Trucicielka

Tytuł tego zbioru czterech opowiadań jest wielce mylący i może powodować błędne skojarzenia i konotacje z kryminalną treścią. A to literatura piękna przez duże P. Nafaszerowana filozofią, metafizyką, psychologią i sporą dawką emocji.

“Trucicielka” jest pierwszym opowiadaniem w zbiorze i w wydaniu polskim to jemu przypisano tytuł główny (w oryginale francuskim zbiór opisano tytułem trzeciego opowiadania “Koncert Pamięci anioła”). Najlepiej byłoby, jak pisze autor w posłowiu, zwanym tu dziennikiem autora, nazwać tę książkę “Rozdźwięki miłosne”.

Bo we wszystkich tych niewielkich rozmiarami formach Schmitt, już po raz jedenasty, dał mi się poznać jako genialny, choć oszczędny kreator słowa i dociekliwy filozof. Wykorzystując minimum słów zawarł ogromny ładunek myślowy dotyczący meandrów ludzkiej miłości. W każdym jej odcieniu i formie. Miłość małżeńska, miłość rodzicielska, miłość do Boga, a wreszcie miłość własna. Miłość nie zawsze spełniona i szczęśliwa. Albo tylko na początku, bo w miarę upływu lat więcej w niej rutyny, pułapek, zdrad aż do nienawiści włącznie. Na każdym etapie wymagająca jednak maksymalnego poświęcenia.

To także opowieści o tajemnicach nigdy nie wyjawionych, przebaczeniu, obsesji zemsty, władzy i sławy.

Schmitta interesuje zwłaszcza moment przemiany człowieka, który pod wpływem różnych okoliczności, albo napotkanych osób dokonuje w sobie radykalnym zmian w postrzeganiu świata i ludzi. Z tłamszącej w sobie wieloletnie tajemnice o dokonanych zbrodniach staruszki w gotową do pokuty i kary pokorną, pobożną kobietę (“Trucicielka”). Z egoisty i karierowicza w altruistę, a z poczciwca w potwora i kanalię (“Koncert Pamięci anioła”). Z surowego, oziębłego ojca w kochającą i oddaną głowę rodziny (“Powrót”). Albo na odwrót - z kochającego męża i ojca w cynicznego polityka, który dla kariery nie waha się poświęcić dobra własnej rodziny dla podwyższenia wyników wyborczych (“Elizejska miłość”). Ta przemiana w każdym opowiadaniu jest tematem głównym, choć niekoniecznie każda okaże się długotrwała.

Oprócz tego elementem przewijającym się w każdej opowieści jest postać świętej Rity, choć pokazana w zupełnie różnych kontekstach.

Opowiedziane przez Schmitta historie to przykład wielkiej erudycji, inteligencji i wrażliwości oraz znawstwa psychiki ludzkiej. Takiej przenikliwości w opowiadaniu o fundamentalnych prawdach skomplikowanej ludzkiej egzystencji nie da rady przypisać wielu autorom, a tylko tym najwybitniejszym. Bo we wszystkich opowiadaniach każdy czytelnik odnajdzie pytania, które wprawią go w niemałą konsternację i zakłopotanie. A to chyba najlepszy dowód na wielkość tej literatury.

Pisarstwo Schmitta zawsze jest dla mnie wyjątkowe. Czyta się je szybko, a długo przeżywa i rozpamiętuje. Jestem fanką pisarza od pierwszego spotkania pięć lat temu i pozostanę do końca.

Tytuł tego zbioru czterech opowiadań jest wielce mylący i może powodować błędne skojarzenia i konotacje z kryminalną treścią. A to literatura piękna przez duże P. Nafaszerowana filozofią, metafizyką, psychologią i sporą dawką emocji.

“Trucicielka” jest pierwszym opowiadaniem w zbiorze i w wydaniu polskim to jemu przypisano tytuł główny (w oryginale francuskim zbiór opisano...

Twórczość pana Schmitta ma w sobie coś takiego, że nie będąc fanką krótkich form literackich, tutaj robię wyjątek i chętnie po nie sięgam. Zdecydowany mistrz słowa i współczesny filozof. Pięknie wykreowane światy i niezwykła mądrość.

Twórczość pana Schmitta ma w sobie coś takiego, że nie będąc fanką krótkich form literackich, tutaj robię wyjątek i chętnie po nie sięgam. Zdecydowany mistrz słowa i współczesny filozof. Pięknie wykreowane światy i niezwykła mądrość.

Zbiór opowiadań o emocjach. Bez zbędnych przedłużeń i dziwnych opisów. Czytamy same gęste historie, które uderzają i wywołują niesamowicie mocne emocje i przemyślenia. Czy zastanawialiście się nad tym, które dziecko kochacie bardziej? Czy bylibyście zdolni do zemsty, która zrujnuje życie drugiego człowieka? Czy od miłości do nienawiści rzeczywiście jest taka krótka droga? Czy ofiara może się katem? Ciężkie pytania, które zadaje nam autor i prowokuje do ciągłego ich zadawania i zmieniania pewnych torów myślowych w głowie. Warto wracać do tej książki nie raz i nie dwa. Wspomnę tylko, że już ją kiedyś czytałam. Wtedy chyba nie byłam jeszcze gotowa na jej treść. Polecam

Zbiór opowiadań o emocjach. Bez zbędnych przedłużeń i dziwnych opisów. Czytamy same gęste historie, które uderzają i wywołują niesamowicie mocne emocje i przemyślenia. Czy zastanawialiście się nad tym, które dziecko kochacie bardziej? Czy bylibyście zdolni do zemsty, która zrujnuje życie drugiego człowieka? Czy od miłości do nienawiści rzeczywiście jest taka krótka droga?...

