Nagi cel

Ciekawie zarysowana koncepcja "teatru światowego", matrixa, spiskowej teorii dziejów, zakutej w ramy przygodowego sci-fi.

Ciekawie zarysowana koncepcja "teatru światowego", matrixa, spiskowej teorii dziejów, zakutej w ramy przygodowego sci-fi.

To nie jest żadne rozczarowanie , wczesna wersja opisu technogii matrix , brawo, oczywiście Snerg jest zawsze niespójny i oniryczny vide Robot i jego środkowa? część , ogólnie takie pytania jak w Nagi Cel chyba każdy sobie zadaje, 6 gwiazdek.

To nie jest żadne rozczarowanie , wczesna wersja opisu technogii matrix , brawo, oczywiście Snerg jest zawsze niespójny i oniryczny vide Robot i jego środkowa? część , ogólnie takie pytania jak w Nagi Cel chyba każdy sobie zadaje, 6 gwiazdek.

Przede wszystkim, to 300% styl vintage! Co dla kogoś przyzwyczajonego do raczej współczesnych lektur, będzie lekkim szokiem. Który może zaowocować dramatycznym odłożeniem twórczości A.W. Snerga. Ale to i tak niezły ubaw, jak to zwykle u Snerga.
Już same nazwiska postaci, to jakiś żart.
Dosadna i niezachwiana powaga, postaci głównego bohatera, połączona z dziwacznymi, wręcz groteskowymi sytuacjami które nabierają cech komizmu - właśnie z powodu sztucznej powagi, sprawia, że całość kojarzy się absurdalnymi gagami w stylu Monthy Python'a.

A po przeczytaniu, wszystkich powieści Snerga, mam wrażenie, że jest to jakby jedno wspólne, dość karykaturalne uniwersum.

Twórczość A.W. Snerga to czysta groteska. A wszystkie jego powieści mają wspólną cechę - gł. bohater mimowolnie jest zawsze antybohaterem, zawsze jest w jakiejś dziwacznej, (nikomu niepotrzebnej) opozycji do otaczającego go świata.
Przez pryzmat jego postaci, uczestniczymy w wykreowanym przez autora w jego dziwnych, schizofrenicznych światach poszukując jakiegoś utopijnego celu.

Przede wszystkim, to 300% styl vintage! Co dla kogoś przyzwyczajonego do raczej współczesnych lektur, będzie lekkim szokiem. Który może zaowocować dramatycznym odłożeniem twórczości A.W. Snerga. Ale to i tak niezły ubaw, jak to zwykle u Snerga.
Już same nazwiska postaci, to jakiś żart.
Dosadna i niezachwiana powaga, postaci głównego bohatera, połączona z dziwacznymi,...

Nagi cel to powieść, której przydałby się porządny remake. Gdyby połatać akcję i wprowadzić do książki nieco więcej wyjaśnień, dzieło Snerga stałoby się międzynarodową klasyką science-fiction. Zawiera wyjątkowy pomysł i dostateczną dawkę metafizyki, by zadowolić nawet najbardziej twardogłowych miłośników gatunku. Szkoda, że dorobek autora jest tak mały – Adam Wiśniewski-Snerg nieco lepszy literacko zdobyłby serca ogromnej liczby czytelników.

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/adam-wisniewski-snerg-nagi-cel/

Nagi cel to powieść, której przydałby się porządny remake. Gdyby połatać akcję i wprowadzić do książki nieco więcej wyjaśnień, dzieło Snerga stałoby się międzynarodową klasyką science-fiction. Zawiera wyjątkowy pomysł i dostateczną dawkę metafizyki, by zadowolić nawet najbardziej twardogłowych miłośników gatunku. Szkoda, że dorobek autora jest tak mały – Adam...

Ta książka ma swoje momenty (zwłaszcza fragmenty, w których bohater widzi dwie nakładające się na siebie rzeczywistości działają na wyobraźnię) i ogólnie nie jest zła. Jednakże nie mogę się oprzeć wrażeniu, zwłaszcza biorąc pod uwagę nazwisko autora, że można było z niej wycisnąć znacznie więcej. Dlatego "Nagi cel" to ostatecznie jednak rozczarowanie.

Ta książka ma swoje momenty (zwłaszcza fragmenty, w których bohater widzi dwie nakładające się na siebie rzeczywistości działają na wyobraźnię) i ogólnie nie jest zła. Jednakże nie mogę się oprzeć wrażeniu, zwłaszcza biorąc pod uwagę nazwisko autora, że można było z niej wycisnąć znacznie więcej. Dlatego "Nagi cel" to ostatecznie jednak rozczarowanie.

