Ostatnia róża Szanghaju

Książka wciągnęła mnie w świat dawnych lat, pozwoliła poczuć ich klimat, lęki i radości ówczesnych mieszkańców Szanghaju. Wywołała u mnie uśmiech i łzy, złość i wzruszenia. Polecam!

Książka wciągnęła mnie w świat dawnych lat, pozwoliła poczuć ich klimat, lęki i radości ówczesnych mieszkańców Szanghaju. Wywołała u mnie uśmiech i łzy, złość i wzruszenia. Polecam!

Historia miłości dwóch ludzi która nie powinna się zdarzyć,ona bogata i zaręczona z zaaranżowanym od dziecka kuzynie on uchodźca z Niemiec,Żyd,losy ich miłości na tle działań wojennych w okupowanym przez Japończyków Szanghaju,a zakończenie zupełnie zadziwiajace

Historia miłości dwóch ludzi która nie powinna się zdarzyć,ona bogata i zaręczona z zaaranżowanym od dziecka kuzynie on uchodźca z Niemiec,Żyd,losy ich miłości na tle działań wojennych w okupowanym przez Japończyków Szanghaju,a zakończenie zupełnie zadziwiajace

Do powieści Weiny Dair Randel mam dwojaki stosunek. Z jednej strony zafascynowało mnie tło opisanych w niej wydarzeń- burzliwe czasy II Wojny Światowej przedstawione z zupełnie nieznanej mi perspektywy okupowanego przez Japonię Szanghaju, a także ogromnie ciekawy wątek migracji Żydów w tamte regiony. Z drugiej zaś strony rozczarowała mnie niezbyt ciekawa i, niestety, płytko przedstawiona relacja głównych bohaterów. Mimo to nie żałuję, że sięgnęłam po "Ostatnią różę Szanghaju", jest to powieść wyróżniająca się na tle typowych historii miłosnych z czasów II WŚ.

Do powieści Weiny Dair Randel mam dwojaki stosunek. Z jednej strony zafascynowało mnie tło opisanych w niej wydarzeń- burzliwe czasy II Wojny Światowej przedstawione z zupełnie nieznanej mi perspektywy okupowanego przez Japonię Szanghaju, a także ogromnie ciekawy wątek migracji Żydów w tamte regiony. Z drugiej zaś strony rozczarowała mnie niezbyt ciekawa i, niestety, płytko...

Historia ciekawa, chociaż czasami mi się dłużyła. Faktem jest, że mamy zupełnie inną kulturę i zwyczaje niż Chińczycy i może dlatego trudno mi czasem było zrozumieć zachowanie bohaterki. Warto jednak poznać trudne czasy wojny w Chinach.

Historia ciekawa, chociaż czasami mi się dłużyła. Faktem jest, że mamy zupełnie inną kulturę i zwyczaje niż Chińczycy i może dlatego trudno mi czasem było zrozumieć zachowanie bohaterki. Warto jednak poznać trudne czasy wojny w Chinach.

Bardzo ładna książka, wzruszająca i trzymająca w napięciu do ostatniej ostatniej strony. Temat żydowskich uchodźców w Szanghaju w trakcie II Wojny Światowej był mi całkowicie nieznany i z ciekawością śledziłam historię głównego bohatera. Również elementy kultury chińskiej, zwłaszcza te koncentrujące się na pozycji kobiet w społeczeństwie, było ciekawym uzupełnieniem książki. Czasami miałam jednak wrażenie, że akcja toczy się zbyt szybko i brakuje większego rozwinięcia niektórych wątków, zwłaszcza tego miłosnego. Pomimo wszystko polecam!

Bardzo ładna książka, wzruszająca i trzymająca w napięciu do ostatniej ostatniej strony. Temat żydowskich uchodźców w Szanghaju w trakcie II Wojny Światowej był mi całkowicie nieznany i z ciekawością śledziłam historię głównego bohatera. Również elementy kultury chińskiej, zwłaszcza te koncentrujące się na pozycji kobiet w społeczeństwie, było ciekawym uzupełnieniem...

Temat ciekawy okupacja Japońska w Chinach. Wątek romantyczny,taki sobie . Ale za to ten typowo okupacyjny bardzo dobrze opisany.

Temat ciekawy okupacja Japońska w Chinach. Wątek romantyczny,taki sobie . Ale za to ten typowo okupacyjny bardzo dobrze opisany.

Za mną kolejna piękna i wzruszająca historia burzliwej i zakazanej miłości na tle II wojny światowej.Tym razem akcja dzieje się Szanghaju,gdzie Chiny toczą wojnę z Japonią i borykają się z okrutnym okupantem jakim jest właśnie Japonia. Na tle tych brutalnych wydarzeń tworzy się piękna,romantyczna ,ale i zakazana miłość.Miłość dwojga ludzi pochodzących z dwóch różnych światów.Miłość,która nigdy nie powinna się przydarzyć.
Autorka tak pięknie napisała swą powieść ,że nie mogłam się od niej oderwać,przeniosła mnie w zupełnie inny,nieznany mi dotąd świat.Poznałam nie tylko chińską kulturę i zwyczaje,ale rolę i pozycję chińskich kobiet,a przede wszystkim poznałam historię niemieckich Żydów szukających schronienia w Azji.
Dla mnie była to nie tylko ciekawa i egzotyczna podróż w odległy świat,ale i niezwykła i poruszająca lekcja historii.

