Miasto z mgły

❝Cmentarz Zapomnianych Książek jest dla mnie metaforą tożsamości, pamięci, idei, a nie tylko literatury. Jesteśmy tym, co pamiętamy. I im mniej pamiętamy, tym mniejsi jesteśmy.❞

W tym roku już po raz trzeci sięgnęłam po książkę autorstwa jednego z moich ulubionych pisarzy Carlosa Ruiza Zafona. Tym razem padło na zbiór jedenastu opowiadań „Miasto z mgły”, które są ostatnim pożegnaniem autora z czytelnikami.
Zafón po raz kolejny zabiera nas do otoczonej aurą tajemniczości, spowitej mgłą, melancholijnej Barcelony.
Niektóre z opowiadań wprost nawiązują do cyklu o Cmentarzu Zapomnianych Książek, dlatego myślę, że dobrze wcześniej znać tę serię, ale oczywiście nie jest to konieczne.
Oprócz znanych już postaci z cyklu pojawiają się też takie, które miały duży wpływ na twórczość i życie samego autora, takie jak Miguel de Cervantes oraz Antonio Gaudí.

❝Prawdziwa architektura utkana jest z mgły i światła. Jeśli chce się pan uczyć, musi pan studiować naturę.❞

„Miasto z mgły” to bardzo klimatyczne opowiadania, pełne refleksji, zadumy i plastycznych opisów, w których odnajdziemy wszystkie, najważniejsze cechy charakterystyczne dla stylu Zafona.
Mnie najbardziej urzekły opowiadania „Panienka z Barcelony” i „Gaudí na Manhattanie”.

Moim jedynym zarzutem pod adresem książki jest to, że jest zbyt krótka i za szybko się skończyła, przez co po jej lekturze czułam pewien niedosyt.

❝Bywa, że pisarz musi spalić tysiąc stron, zanim napisze jedną, pod którą przystoi mu się podpisać.❞

❝Cmentarz Zapomnianych Książek jest dla mnie metaforą tożsamości, pamięci, idei, a nie tylko literatury. Jesteśmy tym, co pamiętamy. I im mniej pamiętamy, tym mniejsi jesteśmy.❞

W tym roku już po raz trzeci sięgnęłam po książkę autorstwa jednego z moich ulubionych pisarzy Carlosa Ruiza Zafona. Tym razem padło na zbiór jedenastu opowiadań „Miasto z mgły”, które są ostatnim...

Długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, ponieważ to jest ostatnie dzieło Zafona. Ja zawsze będę jego fanką, więc nie mogłam inaczej jej ocenić. Niektóre opowiadania są świetnie, inne są dobre, ale na pewno warto sięgnąć po tę lekturę.

Jeszcze do niej wrócę.

Długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, ponieważ to jest ostatnie dzieło Zafona. Ja zawsze będę jego fanką, więc nie mogłam inaczej jej ocenić. Niektóre opowiadania są świetnie, inne są dobre, ale na pewno warto sięgnąć po tę lekturę.

Jeszcze do niej wrócę.

Ostatnie z dzieł C.R. Zafona, które przeczytałam. Zamówiony jeszcze przedpremierowo zbiór opowiadań czekał na mnie ponad 3 lata. Bałam się sięgnąć po te opowiadania, bo miałam świadomość, że gdy je przeczytam nie zostanie już nic do przeczytania. Doskonałe w swojej formie i języku, choć tak krótkie to - podobnie jak wszystkie powieści autora - niemal od pierwszego zdania przenoszące czytelnika w mgliste zaułki Barcelony. Po prostu uczta dla duszy!
Polecam wszystkie ksiązki autora i niesutannie zazdroszczę tym, którzy mają przed sobą ich lekturę, szczególnie "Cienia wiatru".
Jestem pewna, że nikt tak pięknie nie opisywał i już nie opisze Barcelony, unieśmiertelniając ją i swoje imię jednocześnie. Już zawsze to katalońskie miasto będziemy zwiedzać śladami bohaterów jego książek.

Ostatnie z dzieł C.R. Zafona, które przeczytałam. Zamówiony jeszcze przedpremierowo zbiór opowiadań czekał na mnie ponad 3 lata. Bałam się sięgnąć po te opowiadania, bo miałam świadomość, że gdy je przeczytam nie zostanie już nic do przeczytania. Doskonałe w swojej formie i języku, choć tak krótkie to - podobnie jak wszystkie powieści autora - niemal od pierwszego zdania...

Dawno nie czytałam opowiadań, ale obok Zafona nie mogłam przejść obojętnie. Czytałam Cmentarz Zapomnianych Książek, dlatego bardzo miło było wrócić do tego wspaniałego autora. Opowiadania mają niepowtarzalny klimat, historia każda inna. Ogromny smutek, że już nie będzie więcej książek..

Dawno nie czytałam opowiadań, ale obok Zafona nie mogłam przejść obojętnie. Czytałam Cmentarz Zapomnianych Książek, dlatego bardzo miło było wrócić do tego wspaniałego autora. Opowiadania mają niepowtarzalny klimat, historia każda inna. Ogromny smutek, że już nie będzie więcej książek..

