Wąż i tęcza. Voodoo, zombie i tajne stowarzyszenia na Haiti

Książka tak bardzo mi się nużyła, że przy końcu postanowiłam ją porzucić.. Wg mnie była to reporterska powieść, a nie reportaż.

Książka tak bardzo mi się nużyła, że przy końcu postanowiłam ją porzucić.. Wg mnie była to reporterska powieść, a nie reportaż.

Temat bardzo ciekawy, ale potencjał nie został dobrze wykorzystany. Książka zaczyna się dobrze, ale później tempo narracji bardzo siada. Interesujące są fragmenty o historii Haiti i jej mieszkańców, ale służą bardziej jako wstawki oderwane od głównego tematu. W trakcie czytania zresztą temat tak się rozmywa, że ma się wrażenie, że gubi się zupełnie i nie wiadomo już na jaką pointę się czeka. Stąd dośc niska ocena, ale mimo wszystko polecam chociaż głównie na tematykę, a nie sposób jej przedstawienia.

Temat bardzo ciekawy, ale potencjał nie został dobrze wykorzystany. Książka zaczyna się dobrze, ale później tempo narracji bardzo siada. Interesujące są fragmenty o historii Haiti i jej mieszkańców, ale służą bardziej jako wstawki oderwane od głównego tematu. W trakcie czytania zresztą temat tak się rozmywa, że ma się wrażenie, że gubi się zupełnie i nie wiadomo już na jaką...

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą lekturą. Początkowy sceptyzm wywołany nazbyt osobistą narracją autora zastąpiła ciekawość i aprobata dla rzetelnej pracy i dokładnych opisów. Książka ma właściwie tempo i charakter filmu przygodowego, co jednak sprawdza się w tym przypadku. Autor krok po kroku tłumaczy, czym się kierował, sam sobie wytyka błędy i zwraca uwagę na zmiany, jakie pod wpływem badań zachodzą w nim samym. Bardzo ciekawy reportaż, szczerze polecam.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą lekturą. Początkowy sceptyzm wywołany nazbyt osobistą narracją autora zastąpiła ciekawość i aprobata dla rzetelnej pracy i dokładnych opisów. Książka ma właściwie tempo i charakter filmu przygodowego, co jednak sprawdza się w tym przypadku. Autor krok po kroku tłumaczy, czym się kierował, sam sobie wytyka błędy i zwraca uwagę na...

Książka opowiadająca o kulturze Haiti, ich religii oraz o tajnych stowarzyszeniach, które nim rządzą. Jest też rozdział o historii tego kraju. Autor zgłębił wiedzę odnośnie ich kultury, wierzeń i przeciekawego tematu zombifikacji. No, ale tak jak można przeczytać w innych recenzjach są chwile gdzie ona się dłuży. Na przykład fragment, w którym opowiada o dokładnym składzie proszku do zombifikacji, działań wszystkich roślin w nim zawartych itp. Ja po prostu tn fragment pominęłam.

Książka opowiadająca o kulturze Haiti, ich religii oraz o tajnych stowarzyszeniach, które nim rządzą. Jest też rozdział o historii tego kraju. Autor zgłębił wiedzę odnośnie ich kultury, wierzeń i przeciekawego tematu zombifikacji. No, ale tak jak można przeczytać w innych recenzjach są chwile gdzie ona się dłuży. Na przykład fragment, w którym opowiada o dokładnym składzie...

Wade Davis wykonał niesamowitą robotę. Wskoczył do króliczej nory, żeby zdobyć i przekazać ludziom Zachodu dawno odrzuconą i w konsekwencji zapomnianą wiedzę. Za to czapki z głów.
Jednak styl Davisa jest dla mnie męczący. Za dużo opisów przyrody itp. Książka byłaby lepsza, gdyby była bardziej zwięzła.
Niemniej i tak polecam tę pozycję, ponieważ jest wyjątkowa na polskim rynku.

Wade Davis wykonał niesamowitą robotę. Wskoczył do króliczej nory, żeby zdobyć i przekazać ludziom Zachodu dawno odrzuconą i w konsekwencji zapomnianą wiedzę. Za to czapki z głów.
Jednak styl Davisa jest dla mnie męczący. Za dużo opisów przyrody itp. Książka byłaby lepsza, gdyby była bardziej zwięzła.
Niemniej i tak polecam tę pozycję, ponieważ jest wyjątkowa na polskim rynku.

