Powiedz mi, kim jestem

Julia Navarro jest moim tegorocznym odkryciem w kategorii powieść historyczna -ale polecam wszystkim miłośnikom literatury naprawdę warto :)

Julia Navarro jest moim tegorocznym odkryciem w kategorii powieść historyczna -ale polecam wszystkim miłośnikom literatury naprawdę warto :)

Czytałam ją na wakacjach, pół roku temu. Lubię opowieści o Hiszpanii, to zasługa Zafona, dlatego po nią sięgnęłam. Trochę denerwowało mnie prowadzenie za rękę Guillermo przez ciotki.... Ciekawa opowieść. Trudno było mi się z nią rozstać. Zakończenie bardzo mnie wzruszyło.

Czytałam ją na wakacjach, pół roku temu. Lubię opowieści o Hiszpanii, to zasługa Zafona, dlatego po nią sięgnęłam. Trochę denerwowało mnie prowadzenie za rękę Guillermo przez ciotki.... Ciekawa opowieść. Trudno było mi się z nią rozstać. Zakończenie bardzo mnie wzruszyło.

Jest to powieść zapadająca w pamięć. Warta przeczytania. Ciekawie napisana i wciągająca. Autorka niewątpliwie ma dar pisania powieści z historią w tle.

Jest to powieść zapadająca w pamięć. Warta przeczytania. Ciekawie napisana i wciągająca. Autorka niewątpliwie ma dar pisania powieści z historią w tle.

60 lat historii Europy nie da się zamknąć, nawet fabularnie, w ramach cieńkiej książczyny. Stąd też dzieje pochodzącej z bogatej madryckiej rodziny, Amelii zawarte są w grubym tomiszczu. I chociaż początkowo ta wielka księga nie odrzuca, to po kilku stronach zaczyna bardzo nużyć... Trzeba być wielkim maniakiem tego typu historii, a nie jest to pierwsza taka opowiesc, o - jakby nie było - złamanym życiu, przez historię, Hiszpanki. Dla mnie w pewnym momencie opowieść stała się nieprzeczytywalna.

60 lat historii Europy nie da się zamknąć, nawet fabularnie, w ramach cieńkiej książczyny. Stąd też dzieje pochodzącej z bogatej madryckiej rodziny, Amelii zawarte są w grubym tomiszczu. I chociaż początkowo ta wielka księga nie odrzuca, to po kilku stronach zaczyna bardzo nużyć... Trzeba być wielkim maniakiem tego typu historii, a nie jest to pierwsza taka opowiesc, o -...

Czekałam na tę książkę ponad rok. Nie jestem niestety zachwycona. Na początku czytałam ją zachłannie, główna bohaterka Amelia zachwycała mnie swoją osobowością, mnóstwo się działo, dużo przygód, dużo historii... Jednak mniej więcej w połowie powieści, mój zachwyt zaczął przeradzać się w zmęczenie. Nagle było wszystkiego zbyt dużo. Wydaje mi się, że autorka tym razem przesadziła, Amelia powoli z człowieka stawała się nadczłowiekiem, kimś zupełnie nierealnym. Może to spowodowało, że kończąc "Powiedz mi kim jestem" odczułam ulgę a nie żal, że to już koniec. Szkoda, że nie ma w ocenach połówek, bo najbardziej sprawiedliwą oceną wg mnie byłoby 6,5. Na pewno w napisanie tej powieści włożony był ogrom pracy i za to chylę czoła przed Julią Navarro, ale reszta mnie nie przekonuje.

Czekałam na tę książkę ponad rok. Nie jestem niestety zachwycona. Na początku czytałam ją zachłannie, główna bohaterka Amelia zachwycała mnie swoją osobowością, mnóstwo się działo, dużo przygód, dużo historii... Jednak mniej więcej w połowie powieści, mój zachwyt zaczął przeradzać się w zmęczenie. Nagle było wszystkiego zbyt dużo. Wydaje mi się, że autorka tym razem...

