Książka w klimacie halloween - ktoś morduje nastolatków w małym miasteczku. Czy to naśladowca? A może prawdziwy sprawca nigdy nie został ukarany?
Ojciec chłopaka Penny został zakazany za morderstwa, ale... skoro on siedzi w więzieniu, to kto wpada w morderczy szał?

Książka w klimacie halloween - ktoś morduje nastolatków w małym miasteczku. Czy to naśladowca? A może prawdziwy sprawca nigdy nie został ukarany?
Ojciec chłopaka Penny został zakazany za morderstwa, ale... skoro on siedzi w więzieniu, to kto wpada w morderczy szał?

Książka super przeczytałam w 3 dni ale nie rozumiem zakończenie SPOJLER!! Bo na końcu nash strzelił i było bum i koniec i mnie zastanawia do kogo on strzelił bo jakby do Grace to chyba było by puźniej wytłumaczone co było później, co nie? I właśnie mnie to zastanawia jeśli ktoś wie o co chodzi można napisać.

Książka super przeczytałam w 3 dni ale nie rozumiem zakończenie SPOJLER!! Bo na końcu nash strzelił i było bum i koniec i mnie zastanawia do kogo on strzelił bo jakby do Grace to chyba było by puźniej wytłumaczone co było później, co nie? I właśnie mnie to zastanawia jeśli ktoś wie o co chodzi można napisać.

Po książki Natashy Preston sięgam w ciemno. "Co cię nie zabije" przeczytałam w 3 dni. Tak jak w poprzednich książkach nie zabrakło dreszczyku emocji. Do samego końca nie wiedziałam kto będzie odpowiadał za szereg morderstw. Początkowo nie bardzo mogłam się wczuć w akcję, ponieważ autorka odwróciła bieg zdarzeń. Zwykle akcja rozkręcała się pomału, poznawaliśmy bohaterów i w którym momencie zaczyna się walka o przetrwanie, natomiast w tej książce już wiedzieliśmy o morderstwach, był "winny" i dopiero później następowała weryfikacja hipotezy o mordercy.

Mimo to, bardzo chętnie przeczytam ponownie, aby na nowo przeżyć tą historię, a kolejnej książki już nie mogę się doczekać.

Po książki Natashy Preston sięgam w ciemno. "Co cię nie zabije" przeczytałam w 3 dni. Tak jak w poprzednich książkach nie zabrakło dreszczyku emocji. Do samego końca nie wiedziałam kto będzie odpowiadał za szereg morderstw. Początkowo nie bardzo mogłam się wczuć w akcję, ponieważ autorka odwróciła bieg zdarzeń. Zwykle akcja rozkręcała się pomału, poznawaliśmy bohaterów i w...

Strach bywa silnym narkotykiem. Podobnie jak złość motywowana poczuciem odrzucenia.

Urokliwa mieścina otoczona farmami oraz licznymi polami kukurydzy. To właśnie tutaj przed rokiem, w okresie Halloween, doszło do wstrząsającej zbrodni: czworo miejscowych nastolatków w odstępie kilku dni padło ofiarą seryjnego mordercy, którego narzędziem zbrodni był nóż. Choć sprawca został wykryty dzięki współpracy zawiązanej między lokalną policją a funkcjonariuszami FBI, w atmosferze miasteczka wyraźnie czuć, że nawet po upływie kilkunastu miesięcy nie wszystko zdołało powrócić do normy. Szczególnie mocno jest o tym przekonana siedemnastoletnia Penny Langley, była dziewczyna Nasha, za którym ciągnie się łatka wyrzutka oraz ta zdecydowanie mniej chlubna: syna mordercy. Nastolatka została zmuszona do całkowitego zerwania kontaktów ze swoim chłopakiem dla własnego dobra, jednak wciąż o nim myśli. Na tyle, że w ostatnim czasie zrezygnowała ze wszystkich swoich pasji i wyczekuje stosownej okazji by poprzez wiadomość ponownie nawiązać nić dawnego porozumienia. Tymczasem ruszają przygotowania do hucznych obchodów święta duchów. Penny wraz ze swoją przyjaciółką Adi wyruszają do sklepu na poszukiwanie tegorocznych kostiumów. Nawet nie przypuszczają, że zwykłe wyjście zakończy się traumatycznym odkryciem zwłok znajomego ze szkoły… Czy to możliwe, że mrożąca krew historia zaczyna zataczać koło, a w miasteczku pojawił się naśladowca Jacksona Whitemoore’a?

