Kat Hitlera

33/2024 spodziewałem się czegoś innego, nie wiem, wstrząsu, szoku? po medialnej nagonce. A tak mam kapiszon, czy coś mną wstrząsnęło? nie. Bo czym różni się kat dajmy na to III Rzeszy od kata, który teraz musiałby wykonać karę śmierci? niczym. jest po prostu narzędziem.

33/2024 spodziewałem się czegoś innego, nie wiem, wstrząsu, szoku? po medialnej nagonce. A tak mam kapiszon, czy coś mną wstrząsnęło? nie. Bo czym różni się kat dajmy na to III Rzeszy od kata, który teraz musiałby wykonać karę śmierci? niczym. jest po prostu narzędziem.

Okrutni ludzie. I bez winy bo taki był system. Jest parę pozycji autora z czasów wojny. Wszystkie mocne w swoim przekazie.

Okrutni ludzie. I bez winy bo taki był system. Jest parę pozycji autora z czasów wojny. Wszystkie mocne w swoim przekazie.

Obok powieści historycznych Maxa Czornyja nie da się przejść obojętnie. One budzą szeroki wachlarz emocji- szokują, oburzają, brzydzą, niemniej jednak w znacznym stopniu dotyczą prawdziwych postaci i ich działalności. Działalności brutalnej, bestialskiej, nieobliczalnej. Większość z nich zabija z radością, satysfakcją, zadając jak największy ból swoim ofiarom. A jak było w przypadku "Kata Hitlera"?

Przyznam całkiem szczerze, że w przypadku tej książki mam mocno mieszane uczucia co do postawy głównego bohatera. Johann Reichart był katem, który dokonał ogromnej liczny egzekucji. Wyrok zapadał i nie było już odwrotu. Zdarzały się momenty zawahania kata, szczególnie gdy miał stracić umierającego na raka mężczyznę, któremu pozostały zaledwie godziny. Johann starał się wykonywać swój obowiązek jak najdokładniej- elegancko ubrany, okazywał swoją godność wobec straceńców i samej śmierci, starał się ukrócić czas całej egzekucji, by więzień jak najmniej cierpiał. Ale co to da, skoro on odbieram im życie? Autor dał nam tutaj spore pole do przemyśleń, abyśmy sami ocenili postać kata, jego czyny.
Ta książka jest dobrym psychologicznym obrazem ludzkiego umysłu, jego zawirowań, logiki. Bohater zmagał się z własnymi demonami, stracił rodzinę, znajomych, stając się społecznym wyrzutkiem. Gnębiony, wyzywany, poniewierany przez innych, zamykał się w sobie, poświęcają swoje istnienie jak najlepiej wykonywanej pracy. Pracy, bowiem tym właśnie dla niego była funkcja kata. Pracy, która stała się jego przeznaczeniem , zanim zdążył dorosnąć.

"Kat Hitlera" jest mocną, brutalną i mroczną powieścią, która nie każdemu przypadnie do gustu. Jednak wielbicielom twórczości Maxa, ta pozycja zdecydowanie powinna się spodobać. Zapewne zapytacie, jak coś takiego może się podobać? No cóż, choćby tym, że dotyczy prawdziwych wydarzeń i postaci, o których często zapominamy, bo kojarzyli się z samym ZŁEM. Ale to zło istniało i zróbmy wszystko, by nigdy więcej się nie pojawiło.

Obok powieści historycznych Maxa Czornyja nie da się przejść obojętnie. One budzą szeroki wachlarz emocji- szokują, oburzają, brzydzą, niemniej jednak w znacznym stopniu dotyczą prawdziwych postaci i ich działalności. Działalności brutalnej, bestialskiej, nieobliczalnej. Większość z nich zabija z radością, satysfakcją, zadając jak największy ból swoim ofiarom. A jak było w...

