Oliver Twist

Każdy kojarzy chociaż w ogólnym zarysie postać Oliwiera Twista jako biednej sieroty na ulicach Londynu. W moim wypadku największy wpływ miała animowana francuska kreskówka z dzieciństwa, w której postacie ludzkie zostały zastąpione animowanymi psami.

Nie wiedziałem na ile oryginalna akcja podąża śladami głównego bohatera i rozwija jego postać, a na ile skupia się na postaciach drugo i trzecio planowych. Z mojej perspektywy w pewnym momenie akcja bardzo oddala się od głównego bohatera i staje się on jedynie tłem.

Książka godna polecenia i stała się inspiracją dla niejednej książki i filmu, w której odkrywane jest pochodzenie głównego bohatera.

Każdy kojarzy chociaż w ogólnym zarysie postać Oliwiera Twista jako biednej sieroty na ulicach Londynu. W moim wypadku największy wpływ miała animowana francuska kreskówka z dzieciństwa, w której postacie ludzkie zostały zastąpione animowanymi psami.

Nie wiedziałem na ile oryginalna akcja podąża śladami głównego bohatera i rozwija jego postać, a na ile skupia się na...

Kolejna ze stu klasyków BBC zaliczona. Całkiem dobra opowieść o zbrodni, karze i sprawiedliwości.

Kolejna ze stu klasyków BBC zaliczona. Całkiem dobra opowieść o zbrodni, karze i sprawiedliwości.

Od dawna nie czułem takiego dysonansu między opiniami innych użytkowników, a swoimi własnymi odczuciami. Jak dla mnie pierwsza połowa tej książki to jedno wielkie poniewieranie chłopca od samych jego narodzin. Do książki sprzed lat niemal już niepamiętanej siadałem z myślą "i znowu będą się znęcać nad tym biedakiem". Tak też właśnie było.

Nie śledzi się tych wydarzeń z satysfakcją, lecz jedynie z nadzieją pojawienia się jakiegoś przebłysku światła i nadziei. Te w końcu się pojawiają, wraz z ludźmi dobrej woli. Problem jest taki, że to wszystko wiąże się z wątkiem pochodzenia Olivera, co jeszcze nie byłoby nawet jakąś bolączką, gdyby ta cała intryga nie opierała się na zbiegach okoliczności, które nie są wytłumaczalne zwykłym rachunkiem prawdopodobieństwa. Oliver Twist w fabularnych "twistach" skrzyżuje swoje losy z przyjacielem i niedoszłym szwagrem swojego ojca, a także swoją ciotką. Jak dla mnie zdecydowanie za magicznie się to rozwiązuje takimi magicznymi przypadkami i to wcale nie jest budujące, bo wniosek może być tylko jeden: przeciętna sierota nie ma szans wyrwać się z tego ponurego świata.

Powieść jednak czyta się lekko i z zaangażowaniem. Czytelnik oczekuje sprawiedliwości, a jednocześnie z ciekawością śledzi losy przestępczej grupy z najbardziej nędznych ulic Londynu. Jest tu proporcja goryczy i słodyczy, która jest na tyle pokrzepiająca, że można przebrnąć przez nią z satysfakcją.

Od dawna nie czułem takiego dysonansu między opiniami innych użytkowników, a swoimi własnymi odczuciami. Jak dla mnie pierwsza połowa tej książki to jedno wielkie poniewieranie chłopca od samych jego narodzin. Do książki sprzed lat niemal już niepamiętanej siadałem z myślą "i znowu będą się znęcać nad tym biedakiem". Tak też właśnie było.

Nie śledzi się tych wydarzeń z...

Książka należy do najwybitniejszych i najpoczytniejszych z powieści Karola Dickensa. Wychowało się na niej wiele pokoleń czytelników na całym świecie. Pozycja wciąż warta polecenia.
Wielowątkowa i wielopostaciowa narracja urzeka zapewne swoją aktualnością, a klarowny język (czasem pewnie nieco staroświecki) i celne opisy postaci wciągają w tamten powieściowy, londyński świat.
Chwyta za serce trudne położenie głównego bohatera oraz przekorny los. Czytelnik liczy, że wszystko zakończy się happy endem...
Książkę (wstyd się przyznać dorosłemu facetowi) przeczytałem pierwszy raz, ale nie zawiodłem się. Myślę, że "czułe" ludzkie serce zawsze opowiada się po stronie słabszych i dobrych bohaterów. Oliwer Twist potrafi wzruszać...

Książka należy do najwybitniejszych i najpoczytniejszych z powieści Karola Dickensa. Wychowało się na niej wiele pokoleń czytelników na całym świecie. Pozycja wciąż warta polecenia.
Wielowątkowa i wielopostaciowa narracja urzeka zapewne swoją aktualnością, a klarowny język (czasem pewnie nieco staroświecki) i celne opisy postaci wciągają w tamten powieściowy, londyński...

Uwielbiam Dickensa, przeczytałem już kilka jego powieści, ale muszę uczciwie przyznać, że Oliver udał mu się średnio. Jest to bodaj druga jego powieść, więc apeluję do wszystkich, którym Oliver nie podszedł, aby dali szansę późniejszym powieściom Dickensa. Ja określiłbym Olivera jako "powieść szkic" dla późniejszego kunsztu pisarskiego autora.