„Czuję się, jakbym występowała w spektaklu jednej aktorki. W spektaklu tchórzliwej aktorki, która ignoruje to, co podpowiada jej intuicja”.

Penny jako główna bohaterka - i tak po prawdzie jedyna narratorka historii - prowadzi nas przez fabułę, której akcja zamyka się w przeciągu tygodnia: od 23 do 30 października. Wszystko zostało przemyślane tak, by w pewien sposób odwzorować zeszłoroczne kalendarium wydarzeń oraz oddać niepozbawione radości oczekiwanie związane z obchodami Halloween. Tradycyjną atrakcją dla miejscowej młodzieży jest między innymi przejście przez labirynt zwieńczone kubkiem gorącej czekolady oraz wejście do zaaranżowanego na wysokim poziomie Domu Strachów z udziałem aktorów. Penny oraz jej paczka złożona z Adi, Omara i Zayna nie mają zamiaru rezygnować ze spodziewanej zabawy. W głowie nastolatki trwa jednocześnie niemały zamęt. Ubiegłoroczna zbrodnia odcisnęła na niej niemalże fizyczne piętno objawiające się zaniedbywaniem siebie, permanentną tęsknotą za utraconą relacją z Nashem i jego siostrą Grace oraz niesłabnącymi wyrzutami sumienia spowodowanymi tym, że ta dwójka po aresztowaniu ojca została całkiem sama, poddana ostrej ocenie społeczeństwa. Wręcz wykluczona. Dziewczyna uparcie nie przyjmuje do wiadomości, że łącząca ich niegdyś bliskość bezpowrotnie należy do przeszłości, gdyż w kluczowym momencie zawiodła, nie mając dość odwagi by przeciwstawić się kategorycznej woli rodziców, ani by stanąć w obronie Bogu ducha winnym dzieciakom, którzy byli jej bliscy. Coraz bardziej desperacko próbuje odnowić zażyłość, posuwając się do naprawdę lekkomyślnych zachowań. Pretekstem okazują się kolejne morderstwa i niewprawne działania służb organów ścigania. Nie kończy się oczywiście na wysyłanych wiadomościach. Impulsywna dziewczyna wymyka się nocami z domu i nieproszona kilkukrotnie pojawia w domu Whitemoore’ów, za każdym razem odczuwając dziwne zadowolenie przemieszane z zawodem i przekonaniem, że Nash nie chce mieć już z nią nic wspólnego. Przy czym z tyłu głowy towarzyszy jej stale lęk, że być może morderca znajduje się bliżej niż myśli.

„Nikt nie chciał słuchać, że tęsknota za kimś albo zmaganie się z ogromnym poczuciem winy może fizycznie wpłynąć na człowieka”.