Skusiłem się na tą książkę gdy przeczytałem, że autor był bardzo tajemniczą postacią. Niestety ta akurat cecha nie miała przełożenia na książkę. Książka dość chaotyczna i niespójna. Są w niektórych miejscach mocniejsze momenty i przez chwilę odczuwałem takie odrobinę kafkowskie klimaty. Cóż, to trochę za mało. Jestem książką rozczarowany. Autor czuł się niedoceniany i dlatego podobno popełnił samobójstwo. Trudno go docenić za takie "dzieło", ale zabijać się nie musiał.

Skusiłem się na tą książkę gdy przeczytałem, że autor był bardzo tajemniczą postacią. Niestety ta akurat cecha nie miała przełożenia na książkę. Książka dość chaotyczna i niespójna. Są w niektórych miejscach mocniejsze momenty i przez chwilę odczuwałem takie odrobinę kafkowskie klimaty. Cóż, to trochę za mało. Jestem książką rozczarowany. Autor czuł się niedoceniany i...

Książka nie pozostawiła większego wrażenia. To nie jest moja ulubiona literatura.

Książka nie pozostawiła większego wrażenia. To nie jest moja ulubiona literatura.

Albo ostatecznie straciłem do Snerga cierpliwość, albo "Nagi cel" jest jeszcze gorszy od poprzedzającego go "Według łotra". Znów pojawia się tu koncepcja wielowarstwowej rzeczywistości, znów mamy świat jako plan filmowy, tyle że tym razem sytuacja jest jasna: wszystko niemal, co spotyka bohatera, jest nierzeczywiste, istnieje wyłącznie na trójwymiarowym ekranie (to żaden spojler, wszystko to wyjaśnia się już po parunastu stronach). Tym trudniej zaangażować się w idiotyczną szpiegowską intrygę, wokół której osnuty jest główny wątek. Gdybyście spytali Hitchcocka, czy publiczność będzie odczuwać suspens, wiedząc, że tykająca bomba jest tylko iluzją, pewnie postukałby się w czoło. Snerg natomiast mimo to z uporem maniaka stara się zrobić z "Nagiego celu" powieść sensacyjną, chociaż ewidentnie brakuje mu do tego warsztatu i pomysłu. Zwrotami akcji na ostatnich dziesięciu stronach nie da się niestety zmazać złego wrażenia. Wątpliwe wątki filozoficzne - tyczące się natury materii i subiektywnego postrzegania rzeczywistości - wyprowadzone są jeszcze biedniej niż w "Według łotra", a ostatni gwóźdź do trumny stanowią liczne sceny prostackiego podrywu (jak na dzisiejsze standardy - zwyczajnego molestowania seksualnego),nieprzekonująco uzasadnione fabularną koniecznością; uważam je za nie dość, że seksistowskie, to jeszcze upiorne i wstrętne. Niestety, jak dotąd za jedyną udaną książkę Wiśniewskiego-Snerga mam wciąż jego gęsty od absurdu debiut, "Robota", ale ów sukces to ewidentnie fuks, wypadek przy pracy, a nie preludium błyskotliwej kariery.

Albo ostatecznie straciłem do Snerga cierpliwość, albo "Nagi cel" jest jeszcze gorszy od poprzedzającego go "Według łotra". Znów pojawia się tu koncepcja wielowarstwowej rzeczywistości, znów mamy świat jako plan filmowy, tyle że tym razem sytuacja jest jasna: wszystko niemal, co spotyka bohatera, jest nierzeczywiste, istnieje wyłącznie na trójwymiarowym ekranie (to żaden...

Jest sensacyjna fabuła, ciekawa wizja dalekiej przyszłości, a właściwie jej fragment ponieważ jest sprytnie umieszczona w dwudziestowiecznych realiach. Rozmyślania i rozmowy głównego bohatera nakłaniają do zastanowienia i pozostają nierozstrzygnięte dylematy pozwalające czytelnikowi na własne wnioski. Krótka ale treściwa, polecam.

Jest sensacyjna fabuła, ciekawa wizja dalekiej przyszłości, a właściwie jej fragment ponieważ jest sprytnie umieszczona w dwudziestowiecznych realiach. Rozmyślania i rozmowy głównego bohatera nakłaniają do zastanowienia i pozostają nierozstrzygnięte dylematy pozwalające czytelnikowi na własne wnioski. Krótka ale treściwa, polecam.

Świat bardzo oryginalny, ale fabuła... naiwna niczym romansidło.

Świat bardzo oryginalny, ale fabuła... naiwna niczym romansidło.