Nowa Fantastyka 483 (12/2022)

Ogólnie nieźle.
Proza polska zdecydowanie lepsza. Na siłę wciśnięto dwa bezwartościowe opowiadania ukraińskie, które zaniżyły znacznie ocenę całości.
Isvan Vizvary "Śmieci" 5/10 ogólnie można przeczytać. Eko opowiadanie bez emocji
Łukasz Orbitowski, "Noc kiedy przyszedł diabeł". 8/10 klasa, w hołdzie twórczości Smitha.
Andrzej Kwiecień "Chrzest". 8/10 powiew świeżości i ciekawe co na to kościół?
Carsten Schmitt "Danina dla Lette" 8/10. Autor stworzył nową gałąź SF cyber-geriatria, bardzo udane.
Oba wypracowania ukraińskie 2/10...nie warte uwagi.

Publicystyka. No cóż, obowiązkowo Orbitowski i Kozik. Aleksandra Kleczar coraz lepsza.

Ogólnie nieźle.
Proza polska zdecydowanie lepsza. Na siłę wciśnięto dwa bezwartościowe opowiadania ukraińskie, które zaniżyły znacznie ocenę całości.
Isvan Vizvary "Śmieci" 5/10 ogólnie można przeczytać. Eko opowiadanie bez emocji
Łukasz Orbitowski, "Noc kiedy przyszedł diabeł". 8/10 klasa, w hołdzie twórczości Smitha.
Andrzej Kwiecień "Chrzest". 8/10 powiew świeżości i...

Przyzwoity numer. Szczególnie dobre są polskie opowiadania (świetny Orbitowski!). Całkiem niezła proza zagraniczna, choć bez niczego z efektem "wow".

Publicystyka ok, plus za notkę o Feliksie Kresie (szkoda że taka krótka) i ciekawy wywiad z Zygmuntem Miłoszewskim.

Numer nie był nadzwyczajny, choć czytało się dobrze.

Przyzwoity numer. Szczególnie dobre są polskie opowiadania (świetny Orbitowski!). Całkiem niezła proza zagraniczna, choć bez niczego z efektem "wow".

Publicystyka ok, plus za notkę o Feliksie Kresie (szkoda że taka krótka) i ciekawy wywiad z Zygmuntem Miłoszewskim.

Numer nie był nadzwyczajny, choć czytało się dobrze.

Zdecydowanie jeden z ciekawszych numerów NF. Opowiadania „Śmieci” oraz „Cud z bombardą” są według mnie napisane zbyt chaotycznie.
„Chrzest” można interpretować na dwa sposoby. Pierwszy jako jedynie cyberpunkowe opowiadanie potwierdzające głupawy pogląd, że ateizm czyni wolnym, a religia to opium dla ludu. Teza głupawa i arogancka u swojej podstawy. Drugi sposób to interpretacja tekstu jako pytanie, czy religia poradzi sobie z coraz silniejszą popularyzacją ateizmu. Jeśli tak autor zdecydowanie przesadził.
Jednak przechodząc do tekstów dobrych.
„Tam, gdzie będzie ogród” jest tekstem ciekawym ze względu na warunki, w jakich powstał. Tekst, gdyby był napisany przez np. Amerykanina z Wirginii byłyby po prostu jednym z miliona opowieści antywojennych. Opowiadanie było jednak napisane przez Ukraińskiego pisarza, który doznał wojny. Przez to właśnie czujemy szacunek.
„Noc, gdy przyszedł diabeł” Orbitowskiego została napisana ku pamięci G. N Smitha, przez co nie mogę podejść do opowieści inaczej jako do utworu typowo rozrywkowego lub napisanego z potrzeby. Przez to też nie czułem potrzeby znalezienia w tekście, czego nowatorskiego. Spodziewałem się opowiadania dla rozrywki i je dostałem.
„Danina dla Lete” jest dość przeciętna.
Polecam

Zdecydowanie jeden z ciekawszych numerów NF. Opowiadania „Śmieci” oraz „Cud z bombardą” są według mnie napisane zbyt chaotycznie.
„Chrzest” można interpretować na dwa sposoby. Pierwszy jako jedynie cyberpunkowe opowiadanie potwierdzające głupawy pogląd, że ateizm czyni wolnym, a religia to opium dla ludu. Teza głupawa i arogancka u swojej podstawy. Drugi sposób to...

I znowu? Już?!
Ależ ten czas frunie, na wszystko go brak…
...za wyjątkiem czytania. Ze szczególnym uważaniem „Nowej Fantastyki”.

A w nowym numerze z prozy polskiej
Śmieci” Istvana Vizvary’ego – „mała” apokalipsa? No tak, sami sobie gotujemy koniec. I nie ma prostych rozwiązań – nie są nimi ani eksperymenty wojskowe, ani „powrót do natury”. Przygnębiające!
„Noc, kiedy przyszedł diabeł” Łukasza Orbitowskiego – niestety, twórczość Guya N. Smitha jest mi nieznana. Ale takie teksty czytać lubię – tak złe, że aż bardzo dobre. Te wszystkie horrorowate tekściki Sheridana Le Fanu, Ambrose’a Bierce’a, Roberta W. Chambersa. Cymesik!
„Chrzest” Andrzeja Kwietnia – jak tu wspomóc swoją wiarę? Rozprzestrzenić ją? Może skorzystać z cheatowania, małego oszustwa? Wszak cel uświęca środki!
I kiedy myślałem, że to tekst bijący rytualnie w chrześcijaństwo, jak to ostatnio modne, w wyobrażeniach zmieniłem bieguny. Czy nowoczesna lewica nie robi tego samego, acz nie tak wyrafinowanymi środkami (na razie)? Że wspomnę tylko osławioną „cancel culture”. Spróbujcie i Wy!

Z zagranicy
„Danina dla Lete” Carstena Schmitta - ten tekst przypomniał mi trochę rozważania Lema, czy teleportowany człowiek będzie „ten” sam, czy tylko „taki” sam. Czy można żyć wiecznie? Czy można się powielić? Czy to będzie ten sam „ja”? Niezwykle zajmujące.
„Cud z bombardą” Serhija Legezy – bajka, taka z rodzaju tych o cudownym szczupaku. Miłe czytadło!
„Tam, gdzie będzie ogród” Wołodymyra Arieniewa – w sumie nic nadzwyczajnego. Historyjka o duchach, jakich wiele. Ale w zestawieniu z miejscem akcji – robi piorunujące wrażenie.

Publicystyka to głównie wywiady, ale tym razme na żaden marudził nie będę.
Zawsze w bardzo dobrej formie Klęczar i Orbitowski.
Oraz reportaż o czterdziestoleciu „Fantastyki” (a ja czytam od drugiego numeru; czas to jest jednak paskuda) i pożegnanie Feliksa W. Kresa.

PS. Życzę Wesołych Świąt Stopce Redakcyjnej, całej Redakcji, wszystkim autorom i czytelnikom! Oraz żeby w końcu ruszyło ku lepszemu!

I znowu? Już?!
Ależ ten czas frunie, na wszystko go brak…
...za wyjątkiem czytania. Ze szczególnym uważaniem „Nowej Fantastyki”.

A w nowym numerze z prozy polskiej
Śmieci” Istvana Vizvary’ego – „mała” apokalipsa? No tak, sami sobie gotujemy koniec. I nie ma prostych rozwiązań – nie są nimi ani eksperymenty wojskowe, ani „powrót do natury”. Przygnębiające!
„Noc, kiedy...