Reportaż Davisa to świetna i dobrze napisana literatura faktu. Autor włożył sporo wysiłku w zebranie wszelkich możliwych informacji, aby ukazać czytelnikowi tematykę vodoun z kilku perspektyw, co sprawia, że książkę czyta się momentami z wypiekami na twarzy.

Mamy tu dowody naukowe, trochę historii, zdarzają się momentami przerażające, ale i zabawne sytuacje, a wszystko to mocno ubarwia całą przyjemność lektury.

Dla mnie jest to solidny reportaż, opierający się na konkretnych i sprawdzonych osobiście faktach.

Polecam

Reportaż Davisa to świetna i dobrze napisana literatura faktu. Autor włożył sporo wysiłku w zebranie wszelkich możliwych informacji, aby ukazać czytelnikowi tematykę vodoun z kilku perspektyw, co sprawia, że książkę czyta się momentami z wypiekami na twarzy.

Mamy tu dowody naukowe, trochę historii, zdarzają się momentami przerażające, ale i zabawne sytuacje, a wszystko to...

Reportaż czytany jak wspaniała przygodówka. Z dreszczem emocji i strachu. Opowiedziany tak sugestywnie, że lepiej się nie da.

Reportaż czytany jak wspaniała przygodówka. Z dreszczem emocji i strachu. Opowiedziany tak sugestywnie, że lepiej się nie da.

Szczerze, to nie takiej książki oczekiwałem. Początek był obiecujący, przygoda oraz przybliżenie historii Haiti (niestety bez wzmianki o polskich legionistach) ale im dalej tym gorzej, bo autor zaczyna zwyczajnie zanudzać czytelnika rozległym rozpisywaniem się o różnych składnikach domniemanej mikstury natomiast dalsza fabuła pozbawiona jest większych emocji.

Szczerze, to nie takiej książki oczekiwałem. Początek był obiecujący, przygoda oraz przybliżenie historii Haiti (niestety bez wzmianki o polskich legionistach) ale im dalej tym gorzej, bo autor zaczyna zwyczajnie zanudzać czytelnika rozległym rozpisywaniem się o różnych składnikach domniemanej mikstury natomiast dalsza fabuła pozbawiona jest większych emocji.

„Wąż i tęcza” to kolejny reportaż Wydawnictwa Czarnego warty polecenia. Po pierwsze dlatego, że dotyczy Haiti i tajemniczej, często w horrorach demonizowanej religii voo-doo (a raczej voudun). Po drugie, ponieważ reportaż napisany jest niczym powieść, w której pojawiają się ciekawi bohaterowie i zazębiające się wątki. Wreszcie po trzecie, język autora jest jednocześnie barwny i prosty, nawet, gdy używa skomplikowanych wyjaśnień i sformułowań z zakresu toksykologii. Warto zapoznać się z tym reportażem również dlatego, by oddemonizować i glebiej zrozumieć czym tak naprawdę jest zombie, lub przynajmniej pozbyć się mylnego wyobrażenia o nim, które serwują nam seriale i filmy pokroju Walking Dead lub Jestem Legendą. Dla mnie mocna 7 z jednym zastrzeżeniem – nie oglądajcie filmu na podstawie książki, nie ma z nią nic wspólnego!

„Wąż i tęcza” to kolejny reportaż Wydawnictwa Czarnego warty polecenia. Po pierwsze dlatego, że dotyczy Haiti i tajemniczej, często w horrorach demonizowanej religii voo-doo (a raczej voudun). Po drugie, ponieważ reportaż napisany jest niczym powieść, w której pojawiają się ciekawi bohaterowie i zazębiające się wątki. Wreszcie po trzecie, język autora jest jednocześnie...

Nie licząc pierwszego, nieco nudnawego, rozdziału, to się czyta niczym powieść, a przecież wcale nią nie jest.

Nie licząc pierwszego, nieco nudnawego, rozdziału, to się czyta niczym powieść, a przecież wcale nią nie jest.