Uwielbiam Dickensa, przeczytałem już kilka jego powieści, ale muszę uczciwie przyznać, że Oliver udał mu się średnio. Jest to bodaj druga jego powieść, więc apeluję do wszystkich, którym Oliver nie podszedł, aby dali szansę późniejszym powieściom Dickensa. Ja określiłbym Olivera jako "powieść szkic" dla późniejszego kunsztu pisarskiego autora.

Charles Dickens uważany jest za ojca literatury brytyjskiej. Aż sześć z jego powieści znalazło się na liście stu książek, które każdy powinien przeczytać według BBC. Powoli staram się wykreślać tytuły z tej listy. Dickensa znałam do tej pory tylko z Opowieści wigilijnej. Postanowiłam pozostać przy powieściach skierowanych do młodszych czytelników i mój wybór padł na historię słynnego chłopca, Olivera Twista.

Bardzo dobrze wspominam Opowieść wigilijną, do tej pory potrafię przywołać pewne szczegóły fabuły, które utknęły mi w pamięci. Oliver Twist niestety nie zostanie przeze mnie zapamiętany na długo. Uważam, że najmocniejszą stroną tej powieści jest nakreślenie tła społecznego, w którym dzieje się akcja. Dickensowi udało się przenieść mnie w czasie na ulice pełne osób, które w trudnych okolicznościach próbują poradzić sobie w życiu. Ta teleportacja nie pomogła mi jednak w śledzeniu fabuły. Akcja nabiera rumieńców dopiero bliżej rozwiązania. Rozwój wydarzeń przez większość książki raczej mnie męczył niż ekscytował. Brakowało mi tutaj interesującego głównego bohatera. Oliverowi przytrafiają się okrutne rzeczy, ale jest mało sprawczy. Wiele sytuacji opisanych jest z perspektywy innych postaci. Często taki zabieg mi nie przeszkadza. Mam nawet wrażenie, że Dickensowi właśnie o to przedstawienie pewnych grup społecznych chodziło. Jednak w tym przypadku rezultowało to tym, że nie przejęłam się losem niemal żadnego z bohaterów. No, może poza Nancy. Ten wątek wypada najciekawiej. Ta bohaterka jako jedna z nielicznych przechodzi jakąś zmianę i nie jest jednowymiarowa. Jej historia to jednak bardziej światełko w tunelu niż coś wywołującego większe emocje. Dodatkowo, w przedstawieniu postaci brakuje szarości – w większości przypadków są albo do szpiku kości źli albo anielsko dobrzy.

Dickens potrafił opisywać i to w zarysie historycznym tkwi moc tej powieści. Jego styl pomaga w wyobrażeniu sobie wszystkich opisanych sytuacji. Niestety, fabuła Olivera Twista zupełnie mnie nie porwała. Może z innymi jego powieściami będzie lepiej? Zobaczymy.

Charles Dickens uważany jest za ojca literatury brytyjskiej. Aż sześć z jego powieści znalazło się na liście stu książek, które każdy powinien przeczytać według BBC. Powoli staram się wykreślać tytuły z tej listy. Dickensa znałam do tej pory tylko z Opowieści wigilijnej. Postanowiłam pozostać przy powieściach skierowanych do młodszych czytelników i mój wybór padł na...

Wiadomo, Oliver; Twist to klasyka, ale książka jest za długa. Możnaby dużo treści pominąć, gdyż nie ma ona wpływu na ogół historii. Niekiedy trudno uwierzyć, jak kiedyś wyglądały czasy, aczkolwiek warto pamiętać w jaki sposób ewoluował świat.

Wiadomo, Oliver; Twist to klasyka, ale książka jest za długa. Możnaby dużo treści pominąć, gdyż nie ma ona wpływu na ogół historii. Niekiedy trudno uwierzyć, jak kiedyś wyglądały czasy, aczkolwiek warto pamiętać w jaki sposób ewoluował świat.

Ciekawie oddaje tamte czasy w Anglii. Jednakże koniec jak dla mnie iście zagmatwany.

Ciekawie oddaje tamte czasy w Anglii. Jednakże koniec jak dla mnie iście zagmatwany.

Tym, którzy lubią książki pisane językiem sprzed stu, dwustu lat, jak najbardziej polecam. Dla mnie osobiście nie jest to ani wada, ani zaleta, podobnie czułem się czytając Zbrodnie i karę. Niestety sama historia dużo słabsza niż u Dostojewskiego. Rozczarowało mnie trochę zakończenie, które zostało jak gdyby dopisane, a połowa akcji, które miały miejsce wcześniej mogłaby się w ogóle nie wydarzyć, bo nie miała wpływu na finał.

Tym, którzy lubią książki pisane językiem sprzed stu, dwustu lat, jak najbardziej polecam. Dla mnie osobiście nie jest to ani wada, ani zaleta, podobnie czułem się czytając Zbrodnie i karę. Niestety sama historia dużo słabsza niż u Dostojewskiego. Rozczarowało mnie trochę zakończenie, które zostało jak gdyby dopisane, a połowa akcji, które miały miejsce wcześniej mogłaby...

Nie strawiłam, niestety...

Nie strawiłam, niestety...