Powiedz mi, kim jestem - Julia Navarro
Tytuł: Powiedz mi, kim jestem
Autor: Julia Navarro
Wydawnictwo: Albatros

Wiek XXI przyniósł nieoczekiwany rozkwit literatury, a dokładniej powieści hiszpańskiej. Nie oznacza to, że w poprzednich latach w tym zakresie nic za Pirenejami się nie działo, jednak ostatnie lata to prawdziwy literacki boom. Co ważniejsze na listę najpoczytniejszych hiszpańskich autorów coraz śmielej wpisują się kobiety. I chociaż nie jest to może twórczość destynująca do literackiego Nobla, to jest to zawsze solidne rzemiosło, lektura ciekawa, wciągająca, napisana barwnym językiem. Najczęściej bohaterkami tych powieści są kobiety, nie jest to jednak jednoznacznie literatura kobieca.

O książce:
Akcja książki Powiedz mi kim jestem toczy się niejako dwutorowo. Z jednej strony poznajemy losy Guillermo Albi, niespełnionego dziennikarza , trochę marzyciela, trochę lekkoducha , typową „czarna owcę” rodziny. Drugim wątkiem powieści jest niezwykle bujne, pełne przygód i cierpienia życie jego prababki Amelii Garayoa. Akcja powieści rozpoczyna się w latach trzydziestych w Madrycie. Bogata, piękna, wykształcona Amelia porzuca męża i rocznego syna i wiedziona głosem serca podąża za swym ukochanym Pierrem do Francji, Ameryki Południowej i Rosji. I tutaj kończy się prosta analogia z klasycznym romansem. Bo opisywane przygody, wydarzenia przenoszą nas w świat spisków, zdrady, walki wywiadów. Wszystko doskonale umiejscowione w realiach historycznych i obyczajowych epoki. Dalej będzie już tylko ciekawiej. Brawurowa ucieczka Amelii z Rosji, przedwojenny Berlin, Londyn w okresie okupacji, Rzym, Ateny, Kair, Berlin z epoki zimnej wojny. Wszędzie tam , gdzie rozgrywają się kluczowe wydarzenia historyczne obecna jest Amelia – odważna, zdeterminowana, pełna poświęcenia i oddania. Życie poświęcone idei, miłości, obowiązkowi. Rzec by można nietuzinkowa kobieta w nietuzinkowym czasie. Kiedy Guillermo zostaje powierzone zadanie odtworzenia życiorysu nieznanej krewnej nie przeczuwa jak niezwykłą postać będzie dane mu poznać. Jego fascynacja nieznaną prababką wpływa także na jego życiowe wybory i decyzje.

Moje zdanie:
Gatunek dominujący wśród hiszpańskich autorek, to trudny do zdefiniowania melanż powieści historycznej, sensacyjnej, kryminalnej, obyczajowej, psychologicznej. Każdy czytelnik odnajdzie w niej to co najbardziej w literaturze go fascynuje. Może dlatego powieści te cieszą się ogromnym powodzeniem i są wydawane w wielu krajach. Jedną z autorek tego nurtu jest Julia Navarro, autorka takich książek jak Gliniana biblia, Krew niewinnych, czy najnowszej powieści Powiedz mi kim jestem. Książkę pomimo jej grubości (prawie 800 stron),czyta się z zapartym tchem. Nie razi uproszczeniami, mimo niejednokrotnie spłyconej wizji rzeczywistości, czy rysu charakterologicznego postaci. Ale nie jest to przecież ani książka historyczna czy obyczajowa. ani psychologiczna, ani kryminał, ani powieść szpiegowska. To jest swoisty melanż gatunków i to bardzo, bardzo udany.

