Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów

Niestety, książka mi nie podeszła. Gdyby nie audiobook porzuciłabym ją gdzieś w połowie. Na początku byłam zaintrygowana pełnym tajemnic domem, jednak potem cała akcja zwyczajnie mnie nużyła. Nie przemawia też do mnie morderca, motyw i wiele wydarzeń pomiędzy, związanymi z szantażami.
Zmęczyłam się kluczeniem członków rodziny i ukrywaniem licznych tajemnic. Irytowało mnie, gdy kolejny raz manipulowali detektywem, opowiadali kłamstwa i zrzucali podejrzenia na innych. Teoretycznie, powinnam to polubić i wchłonąć natychmiast atmosferę zepsutego klanu, ale nie potrafiłam.
Po prostu nie moja książka i tyle.
Zdziwiłam się również, ponieważ na początku książki pada zdanie, że rodzina niestety nie dorobiła się tytułu szlacheckiego. Wszystko super, tylko z całego szeregu nazwisk autor wybrał sobie Potockich, co mi się strasznie gryzło.

Niestety, książka mi nie podeszła. Gdyby nie audiobook porzuciłabym ją gdzieś w połowie. Na początku byłam zaintrygowana pełnym tajemnic domem, jednak potem cała akcja zwyczajnie mnie nużyła. Nie przemawia też do mnie morderca, motyw i wiele wydarzeń pomiędzy, związanymi z szantażami.
Zmęczyłam się kluczeniem członków rodziny i ukrywaniem licznych tajemnic. Irytowało mnie,...

Można przeczytać, ale bez zachwytu, w prze iwienstwie do Czterdziestu dysz czy trylogi z Agatą Stec. Czytało się szybko, ale niedługo zapomnę o czym była ksiazka. Motyw lustra nie podobał mi się, chyba nie dokonca zrozumiałam zamysł autora. Poza tym zachowania Potockich były dla mnie irracjonalne.

Można przeczytać, ale bez zachwytu, w prze iwienstwie do Czterdziestu dysz czy trylogi z Agatą Stec. Czytało się szybko, ale niedługo zapomnę o czym była ksiazka. Motyw lustra nie podobał mi się, chyba nie dokonca zrozumiałam zamysł autora. Poza tym zachowania Potockich były dla mnie irracjonalne.

Zagmatwana, pokrętna, trochę nieoczywista, czasem nudna, potem wciągająca, potem znowu nudna. Pomimo wszystko przeczytałam.

Zagmatwana, pokrętna, trochę nieoczywista, czasem nudna, potem wciągająca, potem znowu nudna. Pomimo wszystko przeczytałam.

1,5⭐️
Żebym oceniła książkę na 1 to musi zdarzyć się cud nad cudami i się zdarzył.
Moje pierwsze spotkanie z autorem uznaję za nieudane.
Książki n i e p o l e c a m fanom kryminału, bo to stanowczo nie ten gatunek a co robi w tym gatunku to nie wiem. Nie sugerowałam się niskimi ocenami i chciałam ją przeczytać, ale teraz je rozumiem. Jako czytelniczka, miłośniczka kryminałów rozkładam nad nią ręce….

1,5⭐️
Żebym oceniła książkę na 1 to musi zdarzyć się cud nad cudami i się zdarzył.
Moje pierwsze spotkanie z autorem uznaję za nieudane.
Książki n i e p o l e c a m fanom kryminału, bo to stanowczo nie ten gatunek a co robi w tym gatunku to nie wiem. Nie sugerowałam się niskimi ocenami i chciałam ją przeczytać, ale teraz je rozumiem. Jako czytelniczka, miłośniczka...

