Modliszki

Wiele historii, różne spojrzenia i mistrzowskie pióro Joyce Carol Oates. Lektura godna polecenia

Wiele historii, różne spojrzenia i mistrzowskie pióro Joyce Carol Oates. Lektura godna polecenia

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

Długo szukałam dobrych opowiadań. Nareszcie znalazłam. Po każdym musiałam chwilę pomyśleć, kilka trzymało mnie w napięciu.
Mam nadzieję w niedługim czasi sięgnąć jeszcze po twórczość tej autorki.

Długo szukałam dobrych opowiadań. Nareszcie znalazłam. Po każdym musiałam chwilę pomyśleć, kilka trzymało mnie w napięciu.
Mam nadzieję w niedługim czasi sięgnąć jeszcze po twórczość tej autorki.

Ciężko tę książkę tak naprawdę ocenić, bo były opowiadania, które mnie naprawdę poruszyły i takie, przy których zastanawiałam się, czy autorka nie przerwała pracy w połowie.

Ciężko tę książkę tak naprawdę ocenić, bo były opowiadania, które mnie naprawdę poruszyły i takie, przy których zastanawiałam się, czy autorka nie przerwała pracy w połowie.

Uwielbiam JCO, ale akurat "Modliszki" nie zrobiły na mnie jakiegoś szczególnego wrażenia. Daję mocną piątkę.

Uwielbiam JCO, ale akurat "Modliszki" nie zrobiły na mnie jakiegoś szczególnego wrażenia. Daję mocną piątkę.

s. 21

- Garotą się dusi - wyjaśnił Pitman. - Składa się z dwóch elementów. Sznur albo szal owija się ofierze wokół gardła. Potem zaciskasz to kijem lub prętem. Więc nie trzeba dotykać gardła rękami.

s. 22

- Żeby udusić człowieka garotą, trzeba mieć czas. Trzeba to sobie zaplanować. Uduszenie garotą to morderstwo z premedytacją. Wybryk chorego umysłu, Lucretio. Co ty możesz o tym wiedzieć!

(...)

- Jeśli dławisz ofiarę garotą, możesz ją przydusić, aż zemdleje, a potem ocucić. Znowu przydusić, aż zemdleje, a potem ocucić. Wcale jej nie dotykasz. Ręce masz czyste. To okrutna metoda, ale skuteczna. W ten sposób Hiszpanie tracili skazańców. My tu w Stanach rzadko się w ten sposób wykańczamy.

s. 23

Tej nocy po raz pierwszy pomyślałam: "Jestem w garocie".

s. 39

Nie piję, żeby się upić. Tylko by złagodzić ostre kontury otaczającego mnie świata.

s. 89

Poranne zakupy bywają wyczerpujące. Od Madison Avenue do Piątej Alei, od małych, ekskluzywnych butików do Bergdorfa Goodmana, Saksa, Trump Tower. Pani G. z ogniem w oku szuka paska, który by idealnie pasował do jej drelichowych spodni od Garibaldiego, idealnej sukni na ślub najmłodszej siostrzenicy pana G. w Rye w Connecticut oraz butów, idealnie pasujących do nowej, czarnej jedwabnej sukni od Amalfi, którą zamierza włożyć na bal Przyjaciół Nowojorskiej Biblioteki Publicznej, skąd dochód przeznaczony zostanie na wsparcie tej pożytecznej placówki.

s. 91

Obwąchując ją, jakby była suką mającą cieczkę, choć ciągnie się za nią obłok L'heure bleue, prostaccy Latynosi szydzą, bezgłośnie wymawiając słowa "biała cipa" i śmiejąc się na wyprzódki. Mimo to pani G., podobnie jak jej towarzyszki, zostawia umiarkowane lub wręcz hojne napiwki. A ma inne wyjście?

s. 165

Kristine ma nadzieję, że nie będzie chciał się kochać... O ileż trudniejszy jest seks między długoletnimi małżonkami niż kochankami, którzy dopiero co po raz pierwszy poszli ze sobą do łóżka, myśli Kristine. Małżonków nic nie nagli, nie ma poczucia dramatyzmu, niebezpieczeństwa. Nie grozi im żadne ryzyko. Nie będzie niespodzianek.

s. 173-174

Czuję się tu dziwnie, gdyż nadal jestem młoda (umysłem),tylko ciało się zużyło, wiem skarbie, że przykro ci patrzeć na mnie, twoją matkę, która kiedyś była "piękna" i pyszniła się tym.
Teraz pysznię się tobą, skarbie. Mogę chwalić się moją córką doktorką przed tymi starszymi kobietami, z którymi się przyjaźnię.

s. 21

- Garotą się dusi - wyjaśnił Pitman. - Składa się z dwóch elementów. Sznur albo szal owija się ofierze wokół gardła. Potem zaciskasz to kijem lub prętem. Więc nie trzeba dotykać gardła rękami.

s. 22

- Żeby udusić człowieka garotą, trzeba mieć czas. Trzeba to sobie zaplanować. Uduszenie garotą to morderstwo z premedytacją. Wybryk chorego umysłu, Lucretio. Co ty...

