![Lubisz czytać? A ile wiesz o literackich nagrodach? [QUIZ]](https://s.lubimyczytac.pl/upload/texts/20600/20649/20649_1716981126_grafika400x300.jpg)
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Żaden koniec
- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Marginesy
- Data wydania:
- 2023-06-28
- Data 1. wyd. pol.:
- 2023-06-28
- Liczba stron:
- 256
- Czas czytania
- 4 godz. 16 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788367790277
- Tagi:
- literatura polska
Powieść nie musi wskazywać rozwiązań, nie musi się kończyć, skoro żaden koniec nie jest ani potrzebny, ani możliwy. Zośka Papużanka wraca do sagi rodzinnej, lecz zamiast na narodzinach, skupia się na odchodzeniu.
Żaden koniec to próba zrekonstruowania historii rodziny, która rodziną w gruncie rzeczy nie jest. To kilka pokoleń ludzi, którzy niewiele o sobie wiedzą i nie potrafią mówić o swoich trudnościach. Dzieci i wnuki Krystyny, tolerując jej dziwactwa, bezskutecznie starają się odszyfrować sekrety zmarłych, obalić mur nieporozumień, usłyszeć przemilczane historie, by odpowiedzieć sobie na pytanie, kim są i jak ich własne losy są splecione z losami przodków.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Wszystko nie po kolei
„Jest jeszcze bardzo wiele rzeczy, których się nigdy nie dowiecie, choćbyście napisali o nich całą książkę, i tajemnic, których nie odkryjecie, bo zostały zabrane do grobu, choć niczego się tam nie zabiera. Zmarli robią to oczywiście celowo, żeby żywi niczego nie osiągnęli; są wyrachowani i zimni. Mają swoje powody”.
Chociaż napisałem już bardzo wiele recenzji, to jednak tym razem mam pewien kłopot. Nie jest łatwo bowiem napisać recenzję najnowszej książki Zośki Papużanki pod tytułem „Żaden koniec”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Marginesy. Autorka jest nauczycielką języka polskiego. Za swoje poprzednie powieści otrzymała nominacje do licznych nagród. Miałem przyjemność recenzować „Kąkol”, który bardzo mi się spodobał.
Jednak uważam, że „Żaden koniec” jest jeszcze bardziej wymagający dla czytelnika. To nie jest książka, którą czyta się łatwo i szybko. To nie jest książka, która opowiada historię od początku do końca, jak uczą na lekcjach języka polskiego. Historię, w której jest konkretny główny bohater, którego charakterystykę zadaje się uczniom jako pracę domową.
Jednym słowem, Zośka Papużanka nie ułatwia zadania swoim czytelnikom. Musimy postarać się zrozumieć jej styl, musimy się z nim zaprzyjaźnić. W przeciwnym bowiem razie recenzowana książka będzie nas irytować, podczas lektury będziemy zdezorientowani i zagubieni. Jednak może taki był właśnie zamysł autorki? Może chciała ona, abyśmy szukali początku tej opowieści, abyśmy starali się zrozumieć, jak to wszystko się zaczęło?
„Żaden koniec”, zgodnie z tytułem, zaczyna się od końca. Tym końcem jest śmierć babci. Wydaje się, że jest to definitywny koniec. Koniec czyjegoś życia, koniec czyjejś historii. Ktoś godzinę temu jeszcze był, a teraz już go nie ma. Tym kimś była babcia Krystyna. Babcia Krystyna, która przyprawiała swoich bliskich o prawdziwy ból głowy. Babcia Krystyna, która nie była łatwa we współżyciu, jak to się dyplomatycznie określa. Dzieci i wnuki musiały tolerować jej liczne dziwactwa, jej wymysły, jednym słowem – jej osobę. Wszak rodziny się nie wybiera.
Dlaczego jednak babcia Krystyna zachowywała się tak, jak się zachowywała? Dlaczego uparcie szukała miłości, chociaż twierdziła, że coś takiego nie istnieje? Dlaczego? W tym celu przenosimy się osiemdziesiąt lat wstecz, do dzieciństwa Krystyny. Do czasów, gdy nie była jeszcze babcią. Ba, nie była nawet matką. Była zagubioną malutką dziewczynką, której właśnie umarła mama. Ta śmierć była tak naprawdę początkiem jej dorosłego życia, które w ogóle jej nie rozpieszczało. Życia, które solidnie dało jej w kość. Życia, które o nic nie pytało, niczego nie wyjaśniało, po prostu się działo. Dzień po dniu, z dwoma mężami, dwoma dziećmi, z rodzeństwem, z całą tą codziennością.
Warstwa po warstwie Zośka Papużanka obnaża prawdę o rodzinie babci Krystyny. Uprzedzam, że chronologia nie jest dla niej najważniejsza. Być może dlatego, że dziadkowie, rodzice, dzieci – wszyscy popełniamy te same błędy. Dlatego też wydarzenia rozgrywają się dziś, w przeszłości i przyszłości. Wszystko to się ze sobą miesza, wszyscy bowiem kolejno wchodzą w role, które zostały dla nich przewidziane. Czyż nie jest tak, że dzieci zarzekają się, że nigdy nie będą jak ich rodzice? Ale później sami zostają rodzicami i historia zatacza koło. Brak rozmowy o rzeczach ważnych. Brak rozmowy o uczuciach. Brak uczenia się siebie nawzajem.