Świetna i wciągająca książka.
Polecam.

Świetna i wciągająca książka.
Polecam.

Świetna książka uzupełniająca co nieco uniwersum stworzone przez Zafona, jednego z najlepszych moim skromnym zdaniem pisarzy ostatnich czasów.

Świetna książka uzupełniająca co nieco uniwersum stworzone przez Zafona, jednego z najlepszych moim skromnym zdaniem pisarzy ostatnich czasów.

Zbiór opowiadań kończących trylogię Cmentarza Zapomnianych książek . Jestem wielką fanką twórczości autora ,aż żal, że nie napisze już więcej ani jednej książki.
Polecam wszystkim zagłębić się we wszystkie książki autora. Mistrz .

Zbiór opowiadań kończących trylogię Cmentarza Zapomnianych książek . Jestem wielką fanką twórczości autora ,aż żal, że nie napisze już więcej ani jednej książki.
Polecam wszystkim zagłębić się we wszystkie książki autora. Mistrz .

Niby to juz nie to samo co standarodwy cykl Carlosa Ruiza Zafona niemniej jednak pozostał styl pisania, kilka ciekawych opowiadań i atmosfera Barcelony nie do podrobienia

Niby to juz nie to samo co standarodwy cykl Carlosa Ruiza Zafona niemniej jednak pozostał styl pisania, kilka ciekawych opowiadań i atmosfera Barcelony nie do podrobienia

Kiedy tylko usłyszałam o "Cieniu Wiatru" stwierdziłam, że będzie to jedna z moich ukochanych książęk - piękny język, nieco "wiktoriański, mroczny klimat", a do tego wątek kryminalny. I owszem "Cień..." mi się podobał, ale... tylko tyle. Owszem wspaniały język i klimat, ale trochę fabuła była moim zdaniem za słaba - wątek kryminalny był przewidywalny, przez co domyśliłam się zakończenia, co zepsuło mój odbiór.
Ostatnio praktycznie musiałam odbyć niespodziewaną podróż pociągiem, nie wzięłam ze sobą żadnej książki, więc weszłam do kiosku na dworcu, a tam "Miasto z mgły". Z racji, że mimo wszystko dobrych wspomnień z Zafonem (czytałam też kiedyś jakąś jego młodzieżową pozycję) zakupiłam.
Moje odczucia są bardzo podobne, jak w przypadku Cieniu Wiatru, tylko, że jeszcze mocniejsze. Co z tego, że mamy wspaniały język i cudowny klimat, jak w większości z tych opowiadań szwankuje fabuła. Albo są o niczym ("Blanca i pożegnanie"),albo są absurdalne (Róża ognia),albo brak w nich rozwinięcia (Bezimienna),albo są nudne (niemiłosiernie dłużące się opowiadanie o Cervantesie)... Z całego zbioru tak naprawdę spodobało mi się głównie jedno - "Teatr Cieni" - z tego to uważam, że świetny film by powstał! Wyjątkowo udane opowiadanie.
Wydaje mi się, że nie jestem fanką takich przypadkowych zbiorów opowiadań, zebranych z różnego rodzaju publikacji i niepublikacji autora. To samo miałam w wypadku Drażliwych Tematów Neila Gaimana, którego powieści fabularne uwielbiam. "Miasto z Mgły" prezentuje przez to bardzo nierówny poziom. To spotkanie z Zafonem uważam za nieszczególnie udane.

Kiedy tylko usłyszałam o "Cieniu Wiatru" stwierdziłam, że będzie to jedna z moich ukochanych książęk - piękny język, nieco "wiktoriański, mroczny klimat", a do tego wątek kryminalny. I owszem "Cień..." mi się podobał, ale... tylko tyle. Owszem wspaniały język i klimat, ale trochę fabuła była moim zdaniem za słaba - wątek kryminalny był przewidywalny, przez co domyśliłam się...

Zbiór krótkich opowiadań w stylu Zafona. Część opowiadań nawiązuje do zaginionego pamiętnika Davida Martina. Dowiadujemy się nieco więcej na temat dzieciństwa Davida ale nie tylko. W książce czytamy opowieści w klimacie magii, miłości, morderstwa. Najbardziej podobało mi się opowiadanie o życiu płatnego mordercy. Ale uważam, że to nie jest to co seria CMENTARZA ZAPOMNIANYCH KSIĄŻEK. To tylko słaba namiastka bez rozwinięcia i wciągania w historię. Średnio polecam.

Zbiór krótkich opowiadań w stylu Zafona. Część opowiadań nawiązuje do zaginionego pamiętnika Davida Martina. Dowiadujemy się nieco więcej na temat dzieciństwa Davida ale nie tylko. W książce czytamy opowieści w klimacie magii, miłości, morderstwa. Najbardziej podobało mi się opowiadanie o życiu płatnego mordercy. Ale uważam, że to nie jest to co seria CMENTARZA ZAPOMNIANYCH...