Szepty zza grobu

Zawodzi, choć początek obiecujący. Nie ta siła, co w latach 80. i na początku 90.

Zawodzi, choć początek obiecujący. Nie ta siła, co w latach 80. i na początku 90.

Książka nie wciąga, choć tak się zapowiada. Jak dla mnie nie ma nic wspólnego z kryminalem. Ogólnie nie zachwyciła mnie a wręcz oceniam czas na jej przeczytanie jako stracony bo generalnie wieje nudą.

Książka nie wciąga, choć tak się zapowiada. Jak dla mnie nie ma nic wspólnego z kryminalem. Ogólnie nie zachwyciła mnie a wręcz oceniam czas na jej przeczytanie jako stracony bo generalnie wieje nudą.

Najnowsza powieść Makowieckiego sprawia wrażenie pisanej pospiesznie, jakby niedbale. Intryga też wydaje się być nieszczególnie skomplikowana - Rzecz dzieje się w środowisku łódzkiego światka artystycznego i okołoartystycznego. W mieszkaniu znanego malarza Janusza Magielinskiego zostaje odurzona pigułką gwałtu i zgwałcona przez czterech uczestników orgietki piękna, tajemnicza Aldona, Polka mieszkająca w USA. Aldona przybyła do kraju, aby spotkać się ze swoim kochankiem, z którym ma dorosłego syna. Syn mści się, mordując po kolei w wymyślny sposób sprawców, kogo garotą, kogo strzałem w czoło, kogo w zaaranżowanej katastrofie drogowej.

Niby nic specjalnego. A jednak przeczytałem ostatnią powieść nestora polskiej literatury (któż pamięta, że od debiutu Makowieckiego minęło ponad pół wieku (!) z zainteresowaniem. I oto dlaczego.

Po pierwsze, umiejętne połączenie powieści obyczajowej - z wyzłośliwianiem się nad tzw.artystami i stróżami prawa - z sensacyjną.

Po wtóre, i to najważniejsze, w "Szeptach zza grobu" Makowiecki wspaniale bawi się stylami, a jego naigrywanie się ze slangu młodzieżowego w wydaniu pięćdziesięciolatków, którzy tym samym sądzą, że się odmłodzą, jest wspaniałe.

Polecam tę książkę. Jeśli nie miłośnikom kryminału, bo, faktycznie, wielkich zagadek i dużej literatury tutaj nie znajdziemy, to parającym się pisaniem. Bo Makowiecki świetnie pokazuje, jak z niczego można zrobić zupełnie fajną powieść.

Najnowsza powieść Makowieckiego sprawia wrażenie pisanej pospiesznie, jakby niedbale. Intryga też wydaje się być nieszczególnie skomplikowana - Rzecz dzieje się w środowisku łódzkiego światka artystycznego i okołoartystycznego. W mieszkaniu znanego malarza Janusza Magielinskiego zostaje odurzona pigułką gwałtu i zgwałcona przez czterech uczestników orgietki piękna,...

Nie wciągnęła mnie tak bardzo jak najnowsza powieść. Mam wrażenie, jakby autor balansował nad przepaścią pomiędzy dwoma gatunkami; Niby to dramat i triller, ale niektóre fragmenty są tak do bólu obyczajowe, że postacie rozmywają sięi w gąszczu niepotrzebnych dialogów mających znikomy wpływ na całą historię. Jeśli ktoś lubi powieści obyczajowe z dodatkiem akcji, powinno się spodobać.

Nie wciągnęła mnie tak bardzo jak najnowsza powieść. Mam wrażenie, jakby autor balansował nad przepaścią pomiędzy dwoma gatunkami; Niby to dramat i triller, ale niektóre fragmenty są tak do bólu obyczajowe, że postacie rozmywają sięi w gąszczu niepotrzebnych dialogów mających znikomy wpływ na całą historię. Jeśli ktoś lubi powieści obyczajowe z dodatkiem akcji, powinno się...