Jak czytać „Żaden koniec”? Otóż tak, aby delektować się zdaniami i słowami stosowanymi przez autorkę. Wiele z nich chciałoby się zapamiętać jako życiowe mądrości. Po raz kolejny autorka zdobyła moje serce swoim stylem i językiem, którym napisała tę książkę. Prawdę powiedziawszy po skończonej lekturze mam ochotę przeczytać ją drugi raz, delektując się każdym zdaniem. Książkę zdecydowanie polecam, choć to wymagająca pozycja. Jednak zdecydowanie warto po nią sięgnąć i przeżyć literacką ucztę.
Wojciech Sobański
Oceny
Książka na półkach
- 313
- 252
- 41
- 38
- 12
- 6
- 6
- 5
- 4
- 4
Cytaty
Śmierć jest do przeżycia, poważnie. Z życiem jest znacznie trudniej.
OPINIE i DYSKUSJE
Książka przyciąga czytelnika od pierwszych stron swoim wyjątkowym stylem i głębią emocji. Papużanka, znana z niezwykłej wrażliwości literackiej, w tej powieści osiąga nowe wyżyny artystyczne, tworząc narrację pełną subtelnych niuansów i przejmujących obserwacji.
Fabuła książki przenika się z wieloma wątkami, które razem tworzą bogaty i wielowymiarowy obraz rzeczywistości. Autorka mistrzowsko splata ze sobą różne perspektywy, budując narrację, która jest zarówno intymna, jak i uniwersalna. Jej zdolność do zagłębiania się w psychikę bohaterów sprawia, że każda postać jest autentyczna i pełna życia.
Styl pisarski Papużanki jest niezwykle poetycki i zmysłowy. Jej opisy są pełne malowniczych detali, które pobudzają wyobraźnię i przenoszą czytelnika w samo serce opisywanych wydarzeń. Autorka umiejętnie balansuje między realizmem a metaforą, tworząc tekst, który jest jednocześnie konkretny i pełen symboliki.
"Żaden koniec" to książka, która pozostawia trwały ślad w pamięci czytelnika. Jest to lektura, która zmusza do refleksji i otwiera oczy na złożoność ludzkiej natury. To jedna z tych powieści, które chce się czytać powoli, delektując się każdym zdaniem, każdym słowem.
Zośka Papużanka udowadnia, że jest jedną z najważniejszych współczesnych polskich pisarek, a jej książka to prawdziwa uczta dla każdego miłośnika literatury.
Książka przyciąga czytelnika od pierwszych stron swoim wyjątkowym stylem i głębią emocji. Papużanka, znana z niezwykłej wrażliwości literackiej, w tej powieści osiąga nowe wyżyny artystyczne, tworząc narrację pełną subtelnych niuansów i przejmujących obserwacji.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toFabuła książki przenika się z wieloma wątkami, które razem tworzą bogaty i wielowymiarowy obraz rzeczywistości....
Niby interesująca, niby ciekawa historia rodzinna, ale mam poczucie nadmuchanych słów, opisów rzeczywistości niby głębokich. Takie silenie się na oryginalność. Powieść jest pusta, brakuje dogłębnych przemyśleń, pozostawia niedosyt. Jednak kilka myśli o umieraniu jest prawdziwych i ratują one tę opowieść.
Niby interesująca, niby ciekawa historia rodzinna, ale mam poczucie nadmuchanych słów, opisów rzeczywistości niby głębokich. Takie silenie się na oryginalność. Powieść jest pusta, brakuje dogłębnych przemyśleń, pozostawia niedosyt. Jednak kilka myśli o umieraniu jest prawdziwych i ratują one tę opowieść.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toChyba najlepsza książka z całego dorobku pisarki. Styl plus dojrzałość plus temat. Majstersztyk.
Chyba najlepsza książka z całego dorobku pisarki. Styl plus dojrzałość plus temat. Majstersztyk.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toFantastyczna. Jej otwieranie było jak otwieranie serca (omg jak to brzmi ;). Tak, czas nie istnieje. Ale to nie znaczy, że nie może boleć.
Absolutnie cudowna lektura. Jej jedyną wadą było to, że się skończyła.
Fantastyczna. Jej otwieranie było jak otwieranie serca (omg jak to brzmi ;). Tak, czas nie istnieje. Ale to nie znaczy, że nie może boleć.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toAbsolutnie cudowna lektura. Jej jedyną wadą było to, że się skończyła.
Łzy w cyrku
Język Zośki Papużanki to największa siła jej najnowszej powieści "Żaden koniec". I zdaje się, że sama pisarka ma tego świadomość, dlatego ironizuje sobie z potencjalnych „skarg redaktorskich”, że opowieść o śmierci jest strasznie nudną opowieścią.
