposób nie sięgnąć...