Jeżeli ktoś chce wiedzieć, dlaczego tak niska ocena- niech sobie przeczyta recenzję @Rudolfiny. Zgadzam się z nią w 90%. Co gorsza ja też tę recenzję czytałam i obiecałam w komentarzu nie tykać Piotra Borlika, bo ostrzeżenia @Rudolfiny zwykle są w punkt. Niestety, było to prawie 2 lata temu i po prostu o tym zapomniałam. Na portalach czytelniczych powinna być półka „nie czytać!”. Książka uwierała mnie od pierwszych stron, te XIX- wieczne zwyczaje, bak odniesień do polskiej rzeczywistości i historii w książce dziejącej się współcześnie w naszym kraju! Wymęczyłam ją do końca, aby dowiedzieć się, jak autor wytłumaczy te głupoty. A on skwitował posiadanie fabryki i pałacu przez jedną rodzinę od 300 lat w Polsce (!) jednym zdaniem: kiedyś produkowano w niej broń i dlatego nie ruszyli jej Niemcy ani Ruscy. Naprawdę? To autor nie słyszał o nacjonalizacji w powojennej PRL? Nie było możliwości, aby jakakolwiek większa firma lub majątek ziemski pozostał w prywatnych rękach, zwłaszcza fabryka zbrojeniowa. Pomińmy głupoty w postaci zjaw pojawiających się bohaterowi w lustrze, które niby mają mu pomóc w prowadzeniu śledztwa, ale jakoś nie pomagają i akcja wlecze się jak flaki z olejem. Przejdźmy do samego bohatera, który jest nudny, świętoszkowaty i moralizatorski, choć sam ma swoje za uszami. Drewniany. Dla potwierdzenia tych słów pozwolę sobie dodać cytat: „Rozwód? Miałaś romans ze starszym, żonatym mężczyzną?....Samolubna, złośliwa kokietka…trudno było czuć do niej sympatię”. No istny Pan Samochodzik! Nie będę się dłużej znęcać, ale mam nadzieję, że męka przy czytaniu tego „thrillera” sprawi, ze zapamiętam, aby nie tykać „dzieł” Piotra Borlika.

Jeżeli ktoś chce wiedzieć, dlaczego tak niska ocena- niech sobie przeczyta recenzję @Rudolfiny. Zgadzam się z nią w 90%. Co gorsza ja też tę recenzję czytałam i obiecałam w komentarzu nie tykać Piotra Borlika, bo ostrzeżenia @Rudolfiny zwykle są w punkt. Niestety, było to prawie 2 lata temu i po prostu o tym zapomniałam. Na portalach czytelniczych powinna być półka „nie...

Lubię twórczość Pana Borlika, ale "Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" to najgorsza pozycja z jego dorobku literackiego, moim zdaniem oczywiście. Dlaczego? Mnogość bohaterów, mało "wyszukana" zbrodnia i nuda, nuda, nuda....Męczyłam się 2 tygodnie z nadzieją, że może finał mnie zaskoczy ... Niestety nie.... Ale mimo to, siegnę po kolejną książkę Pana Piotra. Mam tylko nadzieję, że nie będzie już kolejnych przygód detyktywa Czarnego.

Lubię twórczość Pana Borlika, ale "Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" to najgorsza pozycja z jego dorobku literackiego, moim zdaniem oczywiście. Dlaczego? Mnogość bohaterów, mało "wyszukana" zbrodnia i nuda, nuda, nuda....Męczyłam się 2 tygodnie z nadzieją, że może finał mnie zaskoczy ... Niestety nie.... Ale mimo to, siegnę po kolejną książkę Pana Piotra. Mam tylko nadzieję,...

Idealna książka dla wszystkich miłośników filmu "Na noże". Bardzo podobny klimat

Idealna książka dla wszystkich miłośników filmu "Na noże". Bardzo podobny klimat

Intryga goni intrygę, kłamstw mamy tu bez liku a do tego jeszcze ta klątwa w którą wierzą tylko ci niewtajemniczeni. Ciężko się było z początku połapać w tych rodzinnych koligacjach ale w miarę czytania wszystko się wyklarowało. Dobra odskocznia od krwawych kryminałów czytelnik nie będzie się nudził tyle się w książce dzieje.

Intryga goni intrygę, kłamstw mamy tu bez liku a do tego jeszcze ta klątwa w którą wierzą tylko ci niewtajemniczeni. Ciężko się było z początku połapać w tych rodzinnych koligacjach ale w miarę czytania wszystko się wyklarowało. Dobra odskocznia od krwawych kryminałów czytelnik nie będzie się nudził tyle się w książce dzieje.

