Jak przestałem kochać design

Nabrałam nowej perspektywy na design - polecam

Nabrałam nowej perspektywy na design - polecam

Czy postąpiłam przewrotnie, fotografując książkę bez jej obwoluty, która nadawała efekt 𝘣𝘳𝘢𝘬𝘶 𝘥𝘦𝘴𝘪𝘨𝘯𝘶, czystości przekazu? Ale – można polemizować – czy nie każdy wybór, nawet związany z decyzją o okładkowym uproszczeniu i tak nie jest już 𝘥𝘦𝘴𝘪𝘨𝘯𝘦𝘮? W środku niejednokrotnie pada teza, że „wszystko zostało zadesignowane”; i w tym rozumieniu wybrałam po prostu jedną z dwóch opcji.

Muszę też przyznać, że sam tytuł też mi się wydaje przewrotny. Czytając ten zbiór felietonów (tak to odbieram) miałam raczej wrażenie, że nic nie przegoni tej miłości; autor postrzega cały świat poprzez design, na nim opiera wspomnienia i skojarzenia, on jest pewnym mostem między nim a ojcem, który choć odszedł to pozostaje żywy w elementach otoczenia czy codziennych przedmiotach.

Ta książka bardzo mi przypominała „Nie ma” Mariusza Szczygła i osiągnęła to, czego tamta nie potrafiła. Zrobiła na mnie wrażenie. Już od pierwszych stron humor i styl pióra Wichy przypadł mi do gustu. Ta mieszanka powagi, bystrej obserwacji i satyry kupiła mnie w całości.

Profesjonalnie zajmuję się projektowaniem pod potrzeby użytkownika, więc koncepty tu przedstawione nie były dla mnie nowością. Mimo to, nadal miałam sporą listę nieznanych nazwisk, które sobie googlowałam w międzyczasie lektury, a także zebrałam kilka tytułów wartych przeczytania w następnej kolejności. Nie martwcie się jednak, jeśli z szerokopojętym designem niewiele macie wspólnego, potraktujcie to jako łagodny wstęp, okazję do poszerzenia horyzontów.

Myślę jednak, że przyszłam na świat trochę za późno, by odpowiednio docenić nostalgiczną podróż, w którą nas autor zabiera. Podczas gdy ja bawiłam się w risercz czy podpytywałam rodziców, o kim może być mowa w rozdziale o pewnym aktorze, czuję że oni sami patrzyliby na to trochę inaczej. Ale to tylko stanowi na plus i potwierdza, że każdy w tych krótkich opowieściach może znaleźć coś dla siebie.

Aha! I zaglądamy trochę za kulisy Polskiej szkoły plakatu, czy już samo to nie zachęca do dopisania tej pozycji na swoją listę?

ig: @tylkotrocheczytam

Czy postąpiłam przewrotnie, fotografując książkę bez jej obwoluty, która nadawała efekt 𝘣𝘳𝘢𝘬𝘶 𝘥𝘦𝘴𝘪𝘨𝘯𝘶, czystości przekazu? Ale – można polemizować – czy nie każdy wybór, nawet związany z decyzją o okładkowym uproszczeniu i tak nie jest już 𝘥𝘦𝘴𝘪𝘨𝘯𝘦𝘮? W środku niejednokrotnie pada teza, że „wszystko zostało zadesignowane”; i w tym rozumieniu wybrałam po prostu jedną z dwóch...

Top 3 cytaty z książki:
"Naj­wy­raź­niej, kie­dy przy­cho­dzi do wza­jem­ne­go wy­rzy­na­nia, lu­dzie ro­bią się ra­cjo­nal­ni."
"Z de­si­gnem jak z po­li­cją. Ni­g­dy go nie ma tam, gdzie jest naj­bar­dziej po­trzeb­ny."
"Strasz­ne biu­ra. Kosz­mar­ne miesz­ka­nia. I wszyst­ko utrzy­ma­ne w ko­lo­rze zupy ja­rzy­no­wej."

Słodko-gorzka pozycja o designie. Ten Marcin Wicha śmieszny nawet.

Top 3 cytaty z książki:
"Naj­wy­raź­niej, kie­dy przy­cho­dzi do wza­jem­ne­go wy­rzy­na­nia, lu­dzie ro­bią się ra­cjo­nal­ni."
"Z de­si­gnem jak z po­li­cją. Ni­g­dy go nie ma tam, gdzie jest naj­bar­dziej po­trzeb­ny."
"Strasz­ne biu­ra. Kosz­mar­ne miesz­ka­nia. I wszyst­ko utrzy­ma­ne w ko­lo­rze zupy ja­rzy­no­wej."