„Niczego innego nie potrafisz wymyślić? Uczysz ludzi słów, podkreślasz ołówkiem w tekście oryginalne metafory, kochasz się w ironii, wychowałeś się na Tacycie i songach Brechta, a tu taki banał, skąd wzięłaś taki banał, jak ci nie wstyd […]” (s. 911-92)
Nie, Papużance nie jest wstyd podjąć „banalny” temat śmierci i zagrać na nosie wszystkim redaktorom świata, na czele ze śmiercią.
[...]
Cała recenzja ukazała się w "Twórczości" nr 11/2023.
Łzy w cyrku
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJęzyk Zośki Papużanki to największa siła jej najnowszej powieści "Żaden koniec". I zdaje się, że sama pisarka ma tego świadomość, dlatego ironizuje sobie z potencjalnych „skarg redaktorskich”, że opowieść o śmierci jest strasznie nudną opowieścią.
„Niczego innego nie potrafisz wymyślić? Uczysz ludzi słów, podkreślasz ołówkiem w tekście oryginalne metafory,...
Książka opowiada o relacjach w życiu codziennym rodziny, przedstawionego z perspektyw jej członków a przede wszystkim matki i jej dzieci, później wnuków.... ot życie można by powiedzieć, bo problemy pokoleniowe aktualne w każdej rodzinie, od zawsze po dziś dzień...
Żaden koniec" jak dla mnie , to przerost formy nad treścią, książka jest nudna....
Książkę odłożyłam na dwa tygodnie i podczas czytania najbardziej cieszyłam się na puste kartki, bo to oznaczało szybsze dobrnięcie do końca....
Książka opowiada o relacjach w życiu codziennym rodziny, przedstawionego z perspektyw jej członków a przede wszystkim matki i jej dzieci, później wnuków.... ot życie można by powiedzieć, bo problemy pokoleniowe aktualne w każdej rodzinie, od zawsze po dziś dzień...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toŻaden koniec" jak dla mnie , to przerost formy nad treścią, książka jest nudna....
Książkę odłożyłam na...
Mam wrażenie, że nastała moda wśród części autorów na pisanie książek o jak najbardziej zawiłej narracji, z olbrzymią ilością skoków w czasie i przestrzeni. Na pokazywanie niezliczonej ilości wątków, punktów widzenia, retrospekcji. Do tego pomieszanie stylów, silenie się na oryginalność formy za wszelką cenę.
Zapomina się jednak o historii. I taka właśnie jest ta książka.
A dobrze opowiedziana historia obroni się zawsze.
Mam wrażenie, że nastała moda wśród części autorów na pisanie książek o jak najbardziej zawiłej narracji, z olbrzymią ilością skoków w czasie i przestrzeni. Na pokazywanie niezliczonej ilości wątków, punktów widzenia, retrospekcji. Do tego pomieszanie stylów, silenie się na oryginalność formy za wszelką cenę.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toZapomina się jednak o historii. I taka właśnie jest ta książka.
A...
Po "Żaden koniec" sięgnęłam przypadkowo - kojarzyłam nazwisko autorki, okładka wyglądała niezwykle, a opis na tyle zachęcający, bym miała ochotę poznać opowieść Papużanki.
Powieścią jestem zachwycona - podoba mi się struktura, przeplatanie się czasu, przestrzeni i narracji. Podoba mi się ułożenie książki jak puzzli - zarówno jeśli chodzi o historię, jak i emocje, skrawki przeżyć czy myśli.
Emocjonalnie mnie nie dotknęła, ale doceniam narrację i język.
Po "Żaden koniec" sięgnęłam przypadkowo - kojarzyłam nazwisko autorki, okładka wyglądała niezwykle, a opis na tyle zachęcający, bym miała ochotę poznać opowieść Papużanki.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPowieścią jestem zachwycona - podoba mi się struktura, przeplatanie się czasu, przestrzeni i narracji. Podoba mi się ułożenie książki jak puzzli - zarówno jeśli chodzi o historię, jak i emocje, skrawki...
Jestem zachwycona. Formą przekazu, splotem historii i czasów, językiem, trafnością wyrazu. Tyle różnorodności, która działa się sama, nienachalnie, bez wybujałego EGO.
Ta książka jest jak potok górki, który spływając zabiera ze sobą i stare gałęzie i młode liście i duże sprawy i te drobnostki. Wszystko żyje, jest i tworzy całość.
Chcę więcej takich autorów i powieści.
Jestem zachwycona. Formą przekazu, splotem historii i czasów, językiem, trafnością wyrazu. Tyle różnorodności, która działa się sama, nienachalnie, bez wybujałego EGO.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTa książka jest jak potok górki, który spływając zabiera ze sobą i stare gałęzie i młode liście i duże sprawy i te drobnostki. Wszystko żyje, jest i tworzy całość.
Chcę więcej takich autorów i powieści.
genialna zabawa formą
genialna zabawa formą
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to