Tytułowe wzgórza,które nie pozwalają rosnąć innym drzewom prócz dębów. Tajemnicza rodzina z dziwnymi tezami i przesądami, zasadami. Tu najstarsi synowie płodzą męskich potomków,zawsze trzech. Tajemnicze morderstwo o którym nie chce mówić nikt. Prywatny detektyw dostaje zlecenie wyjaśnienia zbrodni,do której doszło w rezydencji Potockich. Po rozmowie z mieszkańcami dochodzi do wniosku,że nikomu nie zależy na rozwikłaniu zagadki kto zabił i że tak naprawdę każdy z nich mógłby mieć motyw.

Bardzo dziwna rodzina,ich styl bycia i zachowania no i sama książka duszna i dziwna. Wszystko dzieje się niczym u Agaty Christie co niekoniecznie przypada mi do gustu. Czytałam parę książek autora i miałam ogromne oczekiwania przy kolejnych pozycjach. Ta nie przypadła mi do gustu z racji tego,że to samo suche dochodzenie biorąc pod uwagę fabułę. Wszystko dzieje się w rezydencji i krok po kroku prowadzimy śledztwo z detektywem. Nie zaskakuje,ale tez nie nuży,bo rodzina Potockich jest bardzo ciekawa w swoim dziwacznym świecie i swoimi dziwnymi zasadami.
Było dziwnie,było mrocznie i było okej. Oceniam jako dobrą 6/10.

Tytułowe wzgórza,które nie pozwalają rosnąć innym drzewom prócz dębów. Tajemnicza rodzina z dziwnymi tezami i przesądami, zasadami. Tu najstarsi synowie płodzą męskich potomków,zawsze trzech. Tajemnicze morderstwo o którym nie chce mówić nikt. Prywatny detektyw dostaje zlecenie wyjaśnienia zbrodni,do której doszło w rezydencji Potockich. Po rozmowie z mieszkańcami dochodzi...

Jak połączyć dobry kryminał, świetne pióro, doskonałego głównego bohatera, tajemnicę i nieoczywistości? Napisać „Tajemnicę Wzgórza Trzech Dębów”. To jedna z tych książek, które chcesz czytać tak długo jak się tylko da i niechętnie patrzysz na codzienne zmniejszanie się ilości stron. Co zachwyca? Retro kryminał w czasach współczesnych. Czytasz i wchodzisz w lata 20-te/30-te a tu nagle zaskakuje Cię informacja o iphonie, bo zwyczajnie zapominasz, że to książka osadzona w czasach obecnych. Bohater - Hubert Czarny, to świetne połączenie znanych nam detektywów stworzonych przez Christie lub Conan Doyle’a. Inteligenty, błyskotliwy, bardzo wytrwały i niekonwencjonalny. Jego nie da się nie lubić i nie kibicować. W powieści mamy bardzo ciekawy wątek obyczajowy, który jednak nie przyćmiewa kryminalnej łamigłówki. Nie ma tu zbędnej akcji, ogromu krwi, natomiast jest analiza każdego podejrzanego i dzięki temu sami możemy próbować odgadnąć, kto popełnił zbrodnię. Mogę śmiało powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek, które do tej pory przeczytałam w tym roku. Bardzo polecam.

Hubert Czarny - detektyw, kiedyś policjant - zostaje zaproszony do posiadłości rodziny Potockich, by rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci jednego z wnuków gospodarza - Marka. Nie jest to prosta sprawa, ponieważ domownicy ani pracownicy nie chcą z nim współpracować.

Jak połączyć dobry kryminał, świetne pióro, doskonałego głównego bohatera, tajemnicę i nieoczywistości? Napisać „Tajemnicę Wzgórza Trzech Dębów”. To jedna z tych książek, które chcesz czytać tak długo jak się tylko da i niechętnie patrzysz na codzienne zmniejszanie się ilości stron. Co zachwyca? Retro kryminał w czasach współczesnych. Czytasz i wchodzisz w lata 20-te/30-te...