Ocena: 9/10

https://recenzowniaksiazkowa.blogspot.com/2018/11/powiedz-mi-kim-jestem-julia-navarro.html

Powiedz mi, kim jestem - Julia Navarro
Tytuł: Powiedz mi, kim jestem
Autor: Julia Navarro
Wydawnictwo: Albatros

Wiek XXI przyniósł nieoczekiwany rozkwit literatury, a dokładniej powieści hiszpańskiej. Nie oznacza to, że w poprzednich latach w tym zakresie nic za Pirenejami się nie działo, jednak ostatnie lata to prawdziwy literacki boom. Co ważniejsze na listę...

Książka ciekawa i wciągająca. Wartka akcja, pozbawiona opisów przyrody czy rozważań bohaterów, które by tylko spowolniły bieg wydarzeń.
Nie ułatwiało mi, natomiast, czytania nagromadzenie wydarzeń oraz osób, zarówno tych fikcyjnych, jak i historycznych. Można się pogubić.
Niemniej jednak jest to pasjonująca i wzruszająca literacka podróż po świecie. Podróż, w której opisane są miejsca, ale przede wszystkim ludzie walczący o życie swoje i bliskich. Autorka szczegółowo opisuje ówczesne wydarzenia świata, dramaty zwykłych ludzi jak i klęski narodów.
Wraz z Guillermo odwiedzamy różne miasta, aby poznać losy jego prababki Amelii. Z początku sceptycznie nastawiony do tego "śledztwa" jednak z każdym kolejnym krokiem i odkrytą tajemnicą wciąga siebie i czytelnika w historię życia swojej antenatki.

Jest jednak kilka rzeczy na minus: rażąca ilość błędów drukarskich, wielokrotne powtarzanie zdań i sformułowań oraz dziwna, moim zdaniem, lekko naciągana konstrukcja książki.
Odniosłam, mylne jak się okazało, wrażenie, że osoba zlecająca zbadanie tej historii zaplanowała każdy krok Guillermo, który jeździ (tak szybko, jakby się teleportował) od jednej osoby do drugiej i wysłuchuje, nie przerywając, ich opowieści (chronologicznie rzecz jasna). Opowieści te są tak szczegółowo przedstawione, jakby opowiadający siedział w głowie Amelii. Zdumiewa niewiarygodna wręcz pamięć wiekowych (bo i stulatek się tu trafił) bohaterów. W trakcie poszukiwań nie natrafia na żadne trudności ani fałszywe tropy. Zawsze jest w odpowiednim czasie i miejscu. Na końcu spisuje w formie książki to co nagrał na dyktafonie i już. Koniec.

Ps. Zapoznałam się także z opiniami innych czytelników i duży + dla allison (często sugeruję się Twoimi opiniami przy wyborze książek) oraz duży - dla Gosi, która skopiowała opinię allison.
Dziękuję za uwagę.

Książka ciekawa i wciągająca. Wartka akcja, pozbawiona opisów przyrody czy rozważań bohaterów, które by tylko spowolniły bieg wydarzeń.
Nie ułatwiało mi, natomiast, czytania nagromadzenie wydarzeń oraz osób, zarówno tych fikcyjnych, jak i historycznych. Można się pogubić.
Niemniej jednak jest to pasjonująca i wzruszająca literacka podróż po świecie. Podróż, w której opisane...

Solidne historyczne czytadło pokazujące najciekawsze momenty XX w. Bo tak naprawdę nie Amelia Garayoa, niezwykła, silna kobieta obdarzona wielką odwagą i przedsiębiorczością ani jej prawnuk Guillermo Albi podążający wiele dziesiątek lat później śladami losów swojej antenatki, ale historia jest prawdziwą bohaterką tej prawie 800-stronicowej powieści, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem od początku do końca. Losy Amelii splatają się z najważniejszymi wydarzeniami epoki: wojny domowej w Hiszpanii, II wojny światowej, poprzez czasy zimnowojenne aż po upadek muru berlińskiego. W tym czasie poznaje ona dwa największe totalitaryzmy minionego stulecia. Początkowo zauroczona ideami komunizmu, zakochana w sowieckim agencie, dla którego porzuca męża i dziecko, w czasie pobytu w Moskwie poznaje prawdziwą twarz bolszewizmu i zrywa z nim raz na zawsze. Najbardziej imponujące są jej czyny, jakich podejmuje się ta piękna,eteryczna,szczupła blondynka w walce z nazistami. Agentka brytyjskiego wywiadu, pomagająca w Warszawie Żydom uwięzionym w getcie, podejmująca się pod pozorem schadzki spotkania w hotelu z wysoko postawionym SS-manem, na którym potrafi go z zimną krwią zastrzelić, biorąca udział w akcjach greckiego ruchu oporu. Wreszcie dane jej było poznać najgorsze piekło hitleryzmu w więzieniu na Pawiaku i obozie koncentracyjnym w Ravensbruck. I nawet te koszmarne przejścia nie zdołały jej złamać.
Opowieść barwna i snuta z rozmachem, wszelako dobrze wiemy, że te imponujące przygody są mało prawdopodobną fikcją jak serial o naszym superagencie Hansie Klossie. Lecz jeśli losy J-23 śledziliśmy z zapartym tchem, historię pięknej Hiszpanki przyjmijmy podobnie. Bo dotyczy ona czasów nam bliskich, w cieniu których ciągle jeszcze żyjemy. Nie ma, a w każdym razie nie powinno być nikogo, komu byłyby one obojętne. Dlatego też po tę książkę sięgnąłem, penetrując te literackie terytoria, na których rzadko bywam. Ale taka odmiana czasem robi dobrze.

Solidne historyczne czytadło pokazujące najciekawsze momenty XX w. Bo tak naprawdę nie Amelia Garayoa, niezwykła, silna kobieta obdarzona wielką odwagą i przedsiębiorczością ani jej prawnuk Guillermo Albi podążający wiele dziesiątek lat później śladami losów swojej antenatki, ale historia jest prawdziwą bohaterką tej prawie 800-stronicowej powieści, którą czyta się z...

I jak tu nie pokochać hiszpańskiej literatury :) Po książkach Carlosa Ruiza Zafona, trafiłam na kolejną hiszpańską powieść - tym razem spod pióra Navarro Julia.
Niesamowicie wciągająca - ciekawy życiorys odważnej Hiszpanki na tle wydarzeń historycznych z okresu II wojny światowej.
Jedna z tych książek, których się nie zapomina.

I jak tu nie pokochać hiszpańskiej literatury :) Po książkach Carlosa Ruiza Zafona, trafiłam na kolejną hiszpańską powieść - tym razem spod pióra Navarro Julia.
Niesamowicie wciągająca - ciekawy życiorys odważnej Hiszpanki na tle wydarzeń historycznych z okresu II wojny światowej.
Jedna z tych książek, których się nie zapomina.

Książka dobra choć długimi fragmentami wydumana. Mam do niej więcej zastrzeżeń niż pozytywów. Już sama postać prawnuka głównej bohaterki budzi poważne wątpliwości co do obsadzenia go w roli rodzinnego dziennikarza śledczego. To typ bamboccioni. Mimo tego że nie mieszka z matką wciąż jest z nią silnie związany (także ekonomicznie). Przez całą powieść prowadzony jest za rączkę przez innych. Jego jedynym wkładem jest słuchanie i podróżowanie do wskazanych mu przez innych miejsc. Postać Amelii jest o wiele bardziej ciekawa. To co zrobiła na początku książki rzutuje na jej dalsze losy aż do końca. Początek dość niemrawy, ale sam koniec już bardzo interesujący i bardziej wiarygodny. Porównanie do Falleta jak najbardziej uzasadnione.

Książka dobra choć długimi fragmentami wydumana. Mam do niej więcej zastrzeżeń niż pozytywów. Już sama postać prawnuka głównej bohaterki budzi poważne wątpliwości co do obsadzenia go w roli rodzinnego dziennikarza śledczego. To typ bamboccioni. Mimo tego że nie mieszka z matką wciąż jest z nią silnie związany (także ekonomicznie). Przez całą powieść prowadzony jest za...