Dramaty ludzkie (kobiece) w miniaturze, choć wcale nie umniejszone. Każdy tekst jest świetnie przemyślany. Joyce Carol Oates niezwykle wprawnie buduje napięcie i nie żałuje czytelnikowi mocnych wrażeń. Te historie są psychologiczne, trochę kryminalne, a nawet przesiąknięte klimatem grozy: zwykłej, codziennej i w większości przypadków wcale nie nadprzyrodzonej.

Dramaty ludzkie (kobiece) w miniaturze, choć wcale nie umniejszone. Każdy tekst jest świetnie przemyślany. Joyce Carol Oates niezwykle wprawnie buduje napięcie i nie żałuje czytelnikowi mocnych wrażeń. Te historie są psychologiczne, trochę kryminalne, a nawet przesiąknięte klimatem grozy: zwykłej, codziennej i w większości przypadków wcale nie nadprzyrodzonej.

Opowiadania na pewno nie każdemu przypadną do gustu. Ale jeśli już się w ten gust wpasują, niewątpliwie zachwycą, tak jak było w moim przypadku.

Teksty są, ogólnie rzecz biorąc, zdecydowanie niepokojące, a każdy z nich wyrazisty, realny, czasem realny do tego stopnia, że ciarki przechodzą po plecach. I równocześnie zachęcający, by czytać dalej, by spróbować "rozgryźć" każdą z bohaterek, by poczuć, że nie wiadomo dokładnie, jak się skończy jej historia, ale że skończy się jakąś tragedią.

Intrygują mnie, choć zapewne niektórych by odrzuciły, opowiadania, do których napisania potrzebne są niebanalne (odrobinę chore, ale w pozytywny sposób) pomysły. Takie, których akcja nie dzieje się jawnie gdzieś tutaj, zaraz przede mną, a być może w jakimś skrytym przed światem miejscu - w rzeczywistości lub tylko w czyjejś wyobraźni.
Być może istnieją także kobiety, które, choć różnią się od siebie pod wieloma względami, łączy jedno - niebezpieczna część ich osobowości. A może nawet każda z kobiet taką cząstkę w sobie ma, choć na ogół chowa ją, przed nikim nie ujawniając albo nawet sama nie wie o jej istnieniu.

Ten cały niepokój przypomina mi pieśń "Pani pana zabiła". Podobny podczas czytania obu utworów. Nie odpychający, a raczej ekscytujący.
Polecam więc "Modliszki" wszystkim, którzy w podobnych historiach znajdują właśnie coś ekscytującego.

Opowiadania na pewno nie każdemu przypadną do gustu. Ale jeśli już się w ten gust wpasują, niewątpliwie zachwycą, tak jak było w moim przypadku.

Teksty są, ogólnie rzecz biorąc, zdecydowanie niepokojące, a każdy z nich wyrazisty, realny, czasem realny do tego stopnia, że ciarki przechodzą po plecach. I równocześnie zachęcający, by czytać dalej, by spróbować "rozgryźć"...

Ksiazka barrrdddzoo ciezka..... raczej nie przeznaczona dla osob chcacych sie zrelakowac... jednak uwazam ze dobra. Historie napisane sa w bardzo specyficzny, ale przystepny sposob. Ci co dali slabe oceny i skomentowali jako "koszmar", nie dorosli poprostu do tego rodzaju lektury. Historie smutne, szokujace, wstrzasajace i dajace do myslenia czytelnikowi.

Ksiazka barrrdddzoo ciezka..... raczej nie przeznaczona dla osob chcacych sie zrelakowac... jednak uwazam ze dobra. Historie napisane sa w bardzo specyficzny, ale przystepny sposob. Ci co dali slabe oceny i skomentowali jako "koszmar", nie dorosli poprostu do tego rodzaju lektury. Historie smutne, szokujace, wstrzasajace i dajace do myslenia czytelnikowi.

Nie udało mi się przeczytać do końca a rzadko mi się to zdarza. Koszmarek.

Nie udało mi się przeczytać do końca a rzadko mi się to zdarza. Koszmarek.