Czarne Wrota

Bardzo dobra książka . Już od pierwszych stron po prostu mnie pochłonęła, co się zwykle nie dzieje. Wspaniała historia, zaskakujące sytuacje, nieoczywiste rozwiązania. Od początku czułam emocje, sympatie i antypatię do bohaterów, odrobinę zabrakło mi bardziej szczegółowych opisów postaci, kolejnym minusem, jest to, że zbyt szybko się kończy. Liczę , że autor przewidział kolejne części. Brawo za piękne opisy przyrody i wyszukany język, a fragmenty własnej mitologii majstersztyk.
Polecam z niedosytem, oczekując kolejnej ...

Bardzo dobra książka . Już od pierwszych stron po prostu mnie pochłonęła, co się zwykle nie dzieje. Wspaniała historia, zaskakujące sytuacje, nieoczywiste rozwiązania. Od początku czułam emocje, sympatie i antypatię do bohaterów, odrobinę zabrakło mi bardziej szczegółowych opisów postaci, kolejnym minusem, jest to, że zbyt szybko się kończy. Liczę , że autor przewidział...

Bawiłam się świetnie. Podobał mi się rozbudowany świat i niezłe fragmenty własnej mitologii.

Bawiłam się świetnie. Podobał mi się rozbudowany świat i niezłe fragmenty własnej mitologii.

„Garduum kali erné!” te słowa rozpoczynają książkę „Czarne wrota”, debiut literacki Jakuba Biela. Okazuje się, że są bardzo istotne, ponieważ mogą otworzyć coś strasznego, siejącego zniszczenie i grozę…

Poznajemy Rubena, następcę cesarza oraz jego brata bliźniaka, Saraba, którego ojciec przeznaczył na duchownego i jest arcykapłanem.

Ale to nie wszystko, w innym miejscu mieszka Ariana, a jeszcze dalej Benjamin, mały chłopiec. Los chciał, aby drogi tych bohaterów się skrzyżowały, a zaufanie odpowiednim osobom może pozwolić na ocalenie niewinnych osób.

Bo tytułowe czarne wrota kuszą, a pragnienie zemsty potrafi posunąć do sięgnięcia po bardzo złą magię…
——
Uważam, że jest to bardzo udany debiut Jakuba Biela. Miałam obawę czy połączenie cesarstwa, magii, mnichów oraz smoka zda egzamin, a okazuje się, że wszystko bardzo dobrze współgrało.

To nie jest książka na jeden wieczór, myślę, że rozłożenie jej na kilka dni idealnie się sprawdzi.

Książka jest napisana bardzo ładnym językiem, bardzo dobrze się ją czyta.
Oczywiście liczę na to, że powstanie następna część, ponieważ jest wiele wątków, które na to zasługują!

Jeżeli lubicie książki, w których dużo się dzieje, jest trochę magii, stworzeń fantastycznych i przygoda, to ta pozycja jest dla Was!

„Garduum kali erné!” te słowa rozpoczynają książkę „Czarne wrota”, debiut literacki Jakuba Biela. Okazuje się, że są bardzo istotne, ponieważ mogą otworzyć coś strasznego, siejącego zniszczenie i grozę…

Poznajemy Rubena, następcę cesarza oraz jego brata bliźniaka, Saraba, którego ojciec przeznaczył na duchownego i jest arcykapłanem.

Ale to nie wszystko, w innym miejscu...

Bardzo dobra książka, piękny, bogaty język i niezwykle przejmująca fabuła. Polecam przeczytać każdemu, kto pragnie zagłębić się w świat fantastyki.

Bardzo dobra książka, piękny, bogaty język i niezwykle przejmująca fabuła. Polecam przeczytać każdemu, kto pragnie zagłębić się w świat fantastyki.

