Opowiadanie Kwestia ceny, Tom I - Ostatnie życzenie (cz.4 z 6)

Jedna z moich ulubionych serii. Pięknie napisane, świat jest pełen szarości, tu nie ma dobrych rozwiązań. Wracam co jakiś czas i za każdym razem jest bardzo dobrze.
Tym razem słuchałem audiobooka. Słuchowisko palce lizać. Do chodzenia po lesie idealne.

Jedna z moich ulubionych serii. Pięknie napisane, świat jest pełen szarości, tu nie ma dobrych rozwiązań. Wracam co jakiś czas i za każdym razem jest bardzo dobrze.
Tym razem słuchałem audiobooka. Słuchowisko palce lizać. Do chodzenia po lesie idealne.

Moje pierwsze podejście do tej serii było bardzo nieudane. Nie umiałam odnaleźć się w tych krótkich opowieściach, które były dla mnie jak wyrwane z kontekstu.

Dopiero po obejrzeniu serialu stwierdziłam, że chcę jednak wrócić i poznać ten świat.

Zakochałam się i od tamtej pory przeczytałam i przesłuchałam tę część już kilka razy.
Audiobook to słuchowisko na najwyższym poziomie. Kocham zatapiać się w tych treściach właśnie w taki sposób.

Uwielbiam humor jaki tu występuje. Wszystkie opowieści, które w dużej mierze oparte są na słowiańskich zwyczajach są po prostu świetne, dopracowane.
No co tu dużo gadać. Kocham ten świat.

Moje pierwsze podejście do tej serii było bardzo nieudane. Nie umiałam odnaleźć się w tych krótkich opowieściach, które były dla mnie jak wyrwane z kontekstu.

Dopiero po obejrzeniu serialu stwierdziłam, że chcę jednak wrócić i poznać ten świat.

Zakochałam się i od tamtej pory przeczytałam i przesłuchałam tę część już kilka razy.
Audiobook to słuchowisko na najwyższym...

Nie wiem dlaczego tak długo broniłam się przed tą książką. Bardzo lubię grę, jak i serial (ten polski z 2002r),jednak do czytania zabierałam się latami. Prawdopodobnie dlatego, że nie przepadam za literaturą fantastyczną. Żałuję, że tak długo zwlekałam. Opowieści zawarte w tym tomie słuchałam z przyjemnością. Chociaż niektóre rozdziały były ciekawsze inne mniej, całość bardzo mi się podobała. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

Nie wiem dlaczego tak długo broniłam się przed tą książką. Bardzo lubię grę, jak i serial (ten polski z 2002r),jednak do czytania zabierałam się latami. Prawdopodobnie dlatego, że nie przepadam za literaturą fantastyczną. Żałuję, że tak długo zwlekałam. Opowieści zawarte w tym tomie słuchałam z przyjemnością. Chociaż niektóre rozdziały były ciekawsze inne mniej, całość...

Uwielbiam te opowiadania, wracam do nich regularnie.

Uwielbiam te opowiadania, wracam do nich regularnie.

Absolutnie prześwietne słuchowisko

Absolutnie prześwietne słuchowisko

Słuchałam w formie audiobooka, który bardziej przypomina słuchowisko niż faktycznie audiobooka. Bawiłam się świetnie, bardzo dobrze dobrani lektorzy do ról, nie wiem kiedy przesłuchałam wszystkie opowiadania. Szczerze polecam, bardzo wciągająca pozycja :)

Słuchałam w formie audiobooka, który bardziej przypomina słuchowisko niż faktycznie audiobooka. Bawiłam się świetnie, bardzo dobrze dobrani lektorzy do ról, nie wiem kiedy przesłuchałam wszystkie opowiadania. Szczerze polecam, bardzo wciągająca pozycja :)

Niektóre zawody nie cieszą się obecnie powszechnym poważeniem, a wśród nich aktualnie królują polityk i influencer. A jak było w dawnych czasach? Wtedy zajęciem, które nie przysparzało sympatii był płatny zabójca, najemnik na służbie za pieniądze. A co gdyby taki zabójca był w dodatku odmieńcem, nie do końca zwykłym człowiekiem? Takim właśnie jest wiedźmin Geralt, który trudni się zabijaniem groźnych potworów. Wcześnie osiwiały, nieprzyjaźnie wyglądający i otoczony złowrogą, magiczną aurą wiedźmin nie jest jednak do końca taki, jak go malują. W głębi serca ma więcej z człowieka niż wielu ludzi, z którymi przychodzi mu obcować.

Geralt z Rivii zwany wiedźminem jeździ po świecie w poszukiwaniu zleceń na zabicie dzikich, często magicznych, bestii. Strzyga, wilkołak, czy bazyliszek to jego specjalność i chleb powszedni. Specjalne umiejętności Geralta, nabyte już w dzieciństwie, nieprzyjazny wygląd i nie do końca ludzka postać często budzą niechęć wśród innych ludzi. Wiedźmin jednak nie przejmuje się tym wcale, a w razie potrzeby zawsze ma pod ręką dwa miecze, jeden na potwory, a drugi do walki wręcz. Często towarzyszy mu przyjaciel Jaskier - wędrowny śpiewak i poeta znany z niewybrednego żartu i rubasznej natury. W jakie miejsca zawita Geralt i z jakimi zadaniami przyjdzie mu się mierzyć? Jak pomogą mu w tym jego wiedźmińskie zdolności? Czy ten nieprzyjazny i groźny zabójca ma wrażliwe wnętrze, które zdolne jest do wyższych uczuć?