Perfekcjonizm w pracy musi zawsze budzić szacunek. Jakże jednak trudno to ocenić w ten sposób gdy pracą jest bycie katem. Czy można mieć szacunek do kata? Czy wykonanie wyroku śmierci, inaczej pozbawianie życia skazanych, może być moralnie usprawiedliwione ze względu na profesję osoby dokonującej tego czynu?Czy ocena osoby kata może być inna w zależności od warunków politycznych państwa w którym przychodzi mu czynić powinność wobec skazanych? Gdzie jest i czy w ogóle, granica pomiędzy egzekucją kary śmierci a morderstwem jeśli mamy na myśli aparat sądowniczy III Rzeszy.
"Kat Hitlera" to książka która zmusza nas do zadania sobie tych pytań. Do wydania własnej oceny na temat Johanna Reicharta, kata, który pozbawił życia ponad 3165 istnień ludzkich. Wiek, płeć ani powód skazania ofiary nie miały dla niego znaczenia liczyła się perfekcja w realizacji wyroku mająca znamionować szacunek wobec nadchodzącej śmierci. Przygotowania i sam wyrok to działania mechaniczne Reicharta, który jednocześnie "śrubował" rekord jak najszybciej wykonanej egzekucji w czym miał pobić swojego wuja, po którym objął ten niecodzienny urząd. Poświęcił się swojej pracy bez reszty. Tymczasem ci którzy wiedzieli czym się zajmuje odwrócili się od niego, między innymi żona i dzieci, lub zaczynali szydzić lub wręcz nienawidzić traktując go jako zwykłego mordercę. Początki "urzędowania" miał trudne, jego gilotyna (i tu moje zaskoczenie- zupełnie nie miałem świadomości że w tych czasach była jeszcze w użyciu) była rzadko w użyciu, stąd i zarobki miał mizerne. Gdy jednak Hitler doszedł do władzy nie tylko miał ręce pełne roboty ale też tempo egzekucji było wręcz zabójcze, również w tym czasie poprawił się jego status materialny. Pomimo tylu egzekucji w okresie rządów hitlerowców bohater książki dożył po wojnie sędziwego wieku! Jak to możliwe?
Autor w książce prowadzi nas narracją głównego bohatera poprzez liczne egzekucje, wtajemniczając nas z jednej strony w szczegóły wielu z nich oraz z drugiej strony w myśli i rozterki kata które nie dotyczą moralnego aspektu jego zawodu a profesjonalizmu i bezstronności w realizacji egzekucji.
Książkę czyta czy słucha się dobrze, szybko dzięki płynnej narracji, dobrze zarysowanej postaci głównego bohatera, ciekawie poprowadzonej fabule na tle rzeczywistej historii. Książka jest specyficzna i nie każdemu przypadnie do gustu.

Perfekcjonizm w pracy musi zawsze budzić szacunek. Jakże jednak trudno to ocenić w ten sposób gdy pracą jest bycie katem. Czy można mieć szacunek do kata? Czy wykonanie wyroku śmierci, inaczej pozbawianie życia skazanych, może być moralnie usprawiedliwione ze względu na profesję osoby dokonującej tego czynu?Czy ocena osoby kata może być inna w zależności od warunków...

Nie umiem jej ocenić

Czytało mi się ją szybko - tak jak inne książki Czornyja, ale nie jestem przekonana, czy Reichhart pasuje do tej serii, bo nie zabijał "z własnej woli", to była jego praca (i według książki robił to "humanitarnie", stosując się do wytycznych, żeby ograniczać cierpienie ludzi)

Swoją drogą książka jest dosyć monotonna, egzekucja po egzekucji, a wszystkie do siebie podobne, więc to nie szokuje - i to kolejny powód tego, że nie jestem przekonana czy pasuje do tej serii

Nie umiem jej ocenić

Czytało mi się ją szybko - tak jak inne książki Czornyja, ale nie jestem przekonana, czy Reichhart pasuje do tej serii, bo nie zabijał "z własnej woli", to była jego praca (i według książki robił to "humanitarnie", stosując się do wytycznych, żeby ograniczać cierpienie ludzi)

Swoją drogą książka jest dosyć monotonna, egzekucja po egzekucji, a...