Za mną kolejna piękna i wzruszająca historia burzliwej i zakazanej miłości na tle II wojny światowej.Tym razem akcja dzieje się Szanghaju,gdzie Chiny toczą wojnę z Japonią i borykają się z okrutnym okupantem jakim jest właśnie Japonia. Na tle tych brutalnych wydarzeń tworzy się piękna,romantyczna ,ale i zakazana miłość.Miłość dwojga ludzi pochodzących z dwóch różnych...

„Ostatnia róża Szanghaju” Weina Dai Randel od Wydawnictwo Znak to piękna powieść obyczajowa retro z romansem dwójki nieznajomych, których losy zostały złączone. Od momentu, gdy przeczytałam „Gejszę” uwielbiam historie miłosne osadzone w Japonii, pradawnych Chinach. Osadzone wśród feudalnego społeczeństwa, w którym bardzo ważne są powiązania pomiędzy przedstawicielami różnych klas. W którym nie liczy się, kto jest kim, ale kto skąd pochodzi.

Podczas II Wojny Świątowej w roku 1940 w okupowanym przez Japończyków Szanghaju Aiyi Shao – młoda Chinka, właścicielka nocnego klubu spotyka Ernesta Reismanna, biednego żydowskiego uchodźcę, który pięknie gra na pianinie, dzięki czemu znajduje zatrudnienie w klubie Aiyi. Los nie jest jednak dla nowych znajomych łaskawy. Ich dzieje zostają rozdzielone przez historię, która również nie daje żadnej szansy na jakiekolwiek przyszłe spotkanie.


Przepiękna powieść!!! Bardzo dobrze napisana, głęboko przemyślana, długo zostanie przeze mnie zapamiętana.

Na przekór opisowi Wydawcy powieść zaczyna się od 1980 roku w Szanghajskim pokoju hotelowym. Dzięki narracji pierwszoosobowej poznajemy bohaterkę, którą widzimy oczami wyobraźni siedzącą na wózku inwalidzkim, która o sobie myśli w następujący sposób: „Mam sześćdziesiąt lat, jestem bizneswoman, filantropką i kobietą dręczoną rozterkami. Na dzisiejsze spotkanie ubrałam się w przemyślany sposób – w czarny kaszmirowy sweter, haftowaną żółtą bluzkę, czarne spodnie i wykonany na zamówienie but. Mam ogromną nadzieję, że wyglądam elegancko i skromnie, jak na stateczną miliarderkę przystało”. Czy sześćdziesiąt lat to wiek stateczny? Od razu pomyślałam, że raczej nie. Ale versus wydarzeń opisanych w roku 1940, czyli czterdzieści lat wcześniej, faktycznie Aiyi może widzieć się w ten sposób. I to ta narracja naprzemienna, retrospekcja sięgająca do 1940, do losów Aiyi prezentowanych z jej punktu widzenia spowodowała, że odebrałam powieść w sposób bardzo osobisty, głęboko relacyjny. Czym innym jest narracja w rozdziałach zatytułowanych Ernest, która jest narracją trzecioosobową. O ile Aiyi sama o sobie opowiada, o tyle historię Ernesta poznajemy przez ocenę wszystkowiedzącego narratora występującego w trzeciej osobie.

Wszystkie rozdziały są ponumerowane. Jest ich łącznie dziewięćdziesiąt dwa. Jak już wspomniałam powyżej przed każdym rozdziałem znajduje się informacja, czy to historia napisana z perspektywy Aiyi czy Ernesta.

„Z ojczyzny wypędzono go dlatego, że był Żydem; teraz, gdy pokonał ocean i znalazł się na obcej ziemi, przepędzano go znowu przez to, że był uchodźcą.” – „Ostatnia róża Szanghaju” Weina Dai Randel.

Historia wojenna jest zawsze bardzo dobrym tłem romansu. Tym bardziej, że jest to romans osób, które często tylko dzięki niej miały szansę się spotkać. Możliwe, że przez to, iż wojna rodzi silne uczucia, opowieści miłosne tak trafiają w nasze serca, tak odbieramy je emocjonująco. Do tego sama Aiyi, niesamowita kobieta w wojennej zawierusze. Wyobrażacie to sobie! Właścicielka klubu nocnego. Idealnie Autorka zobrazowała ten retro, dawno miniony świat. Czytając miałam poczucie podobieństwa do „Casablanki” amerykańskiego melodramatyczny filmu w stylu noir w reżyserii Michaela Curtiza z 1942 roku, którego akcja dzieje się w czasie II wojny światowej, w kontrolowanym przez Francję Vichy marokańskim mieście Casablanca. W filmie parę kochanków brawurowo zagrali Humphrey Bogart jako Rick Blaine oraz Ingrid Bergman jako Ilsa Lund. Sama nie wiem skąd to skojarzenie. Może ta atmosfera. Możliwe, że klub nocny, z alkoholem, gorącą atmosferą i pianistą. Może stroje, piękne ubrane i pomalowane kobiety z wąskimi brwiami. Możliwe, że ten cały blichtr, mimo toczących się działań wojennych i mimo aktywności okupantów. Nie wiem nawet czy to skojarzenie jest dobre.