Dwóch braci , z których tylko jednemu pisany jest tron , tajemnicze artefakty z pomocą których można otworzyć bramę do świata cieni i demonów , bohaterowie niekoniecznie idealni którzy będą starali się do tego nie dopuścić i do tego wszystkiego pszczoły 🐝🐝🐝
Brzmi jak mieszanka wybuchowa ,a wyszła zacna opowieść w stylu klasycznego fantasy #mightandmagic dla dorosłego czytelnika . Od pierwszej strony wciągnęłam się w ten świat dzięki przyjemnemu stylowi autora , polubiłam też bohaterów ,zwłaszcza Rubena 😁 Mamy tutaj motyw walki o władzę , ukazane jest jak czasem skomplikowane są relacje rodzinne i że spisek czai się wszędzie, nie zabraknie też mrocznej magii i epickich scen . Zakończenie było idealne i z morałem 💪
Podsumowując to według mnie bardzo udany debiut , oceniam go 9/10 💛💛💛🐝🐝🐝polecam z całego serca, najlepiej sami sprawdźcie 😁

Dwóch braci , z których tylko jednemu pisany jest tron , tajemnicze artefakty z pomocą których można otworzyć bramę do świata cieni i demonów , bohaterowie niekoniecznie idealni którzy będą starali się do tego nie dopuścić i do tego wszystkiego pszczoły 🐝🐝🐝
Brzmi jak mieszanka wybuchowa ,a wyszła zacna opowieść w stylu klasycznego fantasy #mightandmagic dla dorosłego...

Okładka nie zdradzająca wiele, dość tajemniczy opis i zapowiedź epickiej przygody. Zapraszam na podsumowanie mojej podróży do magicznego świata wykreowanego przez Jakuba Biela, w jego debiutanckiej powieści fantasy o heroicznej walce z mrokiem, poświęceniu, sile przyjaźni i ludzkich słabościach.

Trzy potężne artefakty, w magiczny sposób potrafiące wpływać na ludzki umysł, dążą do zjednoczenia się w celu otwarcia przejścia do Krainy Cienia. Posiadacze mrocznych przedmiotów doświadczą na własnej skórze tej mocy, a ich losy zwiąże zbliżająca się batalia o bezpieczeństwo świata. Nie wszyscy jednak będą chcieli zniszczenia zagrożenia. Pojawią się tacy, którzy postanowią wykorzystać pradawną magię do własnych celów.

To, co najbardziej rzuca się w oczy zaczynając lekturę, to duża ilość postaci i dość częsta zmiana perspektywy. Potrzebowałam czasu, żeby wczuć się w czytaną historię i zrozumieć zasady zaprezentowanego świata. Autor ma niezaprzeczalny talent do tworzenia barwnych opisów miejsc i wiarygodnych dialogów. Troszkę gorzej wypada przedstawienie samych bohaterów, do których wyobrażenia potrzebna była pomoc własnej wyobraźni. Jednakże, niektóre postacie (nawet te drugoplanowe) dzięki swoim wyrazistym charakterom, już w chwili poznania potrafią zaskarbić sobie sympatię czytelnika. Nie zabrakło więc uśmiechów, czy krótkich przystanków przy interesujących fragmentach. Osobiście, najwięcej emocji odczuwałam względem Benjamina, czyli niemego chłopca potrafiącego porozumiewać się z ptakami. Oprócz niego, muszę wyróżnić postać kreowaną na antagonistę – Saraba, bliźniaczego brata przyszłego władcy, którego umysł zatruła nienawiść i żądza zemsty. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że jest najlepiej zaprezentowanym bohaterem w całej powieści. Przy takich postaciach, wątek fabularny nabiera wyrazistych kolorów.
Ostatnie rozdziały „Czarnych wrót” obfitują we wzruszające sceny, podniosłe momenty i chwytające za serce decyzje. Walka dobra ze złem doczeka się swojego emocjonującego finału, a niektóre rozwiązania faktycznie mogą zwilżyć oczy. Czy świat pogrąży się w mroku? Czy jednak pojawi się iskierka nadziei, by wybawić ludzkość przed koszmarem skrywającym się za magiczną bramą?

Całość oceniam pozytywnie, jako debiut, w którym udało się zaprezentować liczne elementy cechujące dobrą fantastykę – od bogatego bestiariusza, przez ciekawy system magiczny, po intrygi polityczne i społeczne problemy dotyczące współistnienia magii i zaawansowanych instytucji religijnych. O jednej rzeczy muszę wspomnieć na koniec i chociaż bardzo tego nie lubię, to w przypadku tego konkretnego wydania – nie widzę innej możliwości. Mianowicie, chodzi o zatrzęsienie błędów: od językowych, po literówki i braki spacji. W każdej książce można doszukać się takich „niespodzianek”, które mogły umknąć nawet najuważniejszej korekcie. Tutaj jednak, ilość tych błędów jest przytłaczająca i bardzo wybija z rytmu. Czytelnik nie powinien zastanawiać się czy przypadkiem przez pomyłkę nie otrzymał tekstu sprzed ostatecznych poprawek. Szkoda, ponieważ historia ma potencjał, a autor udowodnił, że potrafi przelewać na papier fantastyczne opowieści.