Jeżeli ktoś lubi książki pana Maxa to się nie zawiedzie. Jest doskonale poprowadzona akcja, jest wyrazisty bohater. Nie ma nudy, czyta się szybko. Nie odrzuca Cie tematyka? Chcesz zagłębić się w mrocznych czasach, które przecież minęły nie tak dawno? W takim wypadku po prostu przeczytaj. Dlaczego tylko 7? Nawet dla mnie, fana tego kontrowersyjnego autora wystawianie wyższych ocen niż 7 dziełom tego typu jest za trudne. Na koniec tylko dodam, że po przeczytaniu można usiąść i chwilę jeszcze sie zastanowić, czy warto od razu wydawać wyrok? Czy może jednak zawód kata powinien być faktycznie spuszczony na taki margines? Czy może potraktować to jak zwykłą pracę, do której można społecznie przywyknąć?

Jeżeli ktoś lubi książki pana Maxa to się nie zawiedzie. Jest doskonale poprowadzona akcja, jest wyrazisty bohater. Nie ma nudy, czyta się szybko. Nie odrzuca Cie tematyka? Chcesz zagłębić się w mrocznych czasach, które przecież minęły nie tak dawno? W takim wypadku po prostu przeczytaj. Dlaczego tylko 7? Nawet dla mnie, fana tego kontrowersyjnego autora wystawianie...

Historia bohatera książki jest opowiedziana w dość prosty i zrozumiały dla czytelnika sposób - zresztą tak jak i poprzednie pozycje od Pana Maxa Czornyja. Cała akcja rozpoczyna się od młodzieńczych lat chłopaka, który opowiada w jaki sposób i przez kogo został wprowadzony w ów biznes. Nie wnikając zbytnio w szczegóły, za namową wuja postanawia kontynuować rodzinną tradycję i również zostaje Katem. Jest to kolejna pozycja ukazująca jak bardzo bezlitosne było życie podczas II WŚ i uświadamiająca jak niesamowicie ludzie byli wypruci z jakiejkolwiek moralności i ludzkich odruchów.

Historia bohatera książki jest opowiedziana w dość prosty i zrozumiały dla czytelnika sposób - zresztą tak jak i poprzednie pozycje od Pana Maxa Czornyja. Cała akcja rozpoczyna się od młodzieńczych lat chłopaka, który opowiada w jaki sposób i przez kogo został wprowadzony w ów biznes. Nie wnikając zbytnio w szczegóły, za namową wuja postanawia kontynuować rodzinną tradycję...

Czasem lubię sięgnąć po coś wyłącznie dlatego, że budzi kontrowersje. Twórczość Maxa Czornyja niewątpliwie obiła mi się właśnie z tego powodu o uszy. Zdecydowałam się więc zapoznać z tym budzącym skrajne emocje autorem. Jednak… wydany w 2023 roku „Kat Hitlera” nie był do końca tym, czego się spodziewałam.

Pozycja ta w fabularyzowany sposób opowiada historię Johanna Reichharta, który uznawany jest za kata mającego na koncie najwięcej wykonanych egzekucji w czasach nowożytnych w Europie. Obserwować można kolejne migawki z jego życiorysu: od opowieści z dzieciństwa, po śmierć w 1972 roku. Historię przeplatają rozważania głównego bohatera, a także konkretne sytuacje, jakie miały miejsce podczas jego wieloletniej pracy. Przyjrzeć się można również nastrojom społecznym oraz temu, jak zmieniało się postrzeganie kata przez postronnych.