Mam tylko pewność, że powieść „Ostatnia róża Szanghaju” Weiny Dai Randel to pięknie opowiedziana historia o czasach, które już minęły i o bohaterach, których losy chwytają nas za serce. Do tego naprawdę napisana w bardzo dobry, literacki sposób. Serdeczenie polecam.

„Ostatnia róża Szanghaju” Weina Dai Randel od Wydawnictwo Znak to piękna powieść obyczajowa retro z romansem dwójki nieznajomych, których losy zostały złączone. Od momentu, gdy przeczytałam „Gejszę” uwielbiam historie miłosne osadzone w Japonii, pradawnych Chinach. Osadzone wśród feudalnego społeczeństwa, w którym bardzo ważne są powiązania pomiędzy przedstawicielami...

Żydowski uchodźca Ernest Reisman ucieka wraz ze swą młodszą siostrą z nazistowskich Niemiec do okupowanego przez Japończyków Szanghaju. Poznaje młodą Chinkę Aiyi Shao, właścicielkę nocnego klubu, która wbrew rodzinie zatrudnia Ernesta jako pianistę.Tych dwoje, jakże różnych ludzi połączyła pasja do jazzu a później również gorące uczucie. Niestety Aiyi jest już zaręczona i wydaje się, że ich miłość nie doczeka się spełnienia.Czy dwoje kochających się ludzi jest w stanie pokonać wszystkie przeciwności losu? Jaki będzie finał tej zakazanej miłości?
Jak nieoczywiste wybory, błędne decyzje, strach i beznadzieja wpłyną na ich determinację aby być razem na przekór wszystkiemu?

Autorka na przykładzie swoich bohaterów w interesujący sposób zaprezentowała różnice społeczne i kulturowe między Europejczykami a Chińczykami i Japończykami.Pisarka opowiedziała nam o Szanghaju, który stał się bezpieczną przystanią dla tysięcy europejskich Żydów, aż do momentu przystąpienia Japonii do wojny i pokazała jak brutalność i okrucieństwo ich żołnierzy w niczym nie ustępowało niemieckim oprawcom. Swojej opowieści o bólu, stracie i bezustannej walce o przetrwanie autorka przeciwstawiła w bardzo sugestywny i malowniczy sposób prawdziwe umiłowanie muzyki przez ludzi należących do innych kultur.

Jest to kolejna książka o zakazanej miłości i chociaż przybliża nam historię i kulturę Państwa Środka to jednak jest tylko następna opowieść mająca przypaść do gustu kobietom.

"Ostatnia róża Szanghaju" to powieść o wojnie i miłości a ludzi obowiązują tylko prawa okupanta, nawet prawo do miłości.

🔥Ocena 1-10: 7
⭐️ Za książkę dziękuję Wydawnictwu Znak

Żydowski uchodźca Ernest Reisman ucieka wraz ze swą młodszą siostrą z nazistowskich Niemiec do okupowanego przez Japończyków Szanghaju. Poznaje młodą Chinkę Aiyi Shao, właścicielkę nocnego klubu, która wbrew rodzinie zatrudnia Ernesta jako pianistę.Tych dwoje, jakże różnych ludzi połączyła pasja do jazzu a później również gorące uczucie. Niestety Aiyi jest już zaręczona i...

Warto przeczytac przede wszystkim dla poznania tej wojennej strony,ktorej nie znamy. II wojna swiatowa w azji kojarzy Nam sie wlasciwie tylko z Pearl Harbor oraz z Hiroshima i Nagasaki. Tutaj dostajemy bardzo ciekawe historyczne tlo,o ktorym wlasciwie nie mialam wczesniej pojecia.
Historia jest piekna i wzruszajaca. Wielka milosc,bol,strata oraz rodzinne perypetie i tradycje. Brutalnosc wojny. Warto przeczytania pozycja

Warto przeczytac przede wszystkim dla poznania tej wojennej strony,ktorej nie znamy. II wojna swiatowa w azji kojarzy Nam sie wlasciwie tylko z Pearl Harbor oraz z Hiroshima i Nagasaki. Tutaj dostajemy bardzo ciekawe historyczne tlo,o ktorym wlasciwie nie mialam wczesniej pojecia.
Historia jest piekna i wzruszajaca. Wielka milosc,bol,strata oraz rodzinne perypetie i...