Słodko-gorzka pozycja o designie. Ten Marcin Wicha...

Nie moje klimaty, ale kilka rozdziałów nawet ciekawych

Nie moje klimaty, ale kilka rozdziałów nawet ciekawych

Lekka w formie i niby w treści, bo o jakichś garnkach, krzesłach i plakatach. Ale treść zaskakuje ostrymi i gorzkimi, ale trafnymi spostrzeżeniami. Poza tym, dużo humoru: czytałam parę razy jadąc tramwajem i zaśmiewałam się na cały pojazd, budząc chichot pasażerów. Trudne początki kapitalizmu, autor (grafik) spotyka się z klientką:
"- Jestem brand managerem piegusków - przedstawiła się pani.
- Zawsze chciałem panią poznać - zapewniłem.
Nigdy nie zapomnę spojrzenia, którym mnie obrzuciła."

Lekka w formie i niby w treści, bo o jakichś garnkach, krzesłach i plakatach. Ale treść zaskakuje ostrymi i gorzkimi, ale trafnymi spostrzeżeniami. Poza tym, dużo humoru: czytałam parę razy jadąc tramwajem i zaśmiewałam się na cały pojazd, budząc chichot pasażerów. Trudne początki kapitalizmu, autor (grafik) spotyka się z klientką:
"- Jestem brand managerem piegusków -...

Zbiór felietonów Marcina Wichy, dzięki któremu można się nieco przenieść w czasie.

Autor porusza tematy przemian ustrojowych i społecznych, jakie zaszły w Polsce od czasów jego, w zasadzie, nawet dzieciństwa i lat szkolnych. Tłem dla historii jest przede wszystkim design, projektowanie i wszystko to, co nas na codzień otacza, bo autor jest grafikiem.

Teksty pisane z dystansem i specyficznym humorem autora, który już znam i naprawdę lubię.

Było sporo o polskiej szkole plakatu, o estetyce, podejściu do wzornictwa i kolorach. Też co nieco o początkach brandingu w Polsce, identyfikacji wizualnej i „logosach”.

Zbiór felietonów Marcina Wichy, dzięki któremu można się nieco przenieść w czasie.

Autor porusza tematy przemian ustrojowych i społecznych, jakie zaszły w Polsce od czasów jego, w zasadzie, nawet dzieciństwa i lat szkolnych. Tłem dla historii jest przede wszystkim design, projektowanie i wszystko to, co nas na codzień otacza, bo autor jest grafikiem.

Teksty pisane z...

Bardzo dobra książka. Czuć jakościową literaturę. Jestem świeżo po lekturze "Futerału" i widać różnicę.

Bardzo dobra książka. Czuć jakościową literaturę. Jestem świeżo po lekturze "Futerału" i widać różnicę.

#sztucznymaraton z Edytą literatunek
W sumie rozczarowanie. Taki to był dla mnie popis autora, sztuka dla sztuki pisania. Nie uważam że ta pozycja poszerza wiedzę, perspektywę - bardziej to takie popisy Marcina Wichy
W audiobooku na spacer - może być

#sztucznymaraton z Edytą literatunek
W sumie rozczarowanie. Taki to był dla mnie popis autora, sztuka dla sztuki pisania. Nie uważam że ta pozycja poszerza wiedzę, perspektywę - bardziej to takie popisy Marcina Wichy
W audiobooku na spacer - może być

Kilka przemyśleń złapało moją ciekawość, ale było dla mnie lekko zbyt chaotycznie napisane, czasem zbyt oczywiste i niezbyt wartościowe próby zabawy językiem czy kontekstem wypowiedzi, usilne nawiązania do współczesności i podejście trochę, przepraszam za wyrażenie, boomerskie.

Kilka przemyśleń złapało moją ciekawość, ale było dla mnie lekko zbyt chaotycznie napisane, czasem zbyt oczywiste i niezbyt wartościowe próby zabawy językiem czy kontekstem wypowiedzi, usilne nawiązania do współczesności i podejście trochę, przepraszam za wyrażenie, boomerskie.

To jest ten rejestr wrażliwości i humoru jaki uwielbiam. O estetyce Polaków, o tacie, o różnych rzeczach - bo autor skacze po tematach. Ale wszystko z gracją, więc bardzo mi się podobało.

Ale wolę jednak słowo „wzornictwo”.

To jest ten rejestr wrażliwości i humoru jaki uwielbiam. O estetyce Polaków, o tacie, o różnych rzeczach - bo autor skacze po tematach. Ale wszystko z gracją, więc bardzo mi się podobało.

Ale wolę jednak słowo „wzornictwo”.