Okładka nie zdradzająca wiele, dość tajemniczy opis i zapowiedź epickiej przygody. Zapraszam na podsumowanie mojej podróży do magicznego świata wykreowanego przez Jakuba Biela, w jego debiutanckiej powieści fantasy o heroicznej walce z mrokiem, poświęceniu, sile przyjaźni i ludzkich słabościach.

Trzy potężne artefakty, w magiczny sposób potrafiące wpływać na ludzki umysł,...

Niebezpieczeństwo wisi w powietrzu. Bestie, potwory i straszydła długo czekały na ten moment. Są już gotowe. Są wygłodniałe i… wkrótce opanują krainę Tremengardu.

Kto się do tego przyczyni? Jak działa pradawna magia? Co wydarzy się, gdy los skonfrontuje ze sobą dwóch braci? Do czego może się przydać znajomość mowy ptaków?

Odpowiedzi na te pytania kryją się na kartach książki pt. „Czarne wrota”. Do lektury zachęca interesująca fabuła – wielowątkowa opowieść pełna głębi, uczuć oraz magii. Historia, w którą wnika się już od pierwszych stron oraz świat przedstawiony są bardzo spójne, bez słabych momentów. Dużą zaletą jest różnorodność bohaterów. Każdy z nich – pierwszoplanowy czy epizodyczny – zostawia po sobie ślad.

Należy w tym miejscu podkreślić przede wszystkim nietuzinkowy styl pisarski Autora. Jakub Biel prezentuje estetykę językową, dzięki której nurtem jego fantasy płynie się wartko od początku do końca.

Dla mnie książka ta charakteryzuje się również dużą wrażliwością. Gdybym miała opisać ją jednym słowem - wybrałabym subtelność. Czy w ten sposób można poruszyć? Wywołać skrajne emocje? Zbudować napięcie? Można. Jakub Biel potrafi to świetnie.

Na pewno bardzo chętnie zaświadczy o tym niewielkich rozmiarów strażniczka plastra miodu, która zdobi okładkę… i nie jest to jej jedyna rola tutaj.
Polecam serdecznie „Czarne wrota”!

Niebezpieczeństwo wisi w powietrzu. Bestie, potwory i straszydła długo czekały na ten moment. Są już gotowe. Są wygłodniałe i… wkrótce opanują krainę Tremengardu.

Kto się do tego przyczyni? Jak działa pradawna magia? Co wydarzy się, gdy los skonfrontuje ze sobą dwóch braci? Do czego może się przydać znajomość mowy ptaków?

Odpowiedzi na te pytania kryją się na kartach...

Czarne Wrota to książka, która sprawiła mi wiele przyjemności w czytaniu. Różne światy, zaskakujące intrygi oraz różnorodni bohaterowie zabrali mnie w ciekawą podróż po fantastycznym świecie. Polecam.

Czarne Wrota to książka, która sprawiła mi wiele przyjemności w czytaniu. Różne światy, zaskakujące intrygi oraz różnorodni bohaterowie zabrali mnie w ciekawą podróż po fantastycznym świecie. Polecam.

Fantasy z przesłaniem. Trochę za krótkie, ale ok. Byłbym ciekawy następnej części, gdyby taka była w planach.

Fantasy z przesłaniem. Trochę za krótkie, ale ok. Byłbym ciekawy następnej części, gdyby taka była w planach.

Czyta się bardzo dobrze. Zaprzyjaźniłem się z kilkoma bohaterami. Szkoda, że wielu z nich umiera ;) Ale powieść nie jest dołująca :D Naprawdę dużo się tam dzieje!

Czyta się bardzo dobrze. Zaprzyjaźniłem się z kilkoma bohaterami. Szkoda, że wielu z nich umiera ;) Ale powieść nie jest dołująca :D Naprawdę dużo się tam dzieje!