Szczerze powiedziawszy, biografia ta niekoniecznie mnie porwała. Nie ma w niej nic intrygującego, cechuje się pewną powtarzalnością. Zdecydowanie opowieść o tej postaci nie nadawała się na trzystustronicową książkę. Nie jest też zadziwiająco kontrowersyjna, wszak Reichhart nie robił w swym żywocie dużo więcej niż wymierzanie kary śmierci. Są więc gilotyny, szubienice, jednak nic zanadto brutalnego w opisach. Może oprócz jednej sytuacji, która była odrobinę obrzydliwa... Niemniej poza tym, czyta się to jak lekko nudną opowieść o nieszczególnie ciekawym człowieku. Ciężko również odnieść mi się do tego, czy faktycznie jest tak wierna faktom, jak zapowiadała – wszak powieść ta nie posiada żadnej bibliografii ani wskazań do tego, skąd czerpany był materiał. Niby wiem, że to nie reportaż czy standardowa biografia, lecz zdecydowanie zabrakło tego ukierunkowania na dalsze poszukiwania historyczne. Widać więc, że książka kierowana jest raczej do przeciętnego odbiorcy, a nie pasjonata dawnych dziejów.

Mówiąc o stylistyce – nie sposób pozbyć się z głowy porównania do swego rodzaju historycznego roleplayu. Całość napisana jest z perspektywy pierwszoosobowej i w czasie teraźniejszym, a słowa wkładane są w usta Reichharta, jako głównego bohatera wydarzeń. To dość ciekawa koncepcja, choć u niektórych może budzić niesmak. W końcu nie sposób ocenić, co działo się w głowie mężczyzny, a łatwo tym zabiegiem przeholować i wybielać bądź usprawiedliwiać niektóre działania. W trakcie czytania warto mieć na uwadze, że to mimo wszystko opowieść fabularyzowana i należy mieć do niej pewien dystans. Niemniej czyta się to naprawdę łatwo i przyjemnie – język jest lekki, prosty, nieskomplikowany. Z jednej strony, dzięki temu zdecydowanie szybciej można przebrnąć przez powieść, z drugiej mam jednak pewne wątpliwości odnośnie tego, czy ten styl w ogóle pasuje do bądź co bądź poważnego tematu.

„Kat Hitlera” zdecydowanie mnie nie zachwycił. Jestem wręcz rozczarowana. Historia stanowi tu tło do odrobinę miałkiej biografii, a jednocześnie biografia ta przedstawiona jest w bardzo powierzchowny, pozbawiony szczegółów sposób, niczym tanie piśmidło do kawy i ciastka. Czyta się to może nieźle, ale ani to nie porywa, ani nie przynosi zbyt wiele wiedzy. Z mojej strony raptem 5/10.

Czasem lubię sięgnąć po coś wyłącznie dlatego, że budzi kontrowersje. Twórczość Maxa Czornyja niewątpliwie obiła mi się właśnie z tego powodu o uszy. Zdecydowałam się więc zapoznać z tym budzącym skrajne emocje autorem. Jednak… wydany w 2023 roku „Kat Hitlera” nie był do końca tym, czego się spodziewałam.

Pozycja ta w fabularyzowany sposób opowiada historię Johanna...

4/10

4/10

Główny bohater i jego historia opowiedziana w bardzo prosty sposób, poznajemy kata jako młodzieńca, który stroni od towarzystwa i wyrusza na front, nie wnikając w szczegóły za namową wuja postanawia kontynuować tradycję... na końcu pytanie: morderca czy wykonujący idealnie i z dodaniem swoja prace.. jak trzeba być mocno przekonany o swojej racji żeby nie zwariować. Tym bardziej niesamowite że oparte na faktach ... najlepszym scenarzysta jest życie. Wzbudza sympatię i zmusza do refleksji... czy wszystkie zasady i utarte schematy którymi się kierujemy są dobre

Główny bohater i jego historia opowiedziana w bardzo prosty sposób, poznajemy kata jako młodzieńca, który stroni od towarzystwa i wyrusza na front, nie wnikając w szczegóły za namową wuja postanawia kontynuować tradycję... na końcu pytanie: morderca czy wykonujący idealnie i z dodaniem swoja prace.. jak trzeba być mocno przekonany o swojej racji żeby nie zwariować. Tym...