Weiser Dawidek

Dla tych, których zniechęcają takie określenia jak "arcydzieło literatury" (wszak arcydzieło musi być bogate w treści, wielowymiarowe i wieloznaczne, a w formie kunsztowne): "Weiser Dawidek" to bardzo przyjemna opowieść o pewnych wakacjach w Gdańsku (z perspektywy dziecka) i o odkrywaniu tajemnicy (z perspektywy dorosłego). Nie trzeba mieć specjalnych kompetencji literaturoznawczo-interpretacyjnych, żeby docenić czas spędzony z książką. Miłego czytania.

Dla tych, których zniechęcają takie określenia jak "arcydzieło literatury" (wszak arcydzieło musi być bogate w treści, wielowymiarowe i wieloznaczne, a w formie kunsztowne): "Weiser Dawidek" to bardzo przyjemna opowieść o pewnych wakacjach w Gdańsku (z perspektywy dziecka) i o odkrywaniu tajemnicy (z perspektywy dorosłego). Nie trzeba mieć specjalnych kompetencji...

Czy Weiser naprawdę istniał? Książka Huellego jest symbolem utraty magicznej beztroski, której tajemnica rozpłynęła się. Nuta nieznanego powinna czasami za dzieciaka pozostać niema, wtedy całe życie będziemy próbowali ją usłyszeć, tak jak narrator powieści Weisera. Ile razy wydawało nam się, będąc młodym, że drapieżne zwierzę w zoo próbuje nawiązać z nami więź i czujemy coś do siebie; głośne wybuchy były czymś nieprzyjemnym, a fascynującym zarazem, niczym błyskawice z ciemnych chmur i wreszcie łamanie praw grawitacji, że chcielibyśmy z balkonu niżej pofrunąć gdzieś wysoko na dach. Weiser istniał, ale w innym wymiarze, którego wartość odmierza nie linijka, czy waga, a sentyment. Niespokojna dorosłość zakryła magiczne dzieciństwo. Huelle jest utalentowany. Świadczy o tym wartko poprowadzona narracja Weisera Dawidka, dbałość o detale, staranne ułożenie akcji utworu i w końcu symbolikę. Dzieciństwo uległo mitologizacji. Tak wyglądają fatamorgany naszych straconych niewyjaśnionych światów. Serdecznie polecam ten opus magnum Gdańska.

Czy Weiser naprawdę istniał? Książka Huellego jest symbolem utraty magicznej beztroski, której tajemnica rozpłynęła się. Nuta nieznanego powinna czasami za dzieciaka pozostać niema, wtedy całe życie będziemy próbowali ją usłyszeć, tak jak narrator powieści Weisera. Ile razy wydawało nam się, będąc młodym, że drapieżne zwierzę w zoo próbuje nawiązać z nami więź i czujemy coś...

Nudne, w połowie zacząłem kartkować

Nudne, w połowie zacząłem kartkować

Książka jest polską wersją powieści Grassa pt. "Kot i mysz". I tu i tam bohaterem jest młody "herszt", i tu i tam znika, najprawdopodobniej ginąc, ale nie ma co do tego stuprocentowej pewności. Książka Huellego jest sprawnie napisana, ale nie jest oryginalna (Grass !),ani specjalnie głęboka. Jedyne co w niej dla mnie cenne to oddanie klimatu powojennego Gdańska widzianego oczami nastolatka.

Książka jest polską wersją powieści Grassa pt. "Kot i mysz". I tu i tam bohaterem jest młody "herszt", i tu i tam znika, najprawdopodobniej ginąc, ale nie ma co do tego stuprocentowej pewności. Książka Huellego jest sprawnie napisana, ale nie jest oryginalna (Grass !),ani specjalnie głęboka. Jedyne co w niej dla mnie cenne to oddanie klimatu powojennego Gdańska widzianego...

Zapowiadało się naprawdę ciekawie. Jednak po ok. 1/3 lektury królowało już tylko znużenie ciągłymi powtórzeniami i nadzwyczajnymi umiejętnościami tytułowego chłopca. Bardzo lubię w literaturze świat widziany oczami dziecka, dziecięca wyobraźnia, przyjaźnie, to wszystko może być magiczne, ale tutaj tego nie doświadczyłam. Koniec końców do niczego to wszystko nie zmierzało.

Zapowiadało się naprawdę ciekawie. Jednak po ok. 1/3 lektury królowało już tylko znużenie ciągłymi powtórzeniami i nadzwyczajnymi umiejętnościami tytułowego chłopca. Bardzo lubię w literaturze świat widziany oczami dziecka, dziecięca wyobraźnia, przyjaźnie, to wszystko może być magiczne, ale tutaj tego nie doświadczyłam. Koniec końców do niczego to wszystko nie zmierzało.

