Król szczurów

To chyba była pierwsza przeczytana przeze mnie książka która nie była Harrym Potterem i która razem z nim otworzyła mi drzwi do świata literatury. Ogromna wdzięczność.

To chyba była pierwsza przeczytana przeze mnie książka która nie była Harrym Potterem i która razem z nim otworzyła mi drzwi do świata literatury. Ogromna wdzięczność.

James Clavell podczas drugiej wojny światowej przebywał w japońskim obozie jenieckim. Powieść "Król szczurów" opowiada o losach jednego z takich przybytków - obozie Changi na Singapurze, a akcja książki rozgrywa się w 1945 roku. Pisarz zabiera nas to dość specyficznego świata. W obozie znajdują się żołnierze różnej narodowości, pewna hierarchia zostaje zachowana, oficerowie wciąż pełnią ważne funkcje, jednak rzeczywista władza znajduje się w rękach pewnego kaprala. Bo faktycznie Król rządzi obozem. Ma najwięcej pieniędzy, nie chodzi głodny, trzyma w rękach cały czarnorynkowy handel, a wielu żołnierzy dla niego pracuje. W końcu na jego drodze pojawia się znający język malajski brytyjski kapitan lotnictwa - Peter Marlowe. Uważam, że na powieść można spojrzeć przez wiele różnych lusterek. To oczywiście opowieść o żołnierskiej tragedii. Los jeńców nie był usłany różami, racje żywnościowe były głodowe, brakowało lekarstw, nie znali losów swoich rodzin, do tego więźniowie zdawali sobie sprawę, że wojnę przegrali. U Clavella znajdziemy wiele różnych postaw i tego jak żołnierze się zachowywali. Można na to patrzeć pod kątem narodowościowym, porównywać to jak zachowywali się Anglicy czy Amerykanie, ale też spoglądać indywidualnie na różne postacie. Na tych, którzy działali dla dobra wspólnego i narażali swoje życie, na tych, którzy bawili się w żandarmów czy na Króla, który uważał, że jest zaradny i ma szczęście, dlatego żyje mu się lepiej od innych. Poza tym przez powieść przewija się też kilka innych kwestii. Mamy tutaj motyw kryminalny, sporo jest też fragmentów humorystycznych, a myślę, że wielu dopatrzy się wątków filozoficznych i będzie się zastanawiało, która droga do przetrwania jest właściwa. "Król szczurów" to na pewno powieść zapadająca w pamięć. Wróciłem do niej po latach i nie jestem rozczarowany, bo sporo fragmentów po prostu zostaje w głowie.

James Clavell podczas drugiej wojny światowej przebywał w japońskim obozie jenieckim. Powieść "Król szczurów" opowiada o losach jednego z takich przybytków - obozie Changi na Singapurze, a akcja książki rozgrywa się w 1945 roku. Pisarz zabiera nas to dość specyficznego świata. W obozie znajdują się żołnierze różnej narodowości, pewna hierarchia zostaje zachowana, oficerowie...

Wybitna książka, którą czytałam jako studenciak i wróciłam do niej po kilku latach. Znowu wyciągnęłam z niej coś nowego, skłoniła mnie do nowych refleksji, a życiowe doświadczenia pozwoliły na nowy kąt widzenia. Konieczna pozycja na półce.

Dodatkowo audiobook czytany przez Filipa Kosiora to istna uczta, z utęsknieniem czekałam na kontynuowanie słuchowiska.

Wybitna książka, którą czytałam jako studenciak i wróciłam do niej po kilku latach. Znowu wyciągnęłam z niej coś nowego, skłoniła mnie do nowych refleksji, a życiowe doświadczenia pozwoliły na nowy kąt widzenia. Konieczna pozycja na półce.

Dodatkowo audiobook czytany przez Filipa Kosiora to istna uczta, z utęsknieniem czekałam na kontynuowanie słuchowiska.

Świetna!
Konfrontacja przyjaźni, honoru i pomocy słabszym jednostkom z iście kapitalistyczną postawą jankeskiego egoizmu opierającego się na wyzysku drugiego człowieka.
Autor za pomocą poszczególnych postaci stanowiących personifikacje różnych życiowych filozofii zadaje pytanie o to, co liczy się bardziej w obliczu egzystencji w nieludzkich warunkach: przeżycie za wszelką cenę czy walka o zachowanie wartości odróżniających świat ludzi od świata zwierząt.
Autor nie wpycha przy tym przedstawianych wartości na siłę i nie próbuje moralizować. Czytelnik sam może ocenić wady i zalety każdej z zaprezentowanych filozofii.
Atrakcyjności lekturze dodaje fakt, iż James Clavel rzeczywiście był więźniem singapurskiego obozu jenieckiego Changi.
Jestem pod wrażeniem, że to jest to literacki debiut autora.
Polecam!

Świetna!
Konfrontacja przyjaźni, honoru i pomocy słabszym jednostkom z iście kapitalistyczną postawą jankeskiego egoizmu opierającego się na wyzysku drugiego człowieka.
Autor za pomocą poszczególnych postaci stanowiących personifikacje różnych życiowych filozofii zadaje pytanie o to, co liczy się bardziej w obliczu egzystencji w nieludzkich warunkach: przeżycie za wszelką...

Szczerze? Mam problem z ta powiescia.

Oczekiwalem befsztyku z Ritza, czytajac liczne zachwyty na forum, dostalem wodnisty gulasz z przydroznego zajazdu.