Tak się składa, że „Co cię zabije” to już moje piąte spotkanie z twórczością Natashy Preston (wcześniej odczuwałam przeciętną satysfakcję z faktu, że przeczytałam: Skrzywdzoną, Uwikłaną, Bliźniaczkę czy wreszcie Mroczne jezioro),która nieodmiennie kojarzy mi się niewymagającymi większego zaangażowania thrillerami YA i lekkim stylem pisania. Przy powieści z 2023 roku jednak coś ewidentnie poszło w nieodpowiednim kierunku. Styl pisania wydaje się nadmiernie ubogi, a opisy niektórych scen momentami są potraktowane tak po macoszemu, że wydają się niemalże nie istnieć lub wprowadzają raczej niezamierzony w danej chwili chaos (przykładowo dana postać pojawia się w jednym zdaniu jakby z powietrza, co być może stanowi wygodne rozwiązanie dla autorki, która chyba nie do końca udźwignęła ilość własnych postaci, a co dla mnie jest irytującym zabiegiem). Jak w takich historiach rodem z horroru bywa, bezmyślni nastolatkowie zmierzają wprost w otwarte ramiona niebezpieczeństwa, tak jak ćmy lgną instynktownie do ognia, nie wykazując przy tym resztek zdrowego rozsądku ani tym bardziej instynktu samozachowawczego. Przoduje w tym naturalnie Penny, rozdarta pomiędzy dziwaczną brawurą i wyparciem faktów, a tym, komu z grona stałych przyjaciół może zaufać. Zdanie na temat potencjalnego zabójcy i jego domniemanej tożsamości naturalnie zmienia w oka mgnieniu. Istna chorągiewka na wietrze. A że stale towarzyszymy jej myślom, nie sposób nie przewracać oczami, gdy po raz któryś ponownie zaczyna przeczyć samej sobie. Jest niezwykle drażniąca i niepoprawnie nachalna. Jednak szczytem jest fragment, gdy w rozmowie z funkcjonariuszem FBI beztrosko stwierdza: „Wciąż nic nie wskazuje na to, że jestem jego celem” (SPOILER ALERT: dzieli się swoją obserwacją tuż po tym, jak znaleziono kolejną ofiarę, a ona sama widziała zamaskowanego mordercę więcej razy niż ktokolwiek inny. Zresztą na widzeniu się nie skończyło. Dwie najbardziej udane – i chyba jedyne takie – sceny dotyczą wszak pogoni na polu kukurydzy oraz wywołanemu przez antagonistę wypadkowi samochodowemu, w którym fizycznie ucierpiała). Takich nieścisłości i towarzyszącej im przewidywalności jest tutaj wręcz za dużo. Inną sprawą jest to, jak niechlujne jest polskie wydanie pod względem jakości tekstu. Strona redakcyjna książki zawiera co prawda informacje o osobie odpowiedzialnej za redakcję oraz drugiej, która odpowiadała za opiekę redakcyjną, za to nie zawiera żadnej wzmianki o korekcie, co jakoś szczególnie nie dziwi, gdy przyjrzymy się bliżej licznym błędom, które zawiera finalny tekst po przekładzie na język polski, takim jak: brak spacji pomiędzy wyrazami, literówki, nieodpowiednie końcówki fleksyjne, bezsensowne powtórzenia czy wreszcie połykanie całych wyrazów w środku zdania - np. „powinnaś wrócić do na pianinie” albo „drzwi do czterech do sal kinowych”. Zastanawia mnie też pewna niekonsekwencja w zapisie rozmów prowadzonych na komunikatorze przez nieletnich bohaterów. W przewadze przejawiały się niedbałością o rozpoczynanie zdań z wielkiej litery, nie wspominając już o stosowaniu jakiejkolwiek interpunkcji. Jednak po stronie Nasha w części z nich (szczególnie tych kończących konwersacje) nagle pojawiają się pełne zdania, a nawet wykrzyknienia. Może wychodzę tym samym na zgryźliwą marudę, ale czuję, że takie rzeczy należy wypunktować i na przyszłość zadbać o to, by z większą uwagą pochylać się nad przeznaczonym do druku tekstem.

„Nie jesteśmy w stanie wpłynąć na nasze uczucia do drugiej osoby”.

I tym samym dobrnęliśmy do końca. Nie była to szczególnie porywająca lektura, gdyż jej wykonanie dosłownie kuleje od samego początku. Jest zwyczajnie przegadana. Złaknionych mocniejszych wrażeń jak i tych, którzy liczą na jakieś romantyczne gesty, muszę jednakowo rozczarować. Penny nawet, gdy dosłownie ociera się o śmierć, szczęśliwie się jej wymyka - i to bez pomocy dorosłych dysponujących odpowiednim doświadczeniem zawodowym - a między nią i Nashem próżno uświadczyć iskry. Prędzej dopatrzymy się śladu dawnej troski, a także zawodu i słusznego skądinąd rozgoryczenia po stronie chłopaka. Rozdziały zamykające thriller nie zdołały choćby w połowie dorównać dwóm wyżej wspomnianym scenom opatrzonym ostrzeżeniem o spoilerze. Ponownie wkradł się w nie chaos, a tożsamość mordercy nie była żadnym większym zaskoczeniem. Ba, myśl o niej towarzyszyła mi już od pierwszego rozdziału. Jedyny plus kryje się pod słowem… BAM. I tu prawdopodobieństwo dalszego ciągu zdarzeń musimy dopowiedzieć sobie sami.

Strach bywa silnym narkotykiem. Podobnie jak złość motywowana poczuciem odrzucenia.

Urokliwa mieścina otoczona farmami oraz licznymi polami kukurydzy. To właśnie tutaj przed rokiem, w okresie Halloween, doszło do wstrząsającej zbrodni: czworo miejscowych nastolatków w odstępie kilku dni padło ofiarą seryjnego mordercy, którego narzędziem zbrodni był nóż. Choć sprawca...