Zbiór pouczających, zaskakujacych i wzruszających opowiadań. Każde z nich ma w sobie coś niezwykłego, bez zbędnych opisów i sztucznego przedłużania. Polecam

Zbiór pouczających, zaskakujacych i wzruszających opowiadań. Każde z nich ma w sobie coś niezwykłego, bez zbędnych opisów i sztucznego przedłużania. Polecam

Bardzo dobry zbiór opowiadań - wszystkie o trucicielce, której na imię O B S E S J A. Każda historia wyważona w punkt. Doskonałe ujęcie tego jak skomplikowany jest człowiek w swojej emocjonalności i psychice. Będę do niej wracać myślami

Bardzo dobry zbiór opowiadań - wszystkie o trucicielce, której na imię O B S E S J A. Każda historia wyważona w punkt. Doskonałe ujęcie tego jak skomplikowany jest człowiek w swojej emocjonalności i psychice. Będę do niej wracać myślami

Każda z historii była na swój sposób fascynująca.

Każda z historii była na swój sposób fascynująca.

Schmitt jak zwykle w dobrej formie. Nieprzewidywalny. Stawia odważne i niebanalne pytania. Zmusza do szukania odpowiedzi. Natomiast dołączony dziennik pisarza - ciekawy manewr, ale nie mogę się zgodzić z jego opinią na temat powieści.

Schmitt jak zwykle w dobrej formie. Nieprzewidywalny. Stawia odważne i niebanalne pytania. Zmusza do szukania odpowiedzi. Natomiast dołączony dziennik pisarza - ciekawy manewr, ale nie mogę się zgodzić z jego opinią na temat powieści.

Blog o książkach | BookaLove


Czy jesteśmy w stanie wyznać na spowiedzi, że popełniliśmy najbardziej okrutną zbrodnię nawet jeśli nie jest to prawda, a ceną jest dusza młodego księdza?

Czy wszystkie swoje dzieci kocha się tak samo i w chwili ich śmierci, ból, żal i rozpacz będą takie same? A może dokonalibyśmy kalkulacji i wyboru, które dziecko moglibyśmy stracić?

Czy dążymy do celu po trupach i dopiero po osiągnięciu upragnionego sukcesu, chcemy zagłuszyć wyrzuty sumienia i spłacić dług wobec ofiar?

Co zrobimy, kiedy miłość zamieni się w nienawiść, desperację i chęć zemsty? Czy w obliczu choroby zatrzymamy się i wybaczymy?

Schmitt po raz kolejny w swoich krótkich opowiadaniach zgłębia naturę człowieka. Wchodzi w jej ciemne zakamarki i skłania do zastanowienia się nad sobą, nad swoimi obsesjami - trucicielkami naszych umysłów i dusz.

Kolejna pięknie wydana pozycja od Wydawnictwa Znak, którą bardzo polecam. Wartością dodaną książki jest również pamiętnik autora, który znajdziemy na końcu opowiadań i który przybliża uczucia Schmitta jakie towarzyszą mu w procesie tworzenia swoich dzieł literackich.

Blog o książkach | BookaLove


Czy jesteśmy w stanie wyznać na spowiedzi, że popełniliśmy najbardziej okrutną zbrodnię nawet jeśli nie jest to prawda, a ceną jest dusza młodego księdza?

Czy wszystkie swoje dzieci kocha się tak samo i w chwili ich śmierci, ból, żal i rozpacz będą takie same? A może dokonalibyśmy kalkulacji i wyboru, które dziecko moglibyśmy stracić?

Czy...

Nie jestem (a raczej 'do tej pory nie bylam') zwolenniczka opowiadan, ale cos czuje, ze dzieki Schmittowi to sie diametralnie zmieni. Swietna ksiazka, ze spora doza filozofii i psychologii. Pozostawia czytelnikow z glowa pelna przemyslen. I wlasnie tak powinna dzialac literatura.

Nie jestem (a raczej 'do tej pory nie bylam') zwolenniczka opowiadan, ale cos czuje, ze dzieki Schmittowi to sie diametralnie zmieni. Swietna ksiazka, ze spora doza filozofii i psychologii. Pozostawia czytelnikow z glowa pelna przemyslen. I wlasnie tak powinna dzialac literatura.

Opowiadania bardzo mi się podobały, ale zakończenia mocno rozczarowały, dla mnie zakończenie ,,Trucicielki,, zawioslo mnie.

Opowiadania bardzo mi się podobały, ale zakończenia mocno rozczarowały, dla mnie zakończenie ,,Trucicielki,, zawioslo mnie.