Nie neguje autentyzmu tej powiesci, dramatu sytuacji w ktorej jency alianccy znalezli sie uwiezieni przez Japonczykow na Pacyfku. James Clavell sam to w koncu przezyl. I gdzie mi tam pisac o Changu.. To musial byc koszmar za zycia.

Natomiast sama fabula zupelnie mnie nie wciagnela. Jasno zarysowany podzial moralny -byc, czy przezyc? - wydawal sie dosyc oczywisty od poczatku, a zarys postaci oraz historii, ktorej je lacza po prostu mnie znuzyl. Dosc powiedziec, ze ostatnie 30 stron po prostu pominalem.

Tak, jak ostatnie lyzki wodnistego gulaszu

Szczerze? Mam problem z ta powiescia.

Oczekiwalem befsztyku z Ritza, czytajac liczne zachwyty na forum, dostalem wodnisty gulasz z przydroznego zajazdu.

Nie neguje autentyzmu tej powiesci, dramatu sytuacji w ktorej jency alianccy znalezli sie uwiezieni przez Japonczykow na Pacyfku. James Clavell sam to w koncu przezyl. I gdzie mi tam pisac o Changu.. To musial byc koszmar...

Jedna z tych ksiazek o ktorych juz bedziesz zawsze pamietal.

Jedna z tych ksiazek o ktorych juz bedziesz zawsze pamietal.

"Król szczurów" pozostawił mnie w absolutnej ciszy, czytającego finałowy akapit kilka razy. Nie do końca wiem, co mogę o tej książce napisać. Zachwycająca w swojej formie, przerażająca w swojej treści, tworzy bohaterów z jednej strony niesłychanie bliskich czytelnikowi, z drugiej tak zdumiewająco odległych, że dopiero przybycie postaci z zewnątrz (czyli Forsytha, przejmującego kontrolę nad obozem) pokazuje pełnię ich dramatycznego położenia.

W zupełnie innym kontekście i znaczeniu w filmie "Park Jurajski" pada wyrażenie "Life finds a way". W obrazie Spielberga chodzi o istnienie w sensie biologicznym i w odniesieniu do całego gatunku, natomiast te same słowa można włożyć w usta któregoś z więźniów obozu Changi - wówczas nabrałyby one wymiar walki jednostki o przetrwane i zachowanie choćby pozorów życia społecznego. Bohaterowie powieści ostatkiem sił chwytają się tego, co pozwala im przetrwać. Dla jednych jest to szansa na zobaczenie bliskich, dla innych pięcie się po drabinie obozowej społeczności, a jeszcze dla innych - nienawiść. Jednak czy my, jako czytelnik, mamy moralne prawo oceniać ich czyny i motywacje, nie mając żadnego punktu odniesienia do ich sytuacji? Czy możemy choćby stwierdzić, że któryś z nich jest zły lub dobry?

Już z perspektywy godzin po odłożeniu książki na wirtualną półkę z podpisem "przeczytane" wiem, że do niej wrócę - być może nie za rok, a za kilka, ale z niezwykłą ciekawością tego, jak czas zmieni moje postrzeganie tej pozycji.
Oczywiście, czytając "Króla szczurów" w 2024 roku czytelnik (zwłaszcza o liberalnych poglądach, jak niżej podpisany) kilka razy może przewrócić oczami lub zgrzytnąć zębami na miejscami, z braku lepszego słowa, "przeterminowane" poglądy i zachowania bohaterów (szczególnie w odniesieniu do Seana). Jednak jeżeli ktoś z tego powodu ma oceniać powieść to świadczy to o niezwykłej ciasnocie umysłowej i niemożliwości zrozumienia zeitgeistu w jakim powstawała, a także odniesienia się do przedstawionych warunków.

Pozycja wybitna, wżerająca się w umysł i na pewno zostająca z czytelnikiem na długo.

"Król szczurów" pozostawił mnie w absolutnej ciszy, czytającego finałowy akapit kilka razy. Nie do końca wiem, co mogę o tej książce napisać. Zachwycająca w swojej formie, przerażająca w swojej treści, tworzy bohaterów z jednej strony niesłychanie bliskich czytelnikowi, z drugiej tak zdumiewająco odległych, że dopiero przybycie postaci z zewnątrz (czyli Forsytha,...

Wydaje mi się, że jest to najlepsza książka Clavella. Może jeszcze Tai Pan dorównuje. Obowiązkowa pozycja dla osób które lubują się w tematach wojennych. Przerażająco szczera i brutalna. Autor fantastycznie opisuje hierarchię obozową, codzienne życie oraz sposoby na przetrwanie. Więcej nie zdradzę. Nic tylko czytać.

Wydaje mi się, że jest to najlepsza książka Clavella. Może jeszcze Tai Pan dorównuje. Obowiązkowa pozycja dla osób które lubują się w tematach wojennych. Przerażająco szczera i brutalna. Autor fantastycznie opisuje hierarchię obozową, codzienne życie oraz sposoby na przetrwanie. Więcej nie zdradzę. Nic tylko czytać.

Mocna, mądra i zarazem szorstka na tyle, że miejscami czuć smak tego obozu, a w głowie podczas czytania rozbudza się piękna kreacja jak z wojennego filmu.

Mocna, mądra i zarazem szorstka na tyle, że miejscami czuć smak tego obozu, a w głowie podczas czytania rozbudza się piękna kreacja jak z wojennego filmu.

Czytałem jako nastolatek, zrobiła piorunujące wrażenie. Teraz mniejsze, ale jest świetna.

Czytałem jako nastolatek, zrobiła piorunujące wrażenie. Teraz mniejsze, ale jest świetna.