[współpraca reklamowa @Wydawnictwo Feeria Stories]

W małym miasteczku, kilka dni przed Halloween, atmosfera gęstnieje jak mgła w lesie, dodając powieści Natashy Preston jeszcze więcej smaku i grozy. Każdy detal wystrój, od galerii dziwnych postaci po manekiny, zanurza czytelnika w panice i odpowiednim nastroju od samego początku. Można nawet stracić orientację między rzeczywistością a omamem, gdy autorka mistrzowsko miesza granice między nimi.
Główna bohaterka stale rozpamiętuje swój związek z chłopakiem, którego musiała opuścić, gdyż jego ojciec okazał się być mordercą. Mimo że minął już rok od tych wydarzeń, sytuacja zaczyna się powtarzać, a ktoś ponownie zaczyna wybierać ofiary.

Powieść ta przypomina młodzieżowe horrory z przełomu wieków, takie jak "Krzyk" czy "Koszmar minionego lata". Jest to opowieść, która wciąga czytelnika i budzi w nim poczucie nieuchronnego zagrożenia. Spiralna eskalacja grozy, ciągłe napięcie i oczekiwanie na kolejny cios sprawiają, że czytelnik zostaje z sercem w gardle, gdy akcja nagląco się urywa, pozostawiając go w zawieszeniu. To charakterystyczny rys stylu autorki, który pozwala jej wyróżnić się w tłumie.

Autorce udaje się zasiać w czytelniku permanentny strach i niepokój, pozostawiając go w stanie ciągłego niepokoju. Zagadka tożsamości mordercy, jego motywacje i działania stanowią istotną część fabuły, sprawiając, że czytelnik próbuje zgadnąć tożsamość sprawcy, ale zaskakująca prawda pozostaje ukryta aż do samego końca.

Ukazanie dewiacji i zaburzeń psychicznych, które prowadzą do popełnienia makabrycznych czynów, jest jednym z mocnych punktów tej powieści. Autorka wplata te elementy w sposób przekonujący, co sprawia, że czytelnik nie tylko przeraża się, ale także zastanawia nad naturą zła i ludzkiej psychiki.

Nie można odmówić tej książce szybkiego tempa akcji i chwytliwej narracji, które pozwalają czytelnikowi przeżyć niezapomnianą przygodę literacką. Mimo że nie udało mi się zgadnąć tożsamości mordercy, przeżyłam emocjonującą podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej natury. Zdecydowanie polecam tę powieść jako doskonałą rozrywkę na wieczór.

Kocham książki Natashy Preston i nigdy zdania nie zmienię. 🖤

[współpraca reklamowa @Wydawnictwo Feeria Stories]

W małym miasteczku, kilka dni przed Halloween, atmosfera gęstnieje jak mgła w lesie, dodając powieści Natashy Preston jeszcze więcej smaku i grozy. Każdy detal wystrój, od galerii dziwnych postaci po manekiny, zanurza czytelnika w panice i odpowiednim nastroju od samego początku. Można nawet stracić orientację między...

Ksiazka, którą warto przeczytać. Zbliża się Halloween oraz pierwsza rocznica morderstw pięciorga nastolatków. Za zabójstwa został skazany ojciec dwójki licealistów, a oni sami zostali opuszczeni przez przyjaciół i całą społeczność. Kiedy odkryte zostają zwłoki nastolatka w sklepie z kostiumami nikt nie wie jeszcze z kim przyjdzie się im się zmierzyć. Kto zabił? Dlaczego? Czy to naśladowca? Czy będzie więcej morderstw? Przeczytaj i zaskocz się odkrywając tożsamośc mordercy! Polecam!

Ksiazka, którą warto przeczytać. Zbliża się Halloween oraz pierwsza rocznica morderstw pięciorga nastolatków. Za zabójstwa został skazany ojciec dwójki licealistów, a oni sami zostali opuszczeni przez przyjaciół i całą społeczność. Kiedy odkryte zostają zwłoki nastolatka w sklepie z kostiumami nikt nie wie jeszcze z kim przyjdzie się im się zmierzyć. Kto zabił? Dlaczego?...

Ojciec Nasha, chłopaka Penny, został skazany za morderstwo czworga nastolatków. Rodzice dziewczyny zmuszają ją do zerwania kontaktu z ukochanym i całkowitego wyrzucenia go z głowy. Jednak kiedy rok później dochodzi do kolejnego zabójstwa, w dodatku bardzo podobnego do tych poprzednich, demony przeszłości wracają.

Mam nieco mieszane uczucia względem tej książki. Sam pomysł na fabułę był naprawdę świetny i jestem zdania, że Natasha Preston czego by nie wymyśliła, będzie to dobre. Czasami jednak wykonanie nieco zawodzi...

Bohaterowie byli znośni, chyba żaden z nich mnie nie denerwował, co jest plusem, jednak mam wrażenie, że niektóre zachowania kierują nas prosto na zabójcę. Czuć, że jest w danej osobie coś takiego, że to niemal pewne i choć do końca zawsze analizuję każdą postać to Natasha Preston ma chyba swego rodzaju schemat i po przeczytaniu kolejnych książek coraz łatwiej jest domyślić się prawdy.

Powracając do fabuły- pomysł był naprawdę świetny i samo wykonanie niezłe. Uwielbiam styl pisania Preston- nie mam problemu wciągnąć się w czytanie nawet jeśli akcja mnie nie porywa i to chyba jeden z aspektów, za które naprawdę lubię autorkę i jej twórczość. Tutaj jednak, choć jesteśmy już w środku akcji a sytuacja jest napięta to jakoś tak... zaczęło mnie to nudzić. Niekiedy odkładałam książkę na bok, aby nieco odzyskać motywację do czytania i faktycznie po kilkunastu stronach na nowo odnalazłam większą radość z czytania to właśnie ten moment dosyć mocno wpłynął na mój odbiór całości.

W większości przypadków nie przepadam za otwartym zakończeniem i chyba jedynie w książkach Preston mi ono nie przeszkadza. Wpłynęło ono pozytywnie na całokształt historii, jednak jestem świadoma, że powinno ono być jedynie dobrym zwieńczeniem książki, która byłaby na równie dobrym poziomie.

,,Co cię nie zabije" czytało mi się dobrze, szczególnie że potrzebowałam nieco oddechu przed ostatnim tomem Igrzysk śmierci. Nie wymagałabym od tej książki za wiele- jest naprawdę dobra na jeden wieczór jako niezobowiązująca lektura.

Ojciec Nasha, chłopaka Penny, został skazany za morderstwo czworga nastolatków. Rodzice dziewczyny zmuszają ją do zerwania kontaktu z ukochanym i całkowitego wyrzucenia go z głowy. Jednak kiedy rok później dochodzi do kolejnego zabójstwa, w dodatku bardzo podobnego do tych poprzednich, demony przeszłości wracają.

Mam nieco mieszane uczucia względem tej książki. Sam pomysł...

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/01/co-cie-zabije-natasha-preston.html

Rodzice zmusili ją, aby z nim zerwała. Nie chcieli, żeby ich córka spotykała się z synem mordercy...

Przed rokiem Jackson Whitmore, ojciec Nasha, chłopaka Penny Langley, został aresztowany za dokonanie pięciu zabójstw. Ta wiadomość wstrząsnęła mieszkańcami. Na szczęście, sprawcę złapano i osadzono w więzieniu, więc, mimo ogromnej tragedii, miasteczko próbuje wrócić do normalności i przygotowuje się na świętowanie zbliżającego się Halloween. Niespodziewanie jednak, spokój i poczucie bezpieczeństwa odchodzą w niepamięć. Wszystko przez informację o kolejnym morderstwie...

Penny Langley nie może pogodzić się z tym, że związek jej i Nasha dobiegł końca. Wyrzuca sobie, że zostawiła go w chwili, kiedy najbardziej jej potrzebował. Wprawdzie nie zrobiła tego z własnej woli – po prostu wypełniła polecenie rodziców, lecz nie zmienia to faktu, że czuje się z tym bardzo źle. A jako że ciągle jej na nim zależy, próbuje naprawić utraconą relację. Wybiera sobie jednak trudny czas, bowiem okazuje się, że najnowsze morderstwo ściąga podejrzenia na Nasha.
Głównym celem Penny jest odnowienie znajomości z Nashem i, najwyraźniej, jest gotowa na każde ryzyko, byle tylko odzyskać ukochanego chłopaka. I choć podoba mi się uczuciowe zaangażowanie nastolatki, jej lekkomyślność nie zna granic. W mieście grasuje morderca, ale ta „bohaterska” dziewczyna wymyka się po nocy z domu albo przemierza pola z dala od ludzkiego oka, bo przecież co złego może się stać? Niejednokrotnie kusi los i jest chyba prawdziwą szczęściarą, bo ma niesamowity talent do wychodzenia cało z różnych opresji. Wiem, że często główni bohaterowie są niezniszczalni i jakimś cudem udaje im się wgrywać kolejne starcia, ale bez przesady. Oczywiście, byłam ciekawa jak potoczą się jej losy, w trakcie można było poczuć też niepokój wywołany obecnością mordercy, co uważam za plus. Niemniej, wspomniany łut szczęścia był na tyle nadużywany, że niekorzystnie wpłynął na autentyczność Penny.

Wśród pozostałych postaci należy wymienić przede wszystkim Nasha Whitmore’a. W chwili, gdy stał się synem mordercy, został zepchnięty na margines. To, że i Penny odeszła, było kolejnym ciosem, a nowe morderstwo wskazuje, że zła passa może trwać nadal.
Nastolatek pełni dosyć ważną rolę w fabule, mimo to nie poświęcono mu zbyt dużo miejsca. Ewidentnie całość koncentruje się głównie na bohaterce. Jego perypetie zaś nie są dokładniej zaprezentowane. Trochę szkoda, bo wydawał się całkiem interesujący.
Oprócz Nasha wśród postaci drugoplanowych są przyjaciele jego i Penny.

Okładka – może być.

Podsumowując: przez większość czasu książka była wciągająca. Oczywiście, na niektóre sytuacje przyglądałam się z pobłażliwością, ale historia była na tyle zajmująca, że nie rzutowały one negatywnie na mój odbiór. I byłoby naprawdę nieźle, gdyby autorka nie przesadziła z finalnymi wydarzeniami. O ile starałam się przymknąć oko na nieporadność policji, i (co było trudniejsze) na bezmyślność Penny, o tyle Natasha Preston tak popłynęła z zakończeniem, że, jak dla mnie, popsuła w znacznej mierze dotychczasową fabułę. W efekcie, swoim pomysłem niekorzystnie wpłynęła na moją ocenę. Przed jeszcze niższą notą książkę ochroniło to, że do tego feralnego finału, podobała mi się. Koniec jednak, w tym przypadku, nie wieńczy dzieła. Niemniej, miłośnicy młodzieżowych kryminałów mogą uwzględnić powieść w swoich czytelniczych planach.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/01/co-cie-zabije-natasha-preston.html

Rodzice zmusili ją, aby z nim zerwała. Nie chcieli, żeby ich córka spotykała się z synem mordercy...

Przed rokiem Jackson Whitmore, ojciec Nasha, chłopaka Penny Langley, został aresztowany za dokonanie pięciu zabójstw. Ta wiadomość wstrząsnęła mieszkańcami....

ia_stories

Penny i Nash byli parą, jednak rodzice dziewczyny zmusili ją do rozstania,po tym jak ojciec Nasha został skazany za zabójstwo czworga nastolatków🔪

Rok po tej tragedii,znowu przed Halloween,Penny znajduje kolejną ofiarę. I znów wraca koszmar z poprzedniego roku. A przecież ojciec Nasha siedzi w więzieniu🤔

"Co cię zabije" to fantastyczny dreszczowiec,mroczny i wciągający. Historia, w której jest pełno zwrotów akcji i mnóstwo emocji. A do tego cały czas z tyłu głowy mamy myśl, że nikomu nie można zaufać i wszyscy są podejrzani. Jest to książka w ktorej nic nie jest do przewidzenia,a finał i tak okazuje się inny niż myśleliśmy. Polecam

ia_stories

Penny i Nash byli parą, jednak rodzice dziewczyny zmusili ją do rozstania,po tym jak ojciec Nasha został skazany za zabójstwo czworga nastolatków🔪

Rok po tej tragedii,znowu przed Halloween,Penny znajduje kolejną ofiarę. I znów wraca koszmar z poprzedniego roku. A przecież ojciec Nasha siedzi w więzieniu🤔

"Co cię zabije" to fantastyczny dreszczowiec,mroczny i...

Chciałabym polubić tą książkę. Nie jest napisana źle, ale… Boże, tak przewidywalnej książki już dawno nie czytałam. Każde zabójstwo czy ostateczne rozwiązanie przyjmowałam z reakcją „no kto by pomyślał”. Pomysł na fabułę świetny, jednak wykonanie… słabo, naprawdę słabo.

Chciałabym polubić tą książkę. Nie jest napisana źle, ale… Boże, tak przewidywalnej książki już dawno nie czytałam. Każde zabójstwo czy ostateczne rozwiązanie przyjmowałam z reakcją „no kto by pomyślał”. Pomysł na fabułę świetny, jednak wykonanie… słabo, naprawdę słabo.