Czy Dawidek był, czy to była wizja chłopca, którego cechy chciałoby mieć wielu jego rówieśników ( lawitacja, hipnoza)? Tajemniczy Dawidek i tajemnicze zakątki Gdańska, które pewnie już nie istnieją ( Gdańsk większość zna tylko z okolic Starego Miasta ). Czy szukał ktoś tych zakątków ? Możliwe , że osoby mieszkające w Gdańsku próbują to robić, chociaż nie wiem czy coś „odkryją”. Stary Gdańsk pozostał w pamięci ludzi , którzy tam żyli ( tak pewnie jak autor powieści , który szuka nie Dawidka, ale „czarów dawnych wspomnień” : butelka z oranżadą, tajemnice ruin cegielni). Książkę trzeba czytać bardzo uważnie, bo oprócz wierzchniej warstwy, tej bezpośredniej ( profanum),jest jeszcze duchowe wnętrze ( sacrum ),np. odwołanie biblijne do cudu w Kanie Galilejskiej i zamiany wody w wino – czerwona oranżada ?. Książkę dobrze się czyta, ale muszę przyznać ,że dałem się nabrać autorowi i cały czas byłem w pogoni : wyjaśnić tajemnicę Dawidka !!!, a nie o to przecież chodziło.

Czy Dawidek był, czy to była wizja chłopca, którego cechy chciałoby mieć wielu jego rówieśników ( lawitacja, hipnoza)? Tajemniczy Dawidek i tajemnicze zakątki Gdańska, które pewnie już nie istnieją ( Gdańsk większość zna tylko z okolic Starego Miasta ). Czy szukał ktoś tych zakątków ? Możliwe , że osoby mieszkające w Gdańsku próbują to robić, chociaż nie wiem czy coś ...

Książka, która zmusza nas do zaakceptowania, że czasem po prostu nie można czegoś wyjaśnić i trzeba umieć to zaakceptować. Mimo, że to uczucie jest jak drzazga pod paznokciem.

Książka, która zmusza nas do zaakceptowania, że czasem po prostu nie można czegoś wyjaśnić i trzeba umieć to zaakceptować. Mimo, że to uczucie jest jak drzazga pod paznokciem.

Książka,, ...okrzyknięta przez krytykę arcydziełem, jedna z najwybitniejszych powieści ostatnich dekad...'' ???? To opis z okładki książki Pawła Huelle ,,Weiser Dawidek ''. Jeśli chodzi o mnie, niewiele mam do powiedzenia o tej powieści, w ogóle mi się nie spodobała, nie rozumiem zachwytu krytyków, książka dosyć nudna, o przeciętnej fabule i zakończeniu, które niczego nie wyjaśnia. Zastanawiam się jaki cel przyświecał powstaniu tej książki? Może ja jej nie rozumiem?, niestety nie polecam.

Książka,, ...okrzyknięta przez krytykę arcydziełem, jedna z najwybitniejszych powieści ostatnich dekad...'' ???? To opis z okładki książki Pawła Huelle ,,Weiser Dawidek ''. Jeśli chodzi o mnie, niewiele mam do powiedzenia o tej powieści, w ogóle mi się nie spodobała, nie rozumiem zachwytu krytyków, książka dosyć nudna, o przeciętnej fabule i zakończeniu, które niczego nie...

Sięgnęłam po tę książkę, gdy dowiedziałam się o śmierci autora (jakoś wcześniej się nie składało). Świeżo po lekturze jestem zawstydzona, że nie znałam wcześniej tej, bodaj najbardziej znanej, powieści Pawła Huelle. To absolutny majstersztyk. Pełna niedopowiedzeń opowieść o szkolnych latach piątki przyjaciół, lata PRL-u, siermiężne. Zagadkowa postać tytułowego bohatera, dziecięcego geniusza. Następna intrygująca postać Żółtoskrzydłego, chorego psychicznie, a może nawiedzonego proroka. Dialogi przeprowadzane są nie tylko na planie realnym. Ciekawy motyw powieści właśnie napisanej, właśnie czytanej przez czytelnika i właśnie cenzurowanej przez Piotra. Piękne poetyckie zakończenie, pozostawiające czytelnika w pustce niedopowiedzenia.

Sięgnęłam po tę książkę, gdy dowiedziałam się o śmierci autora (jakoś wcześniej się nie składało). Świeżo po lekturze jestem zawstydzona, że nie znałam wcześniej tej, bodaj najbardziej znanej, powieści Pawła Huelle. To absolutny majstersztyk. Pełna niedopowiedzeń opowieść o szkolnych latach piątki przyjaciół, lata PRL-u, siermiężne. Zagadkowa postać tytułowego bohatera,...

Powrót po wielu latach z wiadomych powodów - świetna literatura, wciąż robi wrażenie. Bardzo pokoleniowa książka o Tajemnicy, która napędza nas do działania, choć szans na jej rozwiązanie brak.

Powrót po wielu latach z wiadomych powodów - świetna literatura, wciąż robi wrażenie. Bardzo pokoleniowa książka o Tajemnicy, która napędza nas do działania, choć szans na jej rozwiązanie brak.