Po wielu latach powracam do fantastyki i przy okazji do twórczości Andrzeja Sapkowskiego, którą znałem już z trylogii husyckiej. Wiedźmin to jednak zupełnie inna para kaloszy, co od razu rzuca się w oczy w osobie Geralta. Jest on ciekawym, aczkolwiek nieco mało przystępnym głównym bohaterem, który nie daje się poznać tak od razu. Autor powoli wprowadza czytelnika w tajniki wiedźmińskiej sztuki podczas jego kolejnych przygód. Nie ukrywam, że najbardziej polubiłem Jaskra i jego śmieszne, nieco przaśne teksty. Głównie dzięki niemu humor jest obecny prawie na każdym kroku, ale Geralt też potrafi zaserwować kąśliwy żart. Najzabawniejsze jednak były dialogi z chłopami i język, którego często używa autor. Wyszło świetnie i naturalnie, bez owijania w bawełnę i ugrzeczniania świata i ludzi. Ma być dziko, mrocznie i brudno! Cały świat jest bardzo żywy, a magia wkomponowana jest w niego bardzo dobrze i nienachalnie. Nie przejawia się tylko w magicznych stworach. Jak to w fantasy już się utarło, nie można się obejść bez innych ras typu elfy i krasnoludy. Sapkowski nie daje wszystkiego na tacy, ale już czuć, że w tym świecie może się urodzić jakaś ciekawa historia. W opowiadaniach nie ma głównej osi fabularnej, co jest trochę uciążliwe. Autor rzuca nas z jednej przygody w drugą, które łączy posiekane opowiadanie „Głos rozsądku”. Moim zdaniem im dalej, tym opowiadania są ciekawsze, ale we wszystkich akcja się toczy w dobrym tempie, jest dużo walki, mroczna atmosfera i oczywiście ciekawe, wyraziste postacie.

„Ostatnie życzenie” to zbiór opowiadań wprowadzających we wiedźmińską nieprzyjazną krainę pełną potworów, którymi są nie tylko bestie z bagien, jaskiń i lasów, lecz także ludzie od najbiedniejszych aż po wyższe warstwy społeczne. Geralt musi sobie torować drogę przez niego przy pomocy swojego ciętego języka, wiedźmińskich znaków, ale także swoich dwóch mieczy. Niejeden raz oprócz bluzgów i złorzeczenia poleje się krew i posoka. Przygody wiedźmina są ciekawe, a liczba różnych istot fantasy, które spotyka ogromna. Mimo że jest samotnym wilkiem, to na swojej drodze znajdzie inne wyraziste postacie jak trubadur Jaskier i czarodziejka Yennefer, z którą połączy go coś więcej. Andrzej Sapkowski wykreował bogaty i ciekawy świat, realistyczny i nie wybaczający błędów. Nic tylko czekać aż umieści w nim fabułę, która poniesie jego „Wiedźmina” do czołówki powieści fantasy.

Ocena: 7,8/10

Niektóre zawody nie cieszą się obecnie powszechnym poważeniem, a wśród nich aktualnie królują polityk i influencer. A jak było w dawnych czasach? Wtedy zajęciem, które nie przysparzało sympatii był płatny zabójca, najemnik na służbie za pieniądze. A co gdyby taki zabójca był w dodatku odmieńcem, nie do końca zwykłym człowiekiem? Takim właśnie jest wiedźmin Geralt, który...

Zabierałem się za to 3 razy. To chyba kwestia tego, że pierwsze opowiadanie wcale nie było jakieś porywające. Ale w końcu postanowiłem dać mu szansę i nie żałuje. Od drugiego opowiadania to już się samo czyta! Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych serii fantasy. Warto dać szansę.

Zabierałem się za to 3 razy. To chyba kwestia tego, że pierwsze opowiadanie wcale nie było jakieś porywające. Ale w końcu postanowiłem dać mu szansę i nie żałuje. Od drugiego opowiadania to już się samo czyta! Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych serii fantasy. Warto dać szansę.

Książka dobra, ciekawa ale niektóre rozdziały były szczerze mówiąc nudnawe. Chaotyczność rozdziałów była trochę irytująca, ale są to opowiadania a nie cała jedna powieść więc jest to zrozumiałe .

Książka dobra, ciekawa ale niektóre rozdziały były szczerze mówiąc nudnawe. Chaotyczność rozdziałów była trochę irytująca, ale są to opowiadania a nie cała jedna powieść więc jest to zrozumiałe .

to było TAKIE dobre!!!!